iets over de laatste dagen......

Floris zegt;
liever op school te willen zitten dan op zo'n vreselijke hobbelende boot in zo'n vreselijke warrige zee

Baaf zegt;
ik merk dat we langzamerhand naar huis gaan, want het is hier koud!

Katelijne zegt;
ik zal blij zijn als we er zijn!

En eigenlijk willen we dat allemaal! Het is jammer dat we een van de weinige boten zullen zijn die Bermuda aandoen, want elke boot die we kennen is rechtstreeks naar de Azoren gevaren. Toch is het ook wel weer leuk om na een week een tussenstop te maken. Even bij te komen, weten hoe het ook alweer ging allemaal. Misschien een laundry service en zeker een supermarkt bevoorrading aan te doen. Toch loopt alles als een trein. Jammer dat de vissen niet willen bijten, maar gelukkig blijft het zeewater nu waar het wezen moet en vliegt het niet meer door de kuip en door de luiken heen. Pfffffft. Onnodig om te zeggen dat we weer water gemaakt hadden! De dekbedden zitten er zogezegd weer in en het is ook weer fijn om een shirtje aan te trekken. Dát is wel heel erg lang geleden. Bikini's kunnen dadelijk ook opgeborgen worden. En zoals Daan heeft gemeld, de zeilpakken zijn ook weer tevoorschijn gehaald. Ongelofelijk dat je van het een op het andere moment weer in 4 lagen gepeld zit. Het water is hier nu 20 graden. Dat is 8 graden kouder dan in de Carieb. De Carieb hebben we nu voorgoed achter ons gelaten. Je merkt het ook aan de lucht. Frisse, blauwe met wolken luchten, een beetje zoals we thuis ook hebben. We denken veel aan thuis. Het is ook goed om weer naar huis te gaan, maar we moeten ook niet vergeten nog even te genieten wanneer dit kan (al heb ik de boot de laatste dagen ook heus weleens vervloekt......)want we hebben tenslotte nog 2 en een halve maand te gaan!

Op weg naar Bermuda: nog 120 mijl te gaan

Zo zwaar als we het gisteren hadden, zo goed gaat het nu weer. Het blijft me telkens verbazen hoe verschillend de zee kan zijn, in korte tijd. Gister, nadat de wind was afgenomen hebben we nog een dag lekker gezeild. Beetje teveel gereefd, maar we hadden niet zo'n zin om al te schuin te gaan, en ach 4-5 knopen is toch ook prima. Zo merk je dat 2 dagen hakken niet in je koude kleren gaat zitten. Gisteravond is de wind nog verder afgenomen en hebben we de motor gestart. De zee was vrijwel vlak geworden (op de eeuwige oceaandeining na), het was onbewolkt en de maan deed goed zijn best. Dat beeld gaat me zeker bijblijven en is onbeschrijfelijk als je het nooit hebt meegemaakt. De glinstering van de maan op de zee, de miljoenen sterren en een uitzicht van 360 graden rondom en 180 graden bovenlangs. Da's veel om naar te kijken in zo'n nachtwacht. Dan is 3 uur opeens vrij kort. Vanochtend lekker gedouched met z'n allen op het achterdek. Wat een luxe toch, lekker al het zout uit de haren wassen en iedereen weer lekker fris. Maar ook wel behoorlijk koud. We merken duidelijk dat we uit de tropen zijn. 's-Nachts zitten we inmiddels met zeilpakken aan tegen de kou en de dekbedden hebben we ook weer tevoorschijn getoverd. Overdag is het nu weer erg lekker, met veel zon. Het mooie weer (afgezien van eigenlijk wat te weinig wind en uit de verkeerde hoek) blijft de komende dagen nog even, dus we zullen wel door motoren tot aan Bermuda, waar we morgen verwachten aan te komen.

Nog 240 mijl te gaan!

En we hebben het zwaar, heel zwaar! 5 nachten gehad, 6 dagen! Hopelijk nog 2 te gaan! Hoe rustig het in het begin was, hoeveel wind we gisteren hadden. Ik had al de hele tijd het gevoel dat ik een blog moest schrijven en dan denk je, daar heb ik de hele dag voor, dát gaat wel lukken! Maar de dag gaat voorbij en je hebt niets gedaan en daar komt de volgende dag en je kúnt ineens niets meer doen! De wind, daar was de wind, met 25-30 knopen en ook niet echt uit de goede hoek! We hebben gehobbeld, de golven waren hoog en gingen kriskras door elkaar heen. Alleen Floris en Katelijne doen het prima! Baaf en Daniel hebben vissen gevoerd, voor zover er wat te voeren viel, want gisteren was het echt de slechtste dag van de hele reis. Ik heb niet kunnen koken, de boot gaat zo heftig heen en weer, dat het onmogelijk is om ook maar iets te pakken of te doen. Zelf hang ik van pilletjes aan elkaar. Nu is de wind iets minder, maar het gehobbel niet echt. Ik ga weer liggen, daar varen we het beste bij!

