Maandag 30 november 2e nachtje op zee/ 225 mijl afgelegd

Ook de 2e nacht zit er weer op! Gistermiddag trok de wind aan. Ook dat was voorspeld. Zoveel mijl buiten de Canarische eilanden zou er weer wind zijn en die is er. We zitten op 15-20 knoop. Hebben gisternamiddag de parasailor binnengehaald en varen nu in de zogeheten klaverstand. Genua bak, grootzeil stuurboord om maximaal van die wind te profiteren. En het gaat goed. Doordat de wind gisteren al begonnen te waaien is, heeft de zee wel opbouw van golven gekregen. En omdat wij dus voor de wind gaan, hobbelen we van links naar rechts. Baaf en ik nemen af en toe een pil en ik moet zeggen met mij gaat het prima! Baaf is nog steeds aan het chillen, hij vindt het maar niks. Daniel heeft gistermiddag helaas migraine gekregen, maar slaat zich er dapper doorheen. Mijn held is ook een bezig onderhevig aan de golven. Die kleintjes zijn nog steeds aan het zingen en aan het klieren dus daar is niks mis mee. Ik heb vanacht de dvd van "Sinterklaas en het geheim van het grote boek" gekeken. Leuke liedjes en ik heb helemaal dubbel gelegen over die dokter die op vakantie is.......hoe verzin je het! Vanacht een grote "unit" gezien, dat wil zeggen, een ander groot schip. Verder is het stil hier op zee. Het zonnetje schijnt en de wind waait......

Zondag 29 november 1e nacht op zee /100 mijl afgelegd

En nu is het alweer dag! De eerste nacht zit erop! Gisteren zijn we om 13.30 uur vertrokken vanaf La Gomera richting Sao Vincente, een van de Kaapverdische eilanden.
Toen wij vertrokken hadden we geen wind! Een klein beetje wind, maar die stond tegen. Dat is niets nieuws, dat hebben we nou altijd. Het was gek geweest als we wel wind hadden gehad! Dus hebben wij nog heel even de parasailor uit de kast gehaald. Dat is ons "voor de wind" zeil. En het gaat ons ook voor de wind, we hebben niet te klagen, maar das meer de figuurlijke zin. Maar na 2 uurtjes had de parasailor het ook wel gezien. De rest van de uren tot vanmorgen half 9 hebben we gemotord. Nu staat de parasailor weer op en hebben we vanaf gistermiddag tot nu 100 mijl weggetikt. Nog 700 te gaan. Het gaat goed aan boord, we moeten wel aan de wiebelstand wennen, maar de kleintjes spelen volop en Baaf is aan het chillen. Hij heeft er nog de meeste moeite mee, of zou het zijn dat hij anders school moet doen? Hmmm, we kijken het aan. Misschien vanmiddag wat lesgeven. Ik hoef nog steeds geen brood te bakken, maar ja, dat kan ik misschien morgen ook niet meer zeggen en moet ik toch echt aan de bak. Ben wel yogurt aan het maken, nooit gedacht dat ik dat zou kunnen maar het schijnt niet zo moeilijk te zijn hahahaha.

Morgen vertrek......

We gaan morgen vertrekken en ik ben er klaar voor, ben ook wel beetje zenuwachtig, nou ja, een gezonde spanning eigenlijk, want je gaat iets doen, wat je nooit meer in je hele leven vergeet en wat toch wel heel erg bijzonder is.......dus die ballen in je buik zijn volgens mij helemaal niet bijzonder, die horen er gewoon bij!
Deze week zijn we een beetje bijgekomen op La Gomera. Moesten weer wennen aan het feit dat alles westers is, iedereen gewoon weer Engels praat of iets anders verstaanbaars en dat je "gewoon" weer alles kunt kopen in de winkel. Wat een bijzonderheid eigenlijk! Schoolwerk is opgevijzeld, want dat zal wel even wat minder worden de komende weken, wasjes gedaan en we zijn zelfs met z'n allen tegelijk naar de kapper geweest! Top! Was hard nodig! Ook hebben we weer eens een borrel gedronken met de Nebulae, die erg gezellig was. Vandaag hebben we een autootje gehuurd en zijn we het eiland over gecrost. Was leuk. Het is een leuk eiland. Bovenop een Nationaal Park met subtropisch klimaat. Dus onderin zijn de bergen kaal en onherbergzaam, maar hoe hoger je komt, hoe groener het wordt en kouder dat ook. Zoiets als 1 graad per 100 meter? Nou het scheelde uiteindelijk 10 graden met "beneden". Hebben ook nog in de zee gezwommen aan de andere kant van het eiland, tja je moet toch even voelen....... hahahahaha en we hebben nog een supergave wandeling gemaakt van dik een uur! Wandelen kun je hier trouwens als de beste. Supergoed georganiseerd en de moeite waard om voor terug te komen! En nu de laatste klusjes.....
Die klusjeslijst is er ook eentje die nooit korter zal worden, maar we doen ons best en denken dat we alles onder controle hebben. Vandaag is de Nebulae uitgevaren naar de Carieb. Erg spannend, 3 weken op zee, dus toi toi toi en behouden vaart......
Wij morgen en we hopen dat we volgende week op het hoofdeiland van de Kaapverden aankomen. De Brandaan en de Barbarossa komen morgen aan op Sal, een van de kleinere eilanden en we hopen elkaar volgende week in Mindelo te treffen. Op de Kaapverden heerst de denque-mug. Ook weer zo eentje, die je liever niet tegen hoopt te komen, maar het schijnt op Mindelo mee te vallen. Van de Kaapverden zullen we naar wellicht Suriname varen......helemaal zeker zijn we nog steeds niet, maar hangt ook af of we kunnen aanhaken bij Brandaan en Barbarossa. Dan zijn we misschien op tijd om samen oud en nieuw in Suriname te kunnen vieren, maar moeten we wel weer ons best doen met varen! Iedereen mag gerust een berichtje achterlaten in het gastenboek of een reactie plaatsen op het blog, dat vinden wij helemaal niet erg, vinden wij heel erg leuk en het is helemaal niet erg als iedereen dat leest!!!!!!
Want wij gaan nu weg en zullen pas over 3 weken of langer weer internet op kunnen. Wij hopen dat alles en iedereen goed gaat! Wel zullen wij zelf berichtjes kunnen plaatsen via de SSB radio.

