Essaouira

Het uitklaren in El Jadida ging soepeltjes en "kostte" niets extra! Alhoewel we moesten wel 2 nachten afrekenen, want we waren tenslotte 25 uur gebleven! We kwamen om 9.00 uur aan en gingen om 10.00 uur de volgende dag weer weg, dus ja, welgeteld is dat 25 uur! Mag ik even afrekenen meneer? Er stond niet veel wind, maar wel een oceaan deining, maar Baaf en ik weer vreselijk aan moesten wennen. Toch maar een pillentje genomen, misschien is het psychisch maar het helpt wel! Om 14.30 uur hebben we de parasailor opgezet. Een machtig zeil en fijn als je voornamelijk voor de wind gaat, ruime wind gaat ook nog wel en tot zo'n knoop of 15-20. Het ging heerlijk en de boot bleef lekker stabiel. Toch vind ik de nacht ingaan wel een beetje spannend, want ik kan de parasailor niet alleen omzetten. Daarbij was overdag ook onze enige electrische lier in de vernieling gedraaid, dus we hadden al een handicap. De wachten hebben we toen maar omgedraaid. Daniel ging van 2.00 tot 5.00 uur uur en toen ik het om 5.00 uur overnam zei Daan nog, de wing is iets toegenomen, maar het zeil staat goed! Okee, ik wilde me ook niet laten kennen, maar mijn toename van wind bleek (later) iets heftiger dan die van Daniel. Daan had tussen de 14-16 knoop wind, ik tussen de 18-22 en dat is al best veel voor een parasailor. Maar het zeil stond goed! Totdat de boot om 7.00 uur 's morgens met 27 knoop wind uit zijn roer liep en de boot zo schuin ging dat Daan inmiddels vanzelf wakker werd........Het volgende uur was werken voor ons samen, we kregen de parasailor met zo'n 27 knoop niet naar beneden......
Het was heftig, maar al met al waren we er toch op tijd bij. Okee, misschien iets te laat, maar daar heb ik dan maar weer van geleerd laten we maar zeggen. Afspraak is, met 20 knoop gaat ie gewoon naar beneden, klaar! De golven en wind bouwden zich op en hoe moesten we binnen lopen in Essaouira? Gelukkig spreekt de "pilot" niet van brekers, dus het moet te doen zijn, maar spannend was het wel! Inmiddels liggen we dus hier in Essaouira en het waait nog steeds erg hard. Wat hebben wij toch met die wind? De "gribfiles" zeg maar de weerberichten die de wind voorspellen, spraken niet van zoveel wind, maar wij hebben of te weinig of teveel wind! We zijn het dorpje ingegaan en het is hier meer toeristisch. Je voelt dat het anders is, mensen zijn gewend aan toeristen dus je bent niet meer de enige.......We hebben super verse vis gegeten en op Baaf na, vinden ook Floris en Katelijne het heerlijk! We hadden nog wel geprobeerd te vissen op zee en hebben ook 2 keer beet gehad, maar we konden ze niet binnen halen.....of eraf gefloept of eraf gegeten!!!!! Vandaag konden we in een soort van marktkraam zelf de vis uitkiezen, garnalen, krab, langoustines, dorades, tongetjes, haai, die ze voor je grillen en serveren met een salade en patat en brood! Het was heerlijk! Toch vind ik zelf de marokkaanse keuken lekkerder, de tajines met groenten en verschillende soorten vlees is echt heerlijk! En weet je, het feit dat ze er geen wijn bij drinken, vind ik niet eens zo erg!

