woensdag 30 december 2009

Paramaribo

We zitten nu een paar dagen in Paramaribo, en het bevalt ons best. Het tempo is hier lekker langzaam. We struinen wat door de stad in de winkelstraten en het uitgaansgebied. Alles is op loopafstand, en dus goed te bereiken. Behalve het inklaren, waarvoor je naar ergens een buitenwijk moet. Het is nog een heel gedoe om een stempeltje te krijgen, en we zijn nu na 3 pogingen ongever halverwege. Hopelijk lukt het nog voor oud en nieuw... Verder gaan we lekker vaak uit eten, wat hier erg goed is. Voor de kinderen zijn er zefs frikandellen met patat (en dat ook voor de grote kinderen!). Kortom, het bevalt ons prima en we blijven dan ook tot en met oud en nieuw, wat hier een groots spektakel is. Daarna door naar Domburg, 10 mijl stroomopwaarts, vanwaar we tussen 4 rn 6 januari een tocht het binnenland in gaan maken.
Internet is hier nogal lastig. Met veel moeite is het gelukt om foto's te uploaden (gaat dat allen zien!) en dit berichtje te plaatsen, maar de verbinding is moeizaam. Hopelijk lukt het de site up to date te houden, maar alvast voor iedereen een zeer gelukkig nieuwjaar!

zaterdag 26 december 2009

Zaterdag 26 december, 2e kerstdag

En we zijn er!!!!!! We hebben het gehaald! De euforie was groot. Ik had er gewoon bubbels van in mijn buik! Wat ben ik trots op ons! Een heel nieuw gevoel, maar het voelt zoooooooo goed! Wij kwamen aan op de ankerplaats en dat is de plaats voor het Torarica Hotel! En wij kwamen slechts een uur na Brandaan en Barbarossa aan. Na eerst 3 flessen champagne ( van iedere boot één), verse tonijn en wahoo te hebben veroberd getogen wij met zijn allen, Barbarossa crew, Brandaan crew en Valentijn crew richting Torarica Hotel om daar een hapje te eten. Helaas was er geen plaats meer in de herberg. Maar we konden nog wel een snackje bestellen. En zo wilde het dat we 1e kerstdag patatjes met een snackje aten en wijn, heel veel wijn! Om te vieren dat we goed zijn aangekomen! Om 24.00 uur ging voor ons toch echt het licht uit en vielen wij te bedde in een hete, hete nacht vol met muggen. Lang leve het vaste land en de rivier! Vanmorgen moest ik toch weer brood bakken, want winkels zijn er (nog) niet en een bakker op 2e kerstag al helemaal niet! En morgen boffen we ook niet, want dan is het zondag! De kindjes kregen nog wel 1 kerstcadootje bij het ontbijt, ook omdat ze de oversteek bijzonder goed doorstaan hebben. Het lego piraten en soldaten fort is nu compleet. De hele tafel ligt bezaaid met Lego. Wel erg gezellig! Vanmiddag zijn we met z'n allen Paramaribo ingeweest. De stad is uitgestorven helaas. Uiteindelijk zijn we ergens neergeploft waar ze saté en hapjes aan de waterkant serveerden. Erg lekker! Een mc Slurry van de Mac als toetje, wowie. De mensen zijn hier heel erg vriendelijk en het is zo grappig, dat als je zo ver weg bent, men toch "gewoon" Nederlands praat. En je ook gewoon weer dingen kunt lezen! Toen we terug liepen kwamen we ook Tangaroa crew nog tegen en ook dat is grappig, zit je zo ver weg kom je nog bekenden tegen ook! De rest van de Nederlandse boten ligt in Domburg, (allemaal Nederlandse namen hier in Suriname) maar wij blijven tot en met Oud en Nieuw hier in Paramaribo, daarna zien we verder!

vrijdag 25 december 2009

Vrijdag 25 december, 1e kerstdag/ 1860 mijlen afgelegd

Nu half 12 bij ons in de middag en nog 3 en een half uur te gaan! Gisteren op kerstavond hing eindelijk ons kadootje aan de lijn. Een echte verse "black tuna"! Na 6 keer de lijn uitgerold te hebben gehad, doordat er een vis inhapte, was de lijn 5 keer zonder succes binnengehaald, waarvan ook een keer zonder haakje. Die had de laatste vis zich in het gevecht weten mee te trekken. En dat betekent dat er nu in de Atlantische oceaan ergens een vis met een haakje en een erg lelijk plastic visje in zijn bek rondzwemt. Maar uiteindelijk hebben we hem dan toch gevangen en hij was mooi! Een 50-60 cm mooi dik visje en zoooooooo lekker! Die gaan we morgen eens lekker oppeuzelen. Verse tonijn op 1e kerstdag, echt een kadootje! Daarna hebben we nog een spelletje gedaan en warme chocolade melk gedronken. Het was echt een heel gezellige kerstavond, waar onze kinderen ,ik denk wel ieder jaar aan herinnerd zullen worden; Weet je nog toen op die Atlantische oceaan? hahaha. Verder hebben we een heftig nachtje achter de rug! We hebben onze eerste echte squall gehad en dat is een zeer zware wolk gevuld met regen, heel veel regen. Gelukkig zat er niet zoveel wind in, maar we moesten toch (in ons onderbroekie) de parasailor eraf halen. Dit kost ons een uur. Daarna viel het dus wel mee met die wind en hebben we de parasailor er weer opgezet. Maar toen kwam toch die wind en kwamen we zo schuin te liggen, dat ie er toch ook weer af moest. Ook hadden we nog een groot tankschip op onze route, die we op moesten roepen omdat hij indraaide en ik dacht dat hij ons niet zou zien. Gelukkig gaf hij gehoor aan onze oproep en draaide met zo'n grote bocht om ons heen, dat ik dacht, dat hij weer rechtsomkeert maakte. Toen zagen we nog een slapende walvis! Maar dit was via de verrekijker, dus konden we niet zo heel erg goed zien. Uiteindelijk hebben we ook de Brandaan en de Barbarossa kunnen spotten aan hun lichtjes, maar dat was voor ons net het moment dat de parasailor er weer af ging en dat betekent voortgang inleveren en toen zijn zij weer zover vooruitgelopen dat we nu weer een slordige 7 mijl op ze achter liggen. Nou ja, 7 mijl, dat is zo'n anderhalf uur. Maar al met al betekent het, dat we er bijna zijn! We hebben het heel goed gedaan met z'n allen. Het ging fantastisch. Het zijn toch 14 nachten en 15 dagen op zee, alleen maar zee! En het voelt heel, heel erg goed! Ik ben zo erg trots op ons allemaal! De laatste mijlen worden weggetikt en we zien nog geen land, terwijl het hier slechts 8 meter diep is en dat terwijl we van dieptes komen van 2000-5000 kilometer!!!!! Dus dat is wel even schrikken. Verder is het hier mogelijk nog warmer.......Paramaribo here we come!

De oversteek volgens de kinderen

Wat vonden de kinderen van de oversteek?
Floris;
Vond het best wel goed. Ik kon zelfs lego-en en heb me maar heel soms verveeld.
Katelijne;
Vond het ook wel goed en leuk. Heeft veel dvd-tjes gekeken, zodat nu helaas het snoertje echt op is.
(lees: kapot getrokken)
Heeft ook nog wel wat school gedaan.
Baaf;
Vond het niet fijn. Maar het is wel een belevenis, eentje die je wel je hele leven bij blijft.
En achteraf gezien was het wel leuk!

Wat was het leukste van de reis?
Baaf: vissen vangen
Floris: de kerstslingers ophangen
Katelijne: dat we chocolade pudding hebben gegeten

Wat was het lekkerste wat jullie gegeten hebben tijdens de oversteek?
Floris: nasi
Baaf: nasi
Katelijne: ja de chocolade pudding natuurlijk

Wat was he tminst leuke of vervelendste van d ereis?
Baaf: school en zeeziek zijn, wat gelukkig niet al te vaak voorkwam.
Floris: het vreselijke schommelen van d eboot
Katelijne:

donderdag 24 december 2009

Donderdag 24 december, kerstavond!/ 1700 mijl afgelegd

En wat fijn dat ik geen kerstboodschappen hoef te doen! En wat jammer dat ik geen kerstboodschappen hoef te doen! Wat fijn dat ik niet hoef te koken en wat jammer dat ik geen ingewikkelde kerstrecepten hoef te verzinnen! Geen haar op mijn hoofd die ooit heeft bedacht dat we kerst op zee zouden vieren. En zo ja, dan maar geen kerstdiner! Maar een beetje jammer is het wel, want het blijft toch wel speciaal. Vanavond 1 kerstkadootje voor de kids, maar waar heb ik het ook alweer gelaten????? Zou dit het laatste avondje, nachtje op zee worden????? Ik hoop het! De golven zijn nu helemaal heftig en voor de voortgang hebben we nog steeds de parasailor op. Spannend was dat vannacht wel, maar gelukkig is het goed gegaan. We maken al plannen voor wat te doen in Suriname, Paramaribo. Helaas zullen de winkels dicht zijn. Uiteten moet denk ik, hoop ik, wel lukken! Wij wensen iedereen hele fijne feestdagen en een gezellige kerst toe! En gaan op voor de laatste mijlen.......

woensdag 23 december 2009

Woensdag 23 december, dag 14 / 1561 mijl afgelegd

We vorderen nog steeds gestaag. Zoals Mo al aangaf hebben we sinds gisterochtend de Parasailor weer staan en we maken goede voortgang. Zo'n 150 mijl per dag, en dat is meer dan 6 knoop gemiddeld. Hiermee halen we ook de achterstand tov Brandaan en Barbarossa in. Het betekent dat we er nog zo'n ruime 2 dagen over doen. Vannacht werd de wind iets minder en lagen we heerlijk op de golven. Iedereen heeft dan ook lekker geslapen. Het spannende van 's-nachts met de Parasailor varen is dat je niet zo makkelijk de wolken kunt inschatten. Er kan natuurlijke zo'n gemene squall (enorme onweersbuien) inzitten met een flinke wind. Ze zijn ons tot nu toe bespaard gebleven, en de lucht ziet er erg stabiel uit. Maar zo 's-nachts zien alle wolken er een stuk dreigender uit. Het is ook nog steeds erg donker, met de maan die nu tegen middernacht ondergaat. Overdag is het mooi zonnig met hier en daar een wolk en warm, ca 30 graden en behoorlijk vochtig. Onvergelijkbaar met Nederland! We merken dat we al wat in de tropen terecht komen. Ondertussen willen de vissen nog steeds niet erg bijten. We hebben erg trek in een visje, maar ons geduld wordt op de proef gesteld. We wachten maar af (en hebben toch niet veel anders te doen). Ondertussen geraken we hier toch ook wel een klein beetje in de kerstsferen. De balletjes hangen en de kids zijn ijverig kerstbomen aan het kleuren en knippen. Gezellig!

dinsdag 22 december 2009

Dinsdag 22 december/ 1410 mijl afgelegd

Nu wil ik het eerst eens over Hammie hebben! En dat is gevaarlijk, dat weet ik, want als Daan en ik tegen elkaar zeggen, het lijkt wel of de wind ein-de-lijk minder wordt of de golven minder heftig, dan komen ze juist weer in zo'n hoedanigheid opzetten dat je had gehoopt dat je het nooit had uitgesproken. De laatste keer schreef ik ooit eens, in een ver ver verleden, dat Daniel en ik nooit ruzie hadden. Nou ik had nog niet op de "sendknop" gedrukt of de ruzie lag op de loer. Dat was ook de enige keer trouwens. En nou hoop ik niet dat het nu weer het geval wordt hahahahaha. Maar goed, Hammie dus. Hammie is de hamster van Baaf. En Baaf wilde een tijdje geleden een hamster voor zijn verjaardag. Alles goed en wel, dat mag, als je maar zorgt, dat als wij op wereldreis gaan, Hammie ergens kan blijven waar iemand voor hem wil zorgen. Dus papa gevraagd en ja, Hammie mocht naar papa (en Maaike en Santje en Teus). En het gaat goed met Hammie, hij leeft nog steeds. Nou denk ik dat hamsters zo'n 2 jaar worden, dus de kans dat we hem nog in levende lijve zien is klein, maar ik hoop niet dat ik na het verzenden van dit berichtje, daarmee Hammie de dood heb ingejaagd. We denken nog wel aan hem (of haar), Baaf en ik. Verder zijn de golven inderdaad nog heftig. En je word er echt wel een beetje gek van. Zeker als je 's morgens een kopje koffie wilt pakken en dan hebben we het over een schepje nescafe, want filterkoffie is he-le-maal uit den boze in dit geval, dan bestaat er een kans dat je een schepje koffie in je beker mikt en dat dan de beker omvalt. En dat niet een keer, nee wel 3 keer. En dan heb ik het alleen nog over koffie. De thee en met name de thee van de kinderen, is wonder boven wonder nog steeds goed gegaan. Oei, dit is weer zo'n gevaarlijke uitspraak! Maar eten koken is ook geen feest. Het lukt wel, maar in fases en nee, we hoeven het nog net niet van de grond te schrapen, maar we worden wel ontzet-tend handig!
Vandaag hebben we ook weer buiten gedoushed met z'n allen, dat is wel een feest. Goed vast houden aan de reling en je lekker laten opfrissen. Vandaag hebben Baaf en ik ook even langs de reling gezeten met de voeten in het water. Er gebeurt nog niet zoveel verder. We zijn nog te ver van land, zo'n 1000 kom voor er wat gebeurt. Maar we mogen niet klagen, het schiet op. En om nu nog meer mijlen te maken, hebben we vanmorgen de parasailor gezet. Weliswaar met teveel wind, maar we willen mijlen maken. We lopen zo'n 30 mijl achter op de Brandaan en de Barbarossa (hoe is het mogelijk?!) dus in de achtervolging! We gaan ruim 7 knopen...........

