We zijn weer thuis!!!!!

En dit is het aller aller laatste blog! We zijn weer thuis! Donderdag zijn we van Scheveningen naar Muiden gevaren en hebben naast het kasteel gelegen. Helaas te weinig tijd om ook het kasteel nog te bezoeken, want om 15.00 uur zouden wij in Lelystad haven arriveren! Iets te laat :) arriveerden wij op plaats van bestemming! Daniel en ik hebben vrijwel het hele jaar geen ruzie gemaakt, maar op dat aller laatste stukje knalde het even. Ik toch wel een beetje nerveus, een beetje wat last van stress, vond dat we makkelijk op tijd konden zijn door gewoon even de motor bij te zetten! Daniel wilde graag nog wat zeilen en zo het laatste uur genieten van de reis. Helaas, het liep wat anders, veel hebben we er niet van genoten hahaha. Maar we kwamen aan en werden feestelijk onthaald met taart en champagne! Heerlijk en wat lief! Daniel zijn ouders, mijn vader, Daniel zijn zus met kinderen, papa Jochem en Maaike, de bootbuurvrouw Imke, Henny en Annemiek, Jolanda en de Waterman crew! Wat leuk allemaal en erg gezellig! Gelukkig is de regen ons bespaard gebleven. Met bakken kwam het eruit boven Amsterdam en Noord Holland, maar wij hebben vrijwel geen druppel gezien! Als afsluiting zijn we heerlijk met de familie uit eten geweest en toen brak voor ons het laatste nachtje bootreis aan. Baaf ging met papa Jochem mee en maakt nu weer een weekje vakantie mee en mijn vader bleef bij ons op de boot slapen! Gisteren hebben we wat vuilniszakken vol (met kleren die we vrijwel nooit gedragen hebben), al het Lego, Playmobiel en Barbies in de auto gezet en zijn we naar huis gereden. En wat is het fijn om ons huis te zien en te zien dat het er nòg staat en in perfecte staat verkeert........wat is het mooi en wat is het groot en wat staat de tuin er mooi bij......wat zijn we blij! Familie Möhle, familie Zeeman, familie Ritmeyer (in ieder geval en misschien nog wel meer mensen) bedankt voor het feestelijke onthaal bij ons thuis, zo leuk! En zo belanden wij gisteren (ook nog even tussendoor) op de welkomstborrel bij de Barbarossa thuis en ontmoeten wij weer een hoop bekende gezichten! Gezellig! Wij hebben een super jaar gehad! We zijn erg blij dat alles zo goed is gegaan, iedereen in blakende gezondheid verkeert en dat we zo weer kunnen inschuiven..........Valentijn is een super boot en we zijn heel erg blij met haar! Iedereen bedankt voor het volgen van ons avontuur, het blog en ons leven, maar dit is het aller aller laatste blog met pijn in ons hart.......................

PS: laatste foto's volgen nog, maar dat is meer om alles voor onszelf bij elkaar te houden!

Laatste dagje Scheveningen

Nee joh, het was helemaal nog niet het laatste blog. Het was gewoon even tijd om wat mensen te memoreren. Vandaag hebben wij een heerlijk laatste dagje Scheveningen gehad! Gisteren kregen wij bezoek van Laura (mijn zusje) en Toon met Chet en Cosmo, die de jongens terug kwamen brengen. Daarna kwam de volledige Jonathan crew op visite. Heel erg gezellig. Helaas werden we overvallen door de regen en het is hier in Scheveningen ook niet meer opgehouden met regenen. Giel en Monica hadden een heerlijk stuk tonijn meegenomen dus we hebben onder het genot van tonijn sashimi en witte wijn, goede herinneringen opgehaald! Goed om ze weer te zien! We zijn nog met z'n allen heerlijk uiteten geweest en daarna waren wij helemaal gevloerd. Vanmorgen kwamen Jochem en Maaike met de kinders langs om Baaf op te halen. Ik moest een klein traantje weg pinken, maar daarna was het al gauw weer als vanouds. Baaf en familie weer helemaal blij dat ze elkaar na zo'n lange tijd weer in de armen konden sluiten. Wij zijn naar de film geweest, toy story 3, 3d, geweldige film en natuurlijk weer vol emoties! Vanavond kwamen Gerro (Daniel's broer) met Martine, Max en Victor uit Heemstede gesjeesd met een heerlijke fles champagne! Het is fijn om iedereen weer te zien en te merken dat er gelukkig niets is veranderd! Morgen gaan we door, varen we het allerlaatste stuk op zee naar Ijmuiden, pakken nog een stuk Noordzeekanaal en kijken wel hoever we komen. Vrijdag 15.00 uur Lelystad haven aan de kade nabij Dijckhuisje............

het einde van de reis nadert

En als het einde van de reis nadert is het ook tijd om iedereen te bedanken.............

Jochem en Maaike lieten net een heel lief berichtje achter in het gastenboek en ik wil daar heel graag op reageren.........De berichtjes van papa Jochem en Maaike (Santje en Teus) zijn heel speciaal! Jochem, jij zei net, dat jullie heel blij zijn, dat wij weer thuis zijn, maar wij zijn heel blij dat wij Baaf van jou mee mochten nemen! Dank voor al jullie lieve berichtjes aan ons en speciaal aan Baaf! Super!

Verder wil ik iedereen bedanken die een berichtje voor ons in het gastenboek heeft achter gelaten. Sommigen sprongen daar echt uit, maar iedere keer keken we er weer naar uit om die berichtjes in het gasten boek te lezen. Dat hebben wij zeer gewaardeerd!

Ik wil Jolanda (nogmaals) bedanken voor haar goede (mentale) zorgen en het opsturen van al mijn wensen! Ik wil Natalie bedanken voor de goede zorgen voor ons huis en de post! Ik wil Joost bedanken voor de goede zorgen voor onze tuin! Ik wil Henk bedanken voor het parkeren van zijn auto op onze oprit, zodat men dacht dat wij toch wel thuis waren. En iedereen die voor ons een oogje in het zeil heeft gehouden!

Ik wil basisschool Noorderlicht bedanken voor het samenstellen van de schoolpakketten voor Floris en Katelijne. Floris en Katelijne zijn met vlag en wimpel over naar de volgende groep en hebben een kei goed rapport! Jippieeeeeeeee
De juffen Marije, Trees en Monique, heel erg dank je wel voor alles!
En Jos de congierge, dank voor je lieve berichtjes!

Onze familie die ons gesteund heeft tijdens deze reis. Wij zijn zó blij dat iedereen gezond en wel dit jaar heeft doorstaan! Ook de opa's en oma's van onze kinderen en vooral die van Baaf!

En straks rollen wij weer ons werkzame bestaan weer in en kunnen we alleen nog maar terug denken aan dit fantastische jaar. Kunnen we terug denken aan fijne herinneringen en fijne dingen die wij mochten meemaken en waar wij allen heel veel plezier aan beleefd hebben!

Het ontmoeten van nieuwe mensen die vrienden zijn geworden
Het ontmoeten van oude vrienden die we graag weer willen zien!

Iedereen die ons blog met plezier heeft gelezen, heel erg bedankt!

Scheveningen

Na wederom een zeer voorspoedige zeereis met zeer weinig wind, dus op de motor voeren wij na 12 uur Scheveningen binnen. En weer hadden wij een zeer welkome ontvangst! Kasper en Eshter belden toen wij nog op het water waren om te vragen of we Scheveningen nog zouden aandoen en of ze even gedag konden zeggen. Hartstikke leuk! Giel kwam ook nog langs met kleine Luukje, die eigenlijk niet meer zo heel erg klein is. Zo ook de kindjes van Esther en Kasper, wij hebben niet het gevoel een jaar lang weg geweest te zijn, maar als je naar die kindjes kijkt, wéét je dat het wel iets langer dan 3 weken geduurd heeft! We zijn weer helemaal bijgekletst, we hebben een super jaarclubweekend gemist, maar daar staat tegenover dat we wel weer tal van feestjes hebben, waar we iedereen gaan zien! Leuk, daar hebben we zin in! Verder komt nu wel het gemis van de Barbarossa om de hoek kijken. Deze laatste weken waren echt geweldig en het is gewoon hartstikke gek dat we nu weggevaren zijn, dat we elkaar dus niet meer op het water tegen zullen komen om eens lekker te palaveren! Niet leuk! Maar we gaan elkaar gewoon weer zien, samen met Brandaan en alle anderen die elkaar ook nog eens willen zien! We zijn bijna thuis. We willen iedereen een geweldige vakantie toewensen die we niet zo snel kunnen zien, maar straks zijn we weer thuis en thuis is iedereen ook meer dan welkom!

Finish Oostende

Na een heerlijk weekendje Oostende, samen met Bart en Dominique kiezen wij morgen in alle vroegte weer het ruime sop! Wij liggen in de Mercator haven en mogen morgen om 7.00 uur door 2 bruggen en een sluis. Daarna varen we 6 uur tegenstrooms (slecht gepland!) 74 mijl naar Scheveningen. Scheveningen doen we aan om ook weer vrienden te ontmoeten én papa Jochem met familie, film te kijken en te genieten van ons aller-aller laatste vakantie gevoel! Daarna wordt het doortreinen richting Lelystad! We kijken terug op een super gezellig weekend. We hebben geboft met het weer (hier en daar een buitje) en vreselijk gelachen, gegegeten en gedronken met elkaar. Ook Machteld en Ed (trouwe lezers van ons blog) kwamen gedag zeggen in Oostende. Zij waren op familie weekend in Blankenberge en kwamen héél even langs. Top! Jammer dat we weer moeten doorgaan, ik vind het hier wel leuk! Onze jongens zijn trouwens uit logeren. Laura en Toon waren donderdag langsgeweest en bedachten toen ze weer thuis waren, dat ze nog wel een keer op en neer konden rijden om de jongens voor een logeerpartij op te halen. Nou dat hoefde je maar een keer te zeggen........juigen!!!!! (ik wat minder) Na ruim een jaar met elkaar.......Dus de jongens zitten nu in Zeeland en worden dinsdag weer terug gebracht in Scheveningen! Verder wil ik heel even gebruik maken van het feit dat ik Jolanda een eervolle vermelding wil toekennen omdat zij, mij, vrijwel iedere dag heeft gemaild en zij met ons mee is gereisd via Google earth en soms eerder wist dan ons, waar wij terecht zouden komen! Dat zij belangrijke en waardevolle tips heeft doorgeseind en gezorgd heeft dat wij voedsel pakketten en wat al niet meer tijdig op plaats van bestemming hebben ontvangen! Joland bij deze een hele dikke kus voor alles!

Oostende

En daar zitten we nu, Oostende!!!! Afgelopen maandag hadden we een klein toertje op het Isle of Wight gemaakt en toen we terug kwamen was de Barbarossa druk in voorbereiding om de volgende morgen te vertrekken naar Oostende. En dan gaat het kriebelen. We wilden nog naar Cowes (ík wilde graag nog naar Cowes, want ik had het zeil mekka nog nooit gezien) maar gezien het Cowes week was, zagen we er toch maar vanaf! We gingen mee met Barbarossa naar Oostende. We probeerden nog te tanken, maar het was rode diesel en gezien het laatste stuk in het tijdschrift Zeilen, zagen we er toch maar vanaf. Het zou een hoop gedoe geven met belasting, logboek gegevens en wat al niet meer! En gelukkig was daar wind. Een super windje! We gingen super snel en hadden wel 2 knopen stroom mee en dat gedurende uren! Wel nog 2 maal een bezoek van de douane. eenmaal van de Engelse in volle bepakking met controle van "swabs"aan toe (cocaine vervoer) en 1 maal van de Franse, die ook van alles wilden weten. Spectaculair hoe ze aan boord komen. Met een supersnelle RIB, springen er 4 mannen aan boord alsof het niks is!
Gelukkig was alles okee! En met een zucht (van mij) sprongen ze ook weer van boord! pfffffffft.
Daarna de beruchte "shippinglane" (tankschip route) die we ook zonder problemen getrotseerd hebben. S'middags rond 14.00 uur Nederlandse tijd stranden wij in Oostende. In de koninklijke jachthaven was geen plaats.......in de Mercator haven was geen plaats........de wachtsteiger daar was nog wel plaats, maar was een wachtsteiger om te wachten voor de sluis! Met een hoop beloftes dat we de volgende morgen daar wel weer weg zouden zijn, mochten we de nacht doorbrengen aan de steiger. We zijn ook wel wat gewend! Afijn de volgende morgen moesten we toch wel weg en Róbert, de havenmeester van de koninklijke was super chacharijnig en had nog steeds geen plaats........Na algemeen besluit besloten Barbarossa en Valentijn alsnog de Mercator haven in te varen en daar liggen we nu..... gezusterlijk aan elkaar! Maar we hebben het druk! Druk met vistes ontvangen en familie leden begroeten. Mijn zusje kwam gisteren al met Toon om ons te begroeten en dat was echt super gezellig! Vandaag kwamen de ouders van Daniel met vrienden op bezoek en wat is het leuk om iedereen weer te zien! Het voelt niet alsof we een jaar zijn weggeweest, maar het is wel fijn dat we weer "thuis" zijn........