El Jadida

Okee, de complete cultuurshock is nu teweeg gebracht! Gister zijn we vertrokken uit Rabat na eerst te moeten uitklaren. Dat uitklaren duurde tenminste een uur. Eigenlijk was toen de "port" closed, maar even later mocht Daniel gaan kijken met de watertaxi of hij onze boot door de branding kon loodsen. Hij dacht dat het wel kon......
Ein-de-lijk kregen we toestemming om te gaan, toen was het alweer 2 uur later.......en een branding was er!!!! Jemig, de Python in de Efteling is er niets bij!!!!
Met ons ging er nog een boot uit en een pilot loodste ons door de golven! Het was erg spannend! Daarna was er een warrige zee met een behoorlijke deining. Baaf en ik moesten weer flink "wennen". Maar het ging uiteindelijk wel goed. Toch geprobeerd eten te maken en dit ook op te eten en eigenlijk is dit ook wat je moet doen, maar het valt niet altijd mee. Ook werden wij "achtervolgd" door een vissertje die om sigaretten en whiskey vroeg en ik vond dit al echt helemaal niet leuk! Erg intimiderend als er zo'n bootje heel hard op je af komt varen en dan ook bij je blijft totdat ze er uiteindelijk genoeg van hebben, zonder schade te maken. Maar Rabat Marina was een goede haven. Veilig, beschermd, goede service, vriendelijke mensen, noem het maar op! Al met al geeft het gevoel van veiligheid je, denk ik, nog het meest beste gevoel van het reizen. Ben ik hier wel veilig? Zijn mijn kinderen wel veilig? De boot is in ieder geval heel veilig! De nacht doorgebracht in de mist, blij met AIS en radar, en weer een visser die ineens het roer omgooit en keihard op je afkomt varen in een heel donkere nacht! Ik heb echt gegild om Daniel, die toch net zijn bed uitmoest om wacht te draaien......nee, ik vind dat he-le-maal niks!
Ook de maan ging al om 2 uur onder, terwijl ik altijd heb gedacht dat zo'n maan de hele nacht bij je bleef. Me nooit afgevraagd, dat als ik hem overdag al zag, wat ie 's nachts dan deed.......Ja, nu weet ik het! Vanmorgen kwamen wij, na 18 en een half uur varen aan, in El Jadida. En dan vaar je zo'n oude haven binnen, die al zo'n 500 jaar bestaat en waar nauwelijks iets veranderd is en dan beleef je de wereld die de mensen hier ook beleven.......Niets geen mooi vliegveld met mensen in uniform, die je met een bus of bordje staan op te wachten om je naar je hotel of resort te brengen......gewoon een oude haven, vol met mensen, mannen welteverstaan, vol met troep en dooie vissen in het water.....
aanleggen......Waar?.....in de pilot staat daar aan die smalle kade.....hmmmm....okee! En terwijl we net lagen, kwam de havenmeester die ons vertelde dat we aan die oranje reddingsboot moesten aanleggen (die volgens ons te mooi is om ooit uitgevaren te hebben, hopelijk is er iemand die die boot uberhaupt kan bevaren!). Maar daar lagen we echt prima. De boot is dag en nacht bewoond, dus goede beveiliging voor onze boot! En hier kwam dan ook het trucje, wat heb je bij je? Heb je misschien een pak koffie voor me????
Dat vroeg de havenmeester in uniform en al he?! Koffie????? Een kopje? Nee, een heel pak! Tja, we hebben een hele slof sigaretten om weg te geven gekocht, dus Daan gaf hem 2 pakjes! FOUT!!!!!!Maar ook weer van geleerd. Vervolgens inklaren. Ik dacht dat Daniel nooit meer terug kwam.....maar gelukkig deed ie dat wel! Zonder ook nog maar iets te hoeven "betalen", Okee havengeld 50 dinhar. Dat komt overeen met een kleine 5 euro! Het is echt een heel circus, maar als je er eenmaal inzit en het niet erg vind, dat valt het ook heel erg mee. Dan blijken de mensen erg vriendelijk te zijn, ze vragen wel om drank of om sigaretten, maar ja, kijk naar ons, we hebben drie kleine schatjes, we roken niet en drinken waarschijnlijk ook niet! Dus toen eenmaal paspoorten afgegeven (ook spannend) even de stad in. Maar ja, we waren best vroeg en wilden graag lunchen.....en dat lukte prima. Heerlijk voor weinig! Met z'n vijven voor nog geen 25 euro en een hele tafel vol! Heerlijk was het! De "nieuwe" stad is niet zo mooi. Mensen geven niet om milieu en ook niet om gebouwen of architectuur! Misschien wel om architectuur maar niet het behouden daarvan. Even een duik in de zee en ook het strand ligt bezaaid met rotzooi. Zo jammer! Daarna het oude centrum, de medina van El Jadida bezocht en dan wordt je wel weer even stil......Het is mooi! Mensen leven daar! Kinderen spelen daar! En op de ansichtkaarten is gebleken dat we eigenlijk al veel "highlights" hebben gezien. We doen het goed, het is ook leuk! Vreselijk wennen, maar oh zo mooi. We hebben alweer uitgeklaard voor morgen. Niet dat we het hier niet leuk vinden, maar we hebben het gezien en we willen nog meer zien! We gaan morgen naar Essaouira. 133 mijl verderop, dus ongeveer 26 uur varen. We hangen aan een deadline om 22 november op de Kaapverden te verschijnen, maar weten nu nog niet of we dat wel gaan halen........we willen nog zoveel van Marokko zien en meemaken!!!!!

