Failal

Vandaag hebben we een autootje gehuurd en een beetje het eiland rondgetoerd. Een leuk eiland, maar jammer dat het erg mistig was. We gingen naar de vulkaan, maar daar aangekomen zagen we he-le-maal niets. Je kon er ook omheen lopen rond de krater en het zou vast een machtig gezicht geweest zijn, maar wij zagen he-le-maal niets! Koud was het ook, 16 graden terwijl het in het dal zo'n 20 graden was. We hebben gehoord dat het in Nederland 30 graden is dit weekend en dat is echt om te puffen zo heet. We hebben wel een mooi nieuw stuk land gezien dat door een vulkaanuitbarsting in 1957 ontstaan is. Machtig mooi, alsof je in een maanlandschap loopt. Dit jaar staat echt wel in het teken van de vulkanen en hun uitbarstingen, al lees je hier niets terug over Montserrat of over welke vulkanen in de Carieb dan ook. Verder was het niet zulk mooi weer, dus de stranden konden we ook vandaag weer links laten liggen. Het echte zwemmen is trouwens toch voorbij. De kinderen hebben nog wel hier in de haven gezwommen want het is echt super helder water, maar koud dat wel! Onze kinderen schijnen daar toch weinig last van te hebben. En we hebben ge BBQ-ed in de regen, dat dan weer wel! Gezellig was het weer en een chaos natuurlijk ook weer, maar dat hoort er bij! Met z'n allen op de Barbarossa. De "Cobbs"op de kade. Daan en Toine achter het fornuis, opa Henkie in de keuken achter de frietpan. Heerlijke frieten heeft hij gebakken. En nu is de Zilvermeeuw alweer vertrokken. Op naar de volgende eilanden en zij zullen alweer spoedig vertekken richting het vaste land van Europa. Wij hebben gepalaverd en besloten om waarschijnlijk Ierland ook nog aan te doen. Het ligt toch op de route, dus waarom niet! Het plan is om waarschijnlijk dit samen met Brandaan en Barbarossa te doen!

Horta

We zijn heel goed aangekomen in Horta! Twee uurtjes na de Barbarossa. Iedereen stond op de kade te zwaaien toen we binnen kwamen varen. Wat een fantastisch gevoel! Na 15 dagen, 15 nachten en 9 uur. Brandaan had geregeld dat we met zijn vieren (ook Zilvermeeuw was net aangekomen) naast elkaar aan de kade konden liggen. Horta is een echte vertekkershaven. Midden in de oceaan, iedereen komt hier langs. We zijn gelijk aan de champagne gegaan en Brandaan en Barbarossa hadden appeltaart gebakken. Helaas moest die tot morgen wachten, want we moesten eerst een hapje eten met z'n allen in café Peter Sport. Buiten, want met 13 man kun je nergens binnen zitten. Koud, brrr, maar super gezellig. Het is laat geworden, net zoals de dagen erna. We hadden veel in te halen, borrels, kletspraat. De tijd is weggevallen en we zitten weer ouderwets bij elkaar. Inmiddels komt alles op gang. Klusjes op de boot, wasjes gedraaid, gewoon weer in de wasmachine. Ik heb er een tennisarm aan overgehouden aan dat gekke wasmachientje van mij, ook al had ik niet zonder gekund. Jan heeft mij al behandeld, een fysiotherapeut eerste klas. Pijn doet het wel, maar ik mag niet klagen. Boodschappen zijn al deels gedaan en nu vandaag staat in het teken van de voetbal. Helaas hebben ze hier vandaag een feestdag en is het café met het televisiescherm gesloten. We moeten dus op pad om iets anders te zoeken. Maar het is hier leuk, het voelt als thuiskomen. We komen de dagen wel door, eigenlijk vliegen ze voorbij. We zijn ook al bezig met de beruchte muurschildering. Iedere vertekker die op Horta aankomt mag een muurschilderij op de kade maken. Ook wij proberen ons logo neer te zetten, ook al is dit makkelijker gezegd dan gedaan.

Dag 15, nog maar 30 mijl te gaan!!!!!!

