Montserrat

Barbuda was schitterend! Er was helemaal niets en we kwamen eindelijk tot rust in heel helder water. Heerlijk met een boek en een wijntje op je voordek liggen! We wilden eigenlijk uiteten in het restaurantje, maar helaas had "iemand" het hele restaurant inclusief 9 kamers hotel afgehuurd om daar alleen te zitten! Je kunt maar zo desperate zijn! Maar eigenlijk zit er nog zat weggestopt in die boot, en met de vissen die we hadden gevangen, hadden we ook weer 2 dagen te eten! Jammie!!!!! Van Barbuda zijn we 55 mijl "terug" gevaren naar Montserrat. We wilden het toch wel graag zien. Op 8 februari is daar nog een as-uitbarsting geweest en het moet zo'n desolaat eiland zijn, dat we nu we er toch in de buurt zijn, dat met eigen ogen wilden zien. Op internet was fase 3 afgeroepen, fase 1 betekent veilig, fase 5 evacueren! Toch de gok gewaagd. Op de weg hierheen wederom een Spaanse makreel gevangen, op bestelling want die stond bovenaan mijn lijstje. Daarna een tonijn. Ook deze tonijn kwam maar voor de helft binnen, want terwijl hij aan onze lijn zat, heeft iemand zijn staart eraf gevreten! Scheelt weer een hoop fileerwerk, maar blijft toch een gek gezicht! Afijn ze waren wel weer heerlijk! Ook nu moesten we weer scherp aan de wind, helaas, veel kunnen we dan niet doen. Een stuk brood, boterhammen snijden en je kunt er alleen pindakaas opkrijgen. Een pak sap uit de koelkast en dat kun je drinken. En ook nu hebben we deze tocht weer overleefd. Jemig, hoe moet dat straks als we weer 2 weken moeten varen??????? Laat, bijna in het donker kwamen we op een zeer somber, depressief Montserrat aan. Er is hier nog maar 1 haven. De vorige marina, inclusief resort, restaurantjes en golf course is weggeveegd door de vulkaan uitbarsting in 1995 en 1997. De hoofdstad Plymouth is in 1997 volledig bedolven. Maar goed, deze haven bestaat uit 1 sombere pier, waar ook de grotere schepen aanleggen. Daarnaast is er aan de linkerkant wat plaats voor vissersbootjes en aan de rechterkant een klein beetje plaats voor wat jachtjes. We liggen hier nu met 3 jachtjes en vergeleken met de Carieb is dat heel, heel weinig. We vinden de Carieb druk, heel druk, maar dat kun je van Montserrat niet zeggen. We werden ook belegerd door vliegen en we hadden even het gevoel terug te zijn in de vieze vissershaven van Marokko! Bah! Hebben we er wel goed aan gedaan om naar Montserrat te gaan? Vanmorgen werden we na een hele rollerige nacht, wakker van de regen! Met een blik op de hemel zou het ook nog wel even kunnen duren! Op zich verfrissend, mits het niet zo bewolkt was. Gelukkig klaarde het toch nog op en toen we aan de kant waren en ons ingeklaard hadden, stond daar ook al een taxi te wachten, die ons gedurende de rest van de dag over het eiland heeft rondgereden! We hebben de economie weer gesteund zeg maar! Maar wat een eiland. Hier, in deze buurt van de haven,is alles in aanbouw . Iedereen die een huisje aan de zuidkant heeft, maar wat nu verboden gebied is verklaard, wil een huis aan deze kant van het eiland bouwen, want dit is de veilige kant. Er wordt dus veel aan de weg getimmerd, letterlijk en figuurlijk. We mochten Zone A in en ook een klein stukje in Zone B. Gek gevoel, die zones. Toen kwamen we in een vallei, die compleet was verwoest door een "mudstream". Hier was vroeger de golfbaan, het resort en het restaurant. Je staat echt te kijken, van hoe heeft dit in godsnaam kunnen gebeuren? We lopen over het dak van een ooit bestaand huis! Daarna door een soort van "Beverly Hills". Een hele mooie villawijk, met supermooie huizen met zwembad. Vrijwel allemaal verlaten en leegstaand. Sommige bewoners zijn teruggekeerd, maar het ziet er verlaten en triest uit. Ons uitzichtpunt was Garibaldi Hill, vanwaar we Plymouth, of dat wat er van over is, in de verte konden zien liggen. Het lijkt wel een maanlandschap! Een lunch in een klein maar lekker restaurantje. Daarna nog een kijkje in het "Volcano Observatory". Een dvd van 10 minuten die de uitbarstingen van de afgelopen tijden liet zien. Morgen 65 mijl naar Sint Eustatius, Nederlands grondgebied.