maandag 21 december 2009

Maandag 21 december, dag 12 / 1235 mijl afgelegd

Dat van die afgelegde mijlen begint zo langzamerhand wel en beetje indrukwekkend te worden. We hebben dan nu ook inmiddels 2/3 van de totale afstand van 1886 mijl er op zitten. We zijn nu dan ook al duidelijk aan het aftellen.
Hier aan boord zitten we in onze dagelijkse routine. 's-Ochtends voordat iedereen wakker wordt, bak ik een brood van het deeg dat Mo in haar dienst tevoren heeft gekneed. Floris wordt meestal als eerste wakker, net als thuis. Katelijne volgt dan meestal snel en beiden krijgen een lekkere warme boterham en een kop thee. Mo en Baaf volgen iets later. Na het ontbijt ga ik nog even een uurtje slapen, want om 5 uur de dag beginnen is toch niet helemaal mijn ding. De kids gaan wat lezen (Luisterboeken), op de Nintendo of een filmpje kijken. Mo vermaakt zich met de afwas, yoghurt maken, of een klein handwasje. Tegen een uur of tien ben ik weer van de partij en gaat er een vislijn uit. We moeten toch nog steeds die tonijn scoren! Als het effe kan gaat de Parasailor op, maar de afgelopen dagen was de wind ook overdag te sterk. We komen de dag door met veel lezen. Om 11 uur en om 8 uur 's-avonds hebben we even SSB-contact met de Barbarossa en Brandaan. Zo blijven we op de hoogte van hun belevenissen, positie en de hoeveelheid gevangen vis. Baaf doet wat school en zo hobbelen we de dag door. Eigenlijk doen we niet zoveel, wat ivm de golven ook wel zo handig is. Alles kost namelijk enorm veel extra inspanning. Om een uur of vijf gaat Mo het eten klaar maken. Is meestal zo gebeurd, want omdat we niet zoveel verse vlees en groenten hebben, zijn de maaltijden ook wat simpel. Maar ook hier geldt dat het door het geschommel altijd weer een hele tour de force is. We eten dus ook vrij vroeg, met name omdat het dan nog licht is. Afwasje, kopje thee er nog bij, en het is zo 7 uur en genieten we van de zonsondergang. Het is de afgelopen nachten erg donker, omdat het nieuwe maan is en er ook regelmatig wolkenpartijen langskomen die het licht van de sterren tegenhouden. Ik had nooit gedacht dat ook sterren nog zoveel licht geven dat je soms de weerspiegeling ervan in de zee kunt zien. Om acht uur ben ik de eerste die naar bed gaat om alvast wat uren slaap te pakken voor de nachtshifts. Mo heeft de 8-11 en 2-5 shifts en ik de 11-2 en 5-8. Nou, zo hebben jullie een beetje een indruk hoe onze dagen eruit zien. Zodra we aan land zijn is de dag-indeling weer totaal anders, maar dat vertellen we tegen die tijd wel weer.

zondag 20 december 2009

Zondag 20 december/1120 mijl afgelegd

We zitten nu in de modus dat we eigenlijk niet eens meer weten hoelang we nu op zee zijn. Nu we het halfway point gepasseerd zijn is daarmee ook het aftellen begonnen. We denken er nu nog zo'n dag of 5 a 6 over te doen! Dat betekent waarschijnlijk aankomst op 2de kerstdag. Maar goed, dan kom je aan en waar kom je dan aan? Er is al een kerst-BBQ georganiseerd en we zijn al uitgenodigd. Rest ons alleen nog te zorgen dat we daar op tijd aanwezig moeten zijn hahahaha. Maar het idee is heel erg leuk en ik kijk er heel erg naar uit. De Tangaroa, Moljner, Pjotter en Victory (andere Nederlandse boten) varen 3 dagen op ons voor en komen morgen of dinsdagochtend aan. En dan liggen er al Nederlandse boten in Suriname. Dat wordt een hele Nederlandse kolonie. We hebben gehoord, want de Brandaan en de Barbarossa hebben we vanaf het begin niet meer gezien en liggen zo'n 20 mijl op ons voor, dat de Barbarossa alweer pech heeft en dit keer met het grootzeil. Er zit een scheur in van zo'n 2 meter. Hoeveel pech kun je hebben? Ik moet zeggen, het is ook wel heftig varen. Het schommelen en heen en weer gegooid worden is erg zwaar. Je moet je continu schrap zetten. Op schoolgebied gebeurt er momenteel weinig. De kok staat wel weer in de keuken, maar alles een beetje trager. Ik probeer ook maar weer wat te wassen vandaag......Het zeilen zoals we nu doen, kan ik me thuis bijna niet voorstellen. We gaan hard en er staan veel golven. Als we dit in Nederland zouden moeten doen, is het daar wel druk voor. Nu heb je zoiets van, gaaaaaaaaaan en we zien het wel! Gister hebben we nog even de parasailor erop gezet. Dat is een klusje van een uur boven een stampoende zee. We maken dan wel weer snelheid. Maar de wind houdt aan en hebben we de parasailor er dus maar weer afgehaald. Ook hebben we een ander zeilbootje gezien. Dat vind ik wel grappig, het geeft ook wel een heel ander gevoel dan een visserbootje. Even een klets over de marifoon, (zo'n grote plas water) maar het bootje ging naar Tobago, Carieb! En dus gaan we vandaag ook weer "uitzitten", we tellen de mijlen af!

zaterdag 19 december 2009

Zaterdag 19 december, dag 10 / 974 mijl afgelegd

Vanochtend vroeg hebben het half-way point gepasseerd! Op deze belangrijke psychologische mijlpaal hebben we op gepaste wijze geproost en een goede borrel aan Neptunus geschonken. Je moet zo'n god natuurlijk wel een beetje te vriend houden.
Overigens is Neptunus ons nu goed gezind. Het waait stevig en we maken daarmee weer goede voortgang. Een beetje hobbelig is het wel. We hadden gistermiddag weer de Parasailor opgezet, maar vannacht hebben we hem er toch maar afgehaald vanwege de stevige wind. Nu varen we weer met grootzeil en fok bak. Beiden wat gereefd om ze goed vlak te houden, anders krijg je een hoop geklapper.
Het vissen vangen lukt de laatste dagen niet meer zo goed. Ik denk dat de vissen wat uitgelaten zijn, want ze springen regelmatig uit het water. Maar bijten, ho maar. Ook zien we regelmatig een stevige, donkerblauwe vis (tonijn?) naast de boot zwemmen. Maar niet achter de boot, waar ons haakje zit! Helaas dus nog niet die lekkere verse tonijn, en moeten we ons behelpen met vlees uit blik, toch een beetje het dieptepunt wat je kunt bereiken op culinair gebied, al moet ik zeggen dat de kinderen het lekker vonden.
Boot en bemanning doen het goed. Het log (snelheidsmeter) loopt ook weer. Er zat waarschijnlijk iets in het wieltje, of er had een vis in gehapt (jongens, achter de boot hangt een heel lekker visje, daar moeten jullie in bijten). We hebben er een lijn langsgehaald en toen liep hij weer. Was overigens een goede om de windvaan eens uitgebreid te testen, en deze doet het gewoon erg goed. Om elektriciteit te sparen, varen we nu zo veel mogelijk met deze windvaan.
Mo en Baaf moesten even wennen aan het geschommel, maar dat is ook weer achter de rug. Mo is nog net geen wasjes aan het draaien, maar voor de rest gaat het hier prima.
We begrijpen uit de mails dat Nederland zich opmaakt voor een witte Kerst. Dat is natuurlijk toch wel weer erg bijzonder en we wensen iedereen een hele fijne Kerst. Wij denken nog niet echt veel aan Kerst. In je korte broek bij 30 graden heb ik daar ook nog wel wat problemen mee. We moeten overigens ergens op de boot nog een klein Kerstboompje hebben, maar waar ook alweer. Of we Kerst op zee vieren of dat we al zijn aangekomen moeten we nog even afwachten. Het zal er om spannen!

vrijdag 18 december 2009

Vrijdag 18 december/ 816 mijl afgelegd

En we hebben weer wind! Zelfs de vissen in de oceaan zijn hier uitgelaten over, ze springen om de paar meter, soms wel een meter hoog uit de golven. Ik persoonlijk ben wel blij met wind, maar die golven.........we worden weer van links naar rechts geslingerd, nee echt gegooid dit keer en ondanks dat alles nu goed vast zit, hoor je het in de kastjes heen en weer schudden. Vannacht was het zelfs weer tijd voor een pillentje. Baaf heb ik nog niet gezien, slapen is nog altijd het beste. Maar goed, misschien moeten we hier wel weer gewoon aan wennen. Helaas kunnen heel veel dingen nu ook niet meer gebeuren. De kok verlaat de keuken hahahahaha. Floris en Katelijne kunnen gewoon onverstoord met Lego blijven spelen, alhoewel ze een luisterboekje nu ook wel heel erg prettig vinden. Nog steeds in de ban van Harry Potter. Eindeloos kunnen ze daar naar luisteren. Onze superwind is ermee gestopt, feitelijk onze enige bron van energie. Het water in de bilge van de schroefas (hadden we niet verteld, maar het zat er wel)is opgelost. Er was een gaatje ontstaan bij de uitlaat van de motor waar langzaam aan (maar nog altijd teveel) water in druppelde. Daan, mijn held heeft dit weer vakkundig opgelost. Nu de superwind nog, maar gaat waarschijnlijk tijdens deze reis niet meer lukken. En vannacht stopte ook de snelheidsmeter ermee. Dat is vervelend, want het aantal knopen wind en de snelheid wordt niet meer weergegeven. Dat betekent dat de stuurautomaat ook niet meer werkt, want die heeft een getalletje van snelheid nodig. Gelukkig was daar onze hydrovane, een stuurautomaatje achter de boot, die het van ons over nam, anders zouden we ook nog eens met de hand moeten sturen. Maar dit stuurautomaatje is weer niet zo heel nauwkeurig, zodat we nu zo'n 30 graden uitslag hebben van links naar rechts. Volgens Daan moet ik dat niet erg vinden en komt alles goed, nou laten we dat dan maar hopen!

donderdag 17 december 2009

Donderdag 17 december/ 686 mijl afgelegd

We zijn op rantsoen! Met elektriek en diesel! We hebben nog steeds geen wind en zijn echt aan het dobberen met 1,5 knoop snelheid. Dat is net genoeg om overeind te blijven zeg maar! Er zijn nauwelijks golven, maar er is altijd deining. Als je dan over de zee kijkt is het net een woestijn van water met van die heuvels, dat is dan de deining.
Ondertussen zitten we al een hele week op zee. Het voelt niet zo, de tijd gaat erg snel. Maar de voorraad levensmiddelen raakt op. We hebben geen groente meer, hooguit een paar komkommertjes en gelukkig nog een beetje fruit. Ik hoop echt dat er wind komt en we binnen 8-10 dagen aan de overkant zijn. Kerst op zee vind ik niet zo erg, maar oud en nieuw zou ik wel jammer vinden! Het hele trajact is 1900 nautische mijlen dat is maal 1,854 km dus zo'n 3500 km. Het schiet dus niet op als we nu een snelheid hebben van 1,5 knoop (= 1,5 mijl per uur).......Onze SSB radio doet het ook niet super goed! We kunnen alleen 's morgens mail ophalen, dus er zit wat vertraging in het email verkeer!

woensdag 16 december 2009

Woensdag 16 december, dag 7 / 623 mijl afgelegd

En ze dobberden voort...
Er is nog steeds heel weinig wind en snel gaat het niet, maar wel comfortabel! Gisteren hebben we einde middag de motor uitgezet en hebben we de zeilen gefixeerd in de klaverstand. Heel weinig wind, maar we maakten toch nog 2 en af en toe 3 knopen snelheid. Net genoeg om de elektrische stuurautomaat aan de praat te houden, want die gaat protesteren als we helemaal stil komen te liggen. Om maar niet te spreken over de windvaan, want die heeft natuurlijk wind nodig om te sturen. Heerlijk rustig de nacht in. Het blijft onwaarschijnlijk mooi om midden in de nacht, midden op de oceaan te zitten, met allemaal sterren en verder niemand om je heen. Vallende sterren vliegen je om de oren, dus er zijn nog heel wat wensen die uit gaan komen! Lekker de I-Pod op je hoofd met een sentimental journey langs alle mooie muziek. Meer heb je op zo'n moment niet nodig. Nou, ok dan, een beetje wind zou wel heel fijn zijn. We hebben net nog even geprobeerd de Parasailor te zetten. Nou lukt dat altijd wel, alleen er staat gewoon te weinig wind om hem op z'n plek te houden, en dan komt de boot helemaal stil te liggen. Nu maar even weer op de motor, ook om wat stroom te draaien, en dan kijken we later op de middag wel weer of er nog iets van een zuchtje wind komt.

dinsdag 15 december 2009

Dinsdag 15 december/ 547 mijl afgelegd

En zo gaat het nog wel even duren.....Er staat nog steeds geen wind en de voorspellingen zijn ook niet al te positief! Normaal gesproken zou ik dit heerlijk vinden, maar op deze manier moet straks de motor uit en dobberen we doelloos, lees, stuurloos rond! Geen wind, geen voortgang. Toch loopt het nog als een trein. De dagen rollen vanzelf in elkaar over. Het weer is goed, strak blauw en we vermaken ons nog steeds. Stiekem is het niks doen ook wel lekker......Kerst, vriezen, ijs, het is allemaal heel ver weg. Was het niet dat ik jullie bij tijd en wijle zo vreselijk kan missen.......

maandag 14 december 2009

Dag 5, maandag 14 december / 451 mijl afgelegd

De sfeer hier is nog steeds opperbest, al moet ik zeggen dat de weinige wind nu wat parten gaat spelen. Sinds gisterochtend is de wind zo goed als gaan liggen en hebben we een groot deel op de motor gevaren. Maar ja, we hebben natuurlijk niet genoeg diesel aan boord om daarmee de overkant te halen, dus zodra we het idee hebben dat we wat kunnen zeilen, gaat de motor weer uit. En zo dobberen we een beetje voort met soms maar 2 knopen snelheid. De laatste weerberichten laten zien dat dit ook nog wel een paar dagen zo blijft, daarna belooft het weer goed zeilweer te worden. Vanmorgen is iedereen nog een keer onder de douche gegaan. Lekker afkoelen, want in de zon is het goed warm. Voor wat schaduw hebben we dan ook de bimini opgezet, met nog een extra laken voor de lage zon in de ochtend. De vis is inmiddels op. Van het restant hebben we filets gemaakt en dat is een stuk lekkerder dan moten hebben we gemerkt. De kids zijn goed bezig. Floris is helemaal verdiept in Harry Potter 3, die hij leest, met een luisterboek op z'n oren erbij. Katelijne en Baaf zijn ook helemaal weer in de Harry Potter modus. Maar er wordt ook school gedaan. Floris hoeft nu iets minder te doen, want hij loopt behoorlijk voor. Katelijne doet elke dag een lesje taal (met rekenen loopt zij ook ver vooruit) en Baaf doet ook tenminste 2 vakken per dag.

