Agadir - Ouarzazate

Vandaag vertrokken vanuit Agadir voor onze 8-daagse rondreis door het binnenland van Marokko. De organisatie van deze tocht ging erg voorspoedig. Bij het reisbureautje naast de tourist office (conveniently vlak bij de marina) konden ze precies onze wensen invullen en een dag later vertrekken we dan. De enig hassle was over de betaling. Dit zou alleen in cash kunnen en het kostte me de rest van de ochtend een rondrit langs alle banken van de stad om er achter te komen dat het bedrag toch echt boven onze cash-opname limiet ligt. Bij terugkeer bij het reisbureau bleek dat we toch met credit card kunnen betalen. Maar ach, dat is er weer eentje in de categorie lokale folklore.
Vanochtend dan vertrokken in een mooie 4WD Landcruiser met chauffeur. Inladen en met enig pijn in het hart laten we de Valentijn achter in de overigens goed bewaakte marina. De eerste dag is er voornamelijk een van een flink stuk rijden naar Ouarzazate, 400 km in de richting van de woestijn. Maar de rit is allerminst saai. Landbouwgebieden wisselen af met kale stukken waar om de kilometer wel een geiten/schapen-kudde wordt gehoed. Het wordt ons daarbij gemakkelijk gemaakt: de schapen zijn wit, de geiten zwart. Groter verschil is dat de geiten ook in de bomen grazen. Een belangrijk evolutionair voordeel ten opzichte van schapen lijkt me dat in deze dorre omgeving.
Gaandeweg wordt het landschap droger en droger. Fantastische uitzichten vind ik. En op de meest afgelegen plaatsen vind je dan toch weer een kudde geiten/schapen. Of een staat er een ezeltje langs de kant van de weg en blijkt er ook een bijbehorend mannetje ergens te zitten. Wat doen ze hier? Kilometers en kilometers van de dichtsbijzijnde bewoning, laat staan dorp of stad. Onze chauffeur weet het volgens mij ook niet, want hij suggereert dat de schaapsherders mogelijk in tenten wonen die net achter die heuvel/berg staan. Yeah, right...
Koffie drinken we in een heel leuk Berber-style hotelletje in Taliouine, een dorpje bekend om zijn safraan. Hier bestaat het landschap uit dorre heuvels met enigszins groene dalen met daar ook dorpjes, zoals Taliouine. Blijkbaar voldoende vruchtbaar om redelijk wat safraan te produceren. We beginnen te begrijpen waarom safraan zo duur is, als we horen dat er 200.000 bloemetjes nodig zijn (met daarin elk 3 meeldraadjes waar het om gaat) voor een kilo safraan.
Later op de dag rijden we nog langs een kasbah, die helaas is gesloten voor renovatie. Kasbahs zijn een soort kastelen, waarin tot in de Franse tijd de lokale chiefs woonden en het gebied bestuurden. Opgebouwd uit klei en leem, zijn ze nogal onderhevig aan erosie, want het lijkt dat ze al honderden jaren zijn verlaten, maar dat is pas enkele tientallen jaren geleden.
Het laatste stuk naar Ourzazate gaat over een grote vlakte, die volgens de chauf in de winter blank komt te staan met water. Ook dat is zeer moeilijk voor te stellen als je de droge vlakte ziet en het stof om je oren waait. Maar vooruit, er zijn niet voor niets bruggetjes in de weg en met wat fantasie kun je je wel een stroomrichting voorstellen. Onvoorstelbaar blijft het dat de omgeving hier zo kan veranderen, zowel van kilometer tot kilometer als van maand tot maand.
Ourzazate is dan verder niet zo spannend. Wel een heel leuk hotelletje in Berber stijl, met zelfs een zwembad. De kids laten zich niet tegenhouden door het ontbreken van zwembroeken in de bagage (wie rekent er nou op een zwembad in de woestijn?!) en leven zich lekker uit. Ze hebben zich goed gehouden op deze toch wel lange reisdag. Wij komen ook lekker bij met een kopje munt-thee, maar gelukkig later ook een wijntje. Morgen gaan we twee dagen de woestijn in en dan zullen we wel even geen internet hebben voor updates.