Kakkerlakken?

Zo'n kop doet het hem altijd wel, denk ik zo! Het volgende probleem heeft zich aangekondigd. Een paar weken geleden (let wel: weken geleden) zagen wij een torretje tussen het fruit. Nu behoor je fruit altijd af te wassen en eigenlijk ook alle wikkels van de conservenblikken te halen, maar wij dachten, dat loopt zo'n vaart niet! Totdat vanmorgen wederom een tor-achtig ding uit een keukenkastje kwam zetten! Daan vindt het een kakkerlak. Ik dacht altijd dat kakkerlakken groot, glimmend en ontzettend vies waren! Dit was gewoon zo'n klein miezerig oranje ding met jawel, van die voelsprietjes en dus kakkerlak genoemd! Whaaaaaaaaaaaah! Je begrijpt, spuitbus in de aanslag! Nu zijn we toch aan het klussen in de haven, dus dit klusje kan er ook nog wel bij!
Alle keukenkastjes ontruimd en bespoten. En daarna ben ik er voorlopig maar mee gestopt, want eigenlijk weet ik, als het echt een kakkerlak is, zijn we zuur en moeten we eigenlijk de hele boot ontruimen! We wachten dus nog even (vol spanning) af tot het volgende beest zich laat zien en ik kan je vertellen, daar hou ik iedereen van op de hoogte! Gelukkig hebben we ook goed nieuws! Vanmorgen zijn we hopelijk weer "on the move". De watermaker is gemaakt en het kostte ons niets! Vreselijke goede service vanuit Nederland en hier ter plekke! Dus vertrekkers opgelet, ik raad echt iedereen aan om in een watermaker te investeren. Het is een super ding. Als het werkt tenminste en dat doet hij weer. Alle onderdelen op de garantie en nog vernieuwd ook! Ik ben er heel erg blij mee. Nou de dynamo is ook vervangen (Henk je bent een schat, we hebben aan de relais gedacht, maar helaas was dat niet het probleem) en dus ook de regulator. Die twee schijnen bij elkaar te horen, als de zon en de maan! En het zonnetje schijnt weer. Verder gaat er helaas geen vlucht (met vliegtuig) van hieruit of andere verder gelegen eilanden, zodat wij genoodzaakt zijn Baaf met de boot op te halen op Barbados. Dat betekent omvaren. 24 uur koers zetten naar Barbados. Dus je begrijpt we hebben wel even wat voor onze kiezen, maar blijven lachen. Want zojuist hebben we net gedaan of we ergens in een resort vertoefden en konden daar heerlijk van zwembad en andere neuzelheden gebruik maken. Heerlijk, dat heb ik de hele week al willen doen. Verder is de kleine Pjotter ook in Rodney Bay haven aangekomen en daar hadden we gisteren een gezellige borrel mee. We are back en zo voelt het ook!

Rodney Bay, dag 6

Nog steeds in Rodney Bay! Het is een mooie Baai, maar we liggen in de haven, soort van te wachten en komen nauwelijks tot ontspanning. Ik denk dat we allebei ook wel zoiets hebben van, dat komt straks wel weer! Daniel is erg druk met klussen. Gisteren heeft hij goed werk verricht. De slangen van de toilet achter zijn vervangen en ik zal je zeggen, dat was geen onnodige klus! De details zal ik maar voor me houden! Ook heeft hij een ventilator geinstalleerd in de motorruimte. Waarschijnlijk heeft de warmte ervoor gezorgd dat de dynamo is doorgebrand. Onze hele nieuwe dynamo is helaas overleden. En hier in Rodney Bay hebben ze natuurlijk niet het merk wat wij hebben en als we moeten wachten op een nieuwe uit Nederland, dan kunnen we nog wel even wachten, dus een nieuwe gekocht en een andere geplaatst. Dat lijkt makkelijker dan het is, want bij de dynamo hoort ook een nieuwe regulator. En als ze nu allemaal op elkaar zouden lijken? Dus moet er ook weer een nieuwe beugel worden gemaakt die het hele zooitje op zijn plaats houdt.En dat gebeurt dan op 1 dag. Vandaag zijn we weer een dag verder en Daan heeft net de nieuwe beugel opgehaald, die net weer niet past. Zo gek, dat we niet kunnen ontspannen. De waterwaker staat in de werkplaats, de onderdelen waren op het eiland en inmiddels ook in de werkplaats. Zouden ze er al mee bezig zijn? En ik, ik ben lekker aan het schoonmaken, want van al dat klussen wordt de boot behoorlijk vuil. Ook is alle was vrijwel weggewassen en ook dat geeft rust.
De supermarkt is mijn favoriete bezigheid van dit moment. Ik ben al aan het bevoorraden. Hier zit een tamelijk goede, goedkope supermarkt dus ik grijp mijn kans. Het moet natuulijk wel in etappes, anders kan ik het niet dragen. En de relatief armere eilanden hebben een flinke deuk in mijn voorraad geslagen. Dus ook dat komt goed. Nu maar afwachten hoe deze dag gaat verlopen........