zondag 13 december 2009

Zondag 13 december/ 350 mijl afgelegd

Het gaat goed! Het gaat goed aan boord en we vinden het allemaal wel best. Het gaat ook veel beter dan de vorige oversteek. Een deel gewenning, maar ook de zee is erg behulpzaam. De golven zijn goed te doen. De wind wisselt in sterkte maar is ook goed te doen. Helaas is de wind nu weer zodanig afgenomen dat de parasailor eraf moest. Jammer, want dit zeil zorgt voor goede voortgang, stabiliteit en snelheid. Contact met Brandaan en Barbarossa hebben we via de radio. Zo'n 2 keer per dag melden we onze koers aan elkaar en of we vis gevangen hebben. Barbie heeft er ook al 2 en de Brandaan staat met 0 winst op een laatste plaats. Maar we hebben vernomen dat ze hun vis delen en onderweg aan elkaar uitleveren met allerlei spannende manouvres. Er is niemand ziek en dat is erg fijn. Zelfs Baaf heeft gister een toets gemaakt. Ik ben echt al blij als hij 2 uurtjes school kan doen, want alles is meegenomen en hij ligt er tenminste niet meer zo heel erg ziek bij. Eens even kijken wat we vandaag zoal zullen gaan doen. Ik wil heel graag eens doushen. Met deze koers kunnen we ook onder de douche springen, maar eigenlijk wil ik ook dat de kindjes eens een keer gebadderd worden. Dus ik denk dat als Daniel straks wakker is, we eens de buitendouche op moeten zetten. Het weer is heerlijk! Vis hoeven we vandaag niet te vangen. Gisteren hebben we een gigantische goudmakreel aan de haak geslagen, zo'n 75 cm lang en wel 4 kilo zwaar. Helaas is de vis niet echt heel erg lekker. En we kunnen we er nog wel even meedoen. Dus vandaag maar als filetje in de pan gooien. Gisteren hadden we mootjes.
De volgende goudmakreel die we aan de haak slaan, kan linea recta weer terug in de oceaan! En popcorn hebben we gebakken en chocoladepudding gemaakt. Ja, het gaat hier goed aan boord.

zaterdag 12 december 2009

Zaterdag 12 december, dag 3 / 243 mijl afgelegd

We zijn inmiddels alweer bijna 2 keer 24 uur op zee en inmiddels zit de snelheid er goed in! We varen sinds gisterochtend met de Parasailor op en zijn zo ook de nacht doorgegaan. De wind is heerlijk constant, tussen 15 en 20 knopen (4-5 Bft) en komt van schuin achter aan. De boot loopt nu met ca 7 knopen, en dat is erg snel. De afgelopen 24 uur hebben we 144 mijl afgelegd! Zo hopen we de hele overtocht te kunnen doen. Verder is het warm, maar niet ondragelijk. Mo heeft een laken aan de giek gebonden voor wat extra schaduw en dat is wel lekker.
Met de bemanning gaat het goed. We zijn allemaal goed ingeslingerd en zelfs Baaf heeft al wat lesjes school gedaan. Alles gaat natuurlijk wel wat langzamer en we zitten en lezen veel en de kids hangen veel op de bank met de Nintendo.
Het meegebrachte brood is nu op, dus morgen gaan we weer zelf brood bakken. Vanmiddag ook weer eens een lijntje uitgooien, want we moeten ook nog die tonijn van 5 kilo zien te verschalken!

vrijdag 11 december 2009

Vrijdag 11 december/ 109 mijl afgelegd in 25 uur

Tja, erg hard gaan we niet! De wind is behoorlijk afgenomen. Gisteren rond 12.00 uur vertrek hadden we wel wat wind. De parasailor ging op en we stoven voor de Brandaan en de Barbarossa uit.Helaas kwam daar toen wel heel erg veel wind boven de 25 knoop, dus de parasailor ging er weer af. Zeilen in klavertje stand gezet, maar het mocht de pret niet drukken.De golven waren verschrikkelijk en rolden achter, onder, schuinlangs onder ons door. We werden van links naar rechts gegooid. Wij zijn toen maar wat noordelijker gaan varen. De Barbie en de Brandaan varen hand in hand, dus die hebben we daarna niet meer gezien! Snik! We houden wel radiocontact, dus we weten dat ze nu zelfs 13 mijl voor ons liggen .Inmiddels is het bloedheet weer, strakblauw en kunnen nu misschien de dekbedden echt uit de hoezen blijven. We zitten allemaal in korte broek (lees: onderbroek hahahaha) aan dek te puffen. Dat zal in Nederland wel anders zijn? Ook is de eerste vis gevangen. Een kleintje dit keer, 1 kilo? We denken dat weer een goudmakreel was of was die andere vis misschien toch een dorade geweest? Kortom, genoeg te doen. We staan gelukkig wel aan kop wat de visvangst betreft. Valentijn 2, Barbarosssa 1 en Brandaan nog geen score. Helaas liggen we te ver uit elkaar om marifooncontact te hebben, maar ja, zij gaan ook zo hard! Onze parasailor staat inmiddels weer, dus wie weet!

Vrijdag 11 december/ 109 mijl afgelegd in 25 uur

Tja, erg hard gaan we niet! De wind is behoorlijk afgenomen. Gisteren rond 12.00 uur vertrek hadden we wel wat wind. De parasailor ging op en we stoven voor de Brandaan en de Barbarossa uit.Helaas kwam daar toen wel heel erg veel wind boven de 25 knoop, dus de parasailor ging er weer af. Zeilen in klavertje stand gezet, maar het mocht de pret niet drukken.De golven waren verschrikkelijk en rolden achter, onder, schuinlangs onder ons door. We werden van links naar rechts gegooid. Wij zijn toen maar wat noordelijker gaan varen. De Barbie en de Brandaan varen hand in hand, dus die hebben we daarna niet meer gezien! Snik! We houden wel radiocontact, dus we weten dat ze nu zelfs 13 mijl voor ons liggen .Inmiddels is het bloedheet weer, strakblauw en kunnen nu misschien de dekbedden echt uit de hoezen blijven. We zitten allemaal in korte broek (lees: onderbroek hahahaha) aan dek te puffen. Dat zal in Nederland wel anders zijn? Ook is de eerste vis gevangen. Een kleintje dit keer, 1 kilo? We denken dat weer een goudmakreel was of was die andere vis misschien toch een dorade geweest? Kortom, genoeg te doen. We staan gelukkig wel aan kop wat de visvangst betreft. Valentijn 2, Barbarosssa 1 en Brandaan nog geen score. Helaas liggen we te ver uit elkaar om marifooncontact te hebben, maar ja, zij gaan ook zo hard! Onze parasailor staat inmiddels weer, dus wie weet!

woensdag 9 december 2009

Morgen gaan we!

Joehoe, de verzekering van de Barbarossa heeft toestemming gegeven en zodoende varen we morgen af! Zoals Jan al schreef is het wel een beetje gek dat je je reisschema van de verzekering af laat hangen maar het is zoals het is en het is helemaal niet erg. Geeft ons weer een klusdagje erbij. En dat vind ik dan wel weer gek, anders waren we vandaag gewoon weggegaan en loop ik me weer te haasten en in het zweet te werken om...... ja, wat eigenlijk? Het enige wat nu nog moet gebeuren is dat we nog heel even Mindelo moeten inlopen! Dat hebben we nog steeds maar niet gedaan. je vaart heel de wereld over, maar je komt nergens, ken je dat? En dan morgen 15-16-17 dagen op zee...... ook heel gek! Eindelijk is het zover en we hebben ons niet eens zenuwachtig gemaakt. Ach misschien komt dat vanavond wel, als we met z'n allen aan het palaveren zijn notch notch! Vanavond voor de laatste keer verse tonijn. We hebben hier op de Kaapverden enkel alleen maar verse tonijn of kreeft gegeten en oh ja, ook nog een frikandel. Allemaal lekkere dingen dus hahahahaha. Daan is net nog de mast ingehesen en ook dat is goed gegaan. Hij heeft gisteren op de Barbarossa een gat in zijn hoofd gekregen, maar hij heeft geen kik gegeven. Misschien vanavond of morgen nog de laatste updates en anders tot in Suriname!

Nieuwe foto's


dinsdag 8 december 2009

Opmaak voor Suriname

Vandaag alweer dinsdag 8 december en we maken ons klaar voor de volgende grote oversteek.
De echte dit keer. Op weg naar de overkant. We zullen niet in een keer naar de Carieb doorvaren, maar toch eerst even langs Suriname varen. Het wachten is alleen nog op toestemming van de verzekering van de Barbarossa. We zullen met z'n 3-en gaan. Valentijn, Barbarossa en de Brandaan. In principe wilen we morgen al weg, maar tot op heden hebben we nog geen uitsluitsel gekregen. We zijn dus allemaal erg druk (zoals gewoonlijk in een haven) met klussen aan de boot, schoonmaken binnenkant boot, wasjes draaien en boodschappen doen.
De tocht zal 2 weken duren. Van Mindelo, hier op de Kaapverden hebben we vooralsnog erg weinig gezien. De denque mug is gelukkig ook nergens te bekennen, dus dat is wel fijn. De mensen zijn hier heel erg vriendelijk. Maken graag een praatje, maar als je niets wil, is het ook goed. Van het weekend hebben we met de volwassenen sinterklaas gevierd en het was weer ouderwets gezellig. Vanavond gaan we met z'n allen uiteten. Gisteren zijn wij als gezin iedereen alvast voorgegaan om kreeft te eten. Die was waanzinnig lekker. Vanavond met z'n allen, ik ben benieuwd. Ik weet ook dat we nog wat foto's op moeten laden, we hebben er niet zoveel, we zijn eigenlijk alleen maar op zee geweest en hebben op de Canaries gehopt en geklust, maar ik zal kijken of er nog wat bij zit. Verder zijn de andere Nederlandse boten al op weg naar Suriname. Zij zijn gisteren onder luid getoeter vertrokken. Daar krijg je dan wel kippevel van. En oh ja, het is hier erg slecht weer. Bewolkt en heel, heel veel wind! Dat belooft wat!

zondag 6 december 2009

Sinterklaas en de rest van de mannen met baard

Vandaag stond toch echt in het teken van de Sint! Katelijne heeft een vriendinnetje gevonden op de Nederlandse Mjolnerboot. De Mjolner, Pjotter , Victory en Tangaroa liggen hier ook. Zij hebben vrijwel allemaal kleine kindertjes en hadden met elkaar een kinderdagje georganiseerd inclusief smink, pietenpetjes, poppenkast, pannekoeken, cadootjes verstoppen, een ECHTE piet en noem maar op! Katelijne was ook uitgenodigd en vond het he-le-maal geweldig! Het was ook helemaal geweldig. Helaas geloven onze andere kindertjes niet meer volledig in de goed heilig man, maar des te meer in hun papa en mama en waren helemaal hyper. Hij zou toch wel komen?
Nou Daniel en ik zijn de hele dag bezig geweest met cadootjes inpakken, rijmen maken, cadootjes verstoppen en pepernoten bakken, die dit keer wel gelukt waren. Jammie!!!!! Inmiddels is de hele boot weer volgeladen met Lego, Playmobiel, Kapla en Barbie. Bedankt Sint!
Zoals eerder geschreven zijn wij vrijdagochtend om half 5 na 6 dagen varen, aangekomen hier in Mindelo. Spannend om een vreemde haven in het donker aan te varen, maar het was gelukt.
We werden ook nog getrakteerd op zoeklampen en fluitjes, waarvan wij dachten dat het de politie was, waar wij ons eerst zouden moeten melden ofzo. Dit was in Marokko het geval, maar hadden wij niet hier op de Kaapverden verwacht. We hebben het maar gehouden op een warm welkom van aangeschoten medereizigers. In de loop van de morgen kwamen daar ook de Brandaan en de Barbarossa aangevaren en het was erg leuk om elkaar weer te zien. Het voelde goed! Helaas heeft de Barbarossa een hele nare ervaring achter de rug. Zij zijn in de nacht van hun anker afgeschoten en zijn zonder dit te merken naar de rotsen en branding afgedreven. Pas toen de kiel over de rotsen schuurde, werden zij wakker en ze hebben zo ongelovelijk veel geluk gehad, het water kwam al binnen en een golf later hadden ze zo op de rotsen gesmeten kunnen worden......... Vandaag is er een schade expert langsgeweest. De schade lijkt mee te vallen, maar moet wel gemaakt. Helaas kan dat niet hier in Mindelo. De vraag is nu of ze permissie krijgen tot uitstel en of ze Suriname nog kunnen aandoen of dat ze direct naar Trinidad in de Carieb moeten varen. Wij gaan dit afwachten. We hadden gehoopt met een heleboel Nederlandse boten in Suriname oud en nieuw te zullen vieren, maar misschien moeten de plannen gewijzigd worden.
Verder hadden we gehoopt en gedacht hier een supergoede internet verbinding te hebben, maar helaas blijkt het tegendeel waar. Skypen is helaas geen optie!

vrijdag 4 december 2009

Aangekomen op Sao Vincente !

Even een kort berichtje om te laten weten dat we veilig en wel zijn aangekomen op Sao Vincente. Vanochtend om half vijf zijn we aangemeerd in de marina. Enkele uren later arriveerden ook de Barbarossa en Brandaan en hier liggen verder ook nog de Pjotter, Mjolner, Tangaroa en diverse andere Nederlandse boten. Erg gezellig dus.
Er is hier supergoed internet, dus zullen we uitgebreid foto's uploaden, skypen, etc, maar dat is voor later.

donderdag 3 december 2009

Beet !!