240 mijl gelegd in (2x 24 uur) nog 595 mijl te gaan

Dag 2 of eigenlijk dag 3? Hmmmmmm, 3 dagen, 2 nachtjes, na 48 uur hebben we 240 mijl afgelegd. Dat is niet veel, er stond nauwelijks wind. Gisteravond nog heel lang in een onweersbui rondgedobberd. Gelukkig hadden we de motor aan, zodat we nog enige voortgang maakten. Maar links en rechts waren van die flitsen te zien en daar dobber jij dan totally alone......Daarna brak de hemel open en kregen we een flinke bui over ons heen, die wel 2 uur duurde. Zat ik daar, in mijn onderbroekkie en mijn zeiljack aan. Voor eerst een beetje koud! Om 6.00 uur vanmorgen wakkerde de wind aan en dat hebben we geweten. We waren het duidelijk niet meer gewend. Veel hebben we niet gedaan, ook niet kunnen doen. We waren er allemaal een beetje weeig van. En de kinderen........wat is een veelvoud voor vervelend? Nou dat waren zij, alledrie! Ik vond het wel weer knap van mij dat er weer eten op tafel stond. Althans je moest je bord goed vasthouden, maar het is wel gelukt om in die mickey mouse keuken te jongleren met allerlei ingrdienten. Rijst met kipfilet in een lekker jusje, met knapperige salade en een hele mooie oranje paprika! Ik ben er trots op! Nu is de wind wat afgenomen, de golven nog niet, zodat we allerlei kanten ophobbelen. We hebben de koers maar wat verlegd, maar vele helpt het niet. Wel fijn dat het niet meer zo voort dendert ook al gaat dat ten koste van de snelheid!

!e dag onderweg naar Bermuda, 120 mijl gevaren

En het is een lekker windje! Zo'n 12 knopen, soms wat meer, soms wat minder, we hebben voortgang op de zeilen zo rond de 5 knopen (= 5 mijl per uur) soms wat meer, soms wat minder. We hebben de vislijnen uit, maar het lijkt wel alsof ze niet meer willen bijten. En Daniel had zich nog wel zo goed (lees: duur!) laten informeren door zo'n enthousiaste Amerikaan in Philipsburg! Helaas heeft het nog niet mogen baten. Baaf en ik hebben (omdat het ook wel tussen de oren zit) nog een klein pilletje genomen tegen zeeziekte, maar we hebben er bijzonder weinig last van. En gelukkig maar. De kindjes spelen veel spelletjes en wij lezen weer tijdschriften en boeken. Het gaat ons (tot nu toe) bijzonder goed af. We hebben weer wachten van 3 uur, maar omdat het nog zo rustig is, kun je tussendoor ook 10-minuten-haze-slaapjes pakken. Ik heb goed geslapen. Daniel schrok na zijn 10-minuten-haze-slaapje wakker van een tankschip wat zich niet met AIS op ons schermpje liet zien. Dan maar de radar aangedraaid en ja, daar was wel iets op te zien, maar koers en heading waren moeilijk te onderscheiden. Het schip liet zich ook niet oproepen. We zijn maar uitgeweken en op een halve mijl (minder dan 1000 meter) is het ons gepasseerd. Ik heb er niets van gemerkt! Gisteren was er vlak bij ons in de buurt een onweersbui. Zojuist was er aan onze stuurboord zijde een enorme donkere wolk te zien. Dat betekent zeilen reven uit voorzorg. We moeten rekening gaan houden met buien en wat slechter wordend weer. Maar gelukkig dreef de bui weer over en zitten we nog steeds te puffen in onze onderbroekies en bikini! Op naar de volgende 120 mijlen. Het totale aantal mijlen naar Bermada is 835 mijl.

We gaan ervoor!!!!

Nog een uurtje te gaan, de laatste klusjes, bijbootje uit het water, leeglaten lopen, schoonmaken, laatste duik in het o zo heldere warme water, laatste stukje op blog in de bloedhitte, het zweet gutst langs mijn lijf, ik ben doorweekt! Dit zal niet snel meer terugkomen. We zullen de dekbedden maar onder het bed vandaan halen. Joggingbroeken liggen klaar. We kunnen weer een week in de ligstand. Mooie Carieb, we laten je achter ons en gaan ervoor! Voorlopig geen internet, alleen maar SSB, maar mail gerust, want het is heel erg leuk als we straks in Bermuda aankomen om al die leuke berichtjes te lezen!