Rodney Bay, dag 3

Vandaag afscheid genomen van Barbarossa en Jonathan. En ik moet zeggen, het viel me zwaar. We hebben het erg gezellig gehad en het is ook wel heel erg leuk om samen dingen te zien en te ondernemen. Barbarossa en Jonathan varen nu samen op en zitten als het goed is, in Martinique. Wij zijn inmiddels ook aan het uitpluizen wat we nog willen zien en wat we vooral nog moeten zien. We willen nog zoveel en wat dat betreft hebben we nu wel de smaak te pakken. Toch was het hier in de haven ook leuk. De aanloop die je hebt, even een kletsje hier, een praatje daar, is in een baai toch wat moeilijker. We hebben ook kennis gemaakt met de Fascination. Een hele mooie Contest 50 van de familie Koek. Komen ook uit regio Den Bosch. En dat kletsen en kennismaken, maakt het toch wel heel erg leuk. Onze plannen betreffen nu de komende 3 maanden, daarna moeten wij al aan de terugreis beginnen. En dat maakt dat je ineens van een komend half jaar, nog maar de helft de tijd hebt.

St. Lucia, Rodney Bay

Van St.Vincent zijn we naar St. Lucia gevaren. Een stukje van 38 mijl. Wel met heftige winden, want dat hadden we al van de Jonathan gehoord, die op "open water" het water tussen de eilanden ruim 30 knopen wind voor hun kiezen hadden gekregen en dat is veel. Wij hadden ook al wisselenden winden langs het eiland, zodat wij goed gereefd waren (minder zeilvoering). Maar op het "open water" bleef de wind uit en daardoor ook de golven en hebben wij een heerlijk zeiltochtje gehad. Wij voeren langs het meest gefotografeerde stukje van St.Lucia, de Pitons. Je hebt 2 "bergjes" de "Grande Piton" en hoe kan het ook anders de "Petite Piton". De Petite Piton is iets kleiner en iets stijler dan de Grande en daardoor inderdaad ook mooier. We meerden af aan een mooring vlak onder de "Petite Piton". Onze achterlijn werd door een boat-boy tegen een kleine vergoeding aan een boom bevestigd, die het bevestigen van die lijn ook weer uitbesteedde aan wat kleine (boat) boys (maar dan zonder boot). Die kwamen later ook langs op een surfplank om een zakcentje te innen, maar helaas voor hun, ging het "grote" geld naar de grote regel boat-boy. Andere boat-boys kwamen ook nog langs om fruit en andere waren te verkopen. Nou gaat fruit er hier altijd wel in, dus kochten we een paar bananen en wat grapefruits. Dan heb je het wat fruit betreft ook wel gehad. Iets anders is er bijna niet. Ja, kokosnoten, maar die vinden ze hier aan boord niet zo heel erg lekker. Het was een hele mooie plek om te liggen en we wilden ook 2 nachten blijven, maar tegen de schemer kwamen daar de muggen en dat hebben we geweten. Wij waren helemaal niet berekend op een muggeninvasie, zodat ik er 's nachts wel een stuk of 40 neergesabeld heb met mijn electrieke muggenmeppertje. Helaas werden Foris en Katelijne ook geteisterd, zodat er van slapen weinig terecht kwam. De volgend edag zijn we daardoor maar doorgegaan naar Rodney Bay. De haven voor ons om te klussen. Hopelijk zijn alle spullen al opgestuurd en aangekomen. Waarvoor onze complimenten aan Rob Wink, die zijn uiterste best voor ons doet om de watermaker op afstand weer te repareren. Hij verleent goede service en dat mag gezegd worden. Ook Jacques Harteveld staat voor dag en dauw voor ons klaar om ons te helpen met onze mastervolt dynamo! Dank aan beide heren! Afijn, de Jonathan en de Barbarossa zouden we weerzien in Rodney Bay. Het palaver was op de Jonathan. Die hadden ook vrienden op bezoek en het werd een zeer gezellige avond, die ver in de wijde omtrek te horen was. Vandaag hebben we daardoor maar rustig aan gedaan en hebben de dag afgesloten met een klein palavertje op de Barbarossa vrijwel zonder alcohol! En dat is uniek. Morgen gaan onze vrienden weer door, op naar volgende avonturen. We hebben geleerd om geen afscheid meer van elkaar te nemen, want we zien elkaar toch wel weer. Wij zullen het even rustig aan moeten doen. Morgen is het hier helaas een feestdag, zodat we nog niet aan de slag kunnen, maar daarna hopen we toch wel dat het feest kan losbarsten.......