Isle of Wight

In Weymouth hebben we het erg gezellig gehad. Tijdens het onvermijdelijke palaver met Barbarossa, werd Daniel vanaf de kant geroepen. Bleek de familie Claessen (Lenneke met gezin en opa Fons) ook in Weymouth te liggen met de boot. Deze toevallige ontmoeting, die vaak de leukste zijn, moest natuurlijk gevierd worden met een goede borrel. Na 2 leuke dagen in Weymouth zijn we weer door gegaan naar Isle of Wight. Een prima zeildagje met helaas weinig wind maar de stroming van 2 knopen maakte heel veel goed. Daniel had zelfs de parasailor weer opgezet. Het stroomt lekker in "The Solent" het kanaal om Isle of Wight heen. Eindelijk heb ik nu de beroemde "Needles"gezien, waar menig schip, schipbreuk heeft geleden. Nu liggen we in Yarmouth en je merkt hier nauwelijks iets van de drukte die zich in en rond Cowes bevindt, vanwege de beroemde "Cowes week". Eén groot zeilavontuur. Ik heb me zelfs laten vertellen dat 1 nachtje Cowes in de haven, 120 pond kost! Vandaag konden we eindelijk in een open dubbeldekker bus stappen en reden we een weliswaar toeristisch, maar ook erg mooi rondje naar de Needles. Daar hebben we een fort bezocht en reden we weer terug. De bedoeling was om een flinke wandeling langs de kust te maken, maar helaas "vergaten" we halverwege uit te stappen. Zo zitten we nu weer op het bootje. Het weer is redelijk. Maar we vermaken ons prima met de bergen Lego en Playmobil, een spelletje, de Nintendo of het internet. Vaste bakens in ons bestaan. Want onze omgeving heeft vaak gewisseld en het blijft me verbazen dat ons bootje ons steeds weer ergens heen brengt. In het afgelopen jaar hebben we zoveel verschillende landen, omgeving en natuur gezien, dat is fantastisch. Met in die omgeving de bijbehorende mensen. Het valt ons op dat hoe dichter we in de Westerse wereld komen de mensen niet erg gezond leven. In de Carieb moet men hard werken voor een klein beetje geld en de mensen zijn daar gelukkig. En zo zit ik niet eens op zee, maar zit ik toch weer te mijmeren! We blijven hier nog 1 dag! Daarna varen wij 200 mijl naar Oostende. We hebben nog een druk programma, dus de tijd gaat ons inhalen. Vrijdag 13 augustus (we tarten het lot) rond 15.00 uur komen wij terug in Lelystad Haven. We mogen weer op de U steiger liggen, maar zullen waarschijnlijk even aan de kade aanleggen, daar waar ook het Dijckhuisje staat. Iedereen die ons zou willen verwelkomen is bij deze van harte welkom!

Salcombe, Dartmouth en Weymouth

En ineens zetten we er vaart achter! Salcombe was heel erg druk, maar erg gezellig. Weer hebben we samen met Barbarossa aan 1 mooring gelegen en dat is erg handig voor de borrel. We stappen gewoon even over. Ook voor de kinderen erg gemakkelijk. Na Salcombe zijn we een dag naar Dartmouth gevaren, zo'n 40 mijl verderop. Wat een schitterende invaart van de rivier. In Dartmouth hebben we met ons gezin een gecombineerde trip gemaakt met stoomtrein, bus en rivierboot. De Robin Round. Ik dacht echt even dat het een bejaarden tripje zou zijn, maar het was erg leuk om te doen. Zo kregen we ook de kans om nu eens zonder een auto te moeten huren, een glimp van het landschap te zien. En het is hier mooi, erg mooi. Na 2 nachtjes zijn we verder gevaren naar Weymouth. Barbarossa koos ervoor om 's nachts te varen en vertrok om 2.00 uur, maar mijn schipper lag liever om die tijd in zijn bedje, dus zijn wij de volgende morgen pas vertrokken. Een dagtrip van 11 uur. Zo zagen wij de volgende morgen de "Wizard", een Halberg Rassy van Hans en Annelies Wichers met hun kinderen. Zij zouden eigenlijk dit afgelopen jaar met ons meegegaan zijn voor het rondje Atlantic maar door omstandigheden was hun vertrek een jaar uitgesteld. Goed om te zien dat ze er dit jaar wel bij zijn. Ik ben ook helemaal vergeten te zeggen dat we een ontmoeting hebben gehad met een heel lief vriendinnetje van Katelijne, Lieve met haar papa Egon, mama Agnes en broertje Mince. Wij kwamen ze tegen in Angra do Herísmo  en zaten op een boot met een hele moeilijke naam. Dat is ook nog wel een idee. Dan wissel je je huis uit tegen een boot die ergens op de Azoren of in de Carieb ligt en hou je zo je vakantie. Een super idee! Met Egon zijn we ook nog een avond wezen stappen. We hadden een party waar je geheel in het wit gekleed naar toe moest. Het werd 5 uur en wij sloten af met een broodje shoarma op de Brandaan. Heerlijk, vooral omdat Toine zelf de shoarma kruiden had samen gesteld. Maar goed, nu na de trip van 11 uur, kwamen wij aan in Weymouth. Ook hier is het weer gezellig. Echt heel warm is het niet, maar gelukkig regent het niet. We kunnen weer een wasje draaien en we hebben eindelijk weer eens stroom zodat we ook weer een warme douche kunnen nemen. De boiler is er nu echt mee gestopt, helaas. Maar met walstroom krijgen we hem wel weer warm. Die walstroom is dus zeer welkom. De boot gaat langzamerhand uit elkaar vallen, we moeten dus echt naar huis! Nog 2 weken te gaan.   

Fowey

Van Falmouth zijn we naar Fowey gevaren. Een grijze bewolkte dag en bij aankomst alleen maar regen. Bah, bah, we zijn in Engeland. Onderweg wel verscheidene makreeltjes gevangen, maar omdat we eigenlijk die joekels van vissen gewend zijn, vloog de een na de andere van de haak.
We moeten weer even het ritme te pakken zien te krijgen. Baaf zou ze ook voor mij schoonmaken, maar dit klusje durfde hij toch niet zonder zijn hele dikke vissershandschoenen. Kleine held! Fowey is een leuk plaatsje! We liggen samen met de Barbarossa aan 1 mooring en het is op het water bijzonder bedrijvig. Het dorpje is klein en behoorlijk toeristisch. Maar de winkeltjes zijn weer fantastisch, typische Engelse snuisterijtjes en ik kan mijn hart weer ophalen!
Morgen gaan we door naar Salcombe, dat is 36 mijl varen en willen we het tij mee hebben dan moeten we lichtelijk vroeg weg! We zijn weer in de landen van de stroming en het tij en hebben dus weer rekening te houden met tijd! En dat terwijl we al een jaar lang geen horloge meer om hebben...........Kon het maar altijd zo blijven............

24 juli, vandaag precies 1 jaar weg!

En we gaan weer verder trekken! We hebben echt genoten van Falmouth.
Het weer is "typical English" maar na die ene regenachtige dag bij aankomst, hebben we gewoon Engels weer. Dat betekent niet te warm, gewoon lekker en af en toe een buitje, waarna het dan snel weer opklaard. Helaas geven de weerkaartjes voor morgen een ander beeld aan, maar dat zien we dan wel weer. Daniel heeft (ook hier weer) een aantal klusjes afgewerkt, boiler gerepareerd (K-klus, het is ook al niet gelukt) en water gehoosd. Ik ben hier lekker wezen shoppen en de kinderen hebben de speelgoed winkel geplunderd. Ook dat hadden ze al lange tijd niet gedaan! Baaf is samen met de andere "mannen" wezen karten! Spectaculair! Jammer dat we weer verder moeten gaan. De haven is vol met bootjes die dit jaar gaan vertrekken en allemaal hebben ze zo'n gezonde spanning over een good wheater window. Dat hebben wij niet meer nodig jippieeee! En wat hebben we veel geleerd! Vandaag gaan we 20 mijl verder afzakken langs de kust richting Fowey. De Brandaan heeft ons vanmorgen in alle vroegte verlaten. De kanjers kregen het weer op hun heupen en wilden graag nog door naar Schotland. We zullen ze echt missen, we hebben fantastische weken met elkaar gehad en het is gek dat ze er nu niet meer bij zijn. We moeten elkaar na de reis dan maar gauw weer gaan zien! Ook nemen we bij deze afscheid van de Anna Sophia, die hun reis voor onbepaalde tijd gaan beginnen en die het gehele jaar door onze blogs hebben gelezen! Jan en Annelies, toi toi toi en behouden vaart!

Falmouth

En wat is het ook hier weer leuk! Zo typisch Engels, zo vriendelijk! Aangekomen na 8 dagen en 3 en een half uur. Varend op een grijze zee, voeren we zo de mist en de regen van de Engelse kust in. De lang verwachte kreet: "Land in zicht" bleef dit keer uit, want zelfs een mijl uit de kust, zagen wij nog geen land. Hello England, here we are! Falmouth visitors haven is een erg gezellige haven en Brandaan en Barbarossa waren zo'n 2 uurtjes ( hoe kan het ook anders) voor ons gearriveerd en lagen aan de Anna Sophia, die al onze blogs gelezen hadden! Dat was dus wel een warm welkom! Al snel gingen we aan de appeltaart en de borrel, die we daarna voort hebben gezet in een super Engelse pub, compleet met allerlei soorten bier, fish en chips, wijn (vooral veel wijn!) hamburgers en biefstukken! Heerlijk! Ook was hier weer het weerzien met de Bonnie. Op de Bonnie vaart het vriendinnetje van Giel en zij waren enkele dagen eerder dan wij van Terceira vertrokken omdat zij toch wel in een tijds hurry zaten. Helaas hebben zij gedurende deze oversteek erg slecht weer over zich heen gehad en zijn zelfs platgeslagen. Gelukkig met niet al teveel schade omdat ze gewoon met alle luiken dicht, binnen zaten. Uiteindelijk zijn we ook met zijn allen weer uit de pub geveegd en konden we genieten van een super rustige nachtrust, eindelijk weer eens naast elkaar en langer dan 3 uur! Ik ben weer trots op ons! Op de kinderen, die het weer zonder klagen hebben doorstaan, op mezelf, die het varen ook nog leuk begon te vinden en op mijn lieve kapitein, die ons ook nu weer helemaal zonder kleerscheuren er doorheen heeft geloost! We zijn aangekomen en hebben niet eens schade?! Wel zit er in elke bilge water. Dat is vervelend want we weten toch echt niet waar al dat water nu vandaan komt! De schroefas is in orde, de roerkoning toch niet zo. Maar er zat zelfs water in de bilges hier in de kajuit en die liggen toch een eind van de roerkoning af. Waarschijnlijk scheelt het wel, dat we heftig weer hadden, maar zo'n boot moet daar toch tegen kunnen zou je zeggen. Afijn Daniel is een dag bezig geweest om alles weer eruit te scheppen en ik mocht weer mijn wasjes draaien in de wasmachines! Iemand nog een wonderwash nodig? Gratis af te halen bij de Valentijn!

8e dag nog 100 mijl te gaan

En dat betekent dat we inderdaad morgen in de loop van de dag in Falmouth aankomen! Jippieeeeee! Vandaag was het verder een erg saaie dag! Het was koud, grijs bewolkt, de zee zag eruit als de grijze Noordzee en tenslotte ging het ook nog regenen. We hebben geen vis gevangen! Maar wel lekker opgegeten. Heerlijke sashimi en bij het avondeten heerlijke stukjes gegrilde tonijn met pesto, gebakken aardappeltjes en een rauwkost salade. Het leven is goed! Ook had ik maar een chocolade taart gebakken. Zo eentje, die nog een beetje zacht is in het midden, zodat de chocolade als de taart nog warm is, eruit druipt........ Ook deze taart was weer erg goed gelukt, al zeg ik het zelf! Helaas viel hij vanmiddag vanwege de golven achter het fornuis en dan is het minder prettig dat de chocolade in het midden nog zacht is........ Maar ja......

7e dag en nog 250 mijl te gaan

En ineens ga ik het leuk vinden! Het was vandaag weer een super leuke dag, die om is gevlogen! Met weemoed denk ik nu al terug aan al die oversteken die we hebben meegemaakt en het aparte gevoel wat het met zich meebrengt.(Ik weet nu dat ik nog maar 2 dagen hoef te gaan!!!!) Dit gevoel komt nooit meer terug wat een aparte ervaring. Alleen het inslingeren, dat is echt een ramp! Het wennen met heel je lijf aan boot, zee en golven! Dat is niet fijn, maar eenmaal alles onder controle en het is een lekker zeil weertje, is het machtig om zo over een zee uit te kijken en je helemaal alleen te voelen met niets anders dan alleen maar water om je heen! Een gek ding die zee. Gevaarlijk, onvoorspelbaar, maar machtig mooi als de wind gedoseerd is en de golven onder je door glijden! Vandaag zijn we vrijwel de heel dag omringt geweest door dolfijnen. Geweldig! de kinderen reageren gelukkig nog steeds enthousiast, maar aan het einde van de dag is voor hun de lol er een beetje vanaf! En wij maar zeggen, dat ook dit voorlopig nooit meer terug komt! De piepende geluidjes van de dolfijnen kwamen vanavond gewoon door de boot heen! Fantastisch! EN jawel hoor, onze eerste tonijn is binnen!!!!!! Een lekkere dikke vette, zó mooi! En zó lekker! Ik kon vanmorgen natuurlijk niet wachten om die hengel uit te gooien. Na al die vissersboten die we gezien hadden (Toine van de Brandaan had er wel 42 geteld) moet er hier wel vis zitten! Dus ik die hengel uitgegooid en terwijl ik de hengel nog in mijn hand had, ging de lijn al af!!!!! Ik keek ernaar en kon niets doen, er zat een joekel aan en de lijn rolde helemaal af en toen......KNAP! Lijn volledig ontrold en geknapt. Dus nu zwemt er hier in de oceaan niet alleen een vis met haakje en aasje in zijn bek, maar ook nog met zo'n 50 meter lijn eraan! Menigmaal is de hengel toen afgegaan, er zit zo'n rateltje aan die aangeeft dat je beet hebt, maar iedere keer als we de lijn binnen wilden halen, vloog uiteindelijk de vis er vanaf! We zijn ons tweede aasje inmiddels ook kwijt en zaten zodoende met 2 hengels zonder haak. Daan heeft daarna gelijk weer nieuwe haken en aasjes erop gezet en weer was het binnen no-time raak. Terwijl we die ene vis aan het schoonmaken waren, zat er alweer een aan de ene hengel en niet lang daarna ook aan de andere hengel. Gelukkig zijn ook deze vissen er weer afgevlogen, we hadden gewoonweg geen tijd om ze uit het water te halen!!!!!! Al die tijd hebben wij ook onze parasailor opgehad. Ik denk dat de snelheid van de boot er wel degelijk mee te maken heeft dat we vandaag zo'n succes hadden. Helaas kunnen we de snelheid dan weer niet uit de boot halen als we de vis binnen willen halen, dus dat is altijd een gevecht tussen leven en dood. Voor de vis dan. Althans! Morgen gaan we het weer verder proberen, want we moeten nog steeds de Brandaan en de Barbarossa trakteren op tonijn! Maar die nood is misschien nu wat minder hoog, nu we weten dat Ellen van de Barbarossa de extra tonijn heeft gereserveerd voor de borrel a.s dinsdag! We moeten dus op tijd in Falmouth zijn!!!!!!! Verder moeten we nu wat boten betreft een beetje meer gaan opletten. Gisteren waren we allebei zo verdiept in ons boek dat terwijl we tegelijkertijd opkeken en een enorm tankschip op een halve mijl passeerde. Dat gebeurt ons echt zelden! En een halve mijl is eigenlijk al een reden om uit te wijken!
Maar goed, gelukkig ging het goed. Overdag is er altijd wel iemand die oplet (denk je dan) maar 's nachts is het echt op het wekkertje en dan om de 10 of 12 minuten kijken we rond of we misschien ergens een boot zien. De frequentie neemt toe nu we wat meer in de buurt van Europa komen. Toch zitten we niet op een directe vaarroute van boten die uit het kanaal komen, maar wel op die van de boten die naar Amerika en Canada afreizen! Maar goed, de parasailor is er weer vanaf en nu gaan we dan ook niet zo hard meer. Hij moest er wel vanaf want de wind trekt weer wat aan en zo door de nacht heen is de boot op de gewone zeilen toch iets beter manoeuvreerbaar. Ook wel prettig mocht je moeten uitwijken voor een of andere vissersboot......Oh... Ik hoor weer dolfijnen fluiten..........