Je schrijft het nog niet op of de wereld is alweer veranderd. Net nadat ik een blogje had geschreven ben ik aan het vissen geslagen. In San Sebastian op Gomera had ik nog aardig geïnvesteerd in vistuig, dus dat moesten we toch maar weer eens uitproberen. Mo had ook wel zin in een tonijntje, en zo rolden de bestellingen binnen. En ja hoor, na een half uurtje ging de molen lopen, het teken dat ik beet had. Een flinke jongen, want hij zat aardig te trekken aan de lijn. Met de nodige moeite lukte het om hem binnen te krijgen. Een goudmakreel (volgens mij, want ik ben niet zo'n kenner) van 50 cm. Keurig op tijd voor de lunch en we hebben hem dan ook meteen opgepeuzeld. Heerlijk!
En of het nou van de inspanningen ligt of toch die tropische breedte-graad, maar het begint nu toch echt wel warmer te worden. Het zweet loopt me over de rug, maar ik wilde jullie deze ontwikkelingen niet onthouden!

Ik ook nog!

Daniel wilde graag een stukje schrijven, maar ik eigenlijk ook wel! Het verbaast me dat er toch steeds weer wat te schrijven is, ook al gebeurd er zo weinig. Natuurlijk wetende dat het thuisfront eigenlijk alleen maar wil weten dat we er nog zijn! 's Nachts blijft het spannend. Vannacht waren er veel wolken, maar ook de bekende volle maan! Die staat er in Nederland en zo rond Sinterklaas natuurlijk ook! Dat hoort ook zo. Op zee is het vooral prettig dat je daardoor om je heen kunt kijken en het niet helemaal pikkedonker is. Dan kun je wel die mooie sterrenhemel zien, als er niet teveel wolken zijn, maar zo'n maantje is ook wel prettig. Er zijn 3 dingen waar ik wel een beetje angst voor heb. Dat is dat 's nachts die walvis plots langs je boot komt opduiken, al hoewel dat natuurlijk een belevenis van grote orde zal wezen, maar ik schrik me al te pletter als er een dolfijn zijn snuit uit het water steekt. Die vliegende vissen zijn gaaf, helaas nog tekort gezien en al die verhalen dat je ze zo 's morgens van je dek moet vegen, hebben wij ook nog niet meegemaakt. Het 2de is die boot met vluchtelingen. Je moet er toch niet aan denken dat je een heleboel mensen hopeloos in zo'n klein bootje zult tegenkomen en dan ook nog 's nachts. Wat moet je doen? Je kunt moeilijk doorvaren, maar je kunt ze ook niet op je boot nemen. Er zijn hier procedures voor, maar het liefst hoop ik ze toch niet te hoeven uitvoeren. En als laatste, toch die vissersboot! In Marokko hadden ze me al schrik aangejaagd door keihard op je af te komen varen, maar die gekke vissersboot die we gisternacht tegenkwamen, begrijp ik ook nog steeds niet. 300 mijl uit de kust. Dat is zo'n 500 km!!!!! Om te vissen????? Geloof jij het? Maar de gedachten die dan allemaal door je hoofd heen spelen, daar wil je niet eens over nadenken. Al die gruwelijkheden in de wereld, gadver! Maar goed dat hoort misschien ook wel weer bij het alleen zijn op zo'n grote zee. Dat nadenken dan he?! Dat mijmeren! Afijn, gelukkig ben ik niet zeeziek geweest, maar iets comfortabeler mag toch ook wel. Het is ook heel leuk om morgen de Brandaan en de Barbarossa weer te zien. Dan kunnen we eindelijk weer eens borrelen!

Donderdag 3 december / dag 5 - 700 mijl afgelegd

Donderdagochtend alweer en het ziet er naar uit dat dit de laatste dag wordt van deze overtocht. Nog 100 mijl te gaan en die leggen we met deze snelheid (ruim 6 knopen) in minder dan een etmaal af. De wind was gisteren de hele dag erg stevig, maar is in de loop van de nacht iets geluwd; nu rond de 20 knopen. Hoewel dat verschil maar klein lijkt, merken we toch een aanmerkelijk verschil in de golven. Het is allemaal iets dragelijker en een glas (thee!) blijft nu ook een keer gewoon staan op het aanrecht. Hopelijk houden we deze wind tot aan Sao Vincente. En verder is het nog gewoon te koud. Iets dat we helemaal niet hadden verwacht, maar gisteren zat ik ook overdag met een lange broek aan. 's-nachts met volle bepakking (zeilpak) en een dekentje. We zijn nu toch alweer ruim over die kreeftskeerkring heen, en ik dacht altijd dat daar de tropen begonnen, met bijbehorende temperatuur en vochtigheid. Niet dus. Vandaag is het overigens wel weer iets warmer en kan die psychologisch zo belangrijke korte broek weer aan. Ook het maritieme leven is wat beperkt. Een enkel vliegend visje hebben we langs zien komen vliegen, maar omdat ze zo snel vliegen en weer snel onder gaan, biedt dit niet zo'n spektakel als een goede dolfijnen show. Een paar dolfijnen hebben zich nog wel korte tijd aan ons vergaapt, maar ik denk het nieuwtje van die rare boot met die vleugelkiel er bij de dolfijnen ook al af is. De wat agressievere vorm van het naar je toehalen van het maritieme leven (de vislijn uitgooien) hebben we na de onsuccesvolle eerste dag niet meer gedaan. Te weinig puf vanwege de golven. Nu ik er aan denk is het misschien nog wel een leuke afleiding voor de middag, nu de golven wat minder hoog zijn. Verder is de sfeer aan boord goed. Floris en Katelijne vermaken zich goed en maken nu een gezamenlijke tekening. Een volgend berichtje zal waarschijnlijk vanaf de baai bij Mindelo zijn.

woensdag 2 december 2009

Geen 55 maar 550 mijl afgelegd

Typefoutje!

Woensdag 2 december / dag 4 - 55 mijl afgelegd

We zitten alweer op 2/3e van de afstand en het eind begint in zicht te komen. Als we zo doorvaren komen we vrijdagochtend vroeg aan. De wind is nog steeds stevig, 20-25 knopen met regelmatig uitschieters naar 30 knopen. Dat is toch een windkracht 6-7. Met dubbelgereefd zeil houdt de boot zich goed en hebben we een goede snelheid van tussen de 6 en 7 knopen. Lastiger zijn de onophoudelijke golven. Continue gaat de boot heen en weer en soms maken we een flinke schuiver. De activiteiten zijn dan ook tot en minimum beperkt. Floris en Katelijne vermaken zich op zich prima met de Nintendo. Baaf ligt de hele dag luisterboeken te luisteren op z'n I-Pod. Hij voelt zich van ons allen nog het minste en heeft nog steeds last van misselijkheid, maar gelukkig blijft alles binnen. Mo en ik voelen ons fysiek wel goed, en lezen veel.
Verder zijn er niet zo veel hoogtepunten op zo'n dag. Gisteravond kwam er opeens een boot in zicht die recht op ons afkwam. Toch wel een beetje eng. We zijn tot nu toe 3 boten tegengekomen die allemaal op ruime afstand passeerden en ook AIS hebben. Deze dus niet. Denk je toch even aan een vluchtelingenboot die op weg is naar de Canarische eilanden, vooral als je daar net een verhaal over hebt gelezen. Toch maar even de koers verleggen om ruim afstand te houden. Uiteindelijk passeert hij ons op minder dan een halve mijl. Het was waarschijnlijk een vissersboot, maar het blijft toch eng als ze zo dichtbij langskomen. Onmiskenbaar hoogtepunt van de dag is het eten. Mo weet toch elke dag weer iets lekkers tevoorschijn te toveren en de zilte lucht maakt hongerig. Ook het eigengebakken brood smaakt goed.

dinsdag 1 december 2009

Dinsdag 1 december/ 380 mijl afgelegd

3e nachtje zit erop! En we zijn bijna op de helft! En er is niets aan!
De wind is goed, we stuiven erover, maar we hobbelen behoorlijk!
Je wordt van links naar rechts geslingerd en niet alleen jezelf, alles wat er staat, wat je oppakt, wat je eet, wat je drinkt......en het went moeilijk. Daan is inmiddels weer helemaal hersteld en vindt het heerlijk dat zeilen en dat gehobbel en vooral dat niets doen. Ik kan dat niet, dat niets doen. Gisterochtend heb ik samen de de kinderen pepernoten gemaakt, die natuurlijk, hoe kan het ook anders, direct in de oven verbrandden. Daaaaaaaag pepernoten. Toen maar speculaas gemaakt en nog wat onderbroekjes uitgewassen. daarna was het lunchtijd en was ik he-le-maal kapot. Ik moest plat, werd misselijk en heb me eigenlijk de rest van de dag zo gevoeld. Bah! Wat nou vanzelf. Er gaat niks vanzelf.
Toch hoop ik nog steeds dat het wel vanzelf zal gaan......Ik moet mezelf overgeven aan het niets doen. Daar waar je thuis wel eens van droomt. Ziek thuis zijn, zonder ziek te zijn en dan he-le-maal niets te hoeven doen. Nou dat is hier, behalve dat je heen en weer geslingerd wordt, hoef je vrijwel niets te doen. En waarom kan ik er dan toch niet van genieten? Met die vraag zal ik me de komende uren weleens bezig houden! De kinderen liggen ook in de ligstand. Baaf ligt al 3 dagen (en 3 nachten) in de ligstand. Overbodig te zeggen, dat er van school op deze manier weinig terecht komt. Maar daar moet ik nu ook even niet aan denken. Monique nog bedankt voor alle keren dat je hebt geoefend om brood voor ons te maken. We hebben vanacht voor het eerst brood gebakken en het was goed dat je schreef dat het echt goed zou komen, want ik dacht echt even, dit wordt he-le-maal niets! Maar wonder boven wonder kwam daar een prima lekker broodje uit de oven. Het recept is helemaal goed! En nu maar even een tomatensoepje in elkaar draaien, want helemaal niets doen, daar gaat wel heel ver!

maandag 30 november 2009

Maandag 30 november 2e nachtje op zee/ 225 mijl afgelegd

Ook de 2e nacht zit er weer op! Gistermiddag trok de wind aan. Ook dat was voorspeld. Zoveel mijl buiten de Canarische eilanden zou er weer wind zijn en die is er. We zitten op 15-20 knoop. Hebben gisternamiddag de parasailor binnengehaald en varen nu in de zogeheten klaverstand. Genua bak, grootzeil stuurboord om maximaal van die wind te profiteren. En het gaat goed. Doordat de wind gisteren al begonnen te waaien is, heeft de zee wel opbouw van golven gekregen. En omdat wij dus voor de wind gaan, hobbelen we van links naar rechts. Baaf en ik nemen af en toe een pil en ik moet zeggen met mij gaat het prima! Baaf is nog steeds aan het chillen, hij vindt het maar niks. Daniel heeft gistermiddag helaas migraine gekregen, maar slaat zich er dapper doorheen. Mijn held is ook een bezig onderhevig aan de golven. Die kleintjes zijn nog steeds aan het zingen en aan het klieren dus daar is niks mis mee. Ik heb vanacht de dvd van "Sinterklaas en het geheim van het grote boek" gekeken. Leuke liedjes en ik heb helemaal dubbel gelegen over die dokter die op vakantie is.......hoe verzin je het! Vanacht een grote "unit" gezien, dat wil zeggen, een ander groot schip. Verder is het stil hier op zee. Het zonnetje schijnt en de wind waait......

zondag 29 november 2009

Zondag 29 november 1e nacht op zee /100 mijl afgelegd

En nu is het alweer dag! De eerste nacht zit erop! Gisteren zijn we om 13.30 uur vertrokken vanaf La Gomera richting Sao Vincente, een van de Kaapverdische eilanden.
Toen wij vertrokken hadden we geen wind! Een klein beetje wind, maar die stond tegen. Dat is niets nieuws, dat hebben we nou altijd. Het was gek geweest als we wel wind hadden gehad! Dus hebben wij nog heel even de parasailor uit de kast gehaald. Dat is ons "voor de wind" zeil. En het gaat ons ook voor de wind, we hebben niet te klagen, maar das meer de figuurlijke zin. Maar na 2 uurtjes had de parasailor het ook wel gezien. De rest van de uren tot vanmorgen half 9 hebben we gemotord. Nu staat de parasailor weer op en hebben we vanaf gistermiddag tot nu 100 mijl weggetikt. Nog 700 te gaan. Het gaat goed aan boord, we moeten wel aan de wiebelstand wennen, maar de kleintjes spelen volop en Baaf is aan het chillen. Hij heeft er nog de meeste moeite mee, of zou het zijn dat hij anders school moet doen? Hmmm, we kijken het aan. Misschien vanmiddag wat lesgeven. Ik hoef nog steeds geen brood te bakken, maar ja, dat kan ik misschien morgen ook niet meer zeggen en moet ik toch echt aan de bak. Ben wel yogurt aan het maken, nooit gedacht dat ik dat zou kunnen maar het schijnt niet zo moeilijk te zijn hahahaha.

vrijdag 27 november 2009

Morgen vertrek......