Wallilabou Bay, Pirates of the Caribbean

Nou daar liggen we dan! Tussen de restanten van de set van Pirates of the Carribbean. Wel leuk hoor, nostalgie zeg maar! Je kunt je bijna niet voostellen dat de film zo mooi is geworden, als je het hier ziet! Een film is sowieso niet echt, maar wel knap gemaakt als je ziet waarmee ze het doen. De film schema's hangen hier ook en hele mooie prenten van Orlando Bloom en Johnny Depp, WOW, wat een kanjers! Daniel is meer voor Elisabeth, Keira Knightley, maar nee, als ik mag kiezen........Vandaag zijn we naar de "falls" geweest. Ik dacht aan enorme watervallen, waar we lekker in zouden kunnen zwemmen, maar het is hier "dry season" dus de "falls" waren aardig opgedroogd en het wachten is hier nu op de regen. Men snakt inmiddels naar regen. Ook de eilanden zijn droog en dor. Dus het zwemmen werd beperkt tot een dipje, maar lekker was het wel! Daarna gingen we richting dorp, met de dinghy, op zoek naar een supermarkt, die we niet konden vinden, terwijl iemand voor een zakcentje op onze dinghy pastte en wij naar immigrations. Immigrations vond dat we eerst een stempel bij customs moesten halen, maar customs lag in onze baai en die was nog niet open. Too bad, eerst langs customs! Grrrrrrrrr, wat een bureaucratie en waarvoor eigenlijk? Dus Daan naar customs en daarna weer terug naar immigrations. Die gaf niet eens een stempel!!!!! Nou ja, morgen weer op pad. Het kan heftig worden naar St. Lucia want tussen de eilanden staat er heel veel wind. We gaan het zien!

Klussen in de Blue Lagoon

Ondanks dat de afgelopen dagen in het teken stonden van het vertrek van Baaf naar Nederland, hebben we toch ook wel wat andere dingen gedaan. En, zoals dat gaat als we in een marina liggen, is dat dan voornamelijk klussen. Ook als die marina en de bijbehorende lagune "Blue Lagoon" heten. Het is hier net zo mooi als in de gelijknamige film, maar blijkbaar nodigen de steigers van een marina ons uit om eens flink de handen uit de mouwen te steken. We liggen met de achterkant naar de steigers toe, en de voorkant ligt aan een meerboei maar de baai toe. Alsof zelfs de boot wil zeggen: kom naar de baai en ga weg uit die marina! Niet dat die marina nu zo vervelend is. Op zich zelfs wel prima: aardige staf, geen vervelende buren, dus niks mis mee. En: walstroom om de accu's weer op te laden, onbeperkt water en internet!
Maar laat ik bij gisteren beginnen. Mo zou de hele dag bezig zijn om Baaf weg te brengen naar Barbados en zo zou het een dag worden dat we elkaar voor het eerst in 6 maanden langer dan 1 uur (!) niet zouden zien. Mijn klus voor de dag was de dynamo wegbrengen en als het een beetje me zou zitten weer inbouwen. 's-Ochtends hadden we een taxi geregeld. In deze regio's vertel je dan wat je plan is (eerst naar het vliegveld, dan dynamo wegbrengen, en dan weer terug naar de boot) en de chauffeur vertelt je dan zijn prijs. Beetje afdingen (niet gelukt, want hij is de enige hier) en dan ga je. Bij het instappen bleek dat er nog 2 mensen meegingen. Zij moesten naar de stad om de Botanische tuin te bekijken (nee, mam, gaan wij niet doen. Er groeien hier genoeg mooie bloemen langs de kant van de weg). Op zich geen probleem: het busje is groot genoeg en een klein ommetje kan ook leuk zijn. Ondanks de toch duidelijke wensen gaat zo'n chauffeur dan eerst naar de dynamo-man, vervolgens naar het vliegveld en dan naar de stad. Ook nog geen probleem: we waren ruim op tijd voor de vlucht. Waarschijnlijk toch een soort van voorgevoel. In de stad aangekomen bleek echter dat wij (Floris, Katelijne en ik) ook moesten uitstappen, want de beste chauffeur had nog een ander klusje en moest tussendoor nog even 11 mensen ophalen. Nu spreken ze hier wel een ander soort engels dan dat ik op school heb geleerd, maar deze verwarring lag toch echt niet bij mij. Maar goed, van de nood een deugd makend, en met het besef dat ik nog niets had betaald, de afspraak gemaakt dat hij me over 3 kwartier zou ophalen. Ik herinnerde me dat ik hoognodig naar een kapper moest en bovendien waren er hier taxi's te over. Dus wij met z'n drieen naar de barber-shop: vier kappers op 10 vierkante meter, Bob Marley uit de luidsprekers, kortom het was er erg gezellig. Ondanks de drukte werd ik direct geholpen. Na al dat kroeshaar wil zo'n kapper natuurlijk ook wel eens wat anders. Voordat ik het besefte stond de tondeuse in het haar en dit is naast een scheermesje ook het enige instrument dat deze kappers kennen. Ik heb dus nu een wat andere coupe dan normaal, dus schrik niet als je de foto's gaat zien! Wel lekker makkelijk zo'n coupe, maar ik heb het niet aangedurfd om Floris ook zo'n behandeling te geven. Voor de prijs hoef je het overigens niet te laten, want voor 10 EC$ (omgerekend nog geen ? 3,-) mogen ze me nog wel eens kaalscheren. En ongelofelijk, na een ijsje en de aanschaf van wat overbodige computerspullen, stond onze chauf op tijd en op de afgesproken plaats te wachten. Money talks zullen we maar zeggen. Bijna jammer, want ik denk dat ik aanzienlijk goedkoper terug had gekund met een andere taxi.
De rest van de dag stond voor mij in het teken van het klussen aan de watermaker. Deze had het vorige week ook begeven en inmiddels had ik de support van Rob Wink (de leverancier) ingeroepen. Hij reageert gelukkig snel en met goede tips. 's-Ochtends had ik met Mo al even geprobeerd en hij leek het te gaan doen. De euforie van een klus die geklaard is, is groot, maar de teleurstelling als hij het dan vervolgens toch niet doet, even groot. Hoge pieken, diepe dalen. Maar goed, als de oplossing lijkt te werken, dan nog maar eens proberen. Dus ik was vol goede moed. Kids in het zwembad, Meat Loaf hard op de speakers, en dan kun je er tegen. Wederom leek de truc te gaan werken en deed hij het even, maar na 5 minuten hield hij er weer mee op. Om vervolgens niet meer tot leven te komen. Ik heb al eerder de lofzang gezongen op klussen waarvan je het probleem kent én de oplossing hebt, maar zo frustrerend zijn de klussen waarvan je het probleem kent (kleppen in de zuiger die niet meer goed afsluiten), maar de oplossing (tools of onderdelen) niet hebt. Grrr, daar kan zelfs Meat Loaf niet tegenop.
Tja, en zo gaat er dan weer een dag voorbij in dit paradijsje. Like a bat out of hell, zou Meat Loaf zeggen...
Vandaag heb ik me dan ook maar aan de wat eenvoudiger klussen gezet. Na de school-uren van de kids ging Mo getrouw aan wat wasjes en ben ik de boot maar eens gaan boenen. Zout heeft de neiging zich overal af te zetten en is desastreus voor menig materiaal, dus als je schoon water hebt is afspoelen geen overbodige luxe. Bovendien kon ik door de raampjes van de kuip die Blue Lagoon niet meer zien, dus als ik al er van zou willen genieten moet je het wel kunnen zien. Vervolgens de decklight (lampje in de mast die 's-nachts het dek kan verlichten) nagekeken. Deed het al niet meer sinds Suriname, maar deze klus had ik bewaard voor het moment dat een moeilijke klus niet zou lukken (zie hierboven). Om toch een beetje dat gevoel van dat je iets kunt overeind te houden. En gelukkig bleek het een los zittend lampje te zijn en geen doorgeroeste leidingen van al het zout dat ik al te lang niet had afgespoeld. 1-1 zeg maar. Voor de 2-1 had ik gehoopt dat de dynamo inmiddels klaar zou zijn, maar dat is helaas nog niet het geval. Blijkbaar hebben ook specialisten soms wat tegenslag. Ik vraag me af of die net zo over klussen denken als ik. Hopelijk is hij morgen wel klaar en kan ik hem inbouwen en vervolgens vertrekken. Want ondanks dat het hier best aardig toeven is, zijn we er alweer aan toe om door te gaan. Je moet gewoon niet te lang in een marina vertoeven.

