Klussen in de Blue Lagoon

Ondanks dat de afgelopen dagen in het teken stonden van het vertrek van Baaf naar Nederland, hebben we toch ook wel wat andere dingen gedaan. En, zoals dat gaat als we in een marina liggen, is dat dan voornamelijk klussen. Ook als die marina en de bijbehorende lagune "Blue Lagoon" heten. Het is hier net zo mooi als in de gelijknamige film, maar blijkbaar nodigen de steigers van een marina ons uit om eens flink de handen uit de mouwen te steken. We liggen met de achterkant naar de steigers toe, en de voorkant ligt aan een meerboei maar de baai toe. Alsof zelfs de boot wil zeggen: kom naar de baai en ga weg uit die marina! Niet dat die marina nu zo vervelend is. Op zich zelfs wel prima: aardige staf, geen vervelende buren, dus niks mis mee. En: walstroom om de accu's weer op te laden, onbeperkt water en internet!
Maar laat ik bij gisteren beginnen. Mo zou de hele dag bezig zijn om Baaf weg te brengen naar Barbados en zo zou het een dag worden dat we elkaar voor het eerst in 6 maanden langer dan 1 uur (!) niet zouden zien. Mijn klus voor de dag was de dynamo wegbrengen en als het een beetje me zou zitten weer inbouwen. 's-Ochtends hadden we een taxi geregeld. In deze regio's vertel je dan wat je plan is (eerst naar het vliegveld, dan dynamo wegbrengen, en dan weer terug naar de boot) en de chauffeur vertelt je dan zijn prijs. Beetje afdingen (niet gelukt, want hij is de enige hier) en dan ga je. Bij het instappen bleek dat er nog 2 mensen meegingen. Zij moesten naar de stad om de Botanische tuin te bekijken (nee, mam, gaan wij niet doen. Er groeien hier genoeg mooie bloemen langs de kant van de weg). Op zich geen probleem: het busje is groot genoeg en een klein ommetje kan ook leuk zijn. Ondanks de toch duidelijke wensen gaat zo'n chauffeur dan eerst naar de dynamo-man, vervolgens naar het vliegveld en dan naar de stad. Ook nog geen probleem: we waren ruim op tijd voor de vlucht. Waarschijnlijk toch een soort van voorgevoel. In de stad aangekomen bleek echter dat wij (Floris, Katelijne en ik) ook moesten uitstappen, want de beste chauffeur had nog een ander klusje en moest tussendoor nog even 11 mensen ophalen. Nu spreken ze hier wel een ander soort engels dan dat ik op school heb geleerd, maar deze verwarring lag toch echt niet bij mij. Maar goed, van de nood een deugd makend, en met het besef dat ik nog niets had betaald, de afspraak gemaakt dat hij me over 3 kwartier zou ophalen. Ik herinnerde me dat ik hoognodig naar een kapper moest en bovendien waren er hier taxi's te over. Dus wij met z'n drieen naar de barber-shop: vier kappers op 10 vierkante meter, Bob Marley uit de luidsprekers, kortom het was er erg gezellig. Ondanks de drukte werd ik direct geholpen. Na al dat kroeshaar wil zo'n kapper natuurlijk ook wel eens wat anders. Voordat ik het besefte stond de tondeuse in het haar en dit is naast een scheermesje ook het enige instrument dat deze kappers kennen. Ik heb dus nu een wat andere coupe dan normaal, dus schrik niet als je de foto's gaat zien! Wel lekker makkelijk zo'n coupe, maar ik heb het niet aangedurfd om Floris ook zo'n behandeling te geven. Voor de prijs hoef je het overigens niet te laten, want voor 10 EC$ (omgerekend nog geen ? 3,-) mogen ze me nog wel eens kaalscheren. En ongelofelijk, na een ijsje en de aanschaf van wat overbodige computerspullen, stond onze chauf op tijd en op de afgesproken plaats te wachten. Money talks zullen we maar zeggen. Bijna jammer, want ik denk dat ik aanzienlijk goedkoper terug had gekund met een andere taxi.
De rest van de dag stond voor mij in het teken van het klussen aan de watermaker. Deze had het vorige week ook begeven en inmiddels had ik de support van Rob Wink (de leverancier) ingeroepen. Hij reageert gelukkig snel en met goede tips. 's-Ochtends had ik met Mo al even geprobeerd en hij leek het te gaan doen. De euforie van een klus die geklaard is, is groot, maar de teleurstelling als hij het dan vervolgens toch niet doet, even groot. Hoge pieken, diepe dalen. Maar goed, als de oplossing lijkt te werken, dan nog maar eens proberen. Dus ik was vol goede moed. Kids in het zwembad, Meat Loaf hard op de speakers, en dan kun je er tegen. Wederom leek de truc te gaan werken en deed hij het even, maar na 5 minuten hield hij er weer mee op. Om vervolgens niet meer tot leven te komen. Ik heb al eerder de lofzang gezongen op klussen waarvan je het probleem kent én de oplossing hebt, maar zo frustrerend zijn de klussen waarvan je het probleem kent (kleppen in de zuiger die niet meer goed afsluiten), maar de oplossing (tools of onderdelen) niet hebt. Grrr, daar kan zelfs Meat Loaf niet tegenop.
Tja, en zo gaat er dan weer een dag voorbij in dit paradijsje. Like a bat out of hell, zou Meat Loaf zeggen...
Vandaag heb ik me dan ook maar aan de wat eenvoudiger klussen gezet. Na de school-uren van de kids ging Mo getrouw aan wat wasjes en ben ik de boot maar eens gaan boenen. Zout heeft de neiging zich overal af te zetten en is desastreus voor menig materiaal, dus als je schoon water hebt is afspoelen geen overbodige luxe. Bovendien kon ik door de raampjes van de kuip die Blue Lagoon niet meer zien, dus als ik al er van zou willen genieten moet je het wel kunnen zien. Vervolgens de decklight (lampje in de mast die 's-nachts het dek kan verlichten) nagekeken. Deed het al niet meer sinds Suriname, maar deze klus had ik bewaard voor het moment dat een moeilijke klus niet zou lukken (zie hierboven). Om toch een beetje dat gevoel van dat je iets kunt overeind te houden. En gelukkig bleek het een los zittend lampje te zijn en geen doorgeroeste leidingen van al het zout dat ik al te lang niet had afgespoeld. 1-1 zeg maar. Voor de 2-1 had ik gehoopt dat de dynamo inmiddels klaar zou zijn, maar dat is helaas nog niet het geval. Blijkbaar hebben ook specialisten soms wat tegenslag. Ik vraag me af of die net zo over klussen denken als ik. Hopelijk is hij morgen wel klaar en kan ik hem inbouwen en vervolgens vertrekken. Want ondanks dat het hier best aardig toeven is, zijn we er alweer aan toe om door te gaan. Je moet gewoon niet te lang in een marina vertoeven.