Land in zicht!!!!!! Over enkele uren zullen wij aankomen op Horta, de hoofdstad van het eiland Faial. We kunnen diverse vulkanen al zien liggen. Hier hebben we lang, heel lang naar uitgekeken. We zijn blij. Blij dat we het gehaald hebben en blij dat we er bijna zijn. Ook vandaag, hoe kan het ook anders, is het een mooie dag! We hebben de parasailor weer opgezet en gaan gestaag op ons doel af. Er staat een mooi windje 14,15 knopen wind uit de ideale hoek. We worden verwend op deze laatste dag! De verwachting is dat we rond 9 uur vanavond aan zullen komen. Dan hebben we wellicht weer mobiel bereik, internet, wasmachines, rustig vaarwater, borrels, aanspraak en gezelligheid. De Brandaan is er al, zij hebben een plekje voor ons allen gereserveerd. Volgens de verwachting moet de Zilvermeeuw nu ook aangekomen zijn. Barbarossa vaart op 12 mijl afstand van ons. Niet te geloven hé?! Een zelfde soort scenario hadden wij met onze eerste grote oversteek, toen kwamen wij na 1900 mijl, een uurtje NA Brandaan en Barbarossa aan in Suriname! Ik ben trots op ons! Trots op de kinderen, die elkaar zo af en toe in de haren zitten, maar die dit ook weer na 5 minuten vergeten zijn en die het echt uitstekend gedaan hebben. Kanjers zijn het, zij hebben niet geklaagd! Baaf, die toch ook nog aan school heeft gedaan en uiteindelijk toch ook in zijn afrondingsfase is gekomen! En mijn man, de kapitein, wordt vandaag wegens vaderdag een klein beetje extra in het zonnetje gezet, op hem ben ik bijzonder trots! Hij heeft ons, met vooral veiligheid in het vaandel, toch over deze grote plas geleid! En tenslotte toch ook wel een beetje op mezelf, ik heb wel geklaagd, dat moet ik toegeven, want het is en blijft mijn ding niet die oversteken, maar ik heb het toch maar weer mooi gedaan en we hebben het met z'n allen toch maar weer mooi gedaan! We gaan aan de champagne (die we nog van Gerard en Karin gekregen hebben, dank je wel daarvoor!)en ik heb vernomen waarschijnlijk ook aan de Hollandse appeltaart.............

Dag 14, nog 165 mijl te gaan!

Het is helemaal leuk! We hebben sinds gisteren de motor aan en de motor bij! Er staat 10 knopen wind uit de perfecte hoek en we hebben de parasailor opgezet! Voor het mooie zouden we er eigenlijk nog een paar knopen wind bij moeten hebben, maar het gaat geweldig! De eerlijkheid gebied me te zeggen dat Daniel graag de parasailor op wilde, want ik vond het allang lekker gaan. Maar nu dat mooie lichtweer zeil opstaat, is het echt een plaatje en zelfs met de motor bij staat ie fantastisch! Die motor staat bij omdat we anders pas maandag aan zouden komen en we hebben ons er nu op gefocust om morgen, al is het morgenavond, heerlijk aan de borrel te gaan. Vanmorgen waren er alweer dolfijntjes rond de boot, maar ook hier moet ik weer zeggen, dat ik ze nu niet gezien heb, omdat ik zo lekker lag te slapen. De boot vaart zo fijn als ie recht ligt! En dan de wedstrijd, ouderwets aan de radio gekluisterd zaten wij, de SSB op het voetbalkanaal! Heel leuk! Nog leuker is dat ze hebben gewonnen, olé olé olé.......De Barbarossa schijnt oranje versiert te zijn, maar helaas heb ik aan oranje vlaggetjes niet gedacht. Zouden gekleurde vlaggetjes ook mogen?

Dag 13, nog 273 mijl te gaan!

En we vergeten toch bijna een blog te schrijven over vandaag! Waarschijnlijk komt dat, omdat we niet zo heel veel hebben meegemaakt vandaag. Vanmorgen begon slecht, ik was er helemaal niet happy mee. Daniel zit me dan een soort van uit te lachen, waardoor ik dan ook wel weer lachen moet, maar ik had absoluut geen reden om te lachen! Er stond wind, heel veel wind, zoveel, dat de boot al sinds enige uren zo schuin stond dat hij water maakte in de gangboorden. Op zich niet zo heel erg, een boot kan dat goed hebben, maar binnen in de boot, staat ook alles schots en scheef inclusief jezelf! En daar ben ik nou wel een beetje klaar mee. Altijd maar scherp aan de wind moeten varen! Daarbij kwam dat de wind ook nog eens uit de verkeerde hoek kwam, dus we voeren sowieso de verkeerde kant op en het miezerde, de wereld zag er weer grijs en grauw uit. Kortom weinig reden tot lachen! Máár, daar kwam toch de ommekeer, want op een gegeven moment draaide de wind, viel hij weg, mocht de motor aan en kwam het zonnetje door! De boot vaarde niet langer schuin en ik kon een boterkoek bakken. Dat had ik Daniel beloofd, want hij vindt het altijd jammer als de wind wegvalt! Afijn, we vermaken ons hier wel, hebben hoop lol en nog 2 dagen te gaan!