We gaan morgen vertrekken en ik ben er klaar voor, ben ook wel beetje zenuwachtig, nou ja, een gezonde spanning eigenlijk, want je gaat iets doen, wat je nooit meer in je hele leven vergeet en wat toch wel heel erg bijzonder is.......dus die ballen in je buik zijn volgens mij helemaal niet bijzonder, die horen er gewoon bij!
Deze week zijn we een beetje bijgekomen op La Gomera. Moesten weer wennen aan het feit dat alles westers is, iedereen gewoon weer Engels praat of iets anders verstaanbaars en dat je "gewoon" weer alles kunt kopen in de winkel. Wat een bijzonderheid eigenlijk! Schoolwerk is opgevijzeld, want dat zal wel even wat minder worden de komende weken, wasjes gedaan en we zijn zelfs met z'n allen tegelijk naar de kapper geweest! Top! Was hard nodig! Ook hebben we weer eens een borrel gedronken met de Nebulae, die erg gezellig was. Vandaag hebben we een autootje gehuurd en zijn we het eiland over gecrost. Was leuk. Het is een leuk eiland. Bovenop een Nationaal Park met subtropisch klimaat. Dus onderin zijn de bergen kaal en onherbergzaam, maar hoe hoger je komt, hoe groener het wordt en kouder dat ook. Zoiets als 1 graad per 100 meter? Nou het scheelde uiteindelijk 10 graden met "beneden". Hebben ook nog in de zee gezwommen aan de andere kant van het eiland, tja je moet toch even voelen....... hahahahaha en we hebben nog een supergave wandeling gemaakt van dik een uur! Wandelen kun je hier trouwens als de beste. Supergoed georganiseerd en de moeite waard om voor terug te komen! En nu de laatste klusjes.....
Die klusjeslijst is er ook eentje die nooit korter zal worden, maar we doen ons best en denken dat we alles onder controle hebben. Vandaag is de Nebulae uitgevaren naar de Carieb. Erg spannend, 3 weken op zee, dus toi toi toi en behouden vaart......
Wij morgen en we hopen dat we volgende week op het hoofdeiland van de Kaapverden aankomen. De Brandaan en de Barbarossa komen morgen aan op Sal, een van de kleinere eilanden en we hopen elkaar volgende week in Mindelo te treffen. Op de Kaapverden heerst de denque-mug. Ook weer zo eentje, die je liever niet tegen hoopt te komen, maar het schijnt op Mindelo mee te vallen. Van de Kaapverden zullen we naar wellicht Suriname varen......helemaal zeker zijn we nog steeds niet, maar hangt ook af of we kunnen aanhaken bij Brandaan en Barbarossa. Dan zijn we misschien op tijd om samen oud en nieuw in Suriname te kunnen vieren, maar moeten we wel weer ons best doen met varen! Iedereen mag gerust een berichtje achterlaten in het gastenboek of een reactie plaatsen op het blog, dat vinden wij helemaal niet erg, vinden wij heel erg leuk en het is helemaal niet erg als iedereen dat leest!!!!!!
Want wij gaan nu weg en zullen pas over 3 weken of langer weer internet op kunnen. Wij hopen dat alles en iedereen goed gaat! Wel zullen wij zelf berichtjes kunnen plaatsen via de SSB radio.

maandag 23 november 2009

La Gomera, de vertrekkershaven

Van Puerto de Morro Jable voeren wij naar Gran Canaria. Dit maal had de pilot het goed. Puerto Mogan was een hele mooie haven. Dus toen wij na een nacht varen, lekker brak aankwamen was de haven vol! We hebben toen geankerd en gewacht op een plaatsje. Dat ankeren beviel heel goed. Eindelijk weer een dag dat je gewoon niets kan doen, behalve school dan, die wanneer kan, iedere dag doorgaat. Daarna zijn we gaan zwemmen in heel, heel helder water. Ik denk dat je wel meters naar beneden kon kijken. Eindelijk konden we onze boot van onder water bekijken. Duikbrillentje op en eronder door duiken. Dit is voor de diehards onder ons hoor, ik zelf durf dat nog net niet! Zo hadden we een hele middag heerlijk in het zonnetje en in het water doorgebracht en dat was een hele tijd geleden. Maar zo einde middag was er nog steeds geen plekje vrij in de haven, dus besloten wij om maar weer door te gaan. Van Gran Canaria naar La Gomera en dat is 76 mijl varen (boot vaart ongeveer 5 mijl per uur). Op een gegeven moment voel je je zo zoekende, net alsof je van camping naar camping rijdt maar alles is vol en je bent wel een beetje klaar met rijden en in dit gevoel varen, dat gevoel had ik ook wel een beetje. Maar goed, we gingen door. Helaas kregen we het toen ook nog behoorlijk voor onze kiezen. Windkracht 6 a 7 met behoorlijke golven. Zeeziekte lag op de loer. Maar ik ging weer plat, met als gevolg dat ik regelmatig een plens zout water in mijn gezicht kreeg. Met 2 zakdoekjes van zeil, klein genuaatje en klein grootzeiltje voeren we met 7 knoop (7 mijl) in het donker stampend over de golven. We besloten om maar iets eerder uit te stappen en op Tenerife te kijken naar een plaatsje in de haven. De pilot adviseerde Puerto de Colon op Tenerife. Die andere havens zouden niet zo vriendelijk zijn voor visitors. Eenmaal in de buurt van Tenerife viel de wind weg en hadden we nog maar 8 knoop wind ipv 33. Dat ging aanmerkelijk een stuk langzamer, maar vonden we eigenlijk niet zo heel erg. Om 3 uur voeren wij Tenerife binnen, alwaar de disco nog luidrustig aan het disco-en was........Maar we vielen lekker in slaap en zouden morgen wel verder kijken. Toen Daniel ons de volgende morgen aanmeldde en wilde betalen, kreeg hij alleen te horen dat er geen paats was, no place sir, no place! Ja maar, we liggen er al en ik wil graag betalen! No place sir! Nou ja, dan wordt het je wel makkelijk gemaakt dus wij op weg naar La Gomera, alwaar de haven voor ons een plaatsje gereserveerd had. Erg aardig! De laatste 20 mijl veel wind maar ook grienden gezien! Hele trage donkerbruine, tja, een dolfijnensoort eigenlijk. En het varen bij daglicht is ook een stuk makkelijker. Dus einde middag kwamen wij eindelijk op La Gomera aan. DE Vertrekkershaven. Vol, druk, maar voelt wel goed. We hebben het gehaald. Vanaf hier gaan wij vertrekken. En dat betekent dat we over aanzienlijk korte tijd het water op gaan en daar voorlopig niet meer vanaf komen. Gek gevoel. Dubbel gevoel. Heel spannend.
De ARC ( Atlantic Rally fot Cruisers) is gisteren vertrokken. Zij steken in groepsverband over. Nu nog voorbereidingen treffen. En hopelijk ergens een internet aansluiting vinden......want die hebben we nog steeds niet!

vrijdag 20 november 2009

Fuerte Ventura - Puerto Morro Jable

Onze 2de haven op de Canaries. Puerto Morro Jable was een haven zoals je in de zomer naar het zuiden afreist, Frankrijk of Spanje en je stopt op zo'n parkeerplaats met een groot benzine station. Nou zo was Puerto Morro Jable. Niets aan! Maar goed we konden er tanken, dat kan altijd bij zo'n groot benzinestation en we konden in de haven liggen.
Ik slaap wat minder goed, want ook Daniel zit af en toe rechtop in zijn bed omdat hij iemand op de boot hoort......gelukkig is dat niet altijd waar (en ook nu niet). Maar goed zo'n 3 keer per nacht, "hoor" ik dan wel iemand op de boot.....De geluiden zijn nu dan wel vertrouwd, maar die van boeven zullen dat nooit worden. Vanmorgen weer schoolwerk gedaan en daarna even naar het dorpje gelopen om te lunchen en boodschappen te doen. Nou dat dorpje is een schatje en maakte een hoop goed. Het zijn wel allemaal toeristen resorts. En met name de wat oudere mens kom je hier geregeld tegen. En waarom niet. Nu zijn we weer op weg naar Gran Canaria. We hebben weer een mooie haven in de pilot gezien en ja, dit maal goed gelezen, ook al is onze pilot zo'n 15 jaar oud, wil het nog niet zeggen dat het waar is wat erin staat. Het blijft dus altijd weer een verrassing. De kindjes zitten nu de dvd van sinterklaas te kijken en wij schommelen hier lekker, want de diepte varieert van 1000 m tot 35m met de wat golfslag. Na Gran Canria zitten we nog even in dubio of we naar La Gomera gaan. We willen wel, moeten ook de voorraad voor de oversteek inslaan, maar moeten even kijken hoeveel tijd we nog hebben. Ik heb wel het gevoel dat we steeds maar moeten haasten. Dat onthaastingsgevoel heb ik nog niet mogen ervaren. Eerst wilden we toch maar niet naar Suriname gaan, omdat dat toch ook weer 2 weken of misschien wel meer tijd zal kosten. De grote oversteek staat al bijna voor de deur en wij zijn alleen nog maar aan het racen. Hebben nauwelijks benul dat we dalijk ook daadwerkelijk aan het oversteken zijn! Je wordt er wel moe van en dat klinkt heel gek, maar van uitrusten is echt nog geen sprake. Nu even de Canaries afvinken, dan snel naar de Kaapverden ( 1 week varen) alwaar we de Brandaan en de Barbarossa weer zullen ontmoeten. Daar hebben we wel zin in. En tja, als zij toch naar Suriname gaan, is het ook wel leuk om met zijn drie-en te gaan en wel zo makkelijk. Maar goed, dan moeten we ook weer opschieten, want van de Kaapverden naar Suriname is het toch ook wel 2 weken varen en om niet met alle feestdagen op zee te zitten.......pfffffffft moeten we nog even doorvaren om misschien wel oud en nieuw in Parimaribo te vieren??????

donderdag 19 november 2009

Fuerte Ventura, Puerto del Castillo

Na 47 uur varen om precies te zijn, nee net geen 48 uur, kwamen wij aan in Puerto del Castillo. Die 47 uur zijn echt van belang, want je wilt na zoveel uur varen ook echt geen uur langer op zee zitten......(het moet nog wat worden als wij die oversteek gaan maken!!!!)
We hadden de pilot (= boek) niet goed gelezen, maar nu begrijp ik waarom iedereen voor Lanzarote kiest ipv Fuerte Ventura. Ten eerste is het veel korter varen, ten tweede is er op Lanzarote een geweldige goede haven! Maar okee, ik had voor Fuerte Ventura gekozen en de pilot zei, no warm welcome for visitors.......3 or 4 abreast. Oftewel, je mag wel komen maar je ligt wel 3 of 4 dik en hebt geen eigen plek! Baal, baal. Een uur voor binnenkomen in deze haven heb je ook niet veel keus meer! Toen wij het kleine haventje invoeren viel het gelukkig heel erg mee.
Er was zelfs nog een box vrij! Wow! Ik heb me weer gigantisch voor niks druk gemaakt. Daan de rust zelve, zou wel eens zien wat het ons zou brengen.....en kijk daar! Bravo! Vandaag met het zonnetje in de kuip was het weer een dag van beddegoed wassen, school werk en hebben we ook nog een uurtje op het strand gelegen. Daarna snel boodschappen gedaan en eindelijk weer eens lekker gekookt! Gisteravond waren we het eerste de beste restaurantje ingedoken en dat is echt een heel verkeerde keus geweest. Ik heb nog nooit zo slecht gegeten, gadver! Nou verder hebben de kinderen uit volle borst liedjes gezongen voor de Sint, dus het zou mij verbazen als hij niet op Fuerte Ventura langs zou komen, notch notch! Al zijn de liederen tegenwoordig wel heel eigentijds. Sint klopt op de deur met zijn mitrallieur en daar wordt op de deur geklopt, deur kapot! Nou zo kennen wij er ook nog wel eentje, uit het boek van Roald Dahl, gruwelijke rijmen, trekt roodkapje op een gegeven moment als ze de wolf wil doden, een revolver uit haar slipje (in een wipje) GEWELDIG boek! Misschien dat dit aangezet heeft tot het rijmen, maar daar wil ik verder niet over uitwijden. Sint zal dus wel komen en daarna gaan we er weer als de haas vandoor, gaan we verder het eiland af richting Morro Jable, 35 mijl zuidelijker.

dinsdag 17 november 2009

Nog steeds op zee

Ik loop wacht! Ik loop wacht van 20-23, Daan van 23-2, ik van 2-5, Daan van 5-8 en gaat meestal daarna nog een uurtje tukken. Het is nu 3 uur geweest. Het is een hele donkere nacht. De tweede op rij, wel sterren geen maan. En waar die maan nu weer is, er zal wel een nieuwe maan komen. We zullen de kinderen deze les maar eens uitleggen, altijd leuk om te weten en hopelijk zullen ze het onthouden. Het is hier ook bewolkt, grote zwarte wolken, zal er wind in zitten? In Marokko hadden we 3 weken lang een strak blauwe lucht, maar dat zal voorlopig ook wel over zijn. Ik zie ook weer vissersbootjes, een teken dat we wat dichter bij land zitten. In Marokko kwamen ze gevaarlijk dichtbij, vroegen om sigaretten of zeiden alleen maar gedag. We hebben ook nog die onderhandelingsslof sigaretten liggen, maar als er meer dan 4 pakjes uit zijn, is het veel. Men vroeg op het laatst gewoon direct om geld. Ik heb me afgevraagd of dat nou ook werkelijk zo verkeerd is in een land waar je gewoon niets hebt? Als wij iets wilden,zoals in de haven liggen, de weg weten, een nieuwe beugel voor de parasailor, dan waren ze zeker bereid om het je uit te leggen of om iets te regelen, maar daar moest je dan bij voorbaat al voor betalen. Weet je, we zijn het gewoon niet gewend en stiekem vind ik het ook wel fijn dat dat nu even niet meer hoeft. Alhoewel, hoe zou het op de Kaapverderden zijn? Of in de Carieb? Daar schijnen toch ook wel van die regelmannetjes de boel te regelen voor je. We hebben ook weer 2 dolfijnenshows gehad. Blijft geweldig, om die gestroomlijnde beesten rond je boot te zien spelen. Vanmorgen heeft Daniel ook een zeeschildpad gezien. Hij lag "als een stuk hout" te dobberen. Voor de rest gebeurt er niet zoveel. Baaf was nog steeds niet lekker, dus van school komt er nu niet zoveel en iedereen is aan het liggen of aan het "chillen". Zal mij benieuwen hoe het straks gaat als we langer op zee moeten blijven. Met een pillentje gaat het goed en nu moet ik weer even vissersbootjes gaan uitwijken en de wacht houden!

maandag 16 november 2009

Van Agadir naar Fuerta Ventura

We zitten op zee!!!!!!
Zaterdagmiddag hebben we eerst nog kennisgemaakt met de Jonathan A! Een Trintella 57, met aardig leuk stel met 3 jonge kids. Voor Floris en Katelijne genoeg te spelen.
Ze zijn voor ons eigenlijk een beetje uit de lucht komen vallen, want meestal hoor je wel wie er een rondje Atlantic gaan maken, maar Giel en Monica hadden er zo'n zin in, dat ze onlangs de boot gekocht hebben, erin gestapt zijn en weggevaren zijn. Helaas bleek ook deze Trintella wat mankementen te vertonen. Ik geloof dat op een gegeven moment alleen de stuurautomaat nog werkte en ook daar werd voor gevreesd! Maar goed, uiteindelijk zaten zij met een kapotte motor een volle week op zee, zonder ook maar iets te kunnen doen. Uiteindelijk zijn ze de haven van Agadir in gesleept en kwamen in de "clubhaven" te liggen, daar waar wij ook de eerste nacht lagen en waar je eigenlijk niet wil liggen!
Wij hebben ze zondag dan ook naar de marina gesleept. Machtig, hoe breed je dan bent als je twee van die joekels van boten naast elkaar legt en er dan mee gaat varen. Maar alles ging goed. En helaas hebben wij toch maar afscheid van ze genomen, want wij willen verder om straks ook weer de Brandaan en de Barbarossa te ontmoeten. Die overigens in het hete Gambia zitten! We hopen de Jonathan trouwens nog wel weer een keer te ontmoeten en dan eens die lekkere borrel te gaan drinken! Het drinken hebben we een beetje afgeleerd, wat op zich niet zo heel slecht voor ons is hahahahaha. Maar gistermiddag, na eerst nog even getankt te hebben, voor 66 cent de liter diesel, konden we het ruime sop kiezen. Dat tanken is trouwens ook weer een verhaal apart want de slang van de pomp was te dik en de diesel moest dus via een trechter de tank in. Gelukkig of misschien ook juist weer niet, nu ie zo goedkoop was, hadden we maar 150 liter nodig! Dat duurde ruim een half uur! Het uitklaren ging soepeltjes, ach je moet er wel een paar uur op wachten en je bootpapieren en je paspoorten voor afgeven, maar die brachten ze ook weer netjes naar de boot terug en dat helemaal voor niets. En nu zitten we alweer 17 uur op zee. De wind wisselt een beetje, er staat eigenlijk niet zoveel wind, dus het gaat goed. Van de 250 mijl, hebben we er al 90 afgetikt, dus nog 160 te gaan!