Startklaar voor Bermuda

Nou de BBQ bij Foxy's in Great Harbour was inderdaad heerlijk! En lekker veel, we kregen het bijna niet op! De volgende dag hadden we de nodige klusjes! We kregen het plan om maandag naar Bermuda te vertrekken. De hele boot moest nagekeken worden, wc-tje met pomp en afvoer moest worden schoongemaakt, mogelijk gaatje in uitlaat moest opgespoord worden (niet gevonden), want we lekken nog steeds water bij de schroefas! Vooraden nagekeken, spullen opgeruimd en noem het maar op. Ik merk wel dat we steeds en altijd maar bezig zijn. Misschien maar goed als we straks weer 8 dagen op zee zijn, hebben we eindelijk weer tijd om te lezen!!!! Op weg naar Cane Garden Bay, want dat moest o zo mooi zijn! Nou, als men dat al zegt, dan weet je eigenlijk dat het niet zo is en inderdaad. Door naar Soper's Hole om de supermarkt leeg te plunderen en diesel te tanken. Nou die supermarkt, whoh! Ik had gelezen dat de elena-op-reis.nl op de eilanden in de grote oceaan lang niet zo duur uit waren als wij hier! Mijn hemel wat een prijzen! Een stuk kaas, 27,50 us dollar!!!! Wel Hollandse maar dan nog! Een pak melk 5,67 us dollar en een pak houdbare melk ( we hadden er ongeveer 10 nodig) 3,75 us dollar. Maar goed, helaas waren er niet zo veel groente en met een paar aardappelen, 2 zakken peen, wat uien en 3 paprika's gaan wij de week varen! We moeten maar veel vis vangen en behoorlijk creatief zijn! Maar net voor vertrek kwam er een weerkaartje binnen (wij lezen weerkaartjes op computer via internet en via SSB uit, met een kans op een suptropical cycloon, die je echt niet tegen wil komen daar op weg naar Bermuda! Dus nu hebben we ons vertrek nog maar even uitgesteld. Je begrijpt, we zitten startklaar, maar het weer moet ook wel meewerken!

BVI deel 2

Er staan weer nieuwe foto's op de site! Een uitgebreide collectie van onze tijd hier in de BVI's, met o.a. de Baths, afscheid Jonathan, Bubbly Pool en Soggy Dollar Bar

Jost van Dijcke

Van Trellis Bay voeren we naar Jost van Dijcke, little Jost van Dijcke, Diamond Cay. In het kanaaltje er naartoe kwamen we onze "oude" vrienden de "Whistling Maid" tegen. Een beetje zwaaien, toeteren, schreeuwen en wat marifoon gebruik, zeiden we elkaar gedag, hoopten we elkaar nog een keer tegen te komen en zullen we elkaar wel op de Azoren zien. Dat was leuk!
In Diamond Cay is "The Bubbly" pool. Een natuurbadje wat zich steeds weer vult met opkomend water uit de zee. De wandeling er naar toe was ook een beleving, vooral op de weg terug met alle muggen en sand-fly's in de mangroves. Maar ook leuk om weer gedaan te hebben, dus die kan ook afgevinkt worden. Daarna naar einde baai, Sandy Spit. Een grote zandberg in het water met 2 boompjes en een grote struik erop! Mooi snorkelen ook weer. We lagen er samen met een klein vissersbootje en 1 catamaran. Maar toen we de volgende morgen wakker werden lagen we al met 8!!!!! Let wel: we staan om 8.00 uur op!!! Wat doen die Amerikanen zo vroeg al op? Die zijn 's morgens om 6.00 uur al aan het varen, bang om geen mooring te hebben als ze ergens aankomen. Het gekke is, ze varen ook altijd einde middag weer weg, dus waar ze dan de nacht doorbrengen is ons een raadsel. Wij hebben die drive niet zo. Wij ankeren op lekker rustig plekje en vooralsnog gaat dat goed. Na het ontbijt naar de zandberg gesnorkeld en rondje eiland gelopen. Dat was 5 minuten werk! Daarna Katelijne getoetst en op 1 na, is zij ook bijna klaar.
Moeten nu nog 1 kern van taal doen en dan begint de grote vakantie. Floris is al klaar, hij heeft al vakantie en dat komt goed uit, want wij hebben gehoord dat juf Marije is bevallen van zoon David en willen haar via deze site van harte feliciteren! Lieve juf, bij deze! Daarna zijn we 3 mijl verder gevaren naar White Bay. Daar staat de Soggy Dollar Bar en hebben we de beruchte painkiller gedronken. Afvinken! Morgen gaan we naar Great Harbour, daar staat Foxy en kunnen we hopelijk genieten van een BBQ-buffet met life-muziek. Ja, hier op Jost van Dijcke is het party-time en dat kunnen we goed gebruiken, want na de pinksteren gooien we de boot vol met diesel en boodschappen (take as much fuel en water with you, as you can carry) want dan vertekken we naar Bermuda!

