Tijd om te mijmeren

Ik moet echt wel lachen om iedereen die zich afvraagt of wij het wel redden op die paar vierkante meter! Maar zoals Do mooi zegt, Mo en Daan kunnen samen op een postzegel en ja, zo voelt het ook wel! Ruzie hebben we nog niet gehad, maar het is wel zo dat buiten op de boot Daniel de kapitein is en ik dus echt niks te vertellen heb en binnen op de boot ben ik de baas en heeft de kapitein niets te vertellen! Die kinderen kan ik soms wel achter het behang plakken, maar ja, dat kan iedere ouder volgens mij wel en dat is hier niet minder! Het zijn wel schatjes en ze doen het bijzonder goed! Ze hebben een hoop lol en kunnen heel vaak de slappe lach hebben met z'n allen. Waar ze dan de slappe lach om hebben, hebben wij dan net weer even gemist, je kent het wel. En oh ja, dat ook altijd net onder het eten.........Verder ben ik blij dat het met het huis allemaal nog goed gaat, wonder boven wonder. Maar daar hebben we ook een bijzonder goede oppas voor! Dank je wel lieve Natalie. En Joost, hoe is het met Joost???????
Jolan ook heel, heel erg bedankt voor je goede zorgen om het tweede pakket naar ons op te sturen. Van Daniel mag ik nu echt nergens meer om vragen, want de boot is vol en we moeten nu eerst maar eens wat gaan opeten! Ik ben daar erg goed in, ik kan heel goed hamsteren en niets weggooien. Das handig, maar niet met etenswaren, (zee) water en korte houdsbaarheidsdata. Afijn, veel inkopen voor welke oversteek dan ook hoeven we niet meer te doen! Ook was het pakket van let wel, 17,6 kilo gaan zwerven! Men zei dat het adres er niet goed opstond en men het dus ook niet kon afleveren. Nou het adres klopte als een bus en uiteindelijk hebben we het vandaag middels ons eigen track en trace systeem getraceerd en te pakken gekregen. Wat fijn dat opa en oma in de buurt zijn!!!! Met de auto van opa is opa met Daniel naar Portimao gereden en konden ze mijn felbegeerde pakket in ontvangst nemen. En dat terwijl Jochem met familie alle postkantoren in Lagos al afgeweest was. Jochem ook veel dank daarvoor! Voor mij voelde het alsof ik een kerstpakket aan het uitpakken was! Super!!!!
Verder is oma heel erg hard gevallen nog bij ons op de boot en zit zij onder de blauwe plekken. Het tochtje is haar niet in de koude kleren gaan zitten en kom je toch weer tot het besef dat het allemaal toch wel bijzonder is dat we hier elkaar met z'n allen treffen. En dat doet mij weer beseffen dat ik op dit moment thuis, mijn familie en mijn vriendinnetjes en alles eigenlijk toch wel, even heel erg mis! We zijn dan ook al weer 3 maanden onderweg, gaan zatermiddag Europa verlaten en varen in 2 dagen en 2 nachten een nieuw avontuur binnen................