Dag 12, nog 445 mijl te gaan!

We hebben een spannende nacht achter de rug! Gisteren hadden we veel wind en we zouden nog een frontje overkrijgen. Dat gebeurde ook! Gisteravond hadden we erg veel regen. In zo'n bui kun je ook wind verwachten en een draaiing van de wind. Alert als dat we waren, gebeurde er niets. Halverwege mijn wacht draaide de wind zoals verwacht naar het zuid westen, maar echt van het ene op het andere moment. Gelukkig stond de stuurautomaat op de windvaan, zodat ik alle tijd had om Daniel uit zijn bed te trommelden en we samen overstag konden gaan. En dat lukte ons niet! In een wind van 30 knopen, met hoge golven en een tankschip op 4 mijl afstand kregen we de boot niet door de wind heen. Raar.
Motor bij en nog lukte het niet om door die wind heen te draaien. En in het donker, zie je echt helemaal niets. Je snapt ook niet echt wat er dan gebeurt. Uiteindelijk na de boot op goede stabiele koers te leggen en het nogmaals te proberen, lukte het om em te draaien. Het bleek dat er boven onze boot, draaiende winden bezig waren om ons het leven zuur te maken. Op de plotter zie je ook dat we een rondje hebben gemaakt zonder door de wind te gaan! Das knap! Dat hadden we niet eerder gedaan en kan nu ook afgevinkt worden. Hoeven we niet nog een keer te doen! Vanmorgen scheen het zonnetje weer, kwamen er weer dolfijntjes rond de boot zwemmen en lacht het leven ons toe! Helaas is ook de wind gaan liggen (dat zeg ik) want we varen nu op de motor en maken totaal geen snelheid meer! De teller blijft alweer een paar dagen staan op aankomsttijd over 3 dagen, maar ja, dat zei die 3 dagen geleden ook al. Het kan dus nog wel even duren!

Dag 11, nog 550 mijl te gaan

We gaan als de brandweer! Uiteindelijk is gisteravond de wind opgestoken. Om een uur of 7 hadden we de motor maar uitgezet, maar pas tegen middernacht begon het lekker door te waaien. Uit het zuidwesten, dus de ideale hoek: ruime wind op weg naar Horta. 20 en later 25 knopen zorgen voor een snelheid van zo'n 7,5 knoop. Maar goed, zoals Cruijff zou zeggen: elk voordeel heb z'n nadeel en voor ons betekent dat dat er geen taarten worden gebakken. Nou hebben we gelukkig nog wat over van gisteren (vooruitziende blik van Mo) dus komen we ook deze dag wel weer door. Voor de rest doen we ook niet veel. Er namelijk toch ook wel wat golven en dan is het allemaal wat lastig. Maar geen zeeziektes meer, dus niet te veel geklaagd. Morgen gaat de wind weer liggen en wordt het weer motoren.

Dag 10: nog 686 mijl te gaan en .... chocolade taart

Na een rustige en heldere nacht begon het vandaag redelijk. Het miezerde een beetje, dus grijze luchten, een beetje zoals Nederland in de zomer. Het voelt al net alsof we thuis zijn. Maar belangrijker: weinig wind en golven, dus toen ik wakker werd (ik ga meestal 's-ochtends nog even een uurtje liggen als Mo de wacht heeft overgenomen) kwamen mij de dampen van de beloofde chocolade taart al tegemoet! Die hebben we met een lekker kopje koffie (de eerste deze oversteek) aangesneden. Zo is het leven, ook in Nederlandse omstandigheden, toch wel erg goed.
De rest van de dag stond in het teken van wachten op de wind. Sinds gistermiddag varen we al op de motor en vandaag zou in de loop van de dag de wind gaan aantrekken en vanavond zelfs naar een stevige windkracht 5 vanuit het zuidwesten doorzetten. Nou, we wachten nog steeds! Weliswaar hebben we de motor om een uur of twee kunnen uitzetten, maar het blijft sappelen. Gelukkig hebben we stroom mee en maken we daarom nog goede voortgang, maar van de wind moeten we het niet hebben. En achter ons (waar de wind vandaan moet komen uit een frontje) schijnt de zon. Ach, wel lekker rustig en relaxed zo, en het voetbal moeten we dan maar op de wereldomroep luisteren.