Afscheid Jonthan, Trellis Bay, Tortola

Tja, afscheid nemen doet pijn en zeker van de Jonathan! Er vloeiden tranen en we waren verdrietig! De Jonathan is nu afgereisd naar Venezuela, op weg naar nieuwe avonturen! Wij toeren nog een beetje rond hier in de BVI's en het is hier nog steeds leuk! Onze tranen zijn gedroogd door de wind, want we hebben eigenlijk nog steeds een flink pak wind! Van Anegada zijn we weer terug naar Spanish Town gevaren alwaar de Jonathan zich heeft uitgeklaard en we allemaal weer boodschappen konden doen, vuilnis weggooien en dat soort dingen. De Jonathan water en diesel getankt en zo waren zij klaar voor vertrek! We hebben nog samen aan die ene mooring gelegen en ge-BBQ-ed met onze Cobb op de Valentijn. Giel zorgde voor heerlijk eten! Dat kan hij wel, die Giel! Daarna laatste potje klaverjas en de leermeesters zijn ingemaakt door hun leerlingen! Zo moet het zijn, zo zijn zij waardig klaar voor vertrek!
Wij zijn verder gevaren naar Trellis Bay, Tortola. Dat was even wennen, want het is hier erg leuk met volle maan. Dan is er hier een "full moon party" en nu is er nog geen volle maan, een klein ieniemini maantje, die in het eerste kwartier staat! Dus niks geen feesten, maar wel een hele boze Amerikaan, die vond dat we in zijn mooringenveld geankerd waren en dat was niet naar zijn zin. We moesten weg en wel zo snel mogelijk, anders zou hij de Maritieme politie er bij halen. Dat is als zoiets vanne, als je nu niet doet wat ik zeg, zeg ik het tegen je vader en je moeder en ja, dat kan hij tegen ons moeilijk zeggen, dus moest hij de politie erbij halen hahahahahaha. We liggen nu net buiten zijn veld, erg te wiebelen. Morgen maar weer verder, pas 27 mei is er hier weer een feestje en dan zouden we thuis ook een feestje hebben ter ere van de mama van Daniel, maar helaas, die stellen we ook nog even uit......

Anegada

En helaas hier geen internet meer! We zitten aan het einde van de wereld, althans zo voelt het! Ein-de-lijk ben ik ook nog eens zelf relaxed geworden en wat voelt het goed! Ook nu weer hadden we een barre tocht. De wind blijft aan, 5 tot 6 beaufort. En ook weer uit een scherpe hoek. Gelukkig hebben we ervan geleerd, dus alle luiken gingen dicht! Dit keer is alles goed gegaan, we hebben geen water gemaakt. Althans geen zichtbaar water. Helaas tovert iedere bilge van ons (vakken onder de vloer) tot onze verrassing steeds maar weer water. Waar dat toch vandaan komt. De schroefas was gemaakt, maar toch lekt daar water en niet uit de schroefas. waar komt het toch vandaan? Onze boiler lekt ook. Deze zit in een afgesloten bak en als we aan alle slangen voelen, voelen we niets en toch lekt ie water?  En onder de keukenvloer, maar die staat weer in verbinding met de achterkant van de schroefas. Afijn het kakkerlakken nest heeft zich ook verplaatst, want daar waar ze vandaan kwamen, komen ze niet meer, maar nu we zo met die bilge bezig zijn, zien we ze daar weer lopen.......pfffffft. Er wordt flink gespoten en het helpt allemaal wel, maar helemaal vanaf komen we er niet van. Ik heb me er maar bij neergelegd. Alles went! In ieder geval is het flink zeilen en Daniel geniet er zichtbaar van. De vissen willen helaas ook steeds nog niet bijten. Maar hier op het eiland is het mooi. Heel rustig. We zitten in het laag seizoen en het is sowieso een slecht jaar, dus er zijn niet veel toeristen. Er is wel een echte wasmachine en die heb ik toch maar even uitgeprobeerd voor het beddengoed. Wat is dat fijn zeg! Straks gaan we uiteten. We gaan voor een van de laatste keren kreeft eten, jammie! Vers van de pers, ze zitten hier in kooien in het water, te wachten om gegeten te worden. Dan wordt de kreeft op de steiger met een hakbijl door de midden gespleten.  De Anegada kreeft moet een van de lekkerste zijn. Nou ik ben benieuwd we hebben al aardig wat geproefd her en der, maar het blijkt dat op de kleinste eilanden, die met de minste middelen, dat zij de lekkerste kreeften klaarmaken! Morgen gaan we een auto huren en het eiland verkennen, het wordt een van de laatste dagen samen met de Jonathan!