6e dag op zee, nog 407 mijl te gaan naar Falmouth

En ook vandaag was het een perfect zeildagje! Blauwe lucht, hier en daar een wolkje, zonnetje erbij en een windje van 18 knopen! Wij dachten, we zetten de parasailor op! De parasailor is ons lichtweer zeil. Zo gezegd zo gedaan. En hij staat eigenlijk al de hele dag! Het is altijd een beetje spannend om met de parasailor de nacht in te gaan, maar we wagen het er op. De boot ligt stabieler, we gaan sneller met minder wind alleen is het wat lastiger te besturen en zeker als het donker is en je niet weet aan welke lijn je nu precies moet trekken. Het zeil wordt gestabiliseerd door 4 lijnen. Maar goed, we gaan ervoor! Ook heb ik vandaag DE (halfway) appeltaart gebakken en hij zag eruit als een plaatje! Maar beter nog, hij was super lekker! Toef slagroom erop en gaan! Het enige wat nog ontbreekt is die tonijn, die de Brandaan en de Barbarossa wel gevangen hebben, Barbie zelfs 2, dus ik denk dat die 2e voor ons bedoeld was, maar dat hij aan de verkeerde lijn heeft gesnuffeld! Helaas liggen B&B op zo'n 26 mijl afstand van ons, dus die tonijn heeft zich echt lelijk vergist, maar morgen nieuwe dag, nieuwe kansen! EN die walvis, die moet ook nog langszij komen. Ik heb kaartjes gekocht voor het hele gebeuren, dus ik wil ook graag het heel gebeuren voltrokken zien worden. We gaan er morgen op wachten.........En we hebben vandaag lekker gedoushed, allemaal de haartjes gewassen en we ruiken weer lekker fris en fruitig! Helaas liet de boiler het afweten dus de douche was een beetje koud, maar ach, dat mag de pret niet drukken. De stemming is weer opperbest en iedereen voelt zich weer goed! De nintendozen volop aan de bak, maar dat is ook nog maar voor 3 dagen. Als het zo doorgaat hopen we dinsdag Falmouth aan te kunnen tikken! Momenteel zitten we op een soort van nautische snelweg, tientallen vissersbootjes schieten hier kriskras door elkaar heen. Daniel voer vannacht precies tussen 2 vissersbootjes door, met aan weerskanten een mijl tussenpassage. Daarna kwam er een schuin van achter aan sjeesen die nog even snel tussen de Valentijn en die andere 2 vissersboten door moest! En dat allemaal midden in de nacht, 300 mijl vanuit de dichtsbijzijnde kust! Spanje ligt nu het meest dichtbij. Gelukkig zijn het ook vriendelijke vissers, Schat; ik kom niet thuis met eten want ik ben even vissen..........Ze wijken in ieder geval wel uit!

5e dag op zee

Alweer de 5de dag op zee en vandaag was het een goede dag! Een blauwe lucht, een lekker zonnetje en eindelijk eens niet teveel wind! Ik mocht zowaar vannacht de motor weer bijzetten, maar dat was van korte duur, want na een half uurtje wakkerde toch weer de wind aan tot 18 knopen. (windkracht 4) Vanmorgen had ik ook wel weer zin om een appeltaartje te bakken, maar toen ik gedurende de volgende minuten met mijn hoofd omlaag op zoek ging naar de appeltaartvorm was ook die lust me weer ontnomen. We zijn nog geen 100% dus het moet nog maar even wachten! Ik ben wel heel blij dat ook Baaf weer beter gaat. Gisteren heerlijk gegeten en dat deed iedereen weer goed! Overdag nam ook de wind weer wat af, zodat nu toch de motor weer bijstaat. Volgens Daniel gaat het met de frontjes en de slechte weersvoorspellingen misschien toch nog meevallen en hebben we morgen hopelijk ook weer een rustige dag. We hebben wel ons "halfway point" bereikt (vandaar de appeltaart, die nog even op zich laat wachten) en dit gevierd met een zakje m&m's, welke ook onder luid gejuich werd ontvangen! Ach, als we de inwendige mens maar plezieren valt het misschien nog wel mee en we komen er vanzelf wel.......

Definitief niet naar Ierland

Het gaat niet lukken! Ierland is geen haalbare kaart. We moeten te hoog varen en met deze wind gaan we dat niet halen. Gelukkig voelt Daniel zich weer wat beter. We nemen nog wel geregeld een pilletje en kijken reikhalzend uit naar de windstilte, die volgens de "gribbs" toch echt nog moet komen. Vanacht hadden we vrijwel de gehele nacht 35-42 knopen wind om onze oren. Dat is windkracht 8 tot 9. Ons groot zeil gereefd met 2 riffen, de genua ook met 2 riffen en nog gaan we als de brandweer. We maken snelheid van 7 tot 8 knoop! Dat hebben we het hele jaar nog niet gehaald met ons bootje! Het vervelendste zijn toch wel de golven. Ik overdrijf graag en ze zijn dus wel 10 meter hoog! Volgens Daniel blijven ze hangen op 3 tot 4 meter, maar hij is zoals altijd erg bescheiden. Het blijft wel een enorme partij water wat op je af blijft komen.......met flinke kracht en ook vaak in de boot! De zon is weg, het miezert en het is koud. Al met al, tijd om ergens aan te komen, want we vinden dit niet fijn. Onze route is nu bepaald op Fallmouth, dat is nog 708 mijl weg. We hebben er al ruim 500 gedaan. Contact via SSB met Brandaan en Barbarossa gaat gelukkig goed. Ik moet zeggen contact met Barbarossa via Brandaan! Barbarossa heeft moeilijkhden met hun stuurautomaat en gebruikt zodoende hun SSB kabel om die stuurautomaat aan de praat te houden. Zij kunnen dus hun SSB even niet gebruiken en communiceren nu via Brandaan. Dat is fijn dat het zo kan. Wij zijn inmmiddels te ver achter om met elkaar over d emarifoon te spreken, maar Brandaan en Barbarossa hebben ook hun route naar Fallmouth ingezet!

Onze laatste oversteek

En ook wij zijn weer vertrokken! De voetbal gelaten voor wat het was. Gezorgd voor vertrek. Boodschappen aan boord, diesel en water en rond half 1 maandagmiddag zijn we dan echt vertrokken! Onze bestemming staat ingetoetst op "Cork" Ierland. Maar of we dat gaan halen is de grote vraag. We hebben nu zo'n 48 uur gevaren en zo'n 300 mijl afgelegd. Dat is niet slecht, mits de omstandigheden zich hieraan aangepast hadden. Dit is helaas niet het geval. Vanaf het begin hadden we al veel wind en zoals gewoonlijk vanuit een scherpe hoek met bijbehorende flinke golven die zich schuin aandienden. Gelukkig zat het weer mee, een klein zonnetje. En gelukkig zat de snelheid mee, we hadden al snel zo'n 200 mijl afgelegd. Maar minder prettig is toch weer het "inslingeren". Het wennen aan de golven. Dit keer ben ik er genadig vanaf gekomen, na 48 uur "gaat het dan wel weer" maar Baaf en Daniel hangen nog steeds regelmatig overboord. Dat is gek, want Daniel kan er van ons allemaal het beste tegen, maar het valt hem erg zwaar dit keer. Pilletjes helpen, maar zeer kort, totdat ze weer uitgespuugd worden. Baaf kan al helemaal niets binnen houden. We waren met de 3 boten vertrokken, Brandaan, Barbarossa en de Valentijn. Helaas hebben we vanaf vannacht geen marifooncontact meer. We hebben afgesproken om elkaar 2 keer per dag op de SSB te spreken. Het is op dit moment echt survivallen op zee. Vanavond is er ook weer veel wind voorspeld en hopelijk vrijdag dat we een motor dagje hebben om weer nader tot elkaar te komen. Daarbij moeten we maar kijken of we echt wel Cork kunnen halen of dat we niet moeten uitwijken naar Engeland, Frankrijk of zelfs Spanje! Het aantal mijlen wordt dus nader bepaald, maar als we Cork aanhouden moeten we 1120 mijl afleggen.

Monica jarig

En de laatste verjaardag op de boot is gevierd! We zijn allemaal 1 keer jarig geweest tijdens deze reis en de vlaggetjes kunnen nu toch echt de prullebak in! Ik heb een geweldige verjaardag gehad, compleet met 2 appeltaarten die we met Brandaan, Barbarossa en Whistling Maid hebben opgegeten, heel veel telefoontjes van heel veel lieve mensen, sms-jes en mailtjes. Super! Allemaal heel erg bedankt! Ook al waren jullie niet in levende lijve aanwezig, ik weet dat jullie er zijn! En dat maakt dat ik nu toch zeker wel naar huis wil komen!
We hebben nog geborreld en zijn lekker uiteten geweest. Met z'n allen, want die kinderen spelen toch alleen maar met elkaar. Ook dat zal afkicken zijn komende week, want dan is het weer 10 dagen in de ligstand en zullen ze ook dat weer zonder klagen over zich heen laten komen.
Dus laat ze nog maar lekker ravotten. Er wordt ontzettend veel gevoetbald door onze jeugd en ook veel geskateboard. Leuk om naar te kijken en ik zou willen dat ik het ook zou kunnen.
Het laatste weekend op de Azoren gaat in. Vandaag misschien nog een mooie wandeling maken en morgen het voetbal. We kunnen ons hier niet voorstellen, hoezeer Nederland in de ban is van het voetbal, maar ook wij zullen dit WK niet snel vergeten.

Angra do Heroísmo

En ja, we liggen er nog steeds! Het voetbal wordt ook steeds leuker om naar te kijken! We kunnen hier in het café-restaurant van de marina kijken en hebben het erg goed naar onze zin. Het plaatsje is ook leuk om doorheen te lopen en nog leuker om eindelijk weer eens wat leuke winkels in te stappen. Daarbij kun je overal een kopje koffie drinken of eens lekker en goedkoop uiteten gaan. Toch wreekt zich dat uiteten wel en moet er ook nodig weer eens wat aan de calorie verbranding gedaan worden. Ik ben ijverig aan het hardlopen begonnen. Het was geen keuze, ik moest wel! Helaas is het weer niet al te best, het is miezerig, druilerig maar gelukkig doet het niets af aan het vakantiegevoel. De tijd vliegt! Nu Nederland alweer gewonnen heeft blijven wij alweer liggen. Ik heb ons nu al 2 keer klaargemaakt voor vertrek ( wassen, poetsen, boodschappen gedaan) maar we krijgen nog een herkansing! We blijven tot en met de finale, we zullen het niet zo uitbundig kunnen vieren als de halve finale want we willen de volgende dag vertrekken. Maar goed, dat hangt natuurlijk ook wel weer van het weer af!
Inmiddels hebben we ook het eiland verkend. We hebben een autootje gehuurd en zijn naar het midden van het eiland afgereisd. Dan praat je over een half uurtje rijden. Daar waren grotten te zien en hebben we een prachtige uitputtende wandeling gemaakt. Dat was super: erg mooie natuur en een afwisselende tocht met klauteren over rotsen en kruipen door de struiken. Het kostte Daniel zijn bergschoenen, want na een half uurtje liet de zool los van de ene schoen en na nog een half uur de andere. De tweede grot betrof een vulkaan uitbarsting en is de enige in de hele wereld die je van binnen kunt bezichtigen. Machtig mooi ook weer. Dat je in de krater staat en naar boven door de "schoorsteen" naar buiten kunt kijken. Verder een enorme ruimte die ze de katedraal noemen (en daar ook op lijkt) en een onderaarts meertje. Moe maar voldaan konden wij in de haven gewoon weer aanschuiven bij de borrel samen met Barbarossa en Brandaan.
Afgelopen zondag heeft Daniel zich bezig gehouden met een stier. Dat wil zeggen hier in Portugal en met name op de Azoren is er vrijwel dagelijks ergens op het eiland een evenement met een stier. Dan sluit men een straat af en laat men daar een stier doorheen hollen. Het publiek heeft zich verschansd ergens daar waar de stier niet bij kan komen, maar de echte durfallen staan natuurlijk gewoon op straat! De stier rent achter ze aan en de durfallen rennen weg. Erg grappig en spannend om naar te kijken en voor onze mannen (die ook de straat op wilden) steeg het adrenaline gehalte tot ongekende hoogtes. Helaas kwam Daniel ten val en schaafde zich op de rechterkant van zijn hemelse lichaam. Maar goed het was wel heel erg spannend.