Sale-Rabat

We liggen dus aan de kant van Sale in de haven! Das grappig want gisteren gingen wij eerst Sale verkennen. Alleen kent Sale geen toeristen, althans nog weinig, dus wij werden en voelden ons van alle kanten bekeken. Toch zijn de mensen erg vriendelijk op een snotjong na, wat met een steen naar Baaf gooide, maar volgens ons is dat toch echt om zijn aandacht te trekken! Hij werd gecorrigeerd door wat ouderlingen. Tja, dat hou je altijd wel! De Souk is echt geweldig. Zo'n overdekte market waar ze de nog levende kippen voor je ogen ontdoen van hun leven.......even ogen dicht jongens!!!! Koek, vlees, gehakt super vers op de toonbank zonder koeling, eieren, vis, pootjes van schaapjes, groente en fruit, kortom je kunt het zo gek niet bedenken! Ook buiten loop je door ieniemienie straatjes en verkopen ze van alles en nog wat! Het is geweldig! Toch durf ik nog geen foto's te maken. Ik heb heel erg het gevoel, dit is hun leven, hun terrein en daarbij voelt het alsof het wel mag maar dan moet ik er wel voor betalen! Dus nog maar even voorzichtig aan gedaan. Daan voor het eerst thee gedronken, mierzoete muntthee, maar alles went. Ik zat ook op het terras, maar dat voelt alsof ik er niet mag zitten, het is alleen voor de mannen. Toch zijn ze hier waanzinnig aan de weg aan het bouwen. Er komen zeker toeristenverblijven aan het strand (moet wel eerst het kerkhof weg) want ze zijn hier heel erg aan het bouwen. Helaas geen supermarkten, maar ik heb toch niets nodig (voorlopig)! Vandaag gingen wij met de watertaxi naar Rabat. Ook een belevenis, al is het maar de discussie over de prijs. Eerst naar de Medina, de oude binnenstad. Je merkt al wel dat Rabat toeristischer is. Het voelt wat losser allemaal.
Vanuit de medina zagen we, dat als we morgen Rabat rivier willen verlaten, het geen peuleschilletje zal zijn. De branding is hier heel heftig! Lekker theetje met stukje zoetigheid in "the garden"genuttigd en toen weer verder naar de souks van Rabat. Heerlijk gelunched voor heel erg weinig! Toen naar Chellah, de opgravingen. Een ruine van rond 1100. Met de taxi weliswaar en ook weer afdingen, pffffft!
Daarna naar de Hassan Tower. Het is allemaal erg mooi. Nu zijn we weer "thuis"en dat is lekker.
Even filmpje, wijntje, beetje bijkomen. Ik denk dat we ook vandaag weer vroeg naar bed gaan hahahahaha. Morgen gaan we verder naar El Jadida.

Marokko!!!!!

Zaterdagochtend kwam Baaf weer op de boot! Baaf zelf was verdrietig omdat hij papa en familie weer lange tijd niet zal zien.......Later kwam opa nog even voorijden om mij nog even naar de Pingo te rijden en daar de laatste Europese boodschappen in te laden. Ik zeg; wijn, veel wijn!
Nog later kwamen opa en oma samen langs om gedag te zeggen en om 16.00 uur gingen de trossen los. Eindelijk hadden we wind, wind tussen de 10 en 15 knopen en uit de goede hoek.
Je gelooft het of niet, we hadden zoveel wind dat we misschien wel te snel gingen en daardoor te vroeg zouden aankomen!!!! Het was comfortabel op zee, mooie zonsondergangen, zonsopgangen, weinig golven, veel vrachtverkeer, rust, lieve kindjes, dvd's en boeken lezen! Na precies 40 uur varen voeren we vanmorgen Rabat binnen in de mist! We moesten aan een aanlegsteiger wachten voor de inklaringsprocedure die bijzonder vlot verliep. Eerst kwam er een vrouwelijke vriendelijke dokter aan boord, die opgeroepen was vanuit het ziekenhuis om te kijken of wij wel gezond Marokko binnen kwamen. Daarna 2 vriendelijke douane- en politiebeambten. Wij hadden steeds maar gehoord dat je men moest bedanken met sigaretten en blikjes limonade maar van dit alles is nog niet veel gebleken. Daarna werden we door een "pilot" een plek in de haven gewezen. Een hele nieuwe haven met gratis internet! Het is bijna niet te geloven, hebben we in Europa heel veel moeite gedaan om maar iets van een verbinding te krijgen, nu zitten we allebei achter een computer en dat op onze eigen boot! Die "pilots"kunnen alleen niet aanleggen, maar het moet zoals zij het in hun hoofd hebben, dus ik ben maar naar binnen gegaan en hebben we allemaal een heerlijke douche genomen! Nu is Baaf met school bezig, zijn de kleintjes lekker aan het tekenen en gaan we zo Sale verkennen.......