Dag 9, nog 845 mijl te gaan en ... klapgijp

Vanmorgen was er een akelig miezerbuitje, maar dan wel zo eentje die een hele lange dag kan duren! Alles grijs en grauw en nat en somber. Zo mooi als dat het gister was, zo somber was het vandaag. Op een geven moment, (er was voor vandaag geen wind voorspeld) kwam er wind en tegelijk een regenbui met nog meer wind en daarin een draaiende wind. Daniel was met de zeilen bezig en dacht, ik trek eerst maar even mijn zeilpak aan en tegelijk komt daar de KNAL...... klapgijp en even later is heel de grootschoot UIT de boot getrokken! Ik ben zó blij dat we op dat moment allebei binnen waren, het was echt een doodsklap geweest! De ergste scenario's gaan nu nóg door mijn hoofd, maar we hebben zoveel geluk gehad. Inmiddels heeft die handige Daan de boel weer provisorisch hersteld en we kunnen er weer mee zeilen. De traveller (wagentje waarmee je de grootschoot van bak- naar stuurboord kunt bewegen) was losgeschoten en heeft twee bouten gebroken en verloor onderweg zijn twee lagers. Die lagers hebben we uit een ander wagentje kunnen halen en de bouten zijn nu door wat touwwerk vervangen. Zijn we toch weer de hele ochtend zoet mee. Ik had beloofd dat als er geen wind zou zijn ik een chocoladetaart zou bakken, maar ja, door alle omstandigheden en toch die wind moet de taart dus nog even wachten. Gelukkig is het weer opgeknapt en is de wind weer gaan liggen. Het zonnetje liet zich nog heel even zien en dat was lang genoeg om weer alle kleren, kussentjes en zeilpakken weer te drogen. We gaan er weer voor!

Dag 8, nog 913 mijl te gaan

Eigenlijk wilde ik zeggen, we hebben het "halfwaypoint" bereikt, maar dat hebben we nog net even niet! De afstand Bermuda naar Horta bedraagt 1791 mijl. Daarvan hebben we er al 1087 afgelegd, maar we zitten nog niet eens halverwege!!!!! Door alle depressies, die meer aanwezig zijn dan andere jaren (klimaatsverandering?) hebben we wat mijlen meer afgelegd. Daniel gaat voor safe! En dat is maar goed ook, anders hadden we nog veel meer wind over ons heen gekregen. Helaas duurt het daarom allemaal wel wat langer. Maar vandaag hadden we een topdag! Niet eens zozeer door de afgelegde mijlen, want die vallen mijn inziens wel mee, maar meer omdat eindelijk de wind eens is gaan liggen. Wat later volgen dan ook de golven. De motor staat aan en geeft ons(lees: mij) de gelegenheid de boot eens goed te luchten! De luiken konden weer open, er is een klein wasje gedaan, de boot is uitgeveegd, Daniel heeft pannenkoeken gebakken, we hebben lekker buiten gedoushed ( zóóóóó koud!!!!!) en haren gewassen en het voelt gewoon weer lekker fris! Helaas liet het zonnetje zich niet al te lange tijd zien, maar we motoren nog volop en naar alle waarschijnlijkheid zullen we dit tot morgen ook wel blijven doen.

Dag 7, nog 1084 mijl ta gaan!

Niets zo veranderlijk als het weer, als de wind. Sinds gisterochtend hebben we weer veel wind. Zo'n 25 knopen, windkracht 6 met hoge golven! Echt ziek worden we er gelukkig niet meer van, maar het blijft heel vervelend. Vooral als je dingen moet pakken, door de boot moet lopen of in de keuken staat om dingen klaar te maken. Drinken pakken is een klein feestje op zich! En nog steeds moeten we heel wat mijlen afleggen......Toch is de sfeer goed. Ik moet zeggen, ik was diegene die er nog het meeste moeite mee heeft, want "oversteken" is echt mijn ding niet! Maar gelukkig schijnt het zonnetje weer, kont de wind ook weer iets meer van achteren en moeten we genieten van het moment. En er zijn ook nog genoeg leuke momenten!