Terceira

Na een dag van wisselende winden varierend van 5-25 knopen wind uit welke hoek dan ook, hebben we na 13 en een half uur varen Angra do Heroísmo bereikt! Ik moet zeggen, ik heb er allemaal niet zo heel veel van gemerkt, want ik heb een boek gelezen en toen we er waren was het boek uit! Heerlijk! En Daniel vind het zeilen heel erg leuk, dus hij kon zijn lol op, met vele wisselende zeilvoeringen. We hebben ook 2 keer een walvis(je) gezien. Helaas, zie je er niet zo hele veel van, behalve dat je een grote vis langs ziet zwemmen, die dan water omhoog spuit. Het hele staart gebeuren, wat toch wel het spannendst is, hebben we niet gezien. Walvissen schijnen op een gegeven moment naar beneden te duiken, naar 2 km diepte om daar van die reuze inktvissen op te vissen en op te eten. Op het moment dat ze duiken zie je dan die mooie staart en vervolgens blijven ze 45 minuten beneden. Hier langs de Azoren schijnen een aantal walvissen te wonen, de kans is dus erg groot om ze te spotten. Misschien maken we nog een kans. De Azoren zijn erg leuk. De mensen zijn heel erg vriendelijk! Portugal bevalt! Het weer is alleen erg wisselend, beetje zoals in Nederland. Gister een mooie dag met veel zon, dus lekker tijdens het zeilen. Vandaag weer regenachtig en kouder. Maar goed, we mogen niet klagen, dus zullen we ook niet doen. We wachten nu op een mooi wheater-window, zoals dat zo mooi heet en dan varen we vanaf hier naar Ierland. Vanaf Ierland willen we nog langs de Scilly's, dat zijn eilandjes nabij Engeland en dan langs Engeland of Frankrijk, Begië naar huis. We hebben nog 6 weken.
We komen thuis in het weekend van 14/15 augustus, maar zullen precieze datum nog bekend maken. Die weten we zelf namelijk ook nog niet! Verder genieten we nog volop en het is gezellig om dit samen met Barbarossa en Brandaan te doen.

Failal

Vandaag hebben we een autootje gehuurd en een beetje het eiland rondgetoerd. Een leuk eiland, maar jammer dat het erg mistig was. We gingen naar de vulkaan, maar daar aangekomen zagen we he-le-maal niets. Je kon er ook omheen lopen rond de krater en het zou vast een machtig gezicht geweest zijn, maar wij zagen he-le-maal niets! Koud was het ook, 16 graden terwijl het in het dal zo'n 20 graden was. We hebben gehoord dat het in Nederland 30 graden is dit weekend en dat is echt om te puffen zo heet. We hebben wel een mooi nieuw stuk land gezien dat door een vulkaanuitbarsting in 1957 ontstaan is. Machtig mooi, alsof je in een maanlandschap loopt. Dit jaar staat echt wel in het teken van de vulkanen en hun uitbarstingen, al lees je hier niets terug over Montserrat of over welke vulkanen in de Carieb dan ook. Verder was het niet zulk mooi weer, dus de stranden konden we ook vandaag weer links laten liggen. Het echte zwemmen is trouwens toch voorbij. De kinderen hebben nog wel hier in de haven gezwommen want het is echt super helder water, maar koud dat wel! Onze kinderen schijnen daar toch weinig last van te hebben. En we hebben ge BBQ-ed in de regen, dat dan weer wel! Gezellig was het weer en een chaos natuurlijk ook weer, maar dat hoort er bij! Met z'n allen op de Barbarossa. De "Cobbs"op de kade. Daan en Toine achter het fornuis, opa Henkie in de keuken achter de frietpan. Heerlijke frieten heeft hij gebakken. En nu is de Zilvermeeuw alweer vertrokken. Op naar de volgende eilanden en zij zullen alweer spoedig vertekken richting het vaste land van Europa. Wij hebben gepalaverd en besloten om waarschijnlijk Ierland ook nog aan te doen. Het ligt toch op de route, dus waarom niet! Het plan is om waarschijnlijk dit samen met Brandaan en Barbarossa te doen!

Horta

We zijn heel goed aangekomen in Horta! Twee uurtjes na de Barbarossa. Iedereen stond op de kade te zwaaien toen we binnen kwamen varen. Wat een fantastisch gevoel! Na 15 dagen, 15 nachten en 9 uur. Brandaan had geregeld dat we met zijn vieren (ook Zilvermeeuw was net aangekomen) naast elkaar aan de kade konden liggen. Horta is een echte vertekkershaven. Midden in de oceaan, iedereen komt hier langs. We zijn gelijk aan de champagne gegaan en Brandaan en Barbarossa hadden appeltaart gebakken. Helaas moest die tot morgen wachten, want we moesten eerst een hapje eten met z'n allen in café Peter Sport. Buiten, want met 13 man kun je nergens binnen zitten. Koud, brrr, maar super gezellig. Het is laat geworden, net zoals de dagen erna. We hadden veel in te halen, borrels, kletspraat. De tijd is weggevallen en we zitten weer ouderwets bij elkaar. Inmiddels komt alles op gang. Klusjes op de boot, wasjes gedraaid, gewoon weer in de wasmachine. Ik heb er een tennisarm aan overgehouden aan dat gekke wasmachientje van mij, ook al had ik niet zonder gekund. Jan heeft mij al behandeld, een fysiotherapeut eerste klas. Pijn doet het wel, maar ik mag niet klagen. Boodschappen zijn al deels gedaan en nu vandaag staat in het teken van de voetbal. Helaas hebben ze hier vandaag een feestdag en is het café met het televisiescherm gesloten. We moeten dus op pad om iets anders te zoeken. Maar het is hier leuk, het voelt als thuiskomen. We komen de dagen wel door, eigenlijk vliegen ze voorbij. We zijn ook al bezig met de beruchte muurschildering. Iedere vertekker die op Horta aankomt mag een muurschilderij op de kade maken. Ook wij proberen ons logo neer te zetten, ook al is dit makkelijker gezegd dan gedaan.

Dag 15, nog maar 30 mijl te gaan!!!!!!

Land in zicht!!!!!! Over enkele uren zullen wij aankomen op Horta, de hoofdstad van het eiland Faial. We kunnen diverse vulkanen al zien liggen. Hier hebben we lang, heel lang naar uitgekeken. We zijn blij. Blij dat we het gehaald hebben en blij dat we er bijna zijn. Ook vandaag, hoe kan het ook anders, is het een mooie dag! We hebben de parasailor weer opgezet en gaan gestaag op ons doel af. Er staat een mooi windje 14,15 knopen wind uit de ideale hoek. We worden verwend op deze laatste dag! De verwachting is dat we rond 9 uur vanavond aan zullen komen. Dan hebben we wellicht weer mobiel bereik, internet, wasmachines, rustig vaarwater, borrels, aanspraak en gezelligheid. De Brandaan is er al, zij hebben een plekje voor ons allen gereserveerd. Volgens de verwachting moet de Zilvermeeuw nu ook aangekomen zijn. Barbarossa vaart op 12 mijl afstand van ons. Niet te geloven hé?! Een zelfde soort scenario hadden wij met onze eerste grote oversteek, toen kwamen wij na 1900 mijl, een uurtje NA Brandaan en Barbarossa aan in Suriname! Ik ben trots op ons! Trots op de kinderen, die elkaar zo af en toe in de haren zitten, maar die dit ook weer na 5 minuten vergeten zijn en die het echt uitstekend gedaan hebben. Kanjers zijn het, zij hebben niet geklaagd! Baaf, die toch ook nog aan school heeft gedaan en uiteindelijk toch ook in zijn afrondingsfase is gekomen! En mijn man, de kapitein, wordt vandaag wegens vaderdag een klein beetje extra in het zonnetje gezet, op hem ben ik bijzonder trots! Hij heeft ons, met vooral veiligheid in het vaandel, toch over deze grote plas geleid! En tenslotte toch ook wel een beetje op mezelf, ik heb wel geklaagd, dat moet ik toegeven, want het is en blijft mijn ding niet die oversteken, maar ik heb het toch maar weer mooi gedaan en we hebben het met z'n allen toch maar weer mooi gedaan! We gaan aan de champagne (die we nog van Gerard en Karin gekregen hebben, dank je wel daarvoor!)en ik heb vernomen waarschijnlijk ook aan de Hollandse appeltaart.............

Dag 14, nog 165 mijl te gaan!

Het is helemaal leuk! We hebben sinds gisteren de motor aan en de motor bij! Er staat 10 knopen wind uit de perfecte hoek en we hebben de parasailor opgezet! Voor het mooie zouden we er eigenlijk nog een paar knopen wind bij moeten hebben, maar het gaat geweldig! De eerlijkheid gebied me te zeggen dat Daniel graag de parasailor op wilde, want ik vond het allang lekker gaan. Maar nu dat mooie lichtweer zeil opstaat, is het echt een plaatje en zelfs met de motor bij staat ie fantastisch! Die motor staat bij omdat we anders pas maandag aan zouden komen en we hebben ons er nu op gefocust om morgen, al is het morgenavond, heerlijk aan de borrel te gaan. Vanmorgen waren er alweer dolfijntjes rond de boot, maar ook hier moet ik weer zeggen, dat ik ze nu niet gezien heb, omdat ik zo lekker lag te slapen. De boot vaart zo fijn als ie recht ligt! En dan de wedstrijd, ouderwets aan de radio gekluisterd zaten wij, de SSB op het voetbalkanaal! Heel leuk! Nog leuker is dat ze hebben gewonnen, olé olé olé.......De Barbarossa schijnt oranje versiert te zijn, maar helaas heb ik aan oranje vlaggetjes niet gedacht. Zouden gekleurde vlaggetjes ook mogen?

Dag 13, nog 273 mijl te gaan!

En we vergeten toch bijna een blog te schrijven over vandaag! Waarschijnlijk komt dat, omdat we niet zo heel veel hebben meegemaakt vandaag. Vanmorgen begon slecht, ik was er helemaal niet happy mee. Daniel zit me dan een soort van uit te lachen, waardoor ik dan ook wel weer lachen moet, maar ik had absoluut geen reden om te lachen! Er stond wind, heel veel wind, zoveel, dat de boot al sinds enige uren zo schuin stond dat hij water maakte in de gangboorden. Op zich niet zo heel erg, een boot kan dat goed hebben, maar binnen in de boot, staat ook alles schots en scheef inclusief jezelf! En daar ben ik nou wel een beetje klaar mee. Altijd maar scherp aan de wind moeten varen! Daarbij kwam dat de wind ook nog eens uit de verkeerde hoek kwam, dus we voeren sowieso de verkeerde kant op en het miezerde, de wereld zag er weer grijs en grauw uit. Kortom weinig reden tot lachen! Máár, daar kwam toch de ommekeer, want op een gegeven moment draaide de wind, viel hij weg, mocht de motor aan en kwam het zonnetje door! De boot vaarde niet langer schuin en ik kon een boterkoek bakken. Dat had ik Daniel beloofd, want hij vindt het altijd jammer als de wind wegvalt! Afijn, we vermaken ons hier wel, hebben hoop lol en nog 2 dagen te gaan!

Dag 12, nog 445 mijl te gaan!

We hebben een spannende nacht achter de rug! Gisteren hadden we veel wind en we zouden nog een frontje overkrijgen. Dat gebeurde ook! Gisteravond hadden we erg veel regen. In zo'n bui kun je ook wind verwachten en een draaiing van de wind. Alert als dat we waren, gebeurde er niets. Halverwege mijn wacht draaide de wind zoals verwacht naar het zuid westen, maar echt van het ene op het andere moment. Gelukkig stond de stuurautomaat op de windvaan, zodat ik alle tijd had om Daniel uit zijn bed te trommelden en we samen overstag konden gaan. En dat lukte ons niet! In een wind van 30 knopen, met hoge golven en een tankschip op 4 mijl afstand kregen we de boot niet door de wind heen. Raar.
Motor bij en nog lukte het niet om door die wind heen te draaien. En in het donker, zie je echt helemaal niets. Je snapt ook niet echt wat er dan gebeurt. Uiteindelijk na de boot op goede stabiele koers te leggen en het nogmaals te proberen, lukte het om em te draaien. Het bleek dat er boven onze boot, draaiende winden bezig waren om ons het leven zuur te maken. Op de plotter zie je ook dat we een rondje hebben gemaakt zonder door de wind te gaan! Das knap! Dat hadden we niet eerder gedaan en kan nu ook afgevinkt worden. Hoeven we niet nog een keer te doen! Vanmorgen scheen het zonnetje weer, kwamen er weer dolfijntjes rond de boot zwemmen en lacht het leven ons toe! Helaas is ook de wind gaan liggen (dat zeg ik) want we varen nu op de motor en maken totaal geen snelheid meer! De teller blijft alweer een paar dagen staan op aankomsttijd over 3 dagen, maar ja, dat zei die 3 dagen geleden ook al. Het kan dus nog wel even duren!

Dag 11, nog 550 mijl te gaan

We gaan als de brandweer! Uiteindelijk is gisteravond de wind opgestoken. Om een uur of 7 hadden we de motor maar uitgezet, maar pas tegen middernacht begon het lekker door te waaien. Uit het zuidwesten, dus de ideale hoek: ruime wind op weg naar Horta. 20 en later 25 knopen zorgen voor een snelheid van zo'n 7,5 knoop. Maar goed, zoals Cruijff zou zeggen: elk voordeel heb z'n nadeel en voor ons betekent dat dat er geen taarten worden gebakken. Nou hebben we gelukkig nog wat over van gisteren (vooruitziende blik van Mo) dus komen we ook deze dag wel weer door. Voor de rest doen we ook niet veel. Er namelijk toch ook wel wat golven en dan is het allemaal wat lastig. Maar geen zeeziektes meer, dus niet te veel geklaagd. Morgen gaat de wind weer liggen en wordt het weer motoren.