Agadir

We zijn weer "thuis"! Wat een fijn gevoel. Wat een fijn gevoel te zien dat de boot er nog ligt, ook al lag ze onder het Saharazand. Dus het werd weer een echte klusdag!
Water is schaars in Marokko, dus het kwam echt met een pielstraaltje uit de kraan. Gelukkig had ik ook genoeg te wassen, dus voortaan zul je mij niet meer horen klagen over wasjes in de wasmachine! Daan en ik moesten om de beurt een emmertje tappen, waarmee ik kon wassen en hij de boot kon schoonmaken. Van de week heb ik ook gezien dat ze kilometers moesten lopen naar waterput of riviertje, waar ze water haalden of de was aan het doen waren. Verder hadden we de boot helemaal afgetuigd, dus die moest ook weer opgetuigd worden. Vanmorgen hebben we ook weer school gedaan en ik heb medelijden met de juf van Katelijne, mijn hemel wat een donder! En Baaf heeft ook veel in te halen. Hij heeft veel zin om naar het Sint Jans te gaan, maar daar zal hij nog even mee moeten wachten. Hij mist zijn vriendjes. Floris heeft het steeds over het opbouwen van al zijn Lego en dat natuurlijk met zijn grote vriend Levi. Zo zijn we allemaal weer blij om "thuis" te zijn of om met thuis bezig te zijn. Morgen nog zo'n klusdag! Het liefst willen we zondag of maandag vertrekken, maar nu blijkt de wind ons niet gunstig gezind. De komende dagen staat ie vanuit het zuiden en ra ra, waar wij naartoe moeten??? Dat gaan we dus niet doen!
Het weer is in Agadir trouwens wel lekker, de kinderen zwemmen nog heel af en toe in de haven waar er regelmatig een grote kwal komt langsdrijven! Tijdens de rondreis was dat wel anders, we hadden lange mouwen, lange broeken en zelfs jassen mee, want 's avonds en 's nachts was het soms gewoon echt koud. Maar goed, ik heb sinds ons verblijf hier in Marokko vandaag dus voor het eerst mijn bikini maar eens aangetrokken. Dat is echt wel gedurfd, want Marokko is nog steeds van de mannen. De mannen dirigeren het straatbeeld, de vrouwen zitten thuis en werken thuis. Maar hier in de haven is het voor het eerst wat westelijker. Maar het is afspoelen en daarna gewoon maar weer kleren aan, dat voelt toch nog steeds het beste! We wachten op wind!!!!

(no subject)

beste lezers,

we zijn op dit moment bezig met een rondreis door marokko en het is heel leuk.
eerst door de woestijn en nu in marrakach. wat het leuke is aan de woestijn is het zitten op een kameel alleen heb je na afloop wel een zere kont. het is ook leuk om later te vertellen van 'he ik heb op een kameel gezeten in de sahara. van marakech vindt ik het handelen het leukste bijv. iets van 45 euro kun je kleinslaan op 15. dat is geweldig want dan krijg je alles heel goedkoop. ik wens daar in nederland mooi weer en een dik pak sneeuw voor kerst.
gr.Baaf

zondag 15 november 2009



We hebben foto's van onze reis door Marokko op de site gezet. Kijk en geniet, want dat hebben wij ook gedaan. Ga er even lekker voor zitten want het zijn er nogal wat (en dan hebben wij al een selectie gemaakt!)

Het ziet er nu naar uit dat we morgen naar de Canaries gaan. De wind draait dan van zuid naar iets noordelijks. De oversteek duurt ongeveer 2 dagen, dus dan komen we woensdagmiddag / avond aan. We laten het weten!

Verder iedereen bedankt voor de leuke mailtjes. We lezen ze allemaal en vinden het fantastisch dat jullie zo meeleven. Terugmailen blijft alleen erg lastig, want als we goed internet hebben (nu in een cafeetje op de kant) zijn we druk met het uploaden van foto's en downloaden van weerberichten.

woensdag 11 november 2009

Marrakesh - Imlil

Vandaag door van Marrakesh naar het Toubkal gebergte. We verlaten de drukke stad en trekken de Hoge Atlas in. Hier hebben we een geweldige lodge geboekt, die alleen te voet en met ezel bereikbaar is. Het is een omgebouwde Kashba en het ziet er fantastisch uit. De rit vanuit Marrakesh is kort en om 11 uur parkeren we de auto in Imlil om een kort stukje omhoog te klimmen. Alle tassen gaan op een ezel. Op het dakterras van de Kashba eerst maar een kopje koffie en genieten van het schitterende uitzicht. En het bevalt goed, dus nuttigen we ook direct de lunch hier maar. In de middag trekken we er op uit. Bij het beekje bouwen we dammen en maken we een mooie tocht door het herfstbos. Daarna nog het bergpad de hoogte in, waarbij het voor Baaf niet steil genoeg kon. Wij moesten echt ons best doen om op het pad te blijven. Maar aan het eind kom je dan weer gewoon een dorpje tegen en een winkeltje met souvenirs. Terug in de lodge mogen we met z'n vijven in de "hamman", een uitgebreid bad-gebeuren in een apart huisje. De kinderen zijn uitgelaten en springen na het stoombad met veel bombarie in het ijskoude bad. Voor je rust moet je er niet bij zijn, maar het is wel een leuke ervaring. Het is op deze laatste dag heerlijk bijkomen van een geweldige reis door Marokko. Het is voor ons een fantastische ervaring om zo door een land te reizen met onze kinderen. Het land is zeer mooi en er is veel te zien en op deze manier, met je eigen auto en chauffeur is het natuurlijk erg luxe en gemakkelijk. Morgen het laatste stuk terug naar Agadir waar we ons zullen voorbereiden op de tocht naar de Canaries.

dinsdag 10 november 2009

Ait Ben Haddou- Marrakesh

Vanuit het decor naar de drukke stad! Eerst naar de Kasbah van Ait Ben Haddou. Dat was mooi. We moesten de rivier oversteken en dat ging net.....Daarna door een droge moddersubstantie naar boven. Je begrijpt echt niet dat hier mensen wonen en kindjes die waarschijnlijk ook nog naar school gaan. We komen overal kindjes tegen en geen vader of moeder die ze uit school haalt......ze worden gewoon de drukke weg opgezet, daar waar je 100 km per uur mag rijden! In de Kasbah komen we een filmster tegen. Ze heeft takkenbossen op haar rug en nodigt ons uit om in haar huis te kijken. Hier werd de film de Gladiator opgenomen. Je weet wel, de scene waar hij Gladiator speelt, die is hier opgenomen. Vol trots laat ze de foto's van de opnames van de film zien. We begrijpen nu waarom de film hier is opgenomen, er is niets veranderd in 2000 jaar. Lemen huisjes en ezeltjes op een binnenplaatsje. De enige moderne atributen zijn de schotel antenne en de mobiele telefoon. De essentieels van het moderne leven zeg maar! We vervolgen onze weg een stukje "of the road piste". Dit is de oude route door de bergen heen. Hicham, onze chauf vind het geweldig en de jongens ook. De meisjes wat minder! Echt in the middle of nowhere, totdat we een meneer tegen komen op een brommertje met muts, winterjas en handschoenen aan op weg naar ...... huis voor lunch waarschijnlijk...........not! We trekken door de hoge atlasgebergte richting Marrakesh. Het landschap verandert weer. Meer groen en rood. Het uitzicht blijft schitterend. Na 4 uur haarspeldbochten werk komen we langzaam op het vlakke land van Marrakesh. Daar is het druk en rijden overal brommertjes. Een echte derde wereldstad. Mo vindt het echt op India lijken. Het ruikt er ook hetzelfde. De drukte, de chaos, de shopjes, het komt echt op je af gestuiterd. Eerst worden we afgezet voor een super de luxe lunch in een echt palais restaurant. Zeer decoratief versierd inclusief sexy buikdanseres, die overigens bij Daniel (zoals hij zegt) niet echt de eetlust kon opwekken. Zeer lekker eten.Daarna meteen door naar de main square, The Djemaa el Fna. Daar werd Mo meteen gehasseld, omdat ze foto's nam maar er niet voor betaalde en Baaf kreeg meteen een slang omgehangen en een aap! Maar omdat we net gearriveerd waren, waren we daar nog niet echt aan toe. Maar goed zo gaat dat hier nou eenmaal. De kakkafonie van geluiden, indrukken, geuren, mensen zijn overweldigend. Dit kan alleen maar hier in Marokko, Marrakesh. We proberen de eerste indrukken te verwerken door rustig een rondje te lopen. Maar helaas zonder resultaat. Iedereen probeert telkens weer, geld aan je te verdienen. We vluchten maar de Souks in, dit is niet veel beter, maar vinden wij wel veel leuker. We stranden in de shopjes waar je te kust en te keur souveniertjes kunt kopen. Baaf ontpopt zich als een rasonderhandelaar en we worden er hebberig van. Uiteindelijk durven we ook het plein weer aan, maar dat blijkt in de avonduren totaal veranderd te zijn. Foto's van slangen en apen kun je nu toch niet meer maken, dus het decor heeft plaatsgemaakt voor eettentjes, waarzegsters en verhaalvertellers. Wij houden het voor gezien en gaan voor de kinderen eten in de Mac, want die heb je hier ook gewoon. Ons hotel ligt overigens in een moderne wijk, waar zich tal van restaurants, hotels, moderne westerse winkelketens en dus ook de Mc Donalds zich bevinden. De tegenstelling met de medina is enorm.

De volgende dag vinken we de nodige essentiele monumenten af. Met de 4WD van Hicham gaat dat best efficient. Weliswaar is hier asfalt, maar het is toch ook hier een soort off-the-road rijden en het recht van de sterkste geldt ook hier nog steeds. Het paleis van de groot-vizier maakt op Daniel de meeste indruk. Nog maar zo'n honderd jaar geleden speelde hier een soort Aladin verhaal af, inclusief intriges, moorden, slaven en harems. Prachtig paleis. Verder de graftombes van een oude dynastie, die voor de verandering eens niet is geplunderd. In de middag weer naar de Djeema. De kinderen hebben hun angsten overwonnen en willen nu wel eens echt een slang en aapje op de schouder. En ach, hoevel je ze ook geeft voor een foto, het is nooit genoeg. Verder nog een keer de Souks in, want dat is toch ook echt Arabië en volgende week zitten we weer in de Westerse Canaries. Na een drankje met uitzicht over het plein zit Marrakesh voor ons er op. Morgen naar de bergen.

maandag 9 november 2009

Ouazazate- M'hamid

Vrijdag vertrokken we heel vroeg uit Ouazazate richting M'hamid. Ook weer door een geweldig afwisselend droog, dor, maanlandschap. Kleuren wisselen elkaar af, maar met grijs, bruin en geel ben je al een heel eind. We hadden ergens een koffiestop waar de kamelen uit de fles dronken (hik) hihi! Geweldig hoe die beesten die fles tussen hun lippen houden en dan het water zo uit de fles in hun mond laten lopen. 's Middags gestopt in Agdz en daar gelunched. Kindjes die dan van een simpel palmblad een kameeltje in elkaar draaien, geweldig! Hoe mensen daar leven, ik weet het niet, van niks kun je niet leven, maar ze doen een aardige poging. Onze chauf, kocht dadels voor thuis. Die lusten wij ook wel, voor straks op de oversteek als we fruit willen eten, want niks blijft nog goed. Op de terugweg zullen we wel dan een kistje doen. Rond 16 uur kwamen wij aan het einde van de weg zeg maar. Daar waar de weg ophoudt en de woestijn begint. Daar waar het nog 52 dagen naar Timboektoe is........ Gelukkig konden we nog net een munttheetje naar binnen werken alvorens we weer op de kameel moesten.......het is een strak programma. Nou rond 17 uur zaten we op de kameel en om 18.00 uur is het alweer donker, dus ik kon nog net een foto van de zonsondergang op mijn hobbelende kameel nemen, maar daarna was toch echt de zon weg en werd het echt donker! We hebben nog 2 uur op die kameel gezeten alvorens we ons tentenkamp bereikten. Geweldig! El Laloudi! Daar hebben we 2 nachten in tenten op echte bedjes geslapen en het was allemaal erg prima. We konden, als we wilden, ook 1 nacht in de woestijn kamperen, maar ik ben echt heel erg blij dat we daar achteraf toch niet voor gekozen hebben. De volgende dag zaten wij, 7 uur op, aan een lekker ontbijtje en om half 9 alweer op de kameel. In de morgen hebben we ergens een theetje gedronken en in de middag hebben we een lunch gekregen onder het enige boompje in de woestijn. Daarna moesten we wachten totdat de zon minder werd, want we moesten ook nog terug. Het was een lange dag en 's avonds konden we niet meer lopen van de pijn in onze billen, maar het was de ervaring meer dan waard.
Ook nu werd er weer lekker voor ons gekookt en een supergaaf kampvuur voor ons gemaakt.
Om 21.00 uur lagen we dan toch wel in bed! De volgende dag mochten we als toetje weer 2 uur terug op de kameel en ik denk dat we allemaal toch wel een beetje klaar waren met die kamelen, pfffffffft. Pijn in onze billen en gek van de vliegen! Snel nog een duik in het zwembad en dan weer in de auto, want we moesten 's avonds weer terug zijn in Aid Ben Hadoe. Het decor van menig film. Weer 6 uur in de auto! Maar de kindjes doen het geweldig en dit hebben we toch maar weer gedaan met elkaar...................