Tijd om te mijmeren

Ik moet echt wel lachen om iedereen die zich afvraagt of wij het wel redden op die paar vierkante meter! Maar zoals Do mooi zegt, Mo en Daan kunnen samen op een postzegel en ja, zo voelt het ook wel! Ruzie hebben we nog niet gehad, maar het is wel zo dat buiten op de boot Daniel de kapitein is en ik dus echt niks te vertellen heb en binnen op de boot ben ik de baas en heeft de kapitein niets te vertellen! Die kinderen kan ik soms wel achter het behang plakken, maar ja, dat kan iedere ouder volgens mij wel en dat is hier niet minder! Het zijn wel schatjes en ze doen het bijzonder goed! Ze hebben een hoop lol en kunnen heel vaak de slappe lach hebben met z'n allen. Waar ze dan de slappe lach om hebben, hebben wij dan net weer even gemist, je kent het wel. En oh ja, dat ook altijd net onder het eten.........Verder ben ik blij dat het met het huis allemaal nog goed gaat, wonder boven wonder. Maar daar hebben we ook een bijzonder goede oppas voor! Dank je wel lieve Natalie. En Joost, hoe is het met Joost???????
Jolan ook heel, heel erg bedankt voor je goede zorgen om het tweede pakket naar ons op te sturen. Van Daniel mag ik nu echt nergens meer om vragen, want de boot is vol en we moeten nu eerst maar eens wat gaan opeten! Ik ben daar erg goed in, ik kan heel goed hamsteren en niets weggooien. Das handig, maar niet met etenswaren, (zee) water en korte houdsbaarheidsdata. Afijn, veel inkopen voor welke oversteek dan ook hoeven we niet meer te doen! Ook was het pakket van let wel, 17,6 kilo gaan zwerven! Men zei dat het adres er niet goed opstond en men het dus ook niet kon afleveren. Nou het adres klopte als een bus en uiteindelijk hebben we het vandaag middels ons eigen track en trace systeem getraceerd en te pakken gekregen. Wat fijn dat opa en oma in de buurt zijn!!!! Met de auto van opa is opa met Daniel naar Portimao gereden en konden ze mijn felbegeerde pakket in ontvangst nemen. En dat terwijl Jochem met familie alle postkantoren in Lagos al afgeweest was. Jochem ook veel dank daarvoor! Voor mij voelde het alsof ik een kerstpakket aan het uitpakken was! Super!!!!
Verder is oma heel erg hard gevallen nog bij ons op de boot en zit zij onder de blauwe plekken. Het tochtje is haar niet in de koude kleren gaan zitten en kom je toch weer tot het besef dat het allemaal toch wel bijzonder is dat we hier elkaar met z'n allen treffen. En dat doet mij weer beseffen dat ik op dit moment thuis, mijn familie en mijn vriendinnetjes en alles eigenlijk toch wel, even heel erg mis! We zijn dan ook al weer 3 maanden onderweg, gaan zatermiddag Europa verlaten en varen in 2 dagen en 2 nachten een nieuw avontuur binnen................