Baaf in Nederland

Baaf is goed aangekomen! Lieve Baaf en familie, heel veel plezier en hele fijne vakantie!

Baaf naar Nederland

En gisteren was het dus zover! Lang naar uitgekeken, ieder op zijn eigen speciale manier. Voor Baaf en papa Jochem het moment om elkaar eindelijk na zo'n lange tijd weer te zien. Voor mij een gevoel van "hoe is het mogelijk dat mijn kind zo hoog in de lucht en daar helemaal alleen is"........Ik kreeg een mailtje van Maaike dat ze slecht slaapt vanacht......gek genoeg slaap ik zelf ook weinig! Het is hier nu bijna 3.00 uur, dat betekent dat het in Nederland 8.00 uur is en Baaf dus op London Gatwick is........Is hij daar? Ik heb juist op dit moment geen internet en kan het ook niet nakijken......Die Baaf, groot is hij al........ Slaapt ook weinig vanacht........Wat een reisdag trouwens en wat een gedoe met immigration, customs. Het vliegen was op zich wel leuk, zo hoog boven het water en zo anders dan met de boot.......Daniel heeft de dynamo weggebracht......misschien is hij morgen klaar......ook de watermaker doet het nog steeds niet, waarom gaan juist al onze nieuwe apparaten stuk? Laat het nu maar eerst eens dag worden en de sms krijgen dat Baaf goed is aangekomen.........