Dag 10: nog 686 mijl te gaan en .... chocolade taart

Na een rustige en heldere nacht begon het vandaag redelijk. Het miezerde een beetje, dus grijze luchten, een beetje zoals Nederland in de zomer. Het voelt al net alsof we thuis zijn. Maar belangrijker: weinig wind en golven, dus toen ik wakker werd (ik ga meestal 's-ochtends nog even een uurtje liggen als Mo de wacht heeft overgenomen) kwamen mij de dampen van de beloofde chocolade taart al tegemoet! Die hebben we met een lekker kopje koffie (de eerste deze oversteek) aangesneden. Zo is het leven, ook in Nederlandse omstandigheden, toch wel erg goed.
De rest van de dag stond in het teken van wachten op de wind. Sinds gistermiddag varen we al op de motor en vandaag zou in de loop van de dag de wind gaan aantrekken en vanavond zelfs naar een stevige windkracht 5 vanuit het zuidwesten doorzetten. Nou, we wachten nog steeds! Weliswaar hebben we de motor om een uur of twee kunnen uitzetten, maar het blijft sappelen. Gelukkig hebben we stroom mee en maken we daarom nog goede voortgang, maar van de wind moeten we het niet hebben. En achter ons (waar de wind vandaan moet komen uit een frontje) schijnt de zon. Ach, wel lekker rustig en relaxed zo, en het voetbal moeten we dan maar op de wereldomroep luisteren.

Dag 9, nog 845 mijl te gaan en ... klapgijp

Vanmorgen was er een akelig miezerbuitje, maar dan wel zo eentje die een hele lange dag kan duren! Alles grijs en grauw en nat en somber. Zo mooi als dat het gister was, zo somber was het vandaag. Op een geven moment, (er was voor vandaag geen wind voorspeld) kwam er wind en tegelijk een regenbui met nog meer wind en daarin een draaiende wind. Daniel was met de zeilen bezig en dacht, ik trek eerst maar even mijn zeilpak aan en tegelijk komt daar de KNAL...... klapgijp en even later is heel de grootschoot UIT de boot getrokken! Ik ben zó blij dat we op dat moment allebei binnen waren, het was echt een doodsklap geweest! De ergste scenario's gaan nu nóg door mijn hoofd, maar we hebben zoveel geluk gehad. Inmiddels heeft die handige Daan de boel weer provisorisch hersteld en we kunnen er weer mee zeilen. De traveller (wagentje waarmee je de grootschoot van bak- naar stuurboord kunt bewegen) was losgeschoten en heeft twee bouten gebroken en verloor onderweg zijn twee lagers. Die lagers hebben we uit een ander wagentje kunnen halen en de bouten zijn nu door wat touwwerk vervangen. Zijn we toch weer de hele ochtend zoet mee. Ik had beloofd dat als er geen wind zou zijn ik een chocoladetaart zou bakken, maar ja, door alle omstandigheden en toch die wind moet de taart dus nog even wachten. Gelukkig is het weer opgeknapt en is de wind weer gaan liggen. Het zonnetje liet zich nog heel even zien en dat was lang genoeg om weer alle kleren, kussentjes en zeilpakken weer te drogen. We gaan er weer voor!

Dag 8, nog 913 mijl te gaan

Eigenlijk wilde ik zeggen, we hebben het "halfwaypoint" bereikt, maar dat hebben we nog net even niet! De afstand Bermuda naar Horta bedraagt 1791 mijl. Daarvan hebben we er al 1087 afgelegd, maar we zitten nog niet eens halverwege!!!!! Door alle depressies, die meer aanwezig zijn dan andere jaren (klimaatsverandering?) hebben we wat mijlen meer afgelegd. Daniel gaat voor safe! En dat is maar goed ook, anders hadden we nog veel meer wind over ons heen gekregen. Helaas duurt het daarom allemaal wel wat langer. Maar vandaag hadden we een topdag! Niet eens zozeer door de afgelegde mijlen, want die vallen mijn inziens wel mee, maar meer omdat eindelijk de wind eens is gaan liggen. Wat later volgen dan ook de golven. De motor staat aan en geeft ons(lees: mij) de gelegenheid de boot eens goed te luchten! De luiken konden weer open, er is een klein wasje gedaan, de boot is uitgeveegd, Daniel heeft pannenkoeken gebakken, we hebben lekker buiten gedoushed ( zóóóóó koud!!!!!) en haren gewassen en het voelt gewoon weer lekker fris! Helaas liet het zonnetje zich niet al te lange tijd zien, maar we motoren nog volop en naar alle waarschijnlijkheid zullen we dit tot morgen ook wel blijven doen.

Dag 7, nog 1084 mijl ta gaan!

Niets zo veranderlijk als het weer, als de wind. Sinds gisterochtend hebben we weer veel wind. Zo'n 25 knopen, windkracht 6 met hoge golven! Echt ziek worden we er gelukkig niet meer van, maar het blijft heel vervelend. Vooral als je dingen moet pakken, door de boot moet lopen of in de keuken staat om dingen klaar te maken. Drinken pakken is een klein feestje op zich! En nog steeds moeten we heel wat mijlen afleggen......Toch is de sfeer goed. Ik moet zeggen, ik was diegene die er nog het meeste moeite mee heeft, want "oversteken" is echt mijn ding niet! Maar gelukkig schijnt het zonnetje weer, kont de wind ook weer iets meer van achteren en moeten we genieten van het moment. En er zijn ook nog genoeg leuke momenten!

Dag 6: nog 1227 mijl te gaan

En we zeilen weer! Gisteren nam in de loop van de middag de wind steeds verder af en moesten we noodgedwongen de motor starten. De hele nacht de motor bij gehad en lekker tuffen op een vlakke zee. Wel rustig, hoewel zowel Mo als ik niet zo best hebben geslapen. Waarschijnlijk zijn we er zo aan gewend om scheef in bed te liggen met het geruis van water om je heen, dat als dat opeens het monotone motorgeluid is, we niet meer zo best slapen. Maar goed, de accu's en de watertanks zijn weer vol, want als de motor draait, draait ook de dynamo en zetten we de watermaker aan. Vanochtend begon het dan weer te waaien en nu ook uit een wat gunstiger hoek. Heerlijk windje uit zuidoost en lekker zeilen. Zo moet het zijn! Elke dag luisteren we op de kortegolf naar "Herb", een goeroe voor de zeilers tussen de oostkust van de VS en de Azoren, van de Carieb tot Canada. Hij maakt gedetailleerde voorspellingen voor alle boten die zich aanmelden en doet suggesties om stormen en fronten te ontwijken. Tot nu toe werkt ons plan om op de 32e breedtegraad te blijven prima. Volgens de voorspellingen moet de wind vanmiddag gaan aantrekken en draaien naar zuidwest. Zo'n 20-25 knopen is best stevig, maar de windrichting is gunstig voor ons. Dit blijft dan tot zaterdagavond, waarna de wind wegzakt tot variabel op zondag en maandag. Tegen die tijd gaan we ook wat meer noordelijker koersen, op weg naar de Azoren.
De kinderen zijn ondertussen druk met hun Nintendo's. Onvoorstelbaar hoe lang ze met de apparaten bezig kunnen blijven. Maar ze hebben er een hoop lol bij en wisselen af en toe de spelletjes af met een DVDtje. We laten ze maar lekker, want afgezien van een enkel bordspelletje kunnen we ze niet veel ander vermaak bieden. En al is dit voor hen niet het meest leuke onderdeel van de reis, ze klagen niet! Mo en ik lezen veel of liggen wat te luieren in de kuip. Vandaag hadden we eindelijk beet! Een gigantische zwaarvis van wel zo'n 2 meter lang! Een onmogelijke taak om die binnen te halen. Uiteindelijk knapte de lijn, vis er met aas en al vandoor en het grappige was, dat hij werkelijk een vreugdedans OP het water maakte. Hij kwam er meerdere malen met zijn volle lengte uit, om op zijn staart op het water te dansen. Met mond open vol bewondering hebben we staan te kijken! Dit hebben we nog nooit gezien en zullen we waarschijnlijk ook nooit meer zien! Verder hebben we nog iedere dag contact met Zilvermeeuw, Brandaan en Barbarossa. Brandaan ligt zo'n 270 mijl voor ons en zal 2 dagen voor ons de Azoren bereiken. Zilvermeeuw en Barbarossa ongeveer 1 dag eerder. Helaas is het einde nog niet in zicht, want het tellertje van de aankomstdatum verschuift nog steeds de toekomst in.

Dag 5: nog 1331 mijl te gaan

Na gisteren een regenachtige dag te hebben gehad, begint het vandaag mooi zonnig. We hebben gisteren het lang verwachtte frontje over ons heen gekregen en het leek wel alsof we op de Noordzee aan het varen waren: grijs, koud, winderig. Geen bal aan. De wind is in de loop van de middag wel wat geminderd en is nu (en de hele nacht ook al) een comfortabele 13-15 knopen. Wel moeten we wat scherper aan de wind, want de wind komt nu uit het noordoosten. Driemaal raden waar wij naar toe moeten... Maar goed, op zo'n afstand maakt een beetje omvaren ook niet zo heel veel uit, al lijkt het erop dat we Nederland-Japan op 19 juni net niet gaan halen. Helaas!
Verder geen bijzonderheden aan boord. We praten elke dag even met Brandaan, Barbarossa en Zilvermeeuw en prijzen ons gelukkig dat wij het rustigste weer hebben, hoewel het bij hen nu ook wat is opgeklaard.

Dag 4, nog 1439 mijl te gaan

En vandaag gaat het gelukkig weer een beetje beter. Er staat nog veel wind, tussen de 20-25 knopen windkracht 5-6 met flinke golven. Maar de wind is iets gedraaid en we hoeven niet zo heel scherp (schuin) aan de wind te varen. Wel hobbelen we door. We worden weer eens van links naar rechts gesmeten.Ook laat het zonnetje het vandaag eens afweten. Dat is jammer, want dat scheelt een boel. We hebben zelfs al weer regen gehad. Van die miezerige buitjes. Maar de stemming is goed, de kinderen doen het goed. We gaan zien wat vandaag ons brengen zal......

Dag 3, nog 1543 mijl te gaan

Das knap hé, das nog meer dan gisteren! Gisteren zijn we vanwege veiligheid door teveel wind een stuk terug gegaan! Beetje teleurstellend dat we daardoor dus een flinke dag zijn kwijt geraakt en hopelijk hoeven we dat niet nog eens te doen! Het valt mij niet mee het leven op zee, ik heb er geen zin in vandaag. Ben moe en zweterig en ga mezelf straks maar eens verplichten tot een lekkere buitendouche om zo misschien iets op te frissen. De kinderen doen het fantastisch. Hebben ontdekt dat je met elkaar monopoly op de Nintendo kunt doen, dus dat wordt nu de heel dag gespeeld. Daan deed vandaag ook een potje mee, totdat er weer een flinke sloot water door een luik naar binnen kwam, we leren het ook nooit!!!!! We proberen ons staande te houden, maar we hebben ook begrepen dat wij nog niet eens reden tot klagen hebben. Barbarossa vaart ergens bij ons in de buurt, zal zo'n 20-30 mijl zijn en zijn al 10 dagen op zee, omdat zij vanuit de Bahama's vertrokken zijn en niet langs Bermuda waren gegaan. Zij gingen dus niet langs start hahahahahaha en kregen ook geen 200 euro! Gekkigheid. Zelfs bij mij heeft het monopoly virus toegeslagen! Brandaan vaart flink noordelijk en zit in windkracht 6-7 en soms zelfs 8. Zij kunnen niet buiten zijn, hebben heel veel wind en nog meer golven. De Zilvermeeuw vaart daar weer achter en heeft het volgens mij het moeilijkst. Flinke onweersbuien en nog meer wind! Zo zijn we in ieder geval met zijn vieren en nog veel meer bootjes, waarvan wij het bestaan niet weten, op weg naar de Azoren! Overdag kom je niets of niemand tegen, soms een paar zeemeeuwen, die vrolijk achter de boot aanfladderen. De visvangst hebben we op een laag pitje gezet, vandaag geen hengel uitgegooid, we hebben er allemaal niet zo'n zin in. 's Nachts kom je 1 of 2 tankschepen tegen, die dan weer akelig dicht in de buurt komen en dat je dan maar mag hopen dat ze je zien! Afijn, we slaan ons er wel doorheen, maar de gedachten aan thuis, komen nu vaker en veelvuldiger binnen........ik wil naar huis!!!!!!!!

Dag 2, nog 1529 mijl te gaan

We hebben dus al 2 dagen en 2 nachten gehad! 361 mijl afgelegd. Dat is niet slecht. Helaas is er nu heel veel wind voorspelt, hier op de grote plas en dat betekent dat we op dit moment bijliggen.....Bijliggen is het grootzeil in het midden houden, genua bak trekken, dus naar de verkeerde kant en tegensturen. Dit werkt goed. Onze kraanlijn was losgeschoten en 3 maal om de mast gedraaid. Nu moest ik Daniel in de mast hijsen en dit op volle zee, maar het is ons beiden gelukt. De kraanlijn zit weer (tijdelijke oplossing, want we hadden geen ieniemienie harpje om hem goed vast te zetten) Straks varen we een stukje terug, richting zuid-west, daar waar we vandaan gekomen zijn om een naderend frontje hopelijk langszij te laten passeren. Verder doen we het goed, maar gezien de vorige keer, willen we niet in al te veel wind terecht komen. Gisteren hebben we nog wel heel veel dolfijntjes gezien. Zouden het dezelfde zijn, als die ons voor Bermuda, zo'n warm welkom wensten? Het blijft een mooi gezicht!