Dag 6: nog 1227 mijl te gaan

En we zeilen weer! Gisteren nam in de loop van de middag de wind steeds verder af en moesten we noodgedwongen de motor starten. De hele nacht de motor bij gehad en lekker tuffen op een vlakke zee. Wel rustig, hoewel zowel Mo als ik niet zo best hebben geslapen. Waarschijnlijk zijn we er zo aan gewend om scheef in bed te liggen met het geruis van water om je heen, dat als dat opeens het monotone motorgeluid is, we niet meer zo best slapen. Maar goed, de accu's en de watertanks zijn weer vol, want als de motor draait, draait ook de dynamo en zetten we de watermaker aan. Vanochtend begon het dan weer te waaien en nu ook uit een wat gunstiger hoek. Heerlijk windje uit zuidoost en lekker zeilen. Zo moet het zijn! Elke dag luisteren we op de kortegolf naar "Herb", een goeroe voor de zeilers tussen de oostkust van de VS en de Azoren, van de Carieb tot Canada. Hij maakt gedetailleerde voorspellingen voor alle boten die zich aanmelden en doet suggesties om stormen en fronten te ontwijken. Tot nu toe werkt ons plan om op de 32e breedtegraad te blijven prima. Volgens de voorspellingen moet de wind vanmiddag gaan aantrekken en draaien naar zuidwest. Zo'n 20-25 knopen is best stevig, maar de windrichting is gunstig voor ons. Dit blijft dan tot zaterdagavond, waarna de wind wegzakt tot variabel op zondag en maandag. Tegen die tijd gaan we ook wat meer noordelijker koersen, op weg naar de Azoren.
De kinderen zijn ondertussen druk met hun Nintendo's. Onvoorstelbaar hoe lang ze met de apparaten bezig kunnen blijven. Maar ze hebben er een hoop lol bij en wisselen af en toe de spelletjes af met een DVDtje. We laten ze maar lekker, want afgezien van een enkel bordspelletje kunnen we ze niet veel ander vermaak bieden. En al is dit voor hen niet het meest leuke onderdeel van de reis, ze klagen niet! Mo en ik lezen veel of liggen wat te luieren in de kuip. Vandaag hadden we eindelijk beet! Een gigantische zwaarvis van wel zo'n 2 meter lang! Een onmogelijke taak om die binnen te halen. Uiteindelijk knapte de lijn, vis er met aas en al vandoor en het grappige was, dat hij werkelijk een vreugdedans OP het water maakte. Hij kwam er meerdere malen met zijn volle lengte uit, om op zijn staart op het water te dansen. Met mond open vol bewondering hebben we staan te kijken! Dit hebben we nog nooit gezien en zullen we waarschijnlijk ook nooit meer zien! Verder hebben we nog iedere dag contact met Zilvermeeuw, Brandaan en Barbarossa. Brandaan ligt zo'n 270 mijl voor ons en zal 2 dagen voor ons de Azoren bereiken. Zilvermeeuw en Barbarossa ongeveer 1 dag eerder. Helaas is het einde nog niet in zicht, want het tellertje van de aankomstdatum verschuift nog steeds de toekomst in.

Dag 5: nog 1331 mijl te gaan

Na gisteren een regenachtige dag te hebben gehad, begint het vandaag mooi zonnig. We hebben gisteren het lang verwachtte frontje over ons heen gekregen en het leek wel alsof we op de Noordzee aan het varen waren: grijs, koud, winderig. Geen bal aan. De wind is in de loop van de middag wel wat geminderd en is nu (en de hele nacht ook al) een comfortabele 13-15 knopen. Wel moeten we wat scherper aan de wind, want de wind komt nu uit het noordoosten. Driemaal raden waar wij naar toe moeten... Maar goed, op zo'n afstand maakt een beetje omvaren ook niet zo heel veel uit, al lijkt het erop dat we Nederland-Japan op 19 juni net niet gaan halen. Helaas!
Verder geen bijzonderheden aan boord. We praten elke dag even met Brandaan, Barbarossa en Zilvermeeuw en prijzen ons gelukkig dat wij het rustigste weer hebben, hoewel het bij hen nu ook wat is opgeklaard.