St. Vincent, La soufriere

Vandaag Valentijnsdag, wat een mooie dag! Vanmorgen om half 7 eruit en ons klaar gemaakt om om 7.30 uur te vertekken! Na een uurtje rijden met een veel, echt veel te dure taxi (en dat gaan we gewoon niet vertellen!!!!) kwamen we aan bij de voet van de vulkaan La Soufriere!
St. Vincent is arm, de huizen zijn klein, vervallen, maar er staat ook wel hele kleurige en fleurige tussen. Floris zei al, zo arm zijn ze hier niet, want de mensen rijden nog in auto's! Hmm.
Door een bananenplantage naar de vulkaan. Van daaruit het trail volgen en dan kom je er!
Ja, ja. Dat trail duurde 2 uur, niet gelogen, super stijl naar boven en met een gids. Alleen hadden we het laatste stuk niet kunnen vinden. De kinderen hebben het echt fantastisch gedaan, misschien nog wel beter dan papa en mama. Die zijn, nu ik dit stukje aan het tikken ben, echt kapot! Mijn voeten moeten echt hoognodig rusten, maar ik heb nog wel een "to do" lijstje voor ik mag gaan liggen. De wandeling was dus echt waanzinnig. Zwaar, maar mooi en werd beloond.
Althans, we kwamen boven bij de krater en daar is het zo waanzinnig stijl dat ik er zelfs een beetje eng van werd. Ik heb geen hoogtevrees, maar als je die niet hebt, ontwikkel je die in pijlsnel tempo aldaar. En die kinderen joh, zo ontstuimig als ze zijn, ik zag ze al naar beneden vallen.....brrrrrr! En koud dat het was, je bent toch ineens op 4000 ft hoogte, dat is zo'n 1300 m
vanuit het niets. Dus ik denk dat we nog geen 5 minuten boven zijn geweest, gingen we alweer naar beneden. Terug lopen naar beneden is altijd makkelijker dus dat deden we in anderhalf uur. Daarna nog langs de "black point tunnel" , een tunnel die uitgegraven werd door de slaven in 1815 om suiker door te transporteren, die daarna ingescheept kon worden. Wij dachten dat ook daar een stuk van de film "the pirates of the caribean"was opgenomen, maar dat waren misschien enkele scenes en er was niemand die daar wild van werd. Moeten we toch naar Wallilabou. Maar eerst ga ik morgen met Baaf vliegen van St. Vincent naar Barbados. Baaf gaat naar papa ( en Maaike, Santje en Teus) en dat gaat hij alleen doen. De kanjer! Ik breng hem naar Barbados viegveld en daarna vlieg ik terug naar St. Vincent. En die gekke Baaf heeft niet eens een lange broek meer die hij past!

St. Vincent

We liggen na een heerlijk schuin zeiltochtje van een uurtje heerlijk in de marina in The Blue Lagoon. Ik weet niet eens hoe het dorpje hier heet en of ze uberhaupt wel een dorpje hebben? Maar het is hier heerlijk liggen. We kijken uit op een mooie baai. Hebben stroom van de wal en hebben onze tanks zijn ook weer gevuld met water. Helaas kunnen wij dit water niet meer drinken, dus vanaf heden moeten we ons drinkwater uit flessen drinken. Water is trouwens niet goedkoop. Een fles kost hier omgerekend gemiddeld 1,25-1,50 euro voor 1,5 liter. Watertanks vullen hadden we vanmorgen kunnen doen voor 100 euro, maar hier in de marina kostte het slechts 10 euro. Het liggeld van de marina verdient zichzelf terug zeg maar. De kinderen konden vandaag heerlijk in het zwembad van het hotel hier bij de haven zwemmen, dus dat was echt groot feest. Er was zelfs een glijbaan bij. Wij hebben een toertje gepland voor morgen. Morgen gaan we om 7.30 uur op pad om een wandeling te maken van 2 uur naar een vulkaan. Dat is een belevenis, want dat hebben we nog nooit eerder gedaan. Ook de kinderen hebben hier veel zin in. En morgen is het groot feest, Valentijnsdag, de dag dat ik mijn prins in het Oeteldonkse besneeuwde Den Bosch heb ontmoet, 11 jaar geleden! En laat het nu ook wit zijn, Valentijnsdag en carnaval! Mijn hart is in Den Bosch, ik mis het carnaval ontzettend en mijn carnavalsvriendinnetjes nog het meest......maar ik zit hier mooi met mijn prins in het paradijs, dus echte klachten heb ik niet..........

Bequia

Katelijne haar verjaardag is gevierd! Ze vond het fantastisch. 's Avonds hebben we met z'n allen boerenkool met worst gegeten, dat wilde ze graag. De worst nog uit Nederland, opgestuurd dankzij Jolan en de boerenkool uit een pot van de Choice supermarkt uit Paramaribo. Zo komen we toch nog een heel eind. En het was best lekker! Gisteren hebben we rustig aan gedaan, beetje school, beetje wasje gedraaid. Heerlijk gelunched in een strandtentje en daarna eigenlijk niets meer. Baaf heeft nog een poging gedaan tot avond vissen en haalde daamee van de week met een klein stukje kipfilet het ene na het andere visje uit het water. Met die kleinere visjes wordt er dan weer een grotere vis gevangen en tot onze verbazing trok hij zo een morene uit het water, brrrrrrrrr! Vanacht kwam er weer veel wind opzetten. De Jonathan ging krabben (anker over de grond slepen) en dacht dat ie over een mooring was gevaren, maar we konden de mooring nergens meer terug vinden. Een mooring verzekert je van veilig liggen, maar ook de mooringen blijken niet zo veilig en safe als men denkt dat ze zijn. De Jonathan is gelijk afgevaren naar St. Lucia, alwaar ze vrienden verwachten. En wij komen we net uit het ieniemienie dorpje. Daniel en Floris wilden naar de kapper, maar de wachttijd was anderhalf uur. Daar gaan we maar niet op wachten, zodat de lange manen nog even kunnen doorgroeien. Wij gaan zo naar St. Vincent. Als het mogelijk is gaan we in de haven liggen. We moeten stroom trekken van de wal omdat onze accu's niet meer opladen en ook onze watermaker is nu echt kapot. We hebben nu ook geen water meer. Laten we hopen dat er een plekje vrij is.......