Oversteek naar de Azoren, dag 1 - nog 1672 mijl te gaan

We zijn vetrokken!
Gistermiddag 12 uur sharp hebben we de trossen losgegooit voor de overtocht naar de Azoren. In totaal 1790 mijl te gaan, waarvan we de eerste 120 inmiddels al hebben afgelegd. Vertrekken was weer een doorpezen: laatste boodschapjes, uitklaren, bijboot opruimen, diesel tanken, boot vaarklaar maken. Wat een stress! Maar zodra de zeilen staan en we goed op koers liggen, valt de rust over de boot (althans, over mij). Heerlijk zeilweertje: 12-15 knopen wind uit het zuiden, vlakke zee, zonnetje. Het leven is mooi. We maken goede snelheid van 6-7 knopen, en als dat zo doorgaat kunnen we misschien zelfs Nederland-Denemarken nog halen in Horta. Ok, iets te optimistisch, we mikken op Nederland-Japan op de 19e. We varen de komende dagen pal oost, en nog niet noord-oost, omdat er dinsdag een front over de regio langskomt met veel wind. Dat front heeft met name ten noorden van ons veel wind, dus vandaar dat wij nog even wat zuidelijk blijven. Daarna zullen wij ook noord-oostelijker gaan varen om niet middenin het Azoren-hoog terecht te komen. Daar waait het namelijk niet, en dat schiet dan niet zo op. Voor de rest beleven we niet zoveel. Overdag schijnt de zon, 's-nachts staan er sterren. De maan laat het een beetje afweten, want we zitten in het laatste kwartier (dan komt hij op vlak voordat de zon opkomt). De visvangst is bedroevend. Ondanks onze twee lijnen die we elke dag hebben uitstaan, hebben we al weken niets gevangen. Wel zien we regelmatig Portugese oorlogsschepen langskomen. Dat zijn kwallen met een soort zeiltje op hun rug. Ziet er leuk uit, maar zijn erg giftig.

En we maken ons weer klaar

Vandaag, vrijdag, een dag van klusjes en ons weer vaarklaar maken! Gek genoeg heb ik er zin in.
Niet om zolang te varen, maar wel om straks iedereen weer te zien op de Azoren. Heb zin om weer lekker een biertje te drinken in café sport met Barbarossa en Brandaan. En hopelijk ook nog met de Mjolner! Hopelijk krijgen we niet zoveel wind, kwestie van weerkaartjes goed uitlezen en zorgen dat je niet in teveel wind komt of juist in teweinig wind. Dat vind ik dan weer niet zo erg, maar ja we moeten tenslotte wel 1800 mijl wegtikken en dat gaat niet op diesel alleen. En sowieso zou je daar hoorndol van worden. Die lucht en die herrie. Hopelijk vangen we wat vis, dat zou heel lekker zijn. En verder hebben we genoeg voorraad ingeslagen. Veel fruit, jammie en morgen ook nog de laatste groenten. We gaan uitklaren, diesel tanken en dan zachtjes op weg. Hopelijk zijn we voor de lunch op pad. En oh ja, ik vergeet het steeds te zeggen, alweer hartelijk bedankt voor de fantastische cd uit de houdou mand. Weer verbaasd over zoveel creativiteit! En iedereen gefeliciteerd met het uitlopen van d eavond 4-daagse. We hebben veel aan jullie gedacht!

Bermuda

Ondanks dat we nog niet echt gemeld hadden dat we zijn aangekomen in Bermuda, zijn we er toch echt en zijn we niet in de fameuze driehoek verdwenen. We liggen in St George, het stadje in het noorden van het eiland. Eergisteren kwamen we hier aan. Het is een soort binnenmeer of eigenlijk binnenmeertje, met een kanaaltje naar zee. Het ligt hier enorm rustig en we komen na een week op zee lekker bij. Inklaren blijkt een fluitje van een cent. Wel een flinke cent, want ze vragen er $175 voor! Maar iedereen is zeer behulpzaam en erg vriendelijk.
Na een heerlijk rustige nacht en lekker uitslapen gaan we 's-middags het stadje eens in. Het is pitoresk, schoon, opgeruimd en erg toeristisch. Ferry-ladingen vol met cruiseschip opvarenden worden elk uur uitgeladen om rond te kijken op deze World Heritage locatie. Het blijkt dat Cruiseschip "Veendam" hier voor anker ligt! Toch wel apart, en ik stel me zo voor dat geen van de (overwegend gepensioneerde Amerikaanse) opvarenden ook maar een flauw benul heeft waar Veendam ligt, hoe liederlijk het daar is (zodat je daarom je cruiseschip zo noemt) en dat dat mijn geboorteplaats is! Maar goed, dat kun je ze niet kwalijk nemen.
Alle huisjes hebben dezelfde witte daken en dat heeft de lokale welstandscomissie hier goed bedacht. Het geeft een zeer fraaie beeld met die diep blauwe lucht, het groen van de vele bomen en de pastelkleurige muren. Die dan overigens wel weer in alle mogelijke combinaties mogen. We lopen wat door het stadje en drinken een schandalig duur biertje en komen er teruggekomen op de boot achter dat de "Whistling Maid" net is aangekomen. We hebben hen voor het eerst in Dominca ontmoet tijdens een tour en kruisten hun pad weer op de BVI's. Althans zij kruisten ons pad, want wij gingen voor de wind en zij waren aan het opkruisen. Ze zijn toevallig tegelijkertijd met ons uit de BVI's vertrokken en kwamen eigenlijk ook tegelijkertijd aan, maar door motorpech moesten ze net buiten het binnenmeer ankeren. Erg leuk om hen nu weer tegen te komen.
Het plan voor vandaag was om de rest van het eiland eens te ontdekken. Met de fast ferry naar West End waar een Engels Naval Dockyard is. Nou zijn wij inmiddels wel wat gewend qua engelse forten, maar deze spande toch wel een soort van kroon, in negatieve zin. Niet vanwege het fort zelf: groot en indrukwekkend, wat moderner dan die in de Carieb. Wel qua commercialisering: Dit is ook de plek waar de cruiseschepen aanleggen en het hele dockyard is ingericht als een soort Disneypark, met om de 50 meter een (invalide) toilet, restaurants met hamburgers, giftshops en nog meer giftshops. En ook bij de scooterrental heb je gifts. En verder is er dan nog een dolphin zwembad, waar je voor schandalig veel geld met dolfijnen kunt zwemmen in een pierebadje. Het kostte ons niet veel moeite de kinderen uit te leggen wat het verschil is met de dolfijn ontmoetingen die wij hebben gehad en wat dan leuker is.
Enigszins ontgoocheld hebben we maar snel de ferry genomen naar Hamilton, op zoek naar vullingen voor de gasflessen. In Hamilton komen we de "Veendam" weer tegen. Toch even een poging gewaagd om een rondleiding te krijgen. Maar helaas hebben de beveilingingsbeambten weinig tot geen gevoel voor humor en al helemaal geen idee waar Veendam ligt. Ik krijg ze niet uitgelegd dat de Promenade toch echt parallel loopt aan de Kerkstraat en dat wil ik graag zelf even controleren op dit schip. En of Veenlust nog bestaat...
Het vullen van de gasflessen gaat zonder een vuiltje aan de lucht, maar we zijn te laat voor de ferry terug naar St George. Dan maar de bus, en daarin krijg je dan een veel beter beeld van de lokale bevolking. Het is ook wel een erg mooi eiland. Mooie huizen, veel groen, blauwe lucht, allemaal baaitjes met bootjes en fantastische uitzichten op zee.
Morgen blijven we nog een dagje hier. Beetje school, inkopen doen enz en dan is het plan om zaterdag te vertrekken naar de Azoren. Het weer ziet er vooralsnog goed uit.

We naderen Bermuda

Nog minder dan een uur te gaan en ik moet zeggen, het leven op zee heeft zich na dag 4 en 5, aanzienlijk verbeterd! Het is heerlijk om in een vacuum te leven, waarin tijd geen rol speelt. De dag vliegt voorbij en daar hoef je niet eens zoveel voor te doen! Hopelijk hebben we als we straks (na een dag of 5) naar de Azoren gaan, dezelfde wind als die we nu hebben. Super! Daniel zal het misschien iets te weinig wind vinden, want de laaste 2 x 24 uur hebben we eigenlijk alleen maar gemotord. (Take as much fuel as you can!!!)
De lucht is blauw, het zonnetje schijnt en Bermuda; Here we come! Alleen.....ze zijn zo verrekte streng hier in Bermuda! 30 mijl uit de kust moeten we ons al melden, we moeten ons straks weer melden, we MOETEN éérst naar St. George om ons in te klaren, we MOETEN de gele vlag hijsen.......Die gele vlag is een quarantaine vlag, we mogen niet van boord zonder dat de autoriteiten ons hiervoor toestemming hebben gegeven. Ik moet zeggen, zelfs Marokko was zo streng nog niet. We hebben er zin in, maar hoe dit gaat aflopen........

iets over de laatste dagen......

Floris zegt;
liever op school te willen zitten dan op zo'n vreselijke hobbelende boot in zo'n vreselijke warrige zee

Baaf zegt;
ik merk dat we langzamerhand naar huis gaan, want het is hier koud!

Katelijne zegt;
ik zal blij zijn als we er zijn!

En eigenlijk willen we dat allemaal! Het is jammer dat we een van de weinige boten zullen zijn die Bermuda aandoen, want elke boot die we kennen is rechtstreeks naar de Azoren gevaren. Toch is het ook wel weer leuk om na een week een tussenstop te maken. Even bij te komen, weten hoe het ook alweer ging allemaal. Misschien een laundry service en zeker een supermarkt bevoorrading aan te doen. Toch loopt alles als een trein. Jammer dat de vissen niet willen bijten, maar gelukkig blijft het zeewater nu waar het wezen moet en vliegt het niet meer door de kuip en door de luiken heen. Pfffffft. Onnodig om te zeggen dat we weer water gemaakt hadden! De dekbedden zitten er zogezegd weer in en het is ook weer fijn om een shirtje aan te trekken. Dát is wel heel erg lang geleden. Bikini's kunnen dadelijk ook opgeborgen worden. En zoals Daan heeft gemeld, de zeilpakken zijn ook weer tevoorschijn gehaald. Ongelofelijk dat je van het een op het andere moment weer in 4 lagen gepeld zit. Het water is hier nu 20 graden. Dat is 8 graden kouder dan in de Carieb. De Carieb hebben we nu voorgoed achter ons gelaten. Je merkt het ook aan de lucht. Frisse, blauwe met wolken luchten, een beetje zoals we thuis ook hebben. We denken veel aan thuis. Het is ook goed om weer naar huis te gaan, maar we moeten ook niet vergeten nog even te genieten wanneer dit kan (al heb ik de boot de laatste dagen ook heus weleens vervloekt......)want we hebben tenslotte nog 2 en een halve maand te gaan!

Op weg naar Bermuda: nog 120 mijl te gaan

Zo zwaar als we het gisteren hadden, zo goed gaat het nu weer. Het blijft me telkens verbazen hoe verschillend de zee kan zijn, in korte tijd. Gister, nadat de wind was afgenomen hebben we nog een dag lekker gezeild. Beetje teveel gereefd, maar we hadden niet zo'n zin om al te schuin te gaan, en ach 4-5 knopen is toch ook prima. Zo merk je dat 2 dagen hakken niet in je koude kleren gaat zitten. Gisteravond is de wind nog verder afgenomen en hebben we de motor gestart. De zee was vrijwel vlak geworden (op de eeuwige oceaandeining na), het was onbewolkt en de maan deed goed zijn best. Dat beeld gaat me zeker bijblijven en is onbeschrijfelijk als je het nooit hebt meegemaakt. De glinstering van de maan op de zee, de miljoenen sterren en een uitzicht van 360 graden rondom en 180 graden bovenlangs. Da's veel om naar te kijken in zo'n nachtwacht. Dan is 3 uur opeens vrij kort. Vanochtend lekker gedouched met z'n allen op het achterdek. Wat een luxe toch, lekker al het zout uit de haren wassen en iedereen weer lekker fris. Maar ook wel behoorlijk koud. We merken duidelijk dat we uit de tropen zijn. 's-Nachts zitten we inmiddels met zeilpakken aan tegen de kou en de dekbedden hebben we ook weer tevoorschijn getoverd. Overdag is het nu weer erg lekker, met veel zon. Het mooie weer (afgezien van eigenlijk wat te weinig wind en uit de verkeerde hoek) blijft de komende dagen nog even, dus we zullen wel door motoren tot aan Bermuda, waar we morgen verwachten aan te komen.

Nog 240 mijl te gaan!

En we hebben het zwaar, heel zwaar! 5 nachten gehad, 6 dagen! Hopelijk nog 2 te gaan! Hoe rustig het in het begin was, hoeveel wind we gisteren hadden. Ik had al de hele tijd het gevoel dat ik een blog moest schrijven en dan denk je, daar heb ik de hele dag voor, dát gaat wel lukken! Maar de dag gaat voorbij en je hebt niets gedaan en daar komt de volgende dag en je kúnt ineens niets meer doen! De wind, daar was de wind, met 25-30 knopen en ook niet echt uit de goede hoek! We hebben gehobbeld, de golven waren hoog en gingen kriskras door elkaar heen. Alleen Floris en Katelijne doen het prima! Baaf en Daniel hebben vissen gevoerd, voor zover er wat te voeren viel, want gisteren was het echt de slechtste dag van de hele reis. Ik heb niet kunnen koken, de boot gaat zo heftig heen en weer, dat het onmogelijk is om ook maar iets te pakken of te doen. Zelf hang ik van pilletjes aan elkaar. Nu is de wind iets minder, maar het gehobbel niet echt. Ik ga weer liggen, daar varen we het beste bij!