Groot nieuws!!!!!

Baaf mag door naar 2 Atheneum!!!!!! Wij zijn heel trots en héél erg blij. Bloed, zweet en tranen heeft het gekost en let wel: het gaat nog meer bloed, zweet en tranen kosten, want Baaf moet nog wel zijn wereldschooljaar afmaken. Cijfers van toetsen tellen allemaal nog mee en ook zijn rapport moet natuurlijk goed zijn! Maar voorlopig staat hij er goed voor en daar zijn we allemaal erg blij mee. We hangen de vlag uit!

Van Peter Island terug naar Virgin Gorda

Van Norman Island zijn we naar de overkant gevaren, Road Town op het eiland Tortola. Whow, wat een drukte daar! We moesten boodschappen halen en daar zit een supermarkt. Wel een grote met ook wel grote prijzen. Een pakje knackebrood kost 4,79 us dollar. Een doosje aardbeien 7,98 us dollar. Die heb ik maar terug gezet. Met een kar vol togen wij terug naar de boot. Niet op ieder eiland kun je hier boodschappen doen en we moeten ook weer zelf brood bakken. Dat is een uitdaging, want de Jonathan bakt hele lekkere broodjes en dat willen wij ook! Maar ik merk wel dat ik veel relaxter ben wat boodschappen doen betreft. Het heeft ein-de-lijk geen prioriteit meer! Van Tortola zijn we weer naar de overkant gevaren, naar Peter Island, Little Harbour. Daar lag iedereen met een achterlijn naar de kant, maar wij hebben lekker in het midden geankerd. Wel op 15 meter diepte en ook wel weer met ons ankeralarm aan, maar het ging allemaal goed. Je kunt daar ook weer prachtig snorkelen. Ik zwom mee met een schol prachtige paarse vissen, ze vonden het goed! Een tonijn schrok zich dood van mij en zwom heel hard weg, de lafaard! Hij moet in ons haakje bijten! Maar wat is het leuk, als er boven, onder en naast je van die guppies zwemmen.......Op een gegeven moment kwam er een bootje langszij, die vroeg of we wat kinderen "te leen" hadden voor een filmpje voor You-tube. Ze wilden een filmpje maken van kinderen op een band met van die handvaten achter een dinghy. Die kinderen van ons zijn niet helemaal goed, want ze zeiden gewoon: Nee! Totdat de kinderen van de Jonathan natuurlijk gewoon keihard : JA zeiden. Ja, toen wilden ze wel. Supergaaf ook weer en wellicht staat er binnenkort een filmpje van op You-tube. Van Little Harbour zijn we terug naar Bitter End gevaren. We wilden samen met de Jonathan uit eten en in het Bitter End Yacht Resort had je uitgebreid zeebanket buffet. De tocht ernaartoe was best pittig. Windkracht 5-6 en dat precies tegen natuurlijk. Kruisend langs de eilandjes kregen we flink wat golven over ons heen. Binnen was het een puinhoop van alle spullen die naar beneden waren gedonderd en de wc voor gaf ook wat van zijn geheimen prijs. Niet zo lekker, en weer een goede les voor als we weer gaan oversteken. Maar goed, in 10 minuten was het ook wel weer opgeruimd en na een douche om alle zout uit onze haren te wassen hebben de kinderen pannenkoeken gegeten op de Jonathan. Katelijne had er wel 7 op! Baaf bleef op de boot om nog wat toetsen te maken. De andere kids gingen mee naar de kant om op het resort een filmpje te kijken zodat wij lekker ongestoord konden eten. Wat was het lekker!!!!!  En nu staat er heel veel wind en moet de zon nog gaan schijnen. We willen nog met z'n allen naar Anegada, een eiland hier in de buurt. Moeten maar even zien of dat vandaag of morgen wordt........