Verjaardag Katelijne

Allereerst beterschap gewenst voor opa Goedhuis die vandaag geopereerd is! Opa sterkte en opa en oma succes met de revalidatie. Verder bedanken wij iedereen voor de lieve emailtjes en sms-jes. Katelijne heeft een hele leuke verjaardag! Zelfs de chocolade taart is uitzonderlijk goed gelukt en ook daarvoor wil ik iedereen bedanken die mij moreel gesteund heeft in deze hahahahaha. Maar de dag is nog niet voorbij! We hebben heerlijke appeltaart gekregen en gegeten, gebakken door Giel van de Jonathan en de derde op rij! En we moeten toegeven, dit was toch echt wel de lekkerste! Helaas wilden de kaarsjes niet al te lang branden, want de wind deed goed haar best. Dus Kat heeft samen met de wind een wens mogen doen. Na koffie en limonade met taart hebben de kinderen nog even samen gespeeld en nu is het wachten op kleine Luukje zijn middagslaapje. Daarna gaan we naar het strand om spellentjes te doen! Daniel en Giel zijn nu naar de kant, Baaf had de motor van de dinghy van de Jonathan aan gort gevaren, hij voer over
een rots en de schroef zei; PANG! Een rotorblad is er nu af. Nu had Giel nog een 2de hands schroef liggen, maar daar ontbrak een ringetje van. Die zijn de mannen nu aan het zoeken. Dat is nog wel een heel gepuzzel hier op die eilanden. Als je echt iets nodig hebt, kost je dat minstens een halve dag. Toch stond ook de bakker weer vanmorgen om 7.00 uur aan de (boot) deur en dat is wel verrekte handig! Ik moet ook nog even zeggen dat het Blues festival op Mustique, een van de belevenissen hier in de Carieb is en dat Mick Jagger dus gewoon een biertje in Basil's Bar heeft gedronken! Helaas hebben wij dit spektakel gemist omdat wij een biertje op onze boot
aan het drinken waren. Maar het feit dat die man gewoon op het eiland is, terwijl wij daar in die baai liggen..............

Mustique

We liggen hier al 3 nachten en ik heb geen tijd om te schrijven.......Schandalig! Ik heb sowieso weer het gevoel dat ik nergens tijd voor heb! Al moet je me niet vragen wat ik dan zo heel de dag doe! We zijn nog steeds druk met onze dynamo die niet meer werkt en ook niet meer door ons zelf te reapareren is. Gelukkig hebben we nog een windmolentje op de achterkant van de boot en die produceert net genoeg energie, zodat alles re-de-lijk blijft werken. Helaas past een watermaker daar niet in, dus zo zachtjes aan gaan wij ons richting St. Vincent begeven, alwaar de dynamo hopelijk gemaakt kan worden. Ondertussen hebben wij nu al 2 keer een elektrische kabel gespannen tussen onze boot en de Jonathan, die dan hun generator aanzet en wij daar direct van mee kunnen profiteren. Er is al verscheidene keren aan Giel gevraagd of het geen kwaad kon die generator, want er komt een flinke partij rook uit, alsof het niet goed gaat in die motorkamer van die boot. Nou is het daar ook al heel vaak niet goed gegaan en zelfs 2 x brand uitgebroken, dat het niet eens zo'n heel gekke vraag is, al weet diegene die dat vraagt dat meestal niet. Mustique is een heerlijk eiland. Als je aan land komt is alles heel goed geregeld. Je kunt normaal je "garbage" wegbergen achter een houten schotje en in tegenstelling tot de andere eilanden staan hier overal afvalbakken. De andere eilanden kenden het begrip afvalbak eigenlijk niet, zodat er her en der overal afval lag en het soms een behoorlijk puinhoop kon zijn. Mileu regels kent men hier "nog" niet! Zo jammer dat je over zo'n mooi eiland loopt, gewoon tussen het afval! Soms staat er zo'n leeg olievat, heel mooi beschilderd en kun je daar je afval in deponeren. Dat geeft dan wel weer een fijn gevoel. Gisteren hebben we een tochtje over het eiland gemaakt. Je kunt hier van die golfkarretjes huren, maar helaas waren er geen karretjes meer te huur. Toen hebben we een grote taxi genomen en ons samen met de Jonathan crew over het eiland laten rijden. Wowie, het is net alof je door het Efteling park heen rijdt. Overal is het netjes aangelegd, en er staan ook zulke bordjes met voornamelijk "private propery" of "no trespassing"! Maar goed, je rijdt wel langs het huis van Tommy Hilfiger of Mick Jagger. Daarna hebben we ons af laten zetten op Macaroni Beach en hebben we lekker onder de palmbomen genoten van de schitterende kleuren van de zee. Macaroni Beach ligt aan de Oost-kant met veel meer wind en flinke golven. De kinderen (en wij ook) konden heerlijk enkele uren in de wilde zee spelen! Wat is Mustique een mooi eiland zeg! Echt schitterend! De huisjes zijn hier ook zeer kunstig in elkaar gezet en goed onderhouden in hele vrolijke kleuren. Iemand heeft ooit dit eiland voor 45.000 pond gekocht en het helemaal ontgonnen en herbebouwd en toen duur verkocht aan de beroemde mensen onder ons. Een onderdak op dit eiland kost je al gauw 33 miljoen us dollar. Mwah! Vandaag gaan we dit mooie eiland weer verlaten en gaan door naar Bequia. Daar schijnt het ook al zo mooi te zijn. En morgen is Katelijntje jarig, dus gaan we ook weer taart eten en feest vieren! Ze wil graag een chocolade taart dus voor mij met mijn bakkwaliteiten een hele grote uitdaging! Ik ga me daar alvast maar eens stevig op voorbereiden!