240 mijl gelegd in (2x 24 uur) nog 595 mijl te gaan

Dag 2 of eigenlijk dag 3? Hmmmmmm, 3 dagen, 2 nachtjes, na 48 uur hebben we 240 mijl afgelegd. Dat is niet veel, er stond nauwelijks wind. Gisteravond nog heel lang in een onweersbui rondgedobberd. Gelukkig hadden we de motor aan, zodat we nog enige voortgang maakten. Maar links en rechts waren van die flitsen te zien en daar dobber jij dan totally alone......Daarna brak de hemel open en kregen we een flinke bui over ons heen, die wel 2 uur duurde. Zat ik daar, in mijn onderbroekkie en mijn zeiljack aan. Voor eerst een beetje koud! Om 6.00 uur vanmorgen wakkerde de wind aan en dat hebben we geweten. We waren het duidelijk niet meer gewend. Veel hebben we niet gedaan, ook niet kunnen doen. We waren er allemaal een beetje weeig van. En de kinderen........wat is een veelvoud voor vervelend? Nou dat waren zij, alledrie! Ik vond het wel weer knap van mij dat er weer eten op tafel stond. Althans je moest je bord goed vasthouden, maar het is wel gelukt om in die mickey mouse keuken te jongleren met allerlei ingrdienten. Rijst met kipfilet in een lekker jusje, met knapperige salade en een hele mooie oranje paprika! Ik ben er trots op! Nu is de wind wat afgenomen, de golven nog niet, zodat we allerlei kanten ophobbelen. We hebben de koers maar wat verlegd, maar vele helpt het niet. Wel fijn dat het niet meer zo voort dendert ook al gaat dat ten koste van de snelheid!

!e dag onderweg naar Bermuda, 120 mijl gevaren

En het is een lekker windje! Zo'n 12 knopen, soms wat meer, soms wat minder, we hebben voortgang op de zeilen zo rond de 5 knopen (= 5 mijl per uur) soms wat meer, soms wat minder. We hebben de vislijnen uit, maar het lijkt wel alsof ze niet meer willen bijten. En Daniel had zich nog wel zo goed (lees: duur!) laten informeren door zo'n enthousiaste Amerikaan in Philipsburg! Helaas heeft het nog niet mogen baten. Baaf en ik hebben (omdat het ook wel tussen de oren zit) nog een klein pilletje genomen tegen zeeziekte, maar we hebben er bijzonder weinig last van. En gelukkig maar. De kindjes spelen veel spelletjes en wij lezen weer tijdschriften en boeken. Het gaat ons (tot nu toe) bijzonder goed af. We hebben weer wachten van 3 uur, maar omdat het nog zo rustig is, kun je tussendoor ook 10-minuten-haze-slaapjes pakken. Ik heb goed geslapen. Daniel schrok na zijn 10-minuten-haze-slaapje wakker van een tankschip wat zich niet met AIS op ons schermpje liet zien. Dan maar de radar aangedraaid en ja, daar was wel iets op te zien, maar koers en heading waren moeilijk te onderscheiden. Het schip liet zich ook niet oproepen. We zijn maar uitgeweken en op een halve mijl (minder dan 1000 meter) is het ons gepasseerd. Ik heb er niets van gemerkt! Gisteren was er vlak bij ons in de buurt een onweersbui. Zojuist was er aan onze stuurboord zijde een enorme donkere wolk te zien. Dat betekent zeilen reven uit voorzorg. We moeten rekening gaan houden met buien en wat slechter wordend weer. Maar gelukkig dreef de bui weer over en zitten we nog steeds te puffen in onze onderbroekies en bikini! Op naar de volgende 120 mijlen. Het totale aantal mijlen naar Bermada is 835 mijl.

We gaan ervoor!!!!

Nog een uurtje te gaan, de laatste klusjes, bijbootje uit het water, leeglaten lopen, schoonmaken, laatste duik in het o zo heldere warme water, laatste stukje op blog in de bloedhitte, het zweet gutst langs mijn lijf, ik ben doorweekt! Dit zal niet snel meer terugkomen. We zullen de dekbedden maar onder het bed vandaan halen. Joggingbroeken liggen klaar. We kunnen weer een week in de ligstand. Mooie Carieb, we laten je achter ons en gaan ervoor! Voorlopig geen internet, alleen maar SSB, maar mail gerust, want het is heel erg leuk als we straks in Bermuda aankomen om al die leuke berichtjes te lezen!

Startklaar voor Bermuda

Nou de BBQ bij Foxy's in Great Harbour was inderdaad heerlijk! En lekker veel, we kregen het bijna niet op! De volgende dag hadden we de nodige klusjes! We kregen het plan om maandag naar Bermuda te vertrekken. De hele boot moest nagekeken worden, wc-tje met pomp en afvoer moest worden schoongemaakt, mogelijk gaatje in uitlaat moest opgespoord worden (niet gevonden), want we lekken nog steeds water bij de schroefas! Vooraden nagekeken, spullen opgeruimd en noem het maar op. Ik merk wel dat we steeds en altijd maar bezig zijn. Misschien maar goed als we straks weer 8 dagen op zee zijn, hebben we eindelijk weer tijd om te lezen!!!! Op weg naar Cane Garden Bay, want dat moest o zo mooi zijn! Nou, als men dat al zegt, dan weet je eigenlijk dat het niet zo is en inderdaad. Door naar Soper's Hole om de supermarkt leeg te plunderen en diesel te tanken. Nou die supermarkt, whoh! Ik had gelezen dat de elena-op-reis.nl op de eilanden in de grote oceaan lang niet zo duur uit waren als wij hier! Mijn hemel wat een prijzen! Een stuk kaas, 27,50 us dollar!!!! Wel Hollandse maar dan nog! Een pak melk 5,67 us dollar en een pak houdbare melk ( we hadden er ongeveer 10 nodig) 3,75 us dollar. Maar goed, helaas waren er niet zo veel groente en met een paar aardappelen, 2 zakken peen, wat uien en 3 paprika's gaan wij de week varen! We moeten maar veel vis vangen en behoorlijk creatief zijn! Maar net voor vertrek kwam er een weerkaartje binnen (wij lezen weerkaartjes op computer via internet en via SSB uit, met een kans op een suptropical cycloon, die je echt niet tegen wil komen daar op weg naar Bermuda! Dus nu hebben we ons vertrek nog maar even uitgesteld. Je begrijpt, we zitten startklaar, maar het weer moet ook wel meewerken!

BVI deel 2

Er staan weer nieuwe foto's op de site! Een uitgebreide collectie van onze tijd hier in de BVI's, met o.a. de Baths, afscheid Jonathan, Bubbly Pool en Soggy Dollar Bar

Jost van Dijcke

Van Trellis Bay voeren we naar Jost van Dijcke, little Jost van Dijcke, Diamond Cay. In het kanaaltje er naartoe kwamen we onze "oude" vrienden de "Whistling Maid" tegen. Een beetje zwaaien, toeteren, schreeuwen en wat marifoon gebruik, zeiden we elkaar gedag, hoopten we elkaar nog een keer tegen te komen en zullen we elkaar wel op de Azoren zien. Dat was leuk!
In Diamond Cay is "The Bubbly" pool. Een natuurbadje wat zich steeds weer vult met opkomend water uit de zee. De wandeling er naar toe was ook een beleving, vooral op de weg terug met alle muggen en sand-fly's in de mangroves. Maar ook leuk om weer gedaan te hebben, dus die kan ook afgevinkt worden. Daarna naar einde baai, Sandy Spit. Een grote zandberg in het water met 2 boompjes en een grote struik erop! Mooi snorkelen ook weer. We lagen er samen met een klein vissersbootje en 1 catamaran. Maar toen we de volgende morgen wakker werden lagen we al met 8!!!!! Let wel: we staan om 8.00 uur op!!! Wat doen die Amerikanen zo vroeg al op? Die zijn 's morgens om 6.00 uur al aan het varen, bang om geen mooring te hebben als ze ergens aankomen. Het gekke is, ze varen ook altijd einde middag weer weg, dus waar ze dan de nacht doorbrengen is ons een raadsel. Wij hebben die drive niet zo. Wij ankeren op lekker rustig plekje en vooralsnog gaat dat goed. Na het ontbijt naar de zandberg gesnorkeld en rondje eiland gelopen. Dat was 5 minuten werk! Daarna Katelijne getoetst en op 1 na, is zij ook bijna klaar.
Moeten nu nog 1 kern van taal doen en dan begint de grote vakantie. Floris is al klaar, hij heeft al vakantie en dat komt goed uit, want wij hebben gehoord dat juf Marije is bevallen van zoon David en willen haar via deze site van harte feliciteren! Lieve juf, bij deze! Daarna zijn we 3 mijl verder gevaren naar White Bay. Daar staat de Soggy Dollar Bar en hebben we de beruchte painkiller gedronken. Afvinken! Morgen gaan we naar Great Harbour, daar staat Foxy en kunnen we hopelijk genieten van een BBQ-buffet met life-muziek. Ja, hier op Jost van Dijcke is het party-time en dat kunnen we goed gebruiken, want na de pinksteren gooien we de boot vol met diesel en boodschappen (take as much fuel en water with you, as you can carry) want dan vertekken we naar Bermuda!

Afscheid Jonthan, Trellis Bay, Tortola

Tja, afscheid nemen doet pijn en zeker van de Jonathan! Er vloeiden tranen en we waren verdrietig! De Jonathan is nu afgereisd naar Venezuela, op weg naar nieuwe avonturen! Wij toeren nog een beetje rond hier in de BVI's en het is hier nog steeds leuk! Onze tranen zijn gedroogd door de wind, want we hebben eigenlijk nog steeds een flink pak wind! Van Anegada zijn we weer terug naar Spanish Town gevaren alwaar de Jonathan zich heeft uitgeklaard en we allemaal weer boodschappen konden doen, vuilnis weggooien en dat soort dingen. De Jonathan water en diesel getankt en zo waren zij klaar voor vertrek! We hebben nog samen aan die ene mooring gelegen en ge-BBQ-ed met onze Cobb op de Valentijn. Giel zorgde voor heerlijk eten! Dat kan hij wel, die Giel! Daarna laatste potje klaverjas en de leermeesters zijn ingemaakt door hun leerlingen! Zo moet het zijn, zo zijn zij waardig klaar voor vertrek!
Wij zijn verder gevaren naar Trellis Bay, Tortola. Dat was even wennen, want het is hier erg leuk met volle maan. Dan is er hier een "full moon party" en nu is er nog geen volle maan, een klein ieniemini maantje, die in het eerste kwartier staat! Dus niks geen feesten, maar wel een hele boze Amerikaan, die vond dat we in zijn mooringenveld geankerd waren en dat was niet naar zijn zin. We moesten weg en wel zo snel mogelijk, anders zou hij de Maritieme politie er bij halen. Dat is als zoiets vanne, als je nu niet doet wat ik zeg, zeg ik het tegen je vader en je moeder en ja, dat kan hij tegen ons moeilijk zeggen, dus moest hij de politie erbij halen hahahahahaha. We liggen nu net buiten zijn veld, erg te wiebelen. Morgen maar weer verder, pas 27 mei is er hier weer een feestje en dan zouden we thuis ook een feestje hebben ter ere van de mama van Daniel, maar helaas, die stellen we ook nog even uit......

Anegada

En helaas hier geen internet meer! We zitten aan het einde van de wereld, althans zo voelt het! Ein-de-lijk ben ik ook nog eens zelf relaxed geworden en wat voelt het goed! Ook nu weer hadden we een barre tocht. De wind blijft aan, 5 tot 6 beaufort. En ook weer uit een scherpe hoek. Gelukkig hebben we ervan geleerd, dus alle luiken gingen dicht! Dit keer is alles goed gegaan, we hebben geen water gemaakt. Althans geen zichtbaar water. Helaas tovert iedere bilge van ons (vakken onder de vloer) tot onze verrassing steeds maar weer water. Waar dat toch vandaan komt. De schroefas was gemaakt, maar toch lekt daar water en niet uit de schroefas. waar komt het toch vandaan? Onze boiler lekt ook. Deze zit in een afgesloten bak en als we aan alle slangen voelen, voelen we niets en toch lekt ie water?  En onder de keukenvloer, maar die staat weer in verbinding met de achterkant van de schroefas. Afijn het kakkerlakken nest heeft zich ook verplaatst, want daar waar ze vandaan kwamen, komen ze niet meer, maar nu we zo met die bilge bezig zijn, zien we ze daar weer lopen.......pfffffft. Er wordt flink gespoten en het helpt allemaal wel, maar helemaal vanaf komen we er niet van. Ik heb me er maar bij neergelegd. Alles went! In ieder geval is het flink zeilen en Daniel geniet er zichtbaar van. De vissen willen helaas ook steeds nog niet bijten. Maar hier op het eiland is het mooi. Heel rustig. We zitten in het laag seizoen en het is sowieso een slecht jaar, dus er zijn niet veel toeristen. Er is wel een echte wasmachine en die heb ik toch maar even uitgeprobeerd voor het beddengoed. Wat is dat fijn zeg! Straks gaan we uiteten. We gaan voor een van de laatste keren kreeft eten, jammie! Vers van de pers, ze zitten hier in kooien in het water, te wachten om gegeten te worden. Dan wordt de kreeft op de steiger met een hakbijl door de midden gespleten.  De Anegada kreeft moet een van de lekkerste zijn. Nou ik ben benieuwd we hebben al aardig wat geproefd her en der, maar het blijkt dat op de kleinste eilanden, die met de minste middelen, dat zij de lekkerste kreeften klaarmaken! Morgen gaan we een auto huren en het eiland verkennen, het wordt een van de laatste dagen samen met de Jonathan!

Groot nieuws!!!!!

Baaf mag door naar 2 Atheneum!!!!!! Wij zijn heel trots en héél erg blij. Bloed, zweet en tranen heeft het gekost en let wel: het gaat nog meer bloed, zweet en tranen kosten, want Baaf moet nog wel zijn wereldschooljaar afmaken. Cijfers van toetsen tellen allemaal nog mee en ook zijn rapport moet natuurlijk goed zijn! Maar voorlopig staat hij er goed voor en daar zijn we allemaal erg blij mee. We hangen de vlag uit!

