Dinsdag 1 december/ 380 mijl afgelegd

3e nachtje zit erop! En we zijn bijna op de helft! En er is niets aan!
De wind is goed, we stuiven erover, maar we hobbelen behoorlijk!
Je wordt van links naar rechts geslingerd en niet alleen jezelf, alles wat er staat, wat je oppakt, wat je eet, wat je drinkt......en het went moeilijk. Daan is inmiddels weer helemaal hersteld en vindt het heerlijk dat zeilen en dat gehobbel en vooral dat niets doen. Ik kan dat niet, dat niets doen. Gisterochtend heb ik samen de de kinderen pepernoten gemaakt, die natuurlijk, hoe kan het ook anders, direct in de oven verbrandden. Daaaaaaaag pepernoten. Toen maar speculaas gemaakt en nog wat onderbroekjes uitgewassen. daarna was het lunchtijd en was ik he-le-maal kapot. Ik moest plat, werd misselijk en heb me eigenlijk de rest van de dag zo gevoeld. Bah! Wat nou vanzelf. Er gaat niks vanzelf.
Toch hoop ik nog steeds dat het wel vanzelf zal gaan......Ik moet mezelf overgeven aan het niets doen. Daar waar je thuis wel eens van droomt. Ziek thuis zijn, zonder ziek te zijn en dan he-le-maal niets te hoeven doen. Nou dat is hier, behalve dat je heen en weer geslingerd wordt, hoef je vrijwel niets te doen. En waarom kan ik er dan toch niet van genieten? Met die vraag zal ik me de komende uren weleens bezig houden! De kinderen liggen ook in de ligstand. Baaf ligt al 3 dagen (en 3 nachten) in de ligstand. Overbodig te zeggen, dat er van school op deze manier weinig terecht komt. Maar daar moet ik nu ook even niet aan denken. Monique nog bedankt voor alle keren dat je hebt geoefend om brood voor ons te maken. We hebben vanacht voor het eerst brood gebakken en het was goed dat je schreef dat het echt goed zou komen, want ik dacht echt even, dit wordt he-le-maal niets! Maar wonder boven wonder kwam daar een prima lekker broodje uit de oven. Het recept is helemaal goed! En nu maar even een tomatensoepje in elkaar draaien, want helemaal niets doen, daar gaat wel heel ver!