The Indians & The Bight op Norman Island

Van "The Baths" zijn we naar "The Indians" gevaren. Wat een mooie snorkelplek ook weer! "The Baths" waren schitterend om te snorkelen en dat hebben we vanmorgen ook nog een uur gedaan. Daarna "The Indians", 15-20 knopen wind maar prima om even te snorkelen. Wat een diepte en wat een helder water. Grote vissen, kleine vissen en dan hand in hand met je dochter snorkelen........onvergetelijk! The Jonathans op een soort van matje, die in het water blijft drijven........Hebben we weer een Baracuda of een kleine haai gezien???? Vanmorgen zat er ook een grote Barracuda onder de boot......gelukkig bleef hij ook onder de boot!!!!! Daarna zijn we naar The Bight gevaren, een baai op Norman Island. Ik had appeltaart gebakken, omdat ik gister een super heerlijk broodje van Giel had gekregen. Hier lag dus weer een uitdaging. We hebben met z'n allen de appeltaart opgegeten, maar die won geen prijs. Hij was wel lekker, maar ook daar zitten nog diverse mogelijkheden in! Ik had bijvoorbeeld nog meel van koopmans- appeltaart, maar het schijnt ook supergoed te kunnen met gewoon meel! Daar gaan we de volgende keer mee aan de slag! Er wordt nu wel een gat geslagen in onze voorraad, maar ja, we kunnen het beter op maken, dan dat we ermee thuis komen! Dus nu liggen we op Norman Island. Het schijnt hier leuk te zijn op de kant, maar Daan en ik zijn kapot!

Het snorkelen, het varen, het steeds maar dingen moeten zien hahaha, het winnen met klaverjassen van de Jonathans en steeds maar laat naar bed,

het is slopend! We gaan niet naar de kant, we drinken een biertje op de boot, gaan dadelijk lekker spaghetti eten mét gehakt en mét lekkere saus zoals thuis en dan vroeg naar bed met een boek! Heerlijk!

 

The Baths

Gisteren zijn we van ons mooie plekje naar Leverick Bay gevaren, dat is zo'n beetje aan de overkant. Maar de Jonathan had water nodig en ging een wasje draaien op de kant! Ik moet zeggen erg verleidelijk, maar ik heb het niet gedaan. Ik zit hier nog steeds in mijn halfgare draaitonnetje de wasjes te draaien. En ik hoop echt dat het wasmachientje het nog een paar maandjes volhoudt, want ik kan eigenlijk niet zonder. En tja, het haalt het niet bij waar we eerst waren, maar het was er toch ook wel gezellig. De kinderen waren dolblij dat ze eindelijk weer in een echt zwembad konden spelen en die hebben we de hele verdere middag dan ook niet meer gezien. Wij zijn maar een biertje gaan drinken en maakten kennis met een stel Amerikanen. Later belanden we ook nog in een bruiloft, maar daar voelden we ons niet helemaal thuis. Terug naar de boot en de Jonathan ingemaakt met klaverjassen. We hebben nog 1 week dan is het feest over! Dan gaat de Jonathan naar het zuiden, richting Trinidad en daarna Curaçou! Vandaag hebben we een klein stukje gevaren en kwamen bij "the Baths". Daar is een "trail" door en langs de rotsen met af en toe een baaitje en het is daar geweldig! Supermooi! Ik hoop dat we de foto's kunnen laten zien, want we hadden het toestelletje meegenomen wat ook onderwater foto's kon maken, maar helaas heeft het toestelletje teveel water gemaakt en is ook dit apparaatje overleden.( Nu nog de foto's eraf zien te krijgen!!!!!!) Tevens is het hier supermooi snorkelen, zo mooi hebben we het nog niet eerder gezien! Het lijkt een beetje op onze duiktrip, maar dan zonder duikfles op je rug! Mocht het toestelletje zich bedenken, dan hoop ik dat we ook daar nog foto's van kunnen maken!

Moederdag!!!!!!!

En het is hier nog steeds leuk!!!! Nog steeds op Bitter End. Ik heb gisteren even gegoogled en het resort waar we voor liggen, kost slechts zo'n slordige 1000 us dollar per nacht per family. 2 volwassenen en 2 kinderen, dus wij zouden net iets meer moeten betalen hahahahaha. Maar goed, dan heb je wel 3 maaltijden per dag inclusief! Drank niet inbegrepen, maar wel gratis gebruik van catamaran, windsurfplank of zeilbootje! Het is maar goed, dat wij hier met ons eigen bootje liggen en eigenlijk slechts een cruisingpermit per dag betalen die, ik geloof 4 dollar per dag per persoon kost! We hebben al zoveel mooie plekjes gezien en toch is het net weer even anders als je daar met je eigen bootje naar toe vaart. Het duiken was fantastisch! De onderwater wereld is bijzonder. Als je dan zo onder water ademt, wat nog steeds een enorme belevenis is, en dan naar boven kijkt, naar al dat water om je heen en boven je, dan besef je, dat je leeft en nietig bent. En die Baaf, die doet alsof hij nooit anders gedaan heeft. Fantastisch! Maar moe is hij nu wel, eindelijk! De Jonathan heeft zorg gedragen voor onze kindjes en wij weer voor die van hun, zodat zij samen lekker uiteten konden. Baaf heeft daarna op kleine Luukje gepast, die zich een gat in zijn hoofd had gevallen. Dit was  's middags al gebeurd toen Monica en Giel er nog bij waren, maar hij is een dappere, dus met een lappie op zijn hoofd, kwam hij de avond wel door.  Daarna hebben we ze nog even flink verslagen met klaverjassen, maar ja, wij waren dan ook wel wel aan de beurt! Vandaag is het moederdag en ben ik schandelijk verwend met een Pandora armband. De kinderen hebben ieder voor zich een bedeltje voor me uitgekozen en hij is zo mooi, ik ben er heel erg blij mee. Nu doen we school, op de zondag en gaan we straks een stukje varen, daar waar we misschien leuk kunnen snorkelen. Het zonnetje schijnt weer en het belooft een mooie dag te worden!