Van Peter Island terug naar Virgin Gorda

Van Norman Island zijn we naar de overkant gevaren, Road Town op het eiland Tortola. Whow, wat een drukte daar! We moesten boodschappen halen en daar zit een supermarkt. Wel een grote met ook wel grote prijzen. Een pakje knackebrood kost 4,79 us dollar. Een doosje aardbeien 7,98 us dollar. Die heb ik maar terug gezet. Met een kar vol togen wij terug naar de boot. Niet op ieder eiland kun je hier boodschappen doen en we moeten ook weer zelf brood bakken. Dat is een uitdaging, want de Jonathan bakt hele lekkere broodjes en dat willen wij ook! Maar ik merk wel dat ik veel relaxter ben wat boodschappen doen betreft. Het heeft ein-de-lijk geen prioriteit meer! Van Tortola zijn we weer naar de overkant gevaren, naar Peter Island, Little Harbour. Daar lag iedereen met een achterlijn naar de kant, maar wij hebben lekker in het midden geankerd. Wel op 15 meter diepte en ook wel weer met ons ankeralarm aan, maar het ging allemaal goed. Je kunt daar ook weer prachtig snorkelen. Ik zwom mee met een schol prachtige paarse vissen, ze vonden het goed! Een tonijn schrok zich dood van mij en zwom heel hard weg, de lafaard! Hij moet in ons haakje bijten! Maar wat is het leuk, als er boven, onder en naast je van die guppies zwemmen.......Op een gegeven moment kwam er een bootje langszij, die vroeg of we wat kinderen "te leen" hadden voor een filmpje voor You-tube. Ze wilden een filmpje maken van kinderen op een band met van die handvaten achter een dinghy. Die kinderen van ons zijn niet helemaal goed, want ze zeiden gewoon: Nee! Totdat de kinderen van de Jonathan natuurlijk gewoon keihard : JA zeiden. Ja, toen wilden ze wel. Supergaaf ook weer en wellicht staat er binnenkort een filmpje van op You-tube. Van Little Harbour zijn we terug naar Bitter End gevaren. We wilden samen met de Jonathan uit eten en in het Bitter End Yacht Resort had je uitgebreid zeebanket buffet. De tocht ernaartoe was best pittig. Windkracht 5-6 en dat precies tegen natuurlijk. Kruisend langs de eilandjes kregen we flink wat golven over ons heen. Binnen was het een puinhoop van alle spullen die naar beneden waren gedonderd en de wc voor gaf ook wat van zijn geheimen prijs. Niet zo lekker, en weer een goede les voor als we weer gaan oversteken. Maar goed, in 10 minuten was het ook wel weer opgeruimd en na een douche om alle zout uit onze haren te wassen hebben de kinderen pannenkoeken gegeten op de Jonathan. Katelijne had er wel 7 op! Baaf bleef op de boot om nog wat toetsen te maken. De andere kids gingen mee naar de kant om op het resort een filmpje te kijken zodat wij lekker ongestoord konden eten. Wat was het lekker!!!!!  En nu staat er heel veel wind en moet de zon nog gaan schijnen. We willen nog met z'n allen naar Anegada, een eiland hier in de buurt. Moeten maar even zien of dat vandaag of morgen wordt........

The Indians & The Bight op Norman Island

Van "The Baths" zijn we naar "The Indians" gevaren. Wat een mooie snorkelplek ook weer! "The Baths" waren schitterend om te snorkelen en dat hebben we vanmorgen ook nog een uur gedaan. Daarna "The Indians", 15-20 knopen wind maar prima om even te snorkelen. Wat een diepte en wat een helder water. Grote vissen, kleine vissen en dan hand in hand met je dochter snorkelen........onvergetelijk! The Jonathans op een soort van matje, die in het water blijft drijven........Hebben we weer een Baracuda of een kleine haai gezien???? Vanmorgen zat er ook een grote Barracuda onder de boot......gelukkig bleef hij ook onder de boot!!!!! Daarna zijn we naar The Bight gevaren, een baai op Norman Island. Ik had appeltaart gebakken, omdat ik gister een super heerlijk broodje van Giel had gekregen. Hier lag dus weer een uitdaging. We hebben met z'n allen de appeltaart opgegeten, maar die won geen prijs. Hij was wel lekker, maar ook daar zitten nog diverse mogelijkheden in! Ik had bijvoorbeeld nog meel van koopmans- appeltaart, maar het schijnt ook supergoed te kunnen met gewoon meel! Daar gaan we de volgende keer mee aan de slag! Er wordt nu wel een gat geslagen in onze voorraad, maar ja, we kunnen het beter op maken, dan dat we ermee thuis komen! Dus nu liggen we op Norman Island. Het schijnt hier leuk te zijn op de kant, maar Daan en ik zijn kapot!

Het snorkelen, het varen, het steeds maar dingen moeten zien hahaha, het winnen met klaverjassen van de Jonathans en steeds maar laat naar bed,

het is slopend! We gaan niet naar de kant, we drinken een biertje op de boot, gaan dadelijk lekker spaghetti eten mét gehakt en mét lekkere saus zoals thuis en dan vroeg naar bed met een boek! Heerlijk!

 

The Baths

Gisteren zijn we van ons mooie plekje naar Leverick Bay gevaren, dat is zo'n beetje aan de overkant. Maar de Jonathan had water nodig en ging een wasje draaien op de kant! Ik moet zeggen erg verleidelijk, maar ik heb het niet gedaan. Ik zit hier nog steeds in mijn halfgare draaitonnetje de wasjes te draaien. En ik hoop echt dat het wasmachientje het nog een paar maandjes volhoudt, want ik kan eigenlijk niet zonder. En tja, het haalt het niet bij waar we eerst waren, maar het was er toch ook wel gezellig. De kinderen waren dolblij dat ze eindelijk weer in een echt zwembad konden spelen en die hebben we de hele verdere middag dan ook niet meer gezien. Wij zijn maar een biertje gaan drinken en maakten kennis met een stel Amerikanen. Later belanden we ook nog in een bruiloft, maar daar voelden we ons niet helemaal thuis. Terug naar de boot en de Jonathan ingemaakt met klaverjassen. We hebben nog 1 week dan is het feest over! Dan gaat de Jonathan naar het zuiden, richting Trinidad en daarna Curaçou! Vandaag hebben we een klein stukje gevaren en kwamen bij "the Baths". Daar is een "trail" door en langs de rotsen met af en toe een baaitje en het is daar geweldig! Supermooi! Ik hoop dat we de foto's kunnen laten zien, want we hadden het toestelletje meegenomen wat ook onderwater foto's kon maken, maar helaas heeft het toestelletje teveel water gemaakt en is ook dit apparaatje overleden.( Nu nog de foto's eraf zien te krijgen!!!!!!) Tevens is het hier supermooi snorkelen, zo mooi hebben we het nog niet eerder gezien! Het lijkt een beetje op onze duiktrip, maar dan zonder duikfles op je rug! Mocht het toestelletje zich bedenken, dan hoop ik dat we ook daar nog foto's van kunnen maken!

Moederdag!!!!!!!

En het is hier nog steeds leuk!!!! Nog steeds op Bitter End. Ik heb gisteren even gegoogled en het resort waar we voor liggen, kost slechts zo'n slordige 1000 us dollar per nacht per family. 2 volwassenen en 2 kinderen, dus wij zouden net iets meer moeten betalen hahahahaha. Maar goed, dan heb je wel 3 maaltijden per dag inclusief! Drank niet inbegrepen, maar wel gratis gebruik van catamaran, windsurfplank of zeilbootje! Het is maar goed, dat wij hier met ons eigen bootje liggen en eigenlijk slechts een cruisingpermit per dag betalen die, ik geloof 4 dollar per dag per persoon kost! We hebben al zoveel mooie plekjes gezien en toch is het net weer even anders als je daar met je eigen bootje naar toe vaart. Het duiken was fantastisch! De onderwater wereld is bijzonder. Als je dan zo onder water ademt, wat nog steeds een enorme belevenis is, en dan naar boven kijkt, naar al dat water om je heen en boven je, dan besef je, dat je leeft en nietig bent. En die Baaf, die doet alsof hij nooit anders gedaan heeft. Fantastisch! Maar moe is hij nu wel, eindelijk! De Jonathan heeft zorg gedragen voor onze kindjes en wij weer voor die van hun, zodat zij samen lekker uiteten konden. Baaf heeft daarna op kleine Luukje gepast, die zich een gat in zijn hoofd had gevallen. Dit was  's middags al gebeurd toen Monica en Giel er nog bij waren, maar hij is een dappere, dus met een lappie op zijn hoofd, kwam hij de avond wel door.  Daarna hebben we ze nog even flink verslagen met klaverjassen, maar ja, wij waren dan ook wel wel aan de beurt! Vandaag is het moederdag en ben ik schandelijk verwend met een Pandora armband. De kinderen hebben ieder voor zich een bedeltje voor me uitgekozen en hij is zo mooi, ik ben er heel erg blij mee. Nu doen we school, op de zondag en gaan we straks een stukje varen, daar waar we misschien leuk kunnen snorkelen. Het zonnetje schijnt weer en het belooft een mooie dag te worden!

 

BVI's: Saba Rock en Bitter End

Wat is het hier leuk! Het is hier echt een vakantie paradijs! Of het nu komt omdat we weer samen zijn met de Jonathan of dat ik nu ein-de-lijk een stuk relaxter ben (omdat ik weet, dat we bijna naar huis gaan?) wie zal het zeggen? De BVI's zijn een aantal kleine eilandjes, die niet zo heel ver uit elkaar liggen. De afstanden zijn in enkele uurtjes te bevaren en liggen zo aaneengesloten, dat het net lijkt of je op een binnenmeer vaart. Heel relaxed!

Nadat we de Jonathan hadden gespot, hadden wij een gezellig weerzien. Het eindigde in een chaotisch pannenkoek tafereel door Giel en Daniel op de Valentijn. We waren allemaal uitgelaten. De volgende dag zijn we naar Saba Rock, Bitter End gevaren. We liggen hier nu voor een super resort. Gisteren heeft Baaf eindelijk het tweede gedeelte van zijn verjaarscadeau kunnen incasseren, een uur windsurfen! Hij vond het geweldig! Daniel heeft hem les gegeven en het fijne is dat je hier met je bijbootje gewoon kunt meevaren. ik dacht dat Baaf wel helemaal stuk zou zitten en veel spierpijn zou hebben, maar nee hoor, niets van dat al! Hij is een kanjer, vindt het geweldig en gaat gewoon door! We hadden ook een kleine catamaran gehuurd, waar Giel (en ik ook een stukje) en alle kindjes het water op zijn gegaan. Ook dat was supergaaf! Hard dat het gaat.......Daarna zijn we eerst ieder op zijn boot gaan eten en daarna weer terug naar de kant, omdat er voor de kinderen film werd gedraaid. Geweldig! Wij hebben zitten klaverjassen en helaas wat dollartjes verloren, maar het voelt goed! Nu maken we ons op voor een verfrissingscursus duiken. Daniel en ik hebben onze Padi ooit in Australië gehaald maar dat was lang geleden in 1999. Ik zou niet meer weten hoe het allemaal gaat, maar vind het wel supergaaf om te duiken. Vandaar dat we deze morgen les krijgen, video en oefenen van "skills". Dan komen we terug voor lunch en gaan we daarna uitvaren voor de duik! Het allermooiste is, dat Baaf ook mee kan. Hij krijgt dezelfde "cursus" en mag dan meeduiken tot 12 m diepte. De kindjes mogen spelen op de Jonathan. We zullen het jullie laten weten........    

BVI's, Virgin Gorda, St. Thomas Bay, Spanisch Town

En jaaaaaaaaa, we hebben het weer gered! Gisteren rond een uurtje of 6 in de avond hebben we het anker gelicht en zijn we naar de BVI's gevaren. 86 mijl verderop! Windje bak-stag, 18-25 knopen! Heerlijk ging het, we voeren wel 7 tot 8 knopen en ook dankzij een nieuw geverfd onderwaterschip! We vliegen er weer over! Helaas na de eilanden toch iets meer wind op de kont en dus nare golven. Das weer wennen. De kinderen doen het echt prima! Die gaan gewoon liggen en vallen dan in slaap! Ik moest wel even een pilletje slikken, maar na wat hazeslaapjes kon ik het ook wel weer hebben. Eigenlijk hebben we er ook wel weer zin in om te gaan varen. Sint Maarten was hoe leuk het ook was, net iets te lang geweest. Gelukkig was daar de Modesty en hebben we een heerlijke tijd gehad. Maar we hebben het niet goed gedaan, we hadden toch die eerste week het water uit gemoeten, ondanks de slechte weerberichten. Maar goed, zo was het en zo is het nu. De schroefas lekt helaas ook nog steeds water, maar we weten niet precies waar dat vandaan komt. De watermaker daarentegen produceert als een gek, dus dat gaat goed. Bij deze wil ik nogmaals zeggen dat het echt de moeite waard is om als vertrekker een nieuwe watermaker aan te schaffen, want we hebben nog steeds garantie en dankzij Rob Wink in Nederland en zijn goede service zijn we ook nu weer erg goed geholpen! Nu maar hopen dat we er nog lang plezier van mogen hebben! Maar goed, de BVI's. Vanmorgen rond 8 kwamen we hier aan. Daniel heeft ingeklaard en ik ben met school begonnen. Niets geen vakantie hierzo, doorgaan zullen ze! Maar niet getreurd nog maar een paar weekjes en dan begint voor Floris en Katelijne al de grote vakantie. We moeten ook wel, want nog even en dan gaan we weer heel lang varen en kunnen we ook geen les geven. We willen dan graag klaar zijn voor Floris en Katelijne. Baaf doet het ook nog steeds goed. 6 dagen per week buffelen, maar met resultaat. Ook voor hem geldt, doorgaan, vooral doorgaan, want straks tijdens de langere stukken heeft niemand zin om uit die ligstand te komen! Ach, dat is misschien niet helemaal maar, maar het leven aan boord, gaat langzaam en er gebeurt niet zo heel erg veel. De ervaring leert dat school moeizaam zal gaan, dus we moeten nu even aanpakken! Toen we uiteindelijk anker op waren gegaan en net de hoek om, kregen we sms van de Jonathan. Ze voeren achter ons!!!!!!! Maar moesten eerst langs de apotheek voor kleine Luuk. Hij heeft soort van spruw en is erg pijnlijk. Daarna kijken we nog wel of we aan de borrel gaan of dat we nog een klein stukje gaan varen.......