donderdag 5 november 2009

Agadir - Ouarzazate

Vandaag vertrokken vanuit Agadir voor onze 8-daagse rondreis door het binnenland van Marokko. De organisatie van deze tocht ging erg voorspoedig. Bij het reisbureautje naast de tourist office (conveniently vlak bij de marina) konden ze precies onze wensen invullen en een dag later vertrekken we dan. De enig hassle was over de betaling. Dit zou alleen in cash kunnen en het kostte me de rest van de ochtend een rondrit langs alle banken van de stad om er achter te komen dat het bedrag toch echt boven onze cash-opname limiet ligt. Bij terugkeer bij het reisbureau bleek dat we toch met credit card kunnen betalen. Maar ach, dat is er weer eentje in de categorie lokale folklore.
Vanochtend dan vertrokken in een mooie 4WD Landcruiser met chauffeur. Inladen en met enig pijn in het hart laten we de Valentijn achter in de overigens goed bewaakte marina. De eerste dag is er voornamelijk een van een flink stuk rijden naar Ouarzazate, 400 km in de richting van de woestijn. Maar de rit is allerminst saai. Landbouwgebieden wisselen af met kale stukken waar om de kilometer wel een geiten/schapen-kudde wordt gehoed. Het wordt ons daarbij gemakkelijk gemaakt: de schapen zijn wit, de geiten zwart. Groter verschil is dat de geiten ook in de bomen grazen. Een belangrijk evolutionair voordeel ten opzichte van schapen lijkt me dat in deze dorre omgeving.
Gaandeweg wordt het landschap droger en droger. Fantastische uitzichten vind ik. En op de meest afgelegen plaatsen vind je dan toch weer een kudde geiten/schapen. Of een staat er een ezeltje langs de kant van de weg en blijkt er ook een bijbehorend mannetje ergens te zitten. Wat doen ze hier? Kilometers en kilometers van de dichtsbijzijnde bewoning, laat staan dorp of stad. Onze chauffeur weet het volgens mij ook niet, want hij suggereert dat de schaapsherders mogelijk in tenten wonen die net achter die heuvel/berg staan. Yeah, right...
Koffie drinken we in een heel leuk Berber-style hotelletje in Taliouine, een dorpje bekend om zijn safraan. Hier bestaat het landschap uit dorre heuvels met enigszins groene dalen met daar ook dorpjes, zoals Taliouine. Blijkbaar voldoende vruchtbaar om redelijk wat safraan te produceren. We beginnen te begrijpen waarom safraan zo duur is, als we horen dat er 200.000 bloemetjes nodig zijn (met daarin elk 3 meeldraadjes waar het om gaat) voor een kilo safraan.
Later op de dag rijden we nog langs een kasbah, die helaas is gesloten voor renovatie. Kasbahs zijn een soort kastelen, waarin tot in de Franse tijd de lokale chiefs woonden en het gebied bestuurden. Opgebouwd uit klei en leem, zijn ze nogal onderhevig aan erosie, want het lijkt dat ze al honderden jaren zijn verlaten, maar dat is pas enkele tientallen jaren geleden.
Het laatste stuk naar Ourzazate gaat over een grote vlakte, die volgens de chauf in de winter blank komt te staan met water. Ook dat is zeer moeilijk voor te stellen als je de droge vlakte ziet en het stof om je oren waait. Maar vooruit, er zijn niet voor niets bruggetjes in de weg en met wat fantasie kun je je wel een stroomrichting voorstellen. Onvoorstelbaar blijft het dat de omgeving hier zo kan veranderen, zowel van kilometer tot kilometer als van maand tot maand.
Ourzazate is dan verder niet zo spannend. Wel een heel leuk hotelletje in Berber stijl, met zelfs een zwembad. De kids laten zich niet tegenhouden door het ontbreken van zwembroeken in de bagage (wie rekent er nou op een zwembad in de woestijn?!) en leven zich lekker uit. Ze hebben zich goed gehouden op deze toch wel lange reisdag. Wij komen ook lekker bij met een kopje munt-thee, maar gelukkig later ook een wijntje. Morgen gaan we twee dagen de woestijn in en dan zullen we wel even geen internet hebben voor updates.

woensdag 4 november 2009

Agadir

Tja Agadir, het toeristen paradijs, maar dan in negatieve zin. Schoon is het hier wel, maar we zitten nu in een nieuwe marina met Nederlandse prijzen. Langs de kade is zelfs een Mexx winkel en een ZARA, geweldig, maaaaaaaar Nederlandse prijzen! Geen wasmachine, dus ik ben de afgelopen 2 dagen alleen maar bezig geweest met wassen in mijn eigen kleine wonder-wash machientje. Nog steeds ben ik blij dat ik hem heb, maar het kost zo ongelovelijk veel tijd! Als we uit de marina lopen, sta je in de wereld van al die mensen die ongelovelijk aan je kunnen trekken, wil je dit, wil je dat, taxiiiiiiiii!!!!!!, kom bij mij eten, nee kom bij mij!!!!! Ik word er gek van! Over gek worden gesproken, we konden in 1e instantie de haven niet vinden. Kom nooit in het donker ergens aan, maar ja in ons geval kon het niet anders, we konden niet in het donker vertrekken vanwege de onzettende deining in Essaouira, die moesten we echt bij daglicht doen en het was 12 uur varen. Om 18.00 uur is het alweer donker, dus we konden niet anders dan in het donker aankomen. Tja en toen voeren we een club binnen, we konden er overnachten, dat was allemaal prima, maar ook het circus moest hier plaats vinden. Dus weer dokter, immigratie, politie, douane en nog een keer immigratie en nog een keer douane en niet wanneer jij dat wilt, nee, wanneer zij dat willen! Daan laat het gelaten over zich heen komen, speelt het spelletje mee. Ik ben daar minder goed in. Maar goed toen het eindelijk klaar was mochten we naar de marina en dat is echt 100 meter verderop en je raadt het al, weer politie en nogeens een keer!!!! pfffffffft
Maar vandaag hebben we een trip Marokko geboekt en zullen we morgen om 8.00 uur vertrekken. We gaan eerst naar Ouarzazate, zo'n 8 uur rijden met de auto. Vanuit Ouarzazate naar Mhamid en daar gaan we 2 dagen op kamelen door de woestijn crossen. We zullen waarschijnlijkerwijs in tentjes (?) slapen........van Mhamid naar Ait Ben Haddou en vandaaruit naar Marrakech. ook daar zullen we 2 nachten slapen. Vanuit Marakech naar Imlil, dat is dus weer in de bergen en zullen daar in Kasbah Toubkal 1 nacht doorbrengen. Geweldig, moet je maar eens googlen! Maar goed, we gaan ons veilige "huis"verlaten en hopen donderdag 12 november weer terug te zijn in Agadir. We hebben geen internet, nemen geen laptop mee of zullen we dat wel doen????? Nou misschien eigenlijk wel.......In geval van nood zijn we te bereiken op Daniel zijn mobiele nummer........Verder wil ik nogeens iedereen bedanken voor alle lieve en leuke berichtjes, ik ben daar echt ontzettend blij mee maar kan onmogelijk iedereen terug mailen. Dus denk niet, Mo vind er niets aan, want ik vind het echt geweldig en het zijn mijn lijntjes naar het thuisfront...........en dan wil ik ook de families bedanken voor het 1 november cadootje uit de hadou mand! We zouden eigenlijk een Hollands hoekje moeten inrichten hahahaha. Maar we vinden het fantastisch en het is vechten wie het cadootje mag uitpakken!

maandag 2 november 2009

Van Essaouira naar Agadir

Nu onderweg op zee! Ik heb echt het gevoel alsof we al een week in een soort van vreemde wereld vertoefd hebben. Een wereld die deels niet van ons is. Dat is moeilijk uit te leggen, maar je bent gast in een vreemd land en kent eigenlijk de gebruiken van dat land niet. Je past je zo goed als mogelijk aan. Als we aankomen moeten we eerst het hele circus af. Douane, immigratie, politie en de dokter. De dokter komt trouwens bij ons aan boord en we kregen allemaal een thermometer onder onze arm. Gelukkig had er niemand koorts hahahaha. Wij maken als wij in de haven liggen, geen deel uit van de toeristische wereld, wij maken dan deel uit van de mensen die daar werken. Misschien ook wonen? De vissers werken kei- en kei hard. Ongelovelijk, daar heb ik bewondering voor. Het harde werken op zee voor weinig. De mensen zijn vies, zwart, ontheemd lijkt wel. Een echte mannenwereld. Als wij de haven uitlopen en op een plein staan, maken we wel weer ineens deel uit van de toeristen. Wordt je ook weer benaderd als toerist en zijn ook de Nederlanders hier al aardig ingeburgerd. Kijken, kijken, niets kopen!! Ja,ja,ja, dat ken ik nu wel! Wij willen graag weten waar we aan toe zijn als nuchtere Hollander. Niet dat onderhandelen en overal geld voor vragen! Gister kwam het mannetje aan wiens boot wij lagen,"even" zijn beloning vragen. Hij rookte niet, de eerste die ik zie trouwens, dus kreeg hij geld. En dan moeten we ook nog havengeld betalen. Vanacht zijn we bestolen. Ik werd er wakker van en vond het erg onaangenaam. Je denkt dat je veilig bent. Hij had 2 paar schoenen van Daniel meegenomen en een zwembroek en een onderbroek van Baaf. Je kunt er maar verlegen omzitten! Van die schoenen is lastig want Daniel heeft maar 4 paar mee. Nu nog 1 paar hardloopschoenen en een paar nette schoenen. Das ook erg onhandig op zee. Maar goed, hij ligt er verder niet wakker van en we hopen maar dat de dief er nog iets aan heeft. Vanmorgen kwam het volgende mannetje zijn beloning halen. Ook hij kreeg wat geld, maar vond het niet genoeg. Hij had toch zo goed op onze boot gepast? Verdere uitleg is denk niet nodig! Toch heeft Essaouira een goede indruk achtergelaten. Het was het mooiste stadje tot nu toe. Misschien ook wel beetje romantisch, misschien waren we al wat gewend, het was er ook wel wat schoner, misschien.....ach ik weet het niet! Ik heb er weer heel erg lekker gegeten en je kunt in sommige restaurants zelfs ook alcohol bestellen. Er was alleen veel wind, heel veel wind! Gisteren hebben we toch maar besloten ondanks de vele wind om door te gaan naar Agadir. We hadden een wilde hobbelige zee verwacht met 20 knopen wind (windkracht 5) maar er is niets van dat al. Er is wel een deining met golven die ons af en toe flink doet rollen, maar over het algemeen mogen we niet klagen. We gaan voor de wind, zo'n 15 knoop (windkracht 4) en hebben ook nog een grote groep dolfijnen gezien. Vanavond komen we aan in Agadir, de laatste haven in Marokko die we aan doen. Dan is het afgelopen met mijmeren want dan komen we weer in de real wereld. Die van stroom, water, internet en hopelijk een wasmachine. De boot is gezandstraald, ziet er niet uit! De hele boot en met name de lijnen zitten onder zand, zout en vieze troep. Alles plakt. Maar leuk was het en het was het waard. We stappen weer uit het sprookje "Fata Morgana" en hopen binnenkort weer meer te mogen meemaken!

zaterdag 31 oktober 2009

Essaouira

Het uitklaren in El Jadida ging soepeltjes en "kostte" niets extra! Alhoewel we moesten wel 2 nachten afrekenen, want we waren tenslotte 25 uur gebleven! We kwamen om 9.00 uur aan en gingen om 10.00 uur de volgende dag weer weg, dus ja, welgeteld is dat 25 uur! Mag ik even afrekenen meneer? Er stond niet veel wind, maar wel een oceaan deining, maar Baaf en ik weer vreselijk aan moesten wennen. Toch maar een pillentje genomen, misschien is het psychisch maar het helpt wel! Om 14.30 uur hebben we de parasailor opgezet. Een machtig zeil en fijn als je voornamelijk voor de wind gaat, ruime wind gaat ook nog wel en tot zo'n knoop of 15-20. Het ging heerlijk en de boot bleef lekker stabiel. Toch vind ik de nacht ingaan wel een beetje spannend, want ik kan de parasailor niet alleen omzetten. Daarbij was overdag ook onze enige electrische lier in de vernieling gedraaid, dus we hadden al een handicap. De wachten hebben we toen maar omgedraaid. Daniel ging van 2.00 tot 5.00 uur uur en toen ik het om 5.00 uur overnam zei Daan nog, de wing is iets toegenomen, maar het zeil staat goed! Okee, ik wilde me ook niet laten kennen, maar mijn toename van wind bleek (later) iets heftiger dan die van Daniel. Daan had tussen de 14-16 knoop wind, ik tussen de 18-22 en dat is al best veel voor een parasailor. Maar het zeil stond goed! Totdat de boot om 7.00 uur 's morgens met 27 knoop wind uit zijn roer liep en de boot zo schuin ging dat Daan inmiddels vanzelf wakker werd........Het volgende uur was werken voor ons samen, we kregen de parasailor met zo'n 27 knoop niet naar beneden......
Het was heftig, maar al met al waren we er toch op tijd bij. Okee, misschien iets te laat, maar daar heb ik dan maar weer van geleerd laten we maar zeggen. Afspraak is, met 20 knoop gaat ie gewoon naar beneden, klaar! De golven en wind bouwden zich op en hoe moesten we binnen lopen in Essaouira? Gelukkig spreekt de "pilot" niet van brekers, dus het moet te doen zijn, maar spannend was het wel! Inmiddels liggen we dus hier in Essaouira en het waait nog steeds erg hard. Wat hebben wij toch met die wind? De "gribfiles" zeg maar de weerberichten die de wind voorspellen, spraken niet van zoveel wind, maar wij hebben of te weinig of teveel wind! We zijn het dorpje ingegaan en het is hier meer toeristisch. Je voelt dat het anders is, mensen zijn gewend aan toeristen dus je bent niet meer de enige.......We hebben super verse vis gegeten en op Baaf na, vinden ook Floris en Katelijne het heerlijk! We hadden nog wel geprobeerd te vissen op zee en hebben ook 2 keer beet gehad, maar we konden ze niet binnen halen.....of eraf gefloept of eraf gegeten!!!!! Vandaag konden we in een soort van marktkraam zelf de vis uitkiezen, garnalen, krab, langoustines, dorades, tongetjes, haai, die ze voor je grillen en serveren met een salade en patat en brood! Het was heerlijk! Toch vind ik zelf de marokkaanse keuken lekkerder, de tajines met groenten en verschillende soorten vlees is echt heerlijk! En weet je, het feit dat ze er geen wijn bij drinken, vind ik niet eens zo erg!

