Carriacou - Tyrrel Bay

Een half jaar onderweg.........leuk, gaaf, uniek, bijzonder, geluk, vermoeiend, tranen, heimwee, thuis, familie en vrienden, warm, zon, zee en strand, boot, golven, zeeziek en noem maar op! De lijst is eindeloos en kun je eindeloos lang maken. Tijd om te mijmeren als je op zee zit, tijd tekort als je ergens bent! Ik ben nog steeds aan het haasten, ik kan niet onthaasten, heb nog steeds overal tijd te weinig voor! Toch geniet ik, na een drukke dag als we weer met de dagelijkse beslommeringen klaar zijn, lees: school, wasjes draaien en boodschapjes doen. Zo'n dag bestaat eigenlijk nergens anders uit. Iedere dag neemt school een groot deel van onze tijd in beslag. Het valt tegen! Daarna tegen het middaguur, na de lunch is het wasjes draaien en wat boodschapjes doen. Het gemak van 1 winkel waar je alles haalt, dat concept kent men hier helaas niet. En alles te voet! Okee, naar de kant met je bijbootje daarna lopen of met de bus. Maar met de bus is ook weer zo'n gedoe. Terwijl ik dit typ, komt Floris mij vertellen dat hij Levi, zijn grote vriend, nog steeds zo mist......iedere dag moet hij wel aan hem denken en als het aan Floris ligt, zou hij nog steeds het liefste gelijk naar huis gaan! Arme Floris, hij moet nog een half jaar op zijn grote vriend wachten. Skype is ook zo moeizaam, we hebben nergens goed internet en als we het hebben moeten we de nodige dingen even "snel" doen en ben je zo weer een uur verder. Maar wat wel leuk is, als we 's morgens om 8.00 uur opstaan en we hebben ontbeten, nemen we een ochtendduik in super helder en lekker warm water. Duikbrilletje op en je zwemt zo tussen de visjes. We hebben bedacht dat we tijd moeten nemen, tijd om het iets rustiger aan te doen. We zijn steeds maar in beweging. Nu in Carriacou, waar niet eens zo heel veel te beleven is, is het goed om hier onze gedachten eens over te laten gaan. Binnenkort vliegt Baaf naar huis. Vanaf Barbados! Barbados ligt hier niet eens zo heel ver vandaan, maar we moeten wel al in de touwen als we daar 15 feb willen zijn. We hebben nu bedacht dat we wellicht iets meer tijd nemen en dat Baaf en ik straks vanaf een eiland naar Barbados vliegen. Dat scheelt een hoop tijd en een hoop varen, scherp aan de wind, stampen en zeeziek zijn. Maar het is ook niet iets waar ik nou naar uitkijk. Baaf kijkt er wel heel erg naar uit om naar Papa, Maaike, Santje en Teus te vliegen en daar verdere familie te ontmoeten. Ook wil hij graag naar Nomad en naar ons huis in Den Bosch. Dat laatste is tevens noodzaak want hij moet een hoop spullen weer meenemen naar hier. Ik ben ook blij voor Baaf dat hij naar huis vliegt. En boeken, oh ja boeken, eindelijk tijd om wat te lezen. Vreselijke boeken, de Vliegeraar (eindelijk gelezen, dikke tranen) en het gemijmer wat erna volgt, wat bijzonder dat ik dit doe en dat terwijl er elders in de wereld zoveel ellende is, waar maar geen einde aan schijnt te komen. Duizend schitterende zonnen..........Haar naam was Sarah.........zulke andere boeken dan ik normaal lees..........en dan de ramp op Haiti! Tijd om over dingen na te denken, als je eens een keer niet vaart.......

Gedichtje van Floris: (een elf)

Wind
een zeil
een mooie boot
Hij heet de Valentijn
Mooi