Dag 4, nog 1439 mijl te gaan

En vandaag gaat het gelukkig weer een beetje beter. Er staat nog veel wind, tussen de 20-25 knopen windkracht 5-6 met flinke golven. Maar de wind is iets gedraaid en we hoeven niet zo heel scherp (schuin) aan de wind te varen. Wel hobbelen we door. We worden weer eens van links naar rechts gesmeten.Ook laat het zonnetje het vandaag eens afweten. Dat is jammer, want dat scheelt een boel. We hebben zelfs al weer regen gehad. Van die miezerige buitjes. Maar de stemming is goed, de kinderen doen het goed. We gaan zien wat vandaag ons brengen zal......

Dag 3, nog 1543 mijl te gaan

Das knap hé, das nog meer dan gisteren! Gisteren zijn we vanwege veiligheid door teveel wind een stuk terug gegaan! Beetje teleurstellend dat we daardoor dus een flinke dag zijn kwijt geraakt en hopelijk hoeven we dat niet nog eens te doen! Het valt mij niet mee het leven op zee, ik heb er geen zin in vandaag. Ben moe en zweterig en ga mezelf straks maar eens verplichten tot een lekkere buitendouche om zo misschien iets op te frissen. De kinderen doen het fantastisch. Hebben ontdekt dat je met elkaar monopoly op de Nintendo kunt doen, dus dat wordt nu de heel dag gespeeld. Daan deed vandaag ook een potje mee, totdat er weer een flinke sloot water door een luik naar binnen kwam, we leren het ook nooit!!!!! We proberen ons staande te houden, maar we hebben ook begrepen dat wij nog niet eens reden tot klagen hebben. Barbarossa vaart ergens bij ons in de buurt, zal zo'n 20-30 mijl zijn en zijn al 10 dagen op zee, omdat zij vanuit de Bahama's vertrokken zijn en niet langs Bermuda waren gegaan. Zij gingen dus niet langs start hahahahahaha en kregen ook geen 200 euro! Gekkigheid. Zelfs bij mij heeft het monopoly virus toegeslagen! Brandaan vaart flink noordelijk en zit in windkracht 6-7 en soms zelfs 8. Zij kunnen niet buiten zijn, hebben heel veel wind en nog meer golven. De Zilvermeeuw vaart daar weer achter en heeft het volgens mij het moeilijkst. Flinke onweersbuien en nog meer wind! Zo zijn we in ieder geval met zijn vieren en nog veel meer bootjes, waarvan wij het bestaan niet weten, op weg naar de Azoren! Overdag kom je niets of niemand tegen, soms een paar zeemeeuwen, die vrolijk achter de boot aanfladderen. De visvangst hebben we op een laag pitje gezet, vandaag geen hengel uitgegooid, we hebben er allemaal niet zo'n zin in. 's Nachts kom je 1 of 2 tankschepen tegen, die dan weer akelig dicht in de buurt komen en dat je dan maar mag hopen dat ze je zien! Afijn, we slaan ons er wel doorheen, maar de gedachten aan thuis, komen nu vaker en veelvuldiger binnen........ik wil naar huis!!!!!!!!

Dag 2, nog 1529 mijl te gaan

We hebben dus al 2 dagen en 2 nachten gehad! 361 mijl afgelegd. Dat is niet slecht. Helaas is er nu heel veel wind voorspelt, hier op de grote plas en dat betekent dat we op dit moment bijliggen.....Bijliggen is het grootzeil in het midden houden, genua bak trekken, dus naar de verkeerde kant en tegensturen. Dit werkt goed. Onze kraanlijn was losgeschoten en 3 maal om de mast gedraaid. Nu moest ik Daniel in de mast hijsen en dit op volle zee, maar het is ons beiden gelukt. De kraanlijn zit weer (tijdelijke oplossing, want we hadden geen ieniemienie harpje om hem goed vast te zetten) Straks varen we een stukje terug, richting zuid-west, daar waar we vandaan gekomen zijn om een naderend frontje hopelijk langszij te laten passeren. Verder doen we het goed, maar gezien de vorige keer, willen we niet in al te veel wind terecht komen. Gisteren hebben we nog wel heel veel dolfijntjes gezien. Zouden het dezelfde zijn, als die ons voor Bermuda, zo'n warm welkom wensten? Het blijft een mooi gezicht!