Opa en Oma

Gisteren zijn we uitgevaren met opa en oma aan boord! Eindelijk hadden we wat wind, maar natuurlijk wind tegen, dus werd het kruisen. Om 13.00 uur vertrokken voor een stukje van 12 mijl, wederom naar Portimao. Daar kwamen wij pas om half 6 aan, dus we hebben er flink voor moeten werken met ookwel 20 knopen wind (tegen) op de teller. Nu eerst maar eens borrelen met opa en oma, achter het anker, want deze ervaring wilden we ze ook niet onthouden. Opa en oma gingen niet te laat naar bed. Wij wel, wij sliepen toch op de bank! Nou ja slapen! Vanmorgen rolden wij zowat van de banken af, er stond heel veel wind en een flinke deining, die ons weer de haven in deed vluchten. Dit hebben we eerder meegemaakt! Na een ontbijt met lekkere verse broodjes zijn we maar direct uitgevaren, want er was nog meer wind voorspeld. Een bar tochtje met veel (vlagen) wind en veel regen. Maar toch werden we ook nog verrast door een mooie dolfijnen show. U vraagt wij draaien, dit was nog wat opa en oma graag wilden zien.
Het was echt prachtig, hoe ze in vol ornaat hoog boven de golven uitsprongen, dit hadden we nog niet eerder gezien en was speciaal voor opa en oma. Helaas houdt vandaag het slechte weer aan, opa en oma zijn weer van boord en wij tutten wat aan. Gaan spelletje doen en spelen wat met Lego.

De kleine stinkerd is weer terug

En nu denkt iedereen, Baaf is weer aan boord! Neeeeeeeee, Baaf komt vrijdag weer "thuis"en hij heeft het hartstikke leuk bij papa, Maaike, Santje en Teus in een echt huis met een echt zwembad met zoet water! Wow! Vrijdag kwamen wij hier in Albufeira aan. En hier gebeurt het niet hoor! Het toeristen seizoen is zo goed als over en misschien nu de herfstvakantie in het noorden en midden van Nederland is aangebroken is er hier misschien iets meer drukte. Toch zijn er veel Nederlanders in Portugal, maar meestal toch de wat oudere mensen die lekker van het mooie weer genieten. Vrijdag kwam Fenneke borrelen, Fen is een oud hockey vriendinnetje van mij uit Delft en het was hartstikke leuk om haar met haar vriendinnetjes hier in Albufeira weer te zien! Gezellig ook! Zaterdag kwamen opa en oma aan en 's middags troffen wij elkaar hier op de boot! Gisteren waren we de heel dag bij opa en oma in hun appartement uitgenodigd en ook daar hadden ze een echt zwembad met zoet water. Floris en Katelijne waren niet meer uit het zwembad te slaan. 's Avonds weer lekker uiteten en dat was ook echt heerlijk en heel gezellig. Totdat wij gisteravond "thuis" kwamen en bleek dat onze kleine stinkerd, ofwel onze bijboot verdwenen was! En dat gaf echt een k*gevoel! Weer een boot gejat, wanneer blijven ze nou toch eens met hun tengels van onze spullen af? Heel de haven afgespeurd maar helaas zonder succes. Wat nu, ik bedoel zo'n bijboot is redelijk essentieel als je aan het ankeren bent en straks in de Carieb doen we niet anders. En wat was Baaf er stoer in, in die mooie rubberboot met zo'n 5 pk-motortje erachteraan. Pijn deed het, verdrietig waren we. De verzekering erop nageslagen en waar halen we zo snel een nieuwe vandaan????? En met heel veel geluk werden we vanmorgen wakker en toen ik aan dek kwam en naar de overkant keek, lag daar onze kleine stinkerd te wiebelen aan de steiger! Dan ben je wel blij! Een nachtwacht van de haven vertelde dat hij hem gevonden had toen ie in de haven dobberde..........ja,ja,ja! Dus vandaag kan niet meer stuk, we gaan straks varen met opa en oma en gaan lekker ankeren........zodat we met de bijboot lekker verse broodjes kunnen halen!

Bijna de perfecte dag!