 

BVI's: Saba Rock en Bitter End

Wat is het hier leuk! Het is hier echt een vakantie paradijs! Of het nu komt omdat we weer samen zijn met de Jonathan of dat ik nu ein-de-lijk een stuk relaxter ben (omdat ik weet, dat we bijna naar huis gaan?) wie zal het zeggen? De BVI's zijn een aantal kleine eilandjes, die niet zo heel ver uit elkaar liggen. De afstanden zijn in enkele uurtjes te bevaren en liggen zo aaneengesloten, dat het net lijkt of je op een binnenmeer vaart. Heel relaxed!

Nadat we de Jonathan hadden gespot, hadden wij een gezellig weerzien. Het eindigde in een chaotisch pannenkoek tafereel door Giel en Daniel op de Valentijn. We waren allemaal uitgelaten. De volgende dag zijn we naar Saba Rock, Bitter End gevaren. We liggen hier nu voor een super resort. Gisteren heeft Baaf eindelijk het tweede gedeelte van zijn verjaarscadeau kunnen incasseren, een uur windsurfen! Hij vond het geweldig! Daniel heeft hem les gegeven en het fijne is dat je hier met je bijbootje gewoon kunt meevaren. ik dacht dat Baaf wel helemaal stuk zou zitten en veel spierpijn zou hebben, maar nee hoor, niets van dat al! Hij is een kanjer, vindt het geweldig en gaat gewoon door! We hadden ook een kleine catamaran gehuurd, waar Giel (en ik ook een stukje) en alle kindjes het water op zijn gegaan. Ook dat was supergaaf! Hard dat het gaat.......Daarna zijn we eerst ieder op zijn boot gaan eten en daarna weer terug naar de kant, omdat er voor de kinderen film werd gedraaid. Geweldig! Wij hebben zitten klaverjassen en helaas wat dollartjes verloren, maar het voelt goed! Nu maken we ons op voor een verfrissingscursus duiken. Daniel en ik hebben onze Padi ooit in Australië gehaald maar dat was lang geleden in 1999. Ik zou niet meer weten hoe het allemaal gaat, maar vind het wel supergaaf om te duiken. Vandaar dat we deze morgen les krijgen, video en oefenen van "skills". Dan komen we terug voor lunch en gaan we daarna uitvaren voor de duik! Het allermooiste is, dat Baaf ook mee kan. Hij krijgt dezelfde "cursus" en mag dan meeduiken tot 12 m diepte. De kindjes mogen spelen op de Jonathan. We zullen het jullie laten weten........    

