Martinique, St. Pierre

Martinique, we blijven 1 nachtje, ik hoor het ons nog zeggen! Van d'Anse Arlet hadden we door het rollen, al gauw genoeg, Fort de France hetzelfde verhaal, maar bijkomen was het op Les Trois Ilets. Heerlijk! Van daaruit zijn we vandaag slechts 15 mijl naar St. Pierre gevaren. St. Pierre is in 1902 weggevaagd door een vulkaanuitbarsting. Slechts 1 persoon heeft het overleefd. Hij zat in de gevangenis, een schavot met hele dikke muren. Verder zijn alle 30.000 inwoners van St. Pierre slachtoffer geworden en direct bedolven onder de grote hoeveelheid gassen en rotzooi die de vulkaan uitspoog. Niet eens lava. Wat een catastrofe. We hebben 2 musea bekeken en zijn wijzer geworden over vulkaanuitbarstingen en dat wij daar eigenlijk ver weg van willen blijven. Floris en Katelijne zijn een klein beetje bang geworden voor aardbevingen, vulkaanuitbarstingen of tsunami's. Het aardse geweld, wat toch zomaar op kan komen. Ook hier, in St. Pierre liggen we weer te rollen zodat we morgen vertrekken naar Dominica. Daar schijnt ook weer zoveel te zien te zijn. Baaf heeft het zwaar. Heeft heimwee naar papa en Maaike en heeft het echt fijn gehad. Nu hij weer hier is komt de realiteit (lees: school) weer keihard op zijn pad. Bij papa hoefde dat allemaal niet! Nee, dat is waarom je nu juist zoveel moet doen! Het is moeilijk om hem hiervan te overtuigen. Het is moeilijk om hem te motiveren. Daniel heeft gepraat als brugman, dat er toch maar weinig gelukkigen zijn, die de brugklas halen en ook nog een jaar rondreizen en daarbij heel veel van de wereld zien! Als je dat kan, ben je echt een kanjer! En wij vinden Baaf echt een kanjer, maar hij moet het wel zelf doen!