Het afgelopen weekend zijn wij van Lagos naar Portimao gevaren en hadden daar geankerd en heerlijk gegeten in een welbekend restaurantje, die met die puntdakjes! We hebben op het strand gelegen en hadden ein-de-lijk weer een weekend gevoel! Helaas moesten we toen terug naar Lagos meldsteiger! Daar hebben we rustig gelegen alwaar we de volgende dag vertrokken om naar de werf te gaan voor een servicebeurt van de motor! Het lesgeven kon 's morgens gewoon doorgaan en 's middags ben ik met de kinderen naar het strand aan de Atlantische oceaan gegaan. Ein-de-lijk golven en Floris werd bijna gered door de strandwacht, terwijl ik ernaast stond! De zee had stroming en je hebt het niet echt in de gaten. Maar Baaf had Floris "gered" zodat de strand wacht op het strand kon blijven wachten! Maar goed, het was wel een goede les. We kwamen ook het strand op en de gele vlag hing uit, dat betekent meestal, wees op je hoede, ga niet tever in zee! Nou gingen die kinderen ook echt niet te ver de zee in, maar Floris voelde wel dat de zee ook stroming kan geven! Dus eind goed, al goed! Toen we terug kwamen bleek dat we nog een dag in de werf moesten liggen, want de motor vertoonde wel wat mankementen, maar was goed te verhelpen. De volgende dag was de motor klaar, was Daniel blij en wij 2000 eurie armer!!!! Ik weet nou nog niet goed of ik nou liever toch aan die meldsteiger had gelegen hahahahaha. Weer terug naar de meldsteiger, want Jochem en familie kwamen Baaf ophalen. Dat was een gezellig weerzien en Baaf was hartstikke blij om papa, Maaike, Santje, Teus en de papa en mama van Maaike weer te zien. Helaas waren opa Jacques en oma Truus niet mee, maar in gedachten natuurlijk wel! Wij zijn 's middags nog met heel veel wind en helaas weer wat zeeziekte naar Portimao gevaren! Er stond een flinke deining, maar we hoefden gelukkig maar 7 mijl te varen. Helaas wel wind tegen, dus werd het kruisen en deden we er 2 uur over, maar dat was net lang genoeg! Daar waren we weer in de voorhaven van Portimao. Alleen wilde het toeval dat er een flinke deining stond, terwijl de wind totaal was afgenomen. Dat werd dus rollen. En eigenlijk ook weer zo erg, dat we de haven in gevlucht zijn! Na een heerlijke rustige nacht, was het vanmorgen wakker worden en begon voor mij de bijna perfecte dag! We hebben lesgegeven, okee, dat kost wel enige moeite, maar is ook wel leuk! Daarna wasjes draaien in een echt Miele wasmachine (wow) en dat je dan je was ophangt en als je bij het laatste kledingstuk bent, dat het eerste alweer droog is gewaaid. Wow! Toen nadat alle klussen weer geklaard waren, zijn we heel decadent naar een restaurant met zwembad gegaan! En nu weet ik dat de Brandaan en de Barbarossa gaan lachen, want ik zei, neeeeeeeeeeee, dat gaan we niet doen, want we zijn op wereld reis en gaan we niet zo decadent op een bedje liggen! Maar het toeval wil, dat we hier zijn beland en het heel erg lekker is, om hier te zijn! Het enige nadeel is dat de zon in mijn laptop schijnt..........

Lagos

Vertrokken uit Vila Real. Het afscheid is gekomen en ik moet zeggen, ik was er klaar voor! Niet verdrietig of wat! Zoals Jan mooi zegt op zijn blog van de Barbarossa, het moest ervan komen en het is een stap op weg naar het weerzien van elkaar hahahaha. We hebben trouwens al lootjes getrokken voor Sinterklaas, dus we moeten elkaar wel weerzien! De Brandaan is op weg naar Madeira, hartstikke spannend, maar zoals ook op hun site te lezen is, ze zijn al halverwege en het gaat hartstikke goed! Wij hebben in ruim een dag, 's morgens om 7.00 uur vertrokken en eerst nog diesel getankt, dus vertrokken we pas om 8.00 uur! Niet dat het diesel tanken nou zolang duurde, maar je kon niet met een pinpasje of creditcard betalen, dus moest ik eerst nog contant geld pinnen in het dorp ('s morgens om 7.00 uur!!!!) en daarna nog afscheid nemen van de Brandaan en de Barbarossa. Je kent dat wel, al met al duurde dat toch wel een uur! Nee grapje!
8.00 uur vetrokken dus! Lekker windje, we gingen als een speer! Maar om 12.00 uur zakte de wind in en moest de motor weer aan. Niet dat ik dat erg vond en Baaf kon zo mooi toch nog wat aan zijn schoolwerk doen. Want ja, dvd-tje kijken in de liggende stand gaat nog wel, maar school, neeeeeeee, dat wordt toch wel moeilijk! Dus het was goed, dat die motor aanging. 's Middags kwam daar toch ook weer wind aanzetten en werd het al met al toch weer wat zwaarder. Schuin gingen we en de boeken gingen weer de kast in! Daniel getergd door migraine had het ook zwaar.
Ik was nu nog de enige die rechtop stond en was daar best trots op! Om 20.30 uur voeren we Lagos binnen en omdat dit een haven met een brug is, konden we aan de meldsteiger aanleggen. Sommigen onder ons hebben misschien het blog van de Barbarossa gelezen, maar dit is dus die beruchte meldsteiger waar de aimabele Toine van de Brandaan 60 euries moest neertellen voor een nachtje meldsteiger! Wij dachten dat de schade voor ons beperkt zou zijn, maar onze buren voor ons, ook Nederlanders bevestigden het tegendeel en betaalden ook 60 eurie. Dat deed ons de volgende morgen besluiten om voor de aller eerste keer in ons leven om zonder te betalen rechtsomkeert te maken. We hadden tenslotte ook niet van de services van de haven gebruik gemaakt, enkel alleen van de steiger. Geen stroom, geen water en geen internet!
We hebben geankerd bij de rotsen van Lagos en wat is het daar mooi! Prachtig! Ook hadden wij een heerlijk weertje, dus dat maakt al heel veel goed! 's Middags besloten we om naar Portimao te gaan en daar te ankeren. Ook weer een schitterende baai, super! De volgende dag naar strand en geluched in heerlijk strandtentje. Maar ja, toen 's avonds moesten we toch weer terug naar Lagos, want morgen wordt hier onze motor gereviseerd en nu liggen we weer aan die beruchte meldsteiger en kijken we of we hier morgen weer wegkomen........
Daarna moeten we toch echt een dagje/nachtje de haven in, want papa Jochem komt Baaf halen!