Canouan, Charlestown Bay

Ik heb de Tobago Cays in mijn hart gesloten! Mijn hemel wat was het daar mooi!!!! Echt het mooiste tot nu toe en ooit gezien! Dat blauwe water, zo helder en dat dan de schildpadden tussen de boten doorzwemmen. Ik heb al gevraagd of we daar nog een dagje terug kunnen komen, maar we moeten eerst even de reparatie van de dynamo afwachten. Die willen we volgende week op St. Vincent laten uitvoeren als mogelijk en nog noodzakelijk is. Toch gaan we ook door. Van Salt Whistle Bay naar nu weer Charlestown Bay en een eiland verder. Helaas zijn er hier geen boat-boys die 's morgens met verse baquettes langs komen varen! We varen nog steeds op met de Jonathan, erg gezellig en soms zo gezellig dat we nu de borrel maar een soort van halt hebben toegeroepen!!! Na de verjaardagen van Daan ( Valentijn) en Luuk ( Jonathan) doen we het nu even rustig aan. Met Monica van de Jonathan ben ik het dorpje gaan verkennen al gingen we eigenlijk op zoek naar een supermarkt! En weer hebben ze hier eigenlijk niets. De mensen zijn erg vriendelijk maar zijn arm. We spraken een mevrouw van het eiland en er heerst hier grote droogte. Dry season, zei ze. Met als grootste probleem dat de mensen zelf geen water hebben! Nou ik weet nu ongeveer wat het is als je geen water hebt, maar als je standaard geen water hebt, mijn hemel, hoe zou dat moeten? Gelukkig konden we nog wat aan etenswaren inslaan en aan de reizigers voor ons weten we af te leiden ( we krijgen we daar ook mailtjes over hahaha) dat Martinique weer van alles heeft! Joehoeeeeeeeee, ik kijk er naar uit! Inmiddels liggen we hier ook weer voor een resort. Het resort is echt schitterend en we hebben ons laten vertellen dat de rijke Amerikanen hier veel geld voor neerleggen. Een huisje kost tussen de 500 en 1000 us dollars per nacht! En wij liggen hier gewoon gratis! Ik kan me voorstellen dat men over een tijdje ook ankergeld komt ophalen en we zouden het nog betalen ook. Er liggen ook moorings in het water die 40 ec (eastern caribian) dollars kosten. Dat is ongeveer 11 euro. Maar ja, als je niet zo'n mooring oppakt en gewoon je anker uitgooit, kost het je niets, dus ja, de keuze is snel gemaakt! Toch zullen we er niet aan ontkomen, want we willen ook naar Mustique. Dat is het eiland van de rijke stinkerds en verplichten ze je, voor 3 nachten 100 us dollars te betalen. Oftewel, zo'n 200 ec. We gaan het zien! Helaas hebben we afgelopen week ook te horen gekregen dat het Bart en Dominique waarschijnlijk niet gaat lukken om ons op te zoeken in de Carieb. We vinden dit verschrikkelijk jammer, maar begrijpen het ingrijpende besluit.
Voor ons betekent dit besluit dat we ineens een soort van andere planning kunnen hanteren.
We kunnen naar de BVI's (British Virgin Islands) naar de Bahama's, misschien wel naar Cuba of Florida. Keuze te over. Zo proberen we van dit jammerlijke bericht toch nog iets te maken. Maar wat nou te kiezen? Ach, voorlopig vermaken wij ons hier ook prima, blijven we nog even samen met de Jonathan en verkennen de Carieb op ons gemakkie........

