Van Essaouira naar Agadir

Nu onderweg op zee! Ik heb echt het gevoel alsof we al een week in een soort van vreemde wereld vertoefd hebben. Een wereld die deels niet van ons is. Dat is moeilijk uit te leggen, maar je bent gast in een vreemd land en kent eigenlijk de gebruiken van dat land niet. Je past je zo goed als mogelijk aan. Als we aankomen moeten we eerst het hele circus af. Douane, immigratie, politie en de dokter. De dokter komt trouwens bij ons aan boord en we kregen allemaal een thermometer onder onze arm. Gelukkig had er niemand koorts hahahaha. Wij maken als wij in de haven liggen, geen deel uit van de toeristische wereld, wij maken dan deel uit van de mensen die daar werken. Misschien ook wonen? De vissers werken kei- en kei hard. Ongelovelijk, daar heb ik bewondering voor. Het harde werken op zee voor weinig. De mensen zijn vies, zwart, ontheemd lijkt wel. Een echte mannenwereld. Als wij de haven uitlopen en op een plein staan, maken we wel weer ineens deel uit van de toeristen. Wordt je ook weer benaderd als toerist en zijn ook de Nederlanders hier al aardig ingeburgerd. Kijken, kijken, niets kopen!! Ja,ja,ja, dat ken ik nu wel! Wij willen graag weten waar we aan toe zijn als nuchtere Hollander. Niet dat onderhandelen en overal geld voor vragen! Gister kwam het mannetje aan wiens boot wij lagen,"even" zijn beloning vragen. Hij rookte niet, de eerste die ik zie trouwens, dus kreeg hij geld. En dan moeten we ook nog havengeld betalen. Vanacht zijn we bestolen. Ik werd er wakker van en vond het erg onaangenaam. Je denkt dat je veilig bent. Hij had 2 paar schoenen van Daniel meegenomen en een zwembroek en een onderbroek van Baaf. Je kunt er maar verlegen omzitten! Van die schoenen is lastig want Daniel heeft maar 4 paar mee. Nu nog 1 paar hardloopschoenen en een paar nette schoenen. Das ook erg onhandig op zee. Maar goed, hij ligt er verder niet wakker van en we hopen maar dat de dief er nog iets aan heeft. Vanmorgen kwam het volgende mannetje zijn beloning halen. Ook hij kreeg wat geld, maar vond het niet genoeg. Hij had toch zo goed op onze boot gepast? Verdere uitleg is denk niet nodig! Toch heeft Essaouira een goede indruk achtergelaten. Het was het mooiste stadje tot nu toe. Misschien ook wel beetje romantisch, misschien waren we al wat gewend, het was er ook wel wat schoner, misschien.....ach ik weet het niet! Ik heb er weer heel erg lekker gegeten en je kunt in sommige restaurants zelfs ook alcohol bestellen. Er was alleen veel wind, heel veel wind! Gisteren hebben we toch maar besloten ondanks de vele wind om door te gaan naar Agadir. We hadden een wilde hobbelige zee verwacht met 20 knopen wind (windkracht 5) maar er is niets van dat al. Er is wel een deining met golven die ons af en toe flink doet rollen, maar over het algemeen mogen we niet klagen. We gaan voor de wind, zo'n 15 knoop (windkracht 4) en hebben ook nog een grote groep dolfijnen gezien. Vanavond komen we aan in Agadir, de laatste haven in Marokko die we aan doen. Dan is het afgelopen met mijmeren want dan komen we weer in de real wereld. Die van stroom, water, internet en hopelijk een wasmachine. De boot is gezandstraald, ziet er niet uit! De hele boot en met name de lijnen zitten onder zand, zout en vieze troep. Alles plakt. Maar leuk was het en het was het waard. We stappen weer uit het sprookje "Fata Morgana" en hopen binnenkort weer meer te mogen meemaken!