Nog steeds Vila Real

Het is bewolkt weer, maar dat is ook voorspeld. Ondanks dat, hebben we gisteren de dekbedden uit de hoezen gehaald en lopen we nog steeds in korte broek en korte mouw. Het is gek je voor te stellen dat het in Nederland alweer herfst is en de herfstvakantie voor de deur staat. En wij zullen nu steeds zuidelijker gaan. Maar eerst gaan wij opa en oma nog zien! Het is fijn om weer familie te ontmoeten. Mijn zusje is gisteren geopereerd en ik moet zeggen, dat ik er wel mee bezig ben geweest. Je kunt ook zomaar niet terug! En dan is thuis en Nederland 'ineens' ook weer ver weg! Hier gaat alles goed. Helaas hebben we maar 1 vinkje kunnen zetten op de kluslijst, maar wel een hele belangrijke. Het waterfilter van de douche afvoer heeft Daniel ein-de-lijk door een Volvo Penta dealer op de werkbank open kunnen krijgen! Het is echt in 15 jaar niet meer open geweest! Eurl!!!!!! Wij waren er al mee bezig sinds we deze boot kochten, maar nu is het dan eindelijk gelukt. Verder heb ik veel gewassen en wederom zonder wasmachine, maar met mijn wonder wash! Ik ben er erg blij mee, want ook de dekbedhoezen kunnen gewoon gewassen worden. En zo vullen we onze dagen, 's morgens les geven en 's middags wasjes draaien, kluslijst afvinken en boodschappen doen! Af en toe en hier en daar een borreltje om de dag tot een goed einde te brengen. De dagen vliegen om en bedenken we, wat hebben we nu eigenlijk gedaan?