BVI's, Virgin Gorda, St. Thomas Bay, Spanisch Town

En jaaaaaaaaa, we hebben het weer gered! Gisteren rond een uurtje of 6 in de avond hebben we het anker gelicht en zijn we naar de BVI's gevaren. 86 mijl verderop! Windje bak-stag, 18-25 knopen! Heerlijk ging het, we voeren wel 7 tot 8 knopen en ook dankzij een nieuw geverfd onderwaterschip! We vliegen er weer over! Helaas na de eilanden toch iets meer wind op de kont en dus nare golven. Das weer wennen. De kinderen doen het echt prima! Die gaan gewoon liggen en vallen dan in slaap! Ik moest wel even een pilletje slikken, maar na wat hazeslaapjes kon ik het ook wel weer hebben. Eigenlijk hebben we er ook wel weer zin in om te gaan varen. Sint Maarten was hoe leuk het ook was, net iets te lang geweest. Gelukkig was daar de Modesty en hebben we een heerlijke tijd gehad. Maar we hebben het niet goed gedaan, we hadden toch die eerste week het water uit gemoeten, ondanks de slechte weerberichten. Maar goed, zo was het en zo is het nu. De schroefas lekt helaas ook nog steeds water, maar we weten niet precies waar dat vandaan komt. De watermaker daarentegen produceert als een gek, dus dat gaat goed. Bij deze wil ik nogmaals zeggen dat het echt de moeite waard is om als vertrekker een nieuwe watermaker aan te schaffen, want we hebben nog steeds garantie en dankzij Rob Wink in Nederland en zijn goede service zijn we ook nu weer erg goed geholpen! Nu maar hopen dat we er nog lang plezier van mogen hebben! Maar goed, de BVI's. Vanmorgen rond 8 kwamen we hier aan. Daniel heeft ingeklaard en ik ben met school begonnen. Niets geen vakantie hierzo, doorgaan zullen ze! Maar niet getreurd nog maar een paar weekjes en dan begint voor Floris en Katelijne al de grote vakantie. We moeten ook wel, want nog even en dan gaan we weer heel lang varen en kunnen we ook geen les geven. We willen dan graag klaar zijn voor Floris en Katelijne. Baaf doet het ook nog steeds goed. 6 dagen per week buffelen, maar met resultaat. Ook voor hem geldt, doorgaan, vooral doorgaan, want straks tijdens de langere stukken heeft niemand zin om uit die ligstand te komen! Ach, dat is misschien niet helemaal maar, maar het leven aan boord, gaat langzaam en er gebeurt niet zo heel erg veel. De ervaring leert dat school moeizaam zal gaan, dus we moeten nu even aanpakken! Toen we uiteindelijk anker op waren gegaan en net de hoek om, kregen we sms van de Jonathan. Ze voeren achter ons!!!!!!! Maar moesten eerst langs de apotheek voor kleine Luuk. Hij heeft soort van spruw en is erg pijnlijk. Daarna kijken we nog wel of we aan de borrel gaan of dat we nog een klein stukje gaan varen.......

En weer Simson Bay!

Terwijl Daniel de watermaker aan het inbouwen is, zit ik hier te zweten en te puffen boven ons, eindelijk weer eens (gratis) internet! Wat een langer antennetje al niet voor wonderen uithaalt!
Vanaf Sint Bart zijn we naar de overkant, St Maarten gevaren en daar hebben we ons afgelopen zaterdag weer ingeklaard in de Franse kant, Oysterpond. Ik vond het daar niet zo mooi, we konden daar ook niet zwemmen, was soort van ingebouwd baaitje en dus gingen we weer anker op en verder richting Isle Pinel. Dat waren we toch al van plan. Moeilijk invaren, ondiep ook, maar het lukte! We hebben daar gezwommen en gesnorkeld, totdat we plots verrast werden door een ontzettend grote barracuda. Dat zwemt toch minder prettig kan ik je vertellen. Je kon ook precies zien waar het beest zich bevond, want dan begon er weer een andere boot of catamaran te gillen!
Isle Pinel was toch weer even lekker bijkomen. We hebben school gedaan en heerlijk gelunched in de Yellow Beach Bar op het eiland. Daan had kreeft gekozen en hij mocht zelf de nog levende kreeft uitzoeken en vasthouden, waarna hij even later op zijn bord belandde. Verser kan niet!
Daarna klein wandelingetje en de volgende dag weer terug richting Philipsburg. Daar wilden we de schroefas, die behoorlijk wat water lekte, weer repareren. Jack van de Modesty ging ons helpen. Dat was heel erg fijn, want Jack heeft er verstand van en na een uurtje was het dan ook weer gepiept. Bleek dat Daan oud "vetkoord" had gekocht in Portugal en dat sloot niet meer zo goed af. Maar ja, als je dat niet weet?????? Hier dus nieuw vetkoord gekocht en ja, dan kun je wel zien dat dat andere stuk oud was.........dus dat was ook weer verholpen. Helaas waren daar nog niet de nieuwe onderdelen van de watermaker dus konden we nog niet richting Simpson Bay. We hebben samen een fantastische maaltijd bereid met de Modesty en heerlijk samen gegeten, wat later bleek , ons afscheidsmaal was......Vanmorgen kwam het goede nieuws dat de onderdelen waren aangekomen en ook al waren ingebouwd! Dus na een laatste kop koffie en een traantje namen we afscheid van de Modesty en liggen we nu in Simpson Bay. De watermaker zit erin, maar.........hij wil ook niet meer stoppen!!!! Hebben wij weer! Dus nu moeten we toch weer wachten op de service meneer, Jan Zwiers, die toch ook weer tijd moet zien vrij te maken om naar onze watermaker te komen kijken. Het plan om vanavond naar d BVI's te vertrekken staat nog steeds, want daar gaan we ook de Jonathan weer zien en dat vinden we allemaal heel erg leuk!