Viva la spanja

Spanje is geweldig! Ik ben heel erg blij dat we hier aangekomen zijn. Zeeziekte is nog niet helemaal overwonnen, maar dank voor iedereen die meeleeft. Ik heb 3 dagen plat gelegen en net als je denkt dat het allemaal wel gaat, komt er wind op zetten en valt het toch allemaal weer een beetje tegen. Spannend was het wel, de eerste schemeravond op zee begon goed, er kwam in no time mist opzetten, terwijl wij eigenlijk dachten dat we nu eindelijk van een mooie zonsondergang konden genieten. Daniel liep even naar binnen en toen hij terug kwam was er ineens overal mist. Gelukkig kunnen we met onze radar ook alles "zien'. Dus ik hoefde niet meer in het rond te kijken, maar ik kon plat op de bank en van de mooie sterrennacht genieten. 12 augustus was het de sterfdag van mijn moeder, dus ik heb veel aan mijn vader en aan mijn zusje gedacht. Met zoveel water om je heen en onder je, ga je toch wel een beetje mijmeren.
Verder wil ik heel erg graag Bart bedanken, die begreep dat we de oversteek op dit moment wel moesten maken. Het was te mooi weer om langer te wachten. Maar Bart we hebben veel aan je gedacht. Verder Bo Marine voor de parasailor, ik weet niet Bo, of je dit ooit nog leest, maar de parasailor is echt geweldig! Het zeil houdt de boot erg stabiel. Helaas durfden we het de eerste nacht nog niet aan om hem op te houden, maar acheraf had het (behalve dat we een aantal keren moesten uitwijken) makkelijk gekund. Jacqueline voor de noedelsoep, wat een uitkomst als je even trek hebt in iets hartigs! Super! Verder doe ik dus niet zoveel en Daniel des te meer. Hij geniet echt en dat is zo mooi om te zien. 2 dagen hadden we niet veel wind en maakten we niet zoveel voortgang. Maar goed, je word er verder ook niet ziek van dus dat is wel prettig. Baaf en ik kunnen verder niets, ook niet een boek lezen ofzo, dus het niets doen is feitelijk ongekend!
De laatste dag hoopten we dat we op een mooie tijd Spanje konden bereiken, maar het duurt altijd langer dan gehoopt. En toen kwam daar de wind en moest de parasailor toch echt ingehaald. Helaas, daar begon het schommelen weer. En moesten wij ook nog koken. Weleens gekookt en afwassen in een achtbaan? Ik kan je vertellen, dat gaat niet! Ik had erge trek in hamburger, aardappelen met jus en blik boontjes, maar de jus kunnen we nog van het plafond afvegen. Was geen goed idee. Verder begon de zeeziekte ook weer op te spelen en kwamen er golven aan, waarvan wij allemaal de kriebels kregen, maar die Daniel met een lach op zijn gezicht zelf achter het roer heeft getrotseerd. Die jongen is nergens bang voor. Heel even dacht ik aan de rozenkrans van Bart en Do, maar ik kon hem nieteens meer pakken zoveel schommelde de boot. Maar ook hier kwam een einde aan en om half 4 's nachts kwamen wij in La corunja aan. En wat is het hier leuk zeg! Do, spanje is fantastisch!!! Nu begrijp ik pas wat je bedoeld. Momenteel ben ik dit blog op de Brandaan aan het typen, want wij hebben helaas geen ontvangst.
Wij zullen onze weg rustig aan vervolgen samen met de Brandaan en hebben vanmorgen helaas alweer afscheid moeten nemen van de Barbarossa. Zij kwamen vanmiddag even terug om een vangst makrelen af te leveren, die wij vanavond zullen gaan opeten. Zelf hebben wij nog niets gevangen. Baaf is nu weer getriggerd door de jongens van de Barbarossa, dus de hengel hangt uit!