Oversteek naar de Azoren, dag 1 - nog 1672 mijl te gaan

We zijn vetrokken!
Gistermiddag 12 uur sharp hebben we de trossen losgegooit voor de overtocht naar de Azoren. In totaal 1790 mijl te gaan, waarvan we de eerste 120 inmiddels al hebben afgelegd. Vertrekken was weer een doorpezen: laatste boodschapjes, uitklaren, bijboot opruimen, diesel tanken, boot vaarklaar maken. Wat een stress! Maar zodra de zeilen staan en we goed op koers liggen, valt de rust over de boot (althans, over mij). Heerlijk zeilweertje: 12-15 knopen wind uit het zuiden, vlakke zee, zonnetje. Het leven is mooi. We maken goede snelheid van 6-7 knopen, en als dat zo doorgaat kunnen we misschien zelfs Nederland-Denemarken nog halen in Horta. Ok, iets te optimistisch, we mikken op Nederland-Japan op de 19e. We varen de komende dagen pal oost, en nog niet noord-oost, omdat er dinsdag een front over de regio langskomt met veel wind. Dat front heeft met name ten noorden van ons veel wind, dus vandaar dat wij nog even wat zuidelijk blijven. Daarna zullen wij ook noord-oostelijker gaan varen om niet middenin het Azoren-hoog terecht te komen. Daar waait het namelijk niet, en dat schiet dan niet zo op. Voor de rest beleven we niet zoveel. Overdag schijnt de zon, 's-nachts staan er sterren. De maan laat het een beetje afweten, want we zitten in het laatste kwartier (dan komt hij op vlak voordat de zon opkomt). De visvangst is bedroevend. Ondanks onze twee lijnen die we elke dag hebben uitstaan, hebben we al weken niets gevangen. Wel zien we regelmatig Portugese oorlogsschepen langskomen. Dat zijn kwallen met een soort zeiltje op hun rug. Ziet er leuk uit, maar zijn erg giftig.

En we maken ons weer klaar

Vandaag, vrijdag, een dag van klusjes en ons weer vaarklaar maken! Gek genoeg heb ik er zin in.
Niet om zolang te varen, maar wel om straks iedereen weer te zien op de Azoren. Heb zin om weer lekker een biertje te drinken in café sport met Barbarossa en Brandaan. En hopelijk ook nog met de Mjolner! Hopelijk krijgen we niet zoveel wind, kwestie van weerkaartjes goed uitlezen en zorgen dat je niet in teveel wind komt of juist in teweinig wind. Dat vind ik dan weer niet zo erg, maar ja we moeten tenslotte wel 1800 mijl wegtikken en dat gaat niet op diesel alleen. En sowieso zou je daar hoorndol van worden. Die lucht en die herrie. Hopelijk vangen we wat vis, dat zou heel lekker zijn. En verder hebben we genoeg voorraad ingeslagen. Veel fruit, jammie en morgen ook nog de laatste groenten. We gaan uitklaren, diesel tanken en dan zachtjes op weg. Hopelijk zijn we voor de lunch op pad. En oh ja, ik vergeet het steeds te zeggen, alweer hartelijk bedankt voor de fantastische cd uit de houdou mand. Weer verbaasd over zoveel creativiteit! En iedereen gefeliciteerd met het uitlopen van d eavond 4-daagse. We hebben veel aan jullie gedacht!