donderdag 29 oktober 2009

El Jadida

Okee, de complete cultuurshock is nu teweeg gebracht! Gister zijn we vertrokken uit Rabat na eerst te moeten uitklaren. Dat uitklaren duurde tenminste een uur. Eigenlijk was toen de "port" closed, maar even later mocht Daniel gaan kijken met de watertaxi of hij onze boot door de branding kon loodsen. Hij dacht dat het wel kon......
Ein-de-lijk kregen we toestemming om te gaan, toen was het alweer 2 uur later.......en een branding was er!!!! Jemig, de Python in de Efteling is er niets bij!!!!
Met ons ging er nog een boot uit en een pilot loodste ons door de golven! Het was erg spannend! Daarna was er een warrige zee met een behoorlijke deining. Baaf en ik moesten weer flink "wennen". Maar het ging uiteindelijk wel goed. Toch geprobeerd eten te maken en dit ook op te eten en eigenlijk is dit ook wat je moet doen, maar het valt niet altijd mee. Ook werden wij "achtervolgd" door een vissertje die om sigaretten en whiskey vroeg en ik vond dit al echt helemaal niet leuk! Erg intimiderend als er zo'n bootje heel hard op je af komt varen en dan ook bij je blijft totdat ze er uiteindelijk genoeg van hebben, zonder schade te maken. Maar Rabat Marina was een goede haven. Veilig, beschermd, goede service, vriendelijke mensen, noem het maar op! Al met al geeft het gevoel van veiligheid je, denk ik, nog het meest beste gevoel van het reizen. Ben ik hier wel veilig? Zijn mijn kinderen wel veilig? De boot is in ieder geval heel veilig! De nacht doorgebracht in de mist, blij met AIS en radar, en weer een visser die ineens het roer omgooit en keihard op je afkomt varen in een heel donkere nacht! Ik heb echt gegild om Daniel, die toch net zijn bed uitmoest om wacht te draaien......nee, ik vind dat he-le-maal niks!
Ook de maan ging al om 2 uur onder, terwijl ik altijd heb gedacht dat zo'n maan de hele nacht bij je bleef. Me nooit afgevraagd, dat als ik hem overdag al zag, wat ie 's nachts dan deed.......Ja, nu weet ik het! Vanmorgen kwamen wij, na 18 en een half uur varen aan, in El Jadida. En dan vaar je zo'n oude haven binnen, die al zo'n 500 jaar bestaat en waar nauwelijks iets veranderd is en dan beleef je de wereld die de mensen hier ook beleven.......Niets geen mooi vliegveld met mensen in uniform, die je met een bus of bordje staan op te wachten om je naar je hotel of resort te brengen......gewoon een oude haven, vol met mensen, mannen welteverstaan, vol met troep en dooie vissen in het water.....
aanleggen......Waar?.....in de pilot staat daar aan die smalle kade.....hmmmm....okee! En terwijl we net lagen, kwam de havenmeester die ons vertelde dat we aan die oranje reddingsboot moesten aanleggen (die volgens ons te mooi is om ooit uitgevaren te hebben, hopelijk is er iemand die die boot uberhaupt kan bevaren!). Maar daar lagen we echt prima. De boot is dag en nacht bewoond, dus goede beveiliging voor onze boot! En hier kwam dan ook het trucje, wat heb je bij je? Heb je misschien een pak koffie voor me????
Dat vroeg de havenmeester in uniform en al he?! Koffie????? Een kopje? Nee, een heel pak! Tja, we hebben een hele slof sigaretten om weg te geven gekocht, dus Daan gaf hem 2 pakjes! FOUT!!!!!!Maar ook weer van geleerd. Vervolgens inklaren. Ik dacht dat Daniel nooit meer terug kwam.....maar gelukkig deed ie dat wel! Zonder ook nog maar iets te hoeven "betalen", Okee havengeld 50 dinhar. Dat komt overeen met een kleine 5 euro! Het is echt een heel circus, maar als je er eenmaal inzit en het niet erg vind, dat valt het ook heel erg mee. Dan blijken de mensen erg vriendelijk te zijn, ze vragen wel om drank of om sigaretten, maar ja, kijk naar ons, we hebben drie kleine schatjes, we roken niet en drinken waarschijnlijk ook niet! Dus toen eenmaal paspoorten afgegeven (ook spannend) even de stad in. Maar ja, we waren best vroeg en wilden graag lunchen.....en dat lukte prima. Heerlijk voor weinig! Met z'n vijven voor nog geen 25 euro en een hele tafel vol! Heerlijk was het! De "nieuwe" stad is niet zo mooi. Mensen geven niet om milieu en ook niet om gebouwen of architectuur! Misschien wel om architectuur maar niet het behouden daarvan. Even een duik in de zee en ook het strand ligt bezaaid met rotzooi. Zo jammer! Daarna het oude centrum, de medina van El Jadida bezocht en dan wordt je wel weer even stil......Het is mooi! Mensen leven daar! Kinderen spelen daar! En op de ansichtkaarten is gebleken dat we eigenlijk al veel "highlights" hebben gezien. We doen het goed, het is ook leuk! Vreselijk wennen, maar oh zo mooi. We hebben alweer uitgeklaard voor morgen. Niet dat we het hier niet leuk vinden, maar we hebben het gezien en we willen nog meer zien! We gaan morgen naar Essaouira. 133 mijl verderop, dus ongeveer 26 uur varen. We hangen aan een deadline om 22 november op de Kaapverden te verschijnen, maar weten nu nog niet of we dat wel gaan halen........we willen nog zoveel van Marokko zien en meemaken!!!!!

dinsdag 27 oktober 2009

Sale-Rabat

We liggen dus aan de kant van Sale in de haven! Das grappig want gisteren gingen wij eerst Sale verkennen. Alleen kent Sale geen toeristen, althans nog weinig, dus wij werden en voelden ons van alle kanten bekeken. Toch zijn de mensen erg vriendelijk op een snotjong na, wat met een steen naar Baaf gooide, maar volgens ons is dat toch echt om zijn aandacht te trekken! Hij werd gecorrigeerd door wat ouderlingen. Tja, dat hou je altijd wel! De Souk is echt geweldig. Zo'n overdekte market waar ze de nog levende kippen voor je ogen ontdoen van hun leven.......even ogen dicht jongens!!!! Koek, vlees, gehakt super vers op de toonbank zonder koeling, eieren, vis, pootjes van schaapjes, groente en fruit, kortom je kunt het zo gek niet bedenken! Ook buiten loop je door ieniemienie straatjes en verkopen ze van alles en nog wat! Het is geweldig! Toch durf ik nog geen foto's te maken. Ik heb heel erg het gevoel, dit is hun leven, hun terrein en daarbij voelt het alsof het wel mag maar dan moet ik er wel voor betalen! Dus nog maar even voorzichtig aan gedaan. Daan voor het eerst thee gedronken, mierzoete muntthee, maar alles went. Ik zat ook op het terras, maar dat voelt alsof ik er niet mag zitten, het is alleen voor de mannen. Toch zijn ze hier waanzinnig aan de weg aan het bouwen. Er komen zeker toeristenverblijven aan het strand (moet wel eerst het kerkhof weg) want ze zijn hier heel erg aan het bouwen. Helaas geen supermarkten, maar ik heb toch niets nodig (voorlopig)! Vandaag gingen wij met de watertaxi naar Rabat. Ook een belevenis, al is het maar de discussie over de prijs. Eerst naar de Medina, de oude binnenstad. Je merkt al wel dat Rabat toeristischer is. Het voelt wat losser allemaal.
Vanuit de medina zagen we, dat als we morgen Rabat rivier willen verlaten, het geen peuleschilletje zal zijn. De branding is hier heel heftig! Lekker theetje met stukje zoetigheid in "the garden"genuttigd en toen weer verder naar de souks van Rabat. Heerlijk gelunched voor heel erg weinig! Toen naar Chellah, de opgravingen. Een ruine van rond 1100. Met de taxi weliswaar en ook weer afdingen, pffffft!
Daarna naar de Hassan Tower. Het is allemaal erg mooi. Nu zijn we weer "thuis"en dat is lekker.
Even filmpje, wijntje, beetje bijkomen. Ik denk dat we ook vandaag weer vroeg naar bed gaan hahahahaha. Morgen gaan we verder naar El Jadida.

maandag 26 oktober 2009

Marokko!!!!!

Zaterdagochtend kwam Baaf weer op de boot! Baaf zelf was verdrietig omdat hij papa en familie weer lange tijd niet zal zien.......Later kwam opa nog even voorijden om mij nog even naar de Pingo te rijden en daar de laatste Europese boodschappen in te laden. Ik zeg; wijn, veel wijn!
Nog later kwamen opa en oma samen langs om gedag te zeggen en om 16.00 uur gingen de trossen los. Eindelijk hadden we wind, wind tussen de 10 en 15 knopen en uit de goede hoek.
Je gelooft het of niet, we hadden zoveel wind dat we misschien wel te snel gingen en daardoor te vroeg zouden aankomen!!!! Het was comfortabel op zee, mooie zonsondergangen, zonsopgangen, weinig golven, veel vrachtverkeer, rust, lieve kindjes, dvd's en boeken lezen! Na precies 40 uur varen voeren we vanmorgen Rabat binnen in de mist! We moesten aan een aanlegsteiger wachten voor de inklaringsprocedure die bijzonder vlot verliep. Eerst kwam er een vrouwelijke vriendelijke dokter aan boord, die opgeroepen was vanuit het ziekenhuis om te kijken of wij wel gezond Marokko binnen kwamen. Daarna 2 vriendelijke douane- en politiebeambten. Wij hadden steeds maar gehoord dat je men moest bedanken met sigaretten en blikjes limonade maar van dit alles is nog niet veel gebleken. Daarna werden we door een "pilot" een plek in de haven gewezen. Een hele nieuwe haven met gratis internet! Het is bijna niet te geloven, hebben we in Europa heel veel moeite gedaan om maar iets van een verbinding te krijgen, nu zitten we allebei achter een computer en dat op onze eigen boot! Die "pilots"kunnen alleen niet aanleggen, maar het moet zoals zij het in hun hoofd hebben, dus ik ben maar naar binnen gegaan en hebben we allemaal een heerlijke douche genomen! Nu is Baaf met school bezig, zijn de kleintjes lekker aan het tekenen en gaan we zo Sale verkennen.......

vrijdag 23 oktober 2009

Tijd om te mijmeren

Ik moet echt wel lachen om iedereen die zich afvraagt of wij het wel redden op die paar vierkante meter! Maar zoals Do mooi zegt, Mo en Daan kunnen samen op een postzegel en ja, zo voelt het ook wel! Ruzie hebben we nog niet gehad, maar het is wel zo dat buiten op de boot Daniel de kapitein is en ik dus echt niks te vertellen heb en binnen op de boot ben ik de baas en heeft de kapitein niets te vertellen! Die kinderen kan ik soms wel achter het behang plakken, maar ja, dat kan iedere ouder volgens mij wel en dat is hier niet minder! Het zijn wel schatjes en ze doen het bijzonder goed! Ze hebben een hoop lol en kunnen heel vaak de slappe lach hebben met z'n allen. Waar ze dan de slappe lach om hebben, hebben wij dan net weer even gemist, je kent het wel. En oh ja, dat ook altijd net onder het eten.........Verder ben ik blij dat het met het huis allemaal nog goed gaat, wonder boven wonder. Maar daar hebben we ook een bijzonder goede oppas voor! Dank je wel lieve Natalie. En Joost, hoe is het met Joost???????
Jolan ook heel, heel erg bedankt voor je goede zorgen om het tweede pakket naar ons op te sturen. Van Daniel mag ik nu echt nergens meer om vragen, want de boot is vol en we moeten nu eerst maar eens wat gaan opeten! Ik ben daar erg goed in, ik kan heel goed hamsteren en niets weggooien. Das handig, maar niet met etenswaren, (zee) water en korte houdsbaarheidsdata. Afijn, veel inkopen voor welke oversteek dan ook hoeven we niet meer te doen! Ook was het pakket van let wel, 17,6 kilo gaan zwerven! Men zei dat het adres er niet goed opstond en men het dus ook niet kon afleveren. Nou het adres klopte als een bus en uiteindelijk hebben we het vandaag middels ons eigen track en trace systeem getraceerd en te pakken gekregen. Wat fijn dat opa en oma in de buurt zijn!!!! Met de auto van opa is opa met Daniel naar Portimao gereden en konden ze mijn felbegeerde pakket in ontvangst nemen. En dat terwijl Jochem met familie alle postkantoren in Lagos al afgeweest was. Jochem ook veel dank daarvoor! Voor mij voelde het alsof ik een kerstpakket aan het uitpakken was! Super!!!!
Verder is oma heel erg hard gevallen nog bij ons op de boot en zit zij onder de blauwe plekken. Het tochtje is haar niet in de koude kleren gaan zitten en kom je toch weer tot het besef dat het allemaal toch wel bijzonder is dat we hier elkaar met z'n allen treffen. En dat doet mij weer beseffen dat ik op dit moment thuis, mijn familie en mijn vriendinnetjes en alles eigenlijk toch wel, even heel erg mis! We zijn dan ook al weer 3 maanden onderweg, gaan zatermiddag Europa verlaten en varen in 2 dagen en 2 nachten een nieuw avontuur binnen................