Vila Real

Donderdagavond kwamen wij aan in de baai bij isha Culatra. Een enorme inham wat zich kenmerkt als soort van Waddengebied. Vrijdag hebben we daar gezwommen en het zandeilandje verkend. Allemaal kleine bungalowtjes en als je had gezegd, we zijn nu in de Carieb, hadden we het ook geloofd. Sommige van ons namen nog een duik in de Atlantisch Oceaan en na een koud biertje op een terrasje, togen we weer naar de boot. De volgende dag ( was het weekend, dus geen school) gingen we naar de overkant naar het stadje Al Hao. Helaas waren ze daar helemaal niet vriendelijk, maar we werden wel vriendelijk verzocht om weer te gaan. Er was geen plaats voor onze 3 boten in de haven. We varen deze week nog mee met de Brandaan en de Barbarossa. Okee, op naar het oude Faro. Maar Faro heeft geen haven, althans niet voor toeristen dus moesten we het anker op. Ook geen probleem, maar er was geen plaats om te ankeren. Dat is dus zo'n dag dat je van het kastje naar de muur en van de muur naar het kastje wordt gestuurd en waar echt he-le-maal niets aan is. Uiteindelijk hebben we het anker maar ergens uitgegooid en kwam alles toch nog goed toen de Brandaan met het lumineuze idee kwam om gezamelijk te gaan bbq-en. Leuk!!! Lekker!!!! De Brandaan had wel even stiekem aangelegd in Al Hao en allemaal bbq-spullen ingeslagen. Goed werk, Mira!
's Avonds hebben we dus heel lekker en heel gezellig op een wadstrandje gezeten en hebben de mannen, deeeeeeeeeeeeee mannen, een echt kwajongens kampvuur gestookt!!!!!!
De volgende dag weer redelijk op tijd op, want we gingen naar Vila Real. Dat ligt aan de Rio de Guadiana, de grensrivier tussen Portugal en Spanje. Daar zou de Barbarossa de ouders van Ellen ontmoeten ( en wij dus ook) en de ouders van Ellen zullen met hun meevaren naar Madeira.
Maar de Barbie moet nog flink aan de klus voor die tijd en wij zullen de komende dagen weer aan school, wassen, klussen aan de boot en supermarkt besteden. We zijn weer even onder de pannen zeg maar. Het was ook nog wel spannend om in deze haven aan te leggen, want er stond 1,5 knoop stroom en we hadden minimale ruimte om aan te leggen. Na een hoop vijven en zessen, een boos havenmeestertje, die de politie er wel bij zou halen........Waarom dan toch?????? lagen de 3 boten weer keurig in een rij! Over een paar dagen varen wij terug richting Lagos en gaan we papa Jochem plus familie ontmoeten en gaan we dat mooie stuk van Portugal zien.
En daar hebben we allemaal zin in!

Lissabon en Faro

De volgende dag en dan praten we over maandag 28 september, zijn we naar Lissabon gevaren. Ook weer zo mooi om met je eigen bootje over de Taag te varen en daar onder die (inderdaad Bart!) indrukwekkende brug door te varen. De Alcantara haven is warm, bloedheet zelfs 33 graden en geen zuchtje wind. Helaas wordt ook Katelijntje ziek, maar met een pillentje erin, konden we toch nog Lissabon verkennen. We zijn met de tram naar het oude centrum gereden en hebben daar tal van mooie dingen gezien. Drankje op het terras, oud trammetje naar boven, oud liftje naar beneden. Boeken gekocht over Marokko, want dat plan wordt steeds concreter en uiteindelijk heerlijk gegeten buiten op een schitterend pleintje. Helaas was Katelijne toen volledig ingestort en moesten we haar terugdragen naar de boot. De volgende dag bleek dat ook zij, het buikgriepvirus te pakken had, waar ze gelukkig al weer langzaam herstellende van was. Na weer een flinke was met de wonder wash (ik ben er steeds blijer mee)en les op de boot, konden we het tweede gedeelte van Lissabon gaan verkennen, Belem. De toren en het standbeeld aan de Taag en het klooster. Alles weer mooi. 's Avonds wederom buiten gegeten, maar dit was niet zo spannend om over naar huis te schrijven! Weer laat aan boord. Geen internet en geen ontvangst met de SSB. Sorry Jola, volgens mij heb ik je laten schrikken!!!!!
De volgende dag vertrokken we om 13.00 uur om naar Lagos te varen. Het zuidelijke Portugal en zo'n 120 mijl verderop. Helaas weer geen wind, maar zoals gezegd vinden ik en de kinderen dat helemaal niet zo erg, want de boot lag als een huis en alles ging gewoon door. Dus we hebben school gedaan, eten gemaakt, gebakken eieren met kaas,tomaat en ham
gegeten, boeken gelezen, oefeningen voor buik-billen en benen, grapje!!!!!!!!!!!! en lekker geluierd. Eten maken 's avonds ging ook prima en ook de nacht hebben we prima doorgebracht. Niemand ziek! Ik heb zelfs dvd-tje kunnen kijken en werd opgeschrikt door springende dolfijnen in het holst van de nacht op een spiegelgladde zee. Waaaaah!
Mijn grootste angst is nog altijd die hele grote walvis die 's nachts zo plots langs je boot komt zwemmen...........
Wel veel mist en we zijn nog steeds heel erg blij met onze AIS en radar. De volgende dag voeren we langs Lagos, maar na wat smsjes besloten we om door te varen naar Faro om daar de Brandaan en de Barbarossa weer te ontmoeten. En zo geschiedde, we liggen nu in een soort van waddengebied bij Faro en hebben onze eerste welkomst borrel al weer achter de kiezen. Gezellig!