Bermuda

Ondanks dat we nog niet echt gemeld hadden dat we zijn aangekomen in Bermuda, zijn we er toch echt en zijn we niet in de fameuze driehoek verdwenen. We liggen in St George, het stadje in het noorden van het eiland. Eergisteren kwamen we hier aan. Het is een soort binnenmeer of eigenlijk binnenmeertje, met een kanaaltje naar zee. Het ligt hier enorm rustig en we komen na een week op zee lekker bij. Inklaren blijkt een fluitje van een cent. Wel een flinke cent, want ze vragen er $175 voor! Maar iedereen is zeer behulpzaam en erg vriendelijk.
Na een heerlijk rustige nacht en lekker uitslapen gaan we 's-middags het stadje eens in. Het is pitoresk, schoon, opgeruimd en erg toeristisch. Ferry-ladingen vol met cruiseschip opvarenden worden elk uur uitgeladen om rond te kijken op deze World Heritage locatie. Het blijkt dat Cruiseschip "Veendam" hier voor anker ligt! Toch wel apart, en ik stel me zo voor dat geen van de (overwegend gepensioneerde Amerikaanse) opvarenden ook maar een flauw benul heeft waar Veendam ligt, hoe liederlijk het daar is (zodat je daarom je cruiseschip zo noemt) en dat dat mijn geboorteplaats is! Maar goed, dat kun je ze niet kwalijk nemen.
Alle huisjes hebben dezelfde witte daken en dat heeft de lokale welstandscomissie hier goed bedacht. Het geeft een zeer fraaie beeld met die diep blauwe lucht, het groen van de vele bomen en de pastelkleurige muren. Die dan overigens wel weer in alle mogelijke combinaties mogen. We lopen wat door het stadje en drinken een schandalig duur biertje en komen er teruggekomen op de boot achter dat de "Whistling Maid" net is aangekomen. We hebben hen voor het eerst in Dominca ontmoet tijdens een tour en kruisten hun pad weer op de BVI's. Althans zij kruisten ons pad, want wij gingen voor de wind en zij waren aan het opkruisen. Ze zijn toevallig tegelijkertijd met ons uit de BVI's vertrokken en kwamen eigenlijk ook tegelijkertijd aan, maar door motorpech moesten ze net buiten het binnenmeer ankeren. Erg leuk om hen nu weer tegen te komen.
Het plan voor vandaag was om de rest van het eiland eens te ontdekken. Met de fast ferry naar West End waar een Engels Naval Dockyard is. Nou zijn wij inmiddels wel wat gewend qua engelse forten, maar deze spande toch wel een soort van kroon, in negatieve zin. Niet vanwege het fort zelf: groot en indrukwekkend, wat moderner dan die in de Carieb. Wel qua commercialisering: Dit is ook de plek waar de cruiseschepen aanleggen en het hele dockyard is ingericht als een soort Disneypark, met om de 50 meter een (invalide) toilet, restaurants met hamburgers, giftshops en nog meer giftshops. En ook bij de scooterrental heb je gifts. En verder is er dan nog een dolphin zwembad, waar je voor schandalig veel geld met dolfijnen kunt zwemmen in een pierebadje. Het kostte ons niet veel moeite de kinderen uit te leggen wat het verschil is met de dolfijn ontmoetingen die wij hebben gehad en wat dan leuker is.
Enigszins ontgoocheld hebben we maar snel de ferry genomen naar Hamilton, op zoek naar vullingen voor de gasflessen. In Hamilton komen we de "Veendam" weer tegen. Toch even een poging gewaagd om een rondleiding te krijgen. Maar helaas hebben de beveilingingsbeambten weinig tot geen gevoel voor humor en al helemaal geen idee waar Veendam ligt. Ik krijg ze niet uitgelegd dat de Promenade toch echt parallel loopt aan de Kerkstraat en dat wil ik graag zelf even controleren op dit schip. En of Veenlust nog bestaat...
Het vullen van de gasflessen gaat zonder een vuiltje aan de lucht, maar we zijn te laat voor de ferry terug naar St George. Dan maar de bus, en daarin krijg je dan een veel beter beeld van de lokale bevolking. Het is ook wel een erg mooi eiland. Mooie huizen, veel groen, blauwe lucht, allemaal baaitjes met bootjes en fantastische uitzichten op zee.
Morgen blijven we nog een dagje hier. Beetje school, inkopen doen enz en dan is het plan om zaterdag te vertrekken naar de Azoren. Het weer ziet er vooralsnog goed uit.

We naderen Bermuda

Nog minder dan een uur te gaan en ik moet zeggen, het leven op zee heeft zich na dag 4 en 5, aanzienlijk verbeterd! Het is heerlijk om in een vacuum te leven, waarin tijd geen rol speelt. De dag vliegt voorbij en daar hoef je niet eens zoveel voor te doen! Hopelijk hebben we als we straks (na een dag of 5) naar de Azoren gaan, dezelfde wind als die we nu hebben. Super! Daniel zal het misschien iets te weinig wind vinden, want de laaste 2 x 24 uur hebben we eigenlijk alleen maar gemotord. (Take as much fuel as you can!!!)
De lucht is blauw, het zonnetje schijnt en Bermuda; Here we come! Alleen.....ze zijn zo verrekte streng hier in Bermuda! 30 mijl uit de kust moeten we ons al melden, we moeten ons straks weer melden, we MOETEN éérst naar St. George om ons in te klaren, we MOETEN de gele vlag hijsen.......Die gele vlag is een quarantaine vlag, we mogen niet van boord zonder dat de autoriteiten ons hiervoor toestemming hebben gegeven. Ik moet zeggen, zelfs Marokko was zo streng nog niet. We hebben er zin in, maar hoe dit gaat aflopen........