Mayreau; Salt Wistle Bay

Het wordt eigenlijk een beetje saai en ik durf het bijna niet meer te zeggen, maar hier is het ook weer erg mooi. We zijn eergisteren van de Tobago Cays naar het eilandje Mayreau gevaren. Dat lijkt verder dan het is: We hebben maar de omweg via de zuidkant van het eilandje genomen, anders zeilen we helemaal niet meer. We liggen in Salt Whistle Bay, een perfect maanvorminge baai, met een rustig zandstrandje met palmbomen voor de schaduw. Het zout fluistert hier inderdaad rustig door de baai, want net achter het strandje begint de oceaan al, met zicht op de Tobago Cays. Ideaal voor de kids om te zwemmen en spelen op het strand, wat ze dan ook volop doen met de Jonathan kids, die hier ook liggen.
Gisteren was dan eindelijk de grote dag: weer een jaartje ouder! De kinderen hadden zich uitgeleefd met hele mooie tekeningen en knutselwerken. Fantastisch! Ook heel bijzonder was het dat de verjaardagsvisite kwam aanzwemmen. De Jonathan had een heerlijke appeltaart gebakken en Mo een zeer goed gelukte boterkoek. Lunchen was dus echt niet meer nodig. Iedereen bedankt voor de leuke berichtjes via sms, voicemail, email. Na deze vrolijke verjaardagsactiviteiten stond de dag in het teken van het repareren van onze dynamo. Deze doet namelijk niets meer en dat is toch wel erg onhandig, want hij verzorgt het grootste deel van de stroomvoorziening. En stroom hebben we weer nodig voor de watermaker, het water, de lampjes, de koelkast, de radio, enz, enz. Kortom, toch wel een beetje een nijpend probleem. Met Giel van de Jonathan alles maar eens doormeten en alle aansluitingen checken, maar zonder al te langdradig te worden: we hebben het probleem niet gevonden. Hopelijk heeft Jacques in Lelystad nog goede ideeen. Gelukkig heeft Giel een hele grote generator en we hebben onze walstroomlader hierop aangesloten om bij te laden. In ruil voor wat stroom krijgen zij weer water van ons. Zolang we dus samenvaren kunnen we het op deze manier oplossen en verder is er op St Vincent weer een goed servicepunt. Na lekker op het strand nog een borrel te hebben gedronken (met weer een lekker tonijntje) zijn we heerlijk uit eten gegaan in het restaurant achter het strand. Ook weer een fantastische setting: een soort van kleine open rondavels met tafel en ronde bank onder de palmen. De heerlijke lobster was een waar verjaardagsmaal. Jelle, bedankt hiervoor! Vandaag is Luuk van de Jonathan jarig (hij is 3 geworden), dus we rollen van de ene verjaardag in de volgende. Een volgende appeltaart en vanmiddag pannekoeken op het strand!

Sandy Island, Union Island en Tobago Cays

Vandaag alweer maandag! We zijn lang niet in de lucht geweest omdat eenvoudig weg de SSB radio niet altijd doet wat wij willen dat het doet. Hij is niet kapot ofzo, maar geeft geen signalen door, dus ja, dat houdt het al snel op! Donderdag zijn we naar Hillsborough gereden met het busje en daar hebben we ons uitgeklaard. Verder was er nauwelijks iets te doen, dus we hebben een ijsje gegeten (hoe spannend kan het zijn?) en zijn we terug naar Tyrell Bay gereden. Daar hadden we een vrolijk weerzien met de Barbarossa. Wat leuk en wat gezellig! De volgende dag zijn we gezamelijk naar Sandy Island gevaren. Sandy Island is een zandstrook temidden van alle kleurscharkeringen blauw water. Schitterend! We hebben daar leuk kunnen snorkelen en Giel heeft daar een pijlrogstaart gezien. Best eng, want als ze steken ben je dood. Gelukkig schijnen ze dat niet "zomaar" te doen, maar ik moet zeggen, ik vind het best spannend. Ook kunnen we hier ontzettend mooie schelpen opduiken, maar je wordt geacht vooral niets mee te nemen. Na Sandy Island zijn we met behoorlijk veel wind doorgevaren naar Union Island. Het zeilen werd bemoeilijkt omdat, zoals altijd de wind van voren kwam, er heel veel wind stond en we scherp aan de wind moesten varen. Toch was het een mooi tochtje, want de lucht was blauw en het water zo niet blauwer. De volgende dag hebben we ons weer ingeklaard en zijn we even door het ienie mienie dorpje gelopen. Ik merk dat mijn supermarkt behoefte weer langzaam aan terug komt, maar ook hier hebben ze bijna niets. Barbarossa ging weer door en 's middags kwam daar de Jonathan aanvaren. Ook gezellig!!!! Tevens zijn we gaan verliggen om aan de buitenkant van de baai van het schitterende uitzicht te kunnen genieten. Wat een plaatjes!!! De grote Pjotter lag daar ook weer dus het werd ook vandaag weer een gezellig samenzijn. De volgende dag kreeg de Jonathan een sms-je dat ook de Brandaan en de Barbarossa in Tobago Cays elkaar zouden ontmoeten, dus met z'n allen zijn we naar de Tobago Cays gevaren. Het weerzien was leuk! Gisteravond hebben we met zijn allen in het donker kunnen aanschuiven bij Mr. Wonderman die lobsters op de BBQ grilde. Het was fantastisch. Voor de kinderen wat minder helaas, want toen we thuis kwamen moest ik nog voor iedereen boterhammen smeren. Grrrrrrrrr. Vandaag heeft de Barbarossa ECHT afscheid genomen en ik moet zeggen,. als je het maar vaak genoeg doet, is het lang ze erg niet meer. We komen elkaar wel weer tegen.
Nu hebben we ook weer een ander plekje uitgekozen en we liggen hier zo verschrikkelijk mooi, hier wil ik nog wel een dagje blijven liggen.........
P.S.: Inmiddels heeft Baaf een hele school roggen gezien en Mo is met een zeeschildpad meegezwommen!