La Gomera, de vertrekkershaven

Van Puerto de Morro Jable voeren wij naar Gran Canaria. Dit maal had de pilot het goed. Puerto Mogan was een hele mooie haven. Dus toen wij na een nacht varen, lekker brak aankwamen was de haven vol! We hebben toen geankerd en gewacht op een plaatsje. Dat ankeren beviel heel goed. Eindelijk weer een dag dat je gewoon niets kan doen, behalve school dan, die wanneer kan, iedere dag doorgaat. Daarna zijn we gaan zwemmen in heel, heel helder water. Ik denk dat je wel meters naar beneden kon kijken. Eindelijk konden we onze boot van onder water bekijken. Duikbrillentje op en eronder door duiken. Dit is voor de diehards onder ons hoor, ik zelf durf dat nog net niet! Zo hadden we een hele middag heerlijk in het zonnetje en in het water doorgebracht en dat was een hele tijd geleden. Maar zo einde middag was er nog steeds geen plekje vrij in de haven, dus besloten wij om maar weer door te gaan. Van Gran Canaria naar La Gomera en dat is 76 mijl varen (boot vaart ongeveer 5 mijl per uur). Op een gegeven moment voel je je zo zoekende, net alsof je van camping naar camping rijdt maar alles is vol en je bent wel een beetje klaar met rijden en in dit gevoel varen, dat gevoel had ik ook wel een beetje. Maar goed, we gingen door. Helaas kregen we het toen ook nog behoorlijk voor onze kiezen. Windkracht 6 a 7 met behoorlijke golven. Zeeziekte lag op de loer. Maar ik ging weer plat, met als gevolg dat ik regelmatig een plens zout water in mijn gezicht kreeg. Met 2 zakdoekjes van zeil, klein genuaatje en klein grootzeiltje voeren we met 7 knoop (7 mijl) in het donker stampend over de golven. We besloten om maar iets eerder uit te stappen en op Tenerife te kijken naar een plaatsje in de haven. De pilot adviseerde Puerto de Colon op Tenerife. Die andere havens zouden niet zo vriendelijk zijn voor visitors. Eenmaal in de buurt van Tenerife viel de wind weg en hadden we nog maar 8 knoop wind ipv 33. Dat ging aanmerkelijk een stuk langzamer, maar vonden we eigenlijk niet zo heel erg. Om 3 uur voeren wij Tenerife binnen, alwaar de disco nog luidrustig aan het disco-en was........Maar we vielen lekker in slaap en zouden morgen wel verder kijken. Toen Daniel ons de volgende morgen aanmeldde en wilde betalen, kreeg hij alleen te horen dat er geen paats was, no place sir, no place! Ja maar, we liggen er al en ik wil graag betalen! No place sir! Nou ja, dan wordt het je wel makkelijk gemaakt dus wij op weg naar La Gomera, alwaar de haven voor ons een plaatsje gereserveerd had. Erg aardig! De laatste 20 mijl veel wind maar ook grienden gezien! Hele trage donkerbruine, tja, een dolfijnensoort eigenlijk. En het varen bij daglicht is ook een stuk makkelijker. Dus einde middag kwamen wij eindelijk op La Gomera aan. DE Vertrekkershaven. Vol, druk, maar voelt wel goed. We hebben het gehaald. Vanaf hier gaan wij vertrekken. En dat betekent dat we over aanzienlijk korte tijd het water op gaan en daar voorlopig niet meer vanaf komen. Gek gevoel. Dubbel gevoel. Heel spannend.
De ARC ( Atlantic Rally fot Cruisers) is gisteren vertrokken. Zij steken in groepsverband over. Nu nog voorbereidingen treffen. En hopelijk ergens een internet aansluiting vinden......want die hebben we nog steeds niet!

Fuerte Ventura - Puerto Morro Jable

Onze 2de haven op de Canaries. Puerto Morro Jable was een haven zoals je in de zomer naar het zuiden afreist, Frankrijk of Spanje en je stopt op zo'n parkeerplaats met een groot benzine station. Nou zo was Puerto Morro Jable. Niets aan! Maar goed we konden er tanken, dat kan altijd bij zo'n groot benzinestation en we konden in de haven liggen.
Ik slaap wat minder goed, want ook Daniel zit af en toe rechtop in zijn bed omdat hij iemand op de boot hoort......gelukkig is dat niet altijd waar (en ook nu niet). Maar goed zo'n 3 keer per nacht, "hoor" ik dan wel iemand op de boot.....De geluiden zijn nu dan wel vertrouwd, maar die van boeven zullen dat nooit worden. Vanmorgen weer schoolwerk gedaan en daarna even naar het dorpje gelopen om te lunchen en boodschappen te doen. Nou dat dorpje is een schatje en maakte een hoop goed. Het zijn wel allemaal toeristen resorts. En met name de wat oudere mens kom je hier geregeld tegen. En waarom niet. Nu zijn we weer op weg naar Gran Canaria. We hebben weer een mooie haven in de pilot gezien en ja, dit maal goed gelezen, ook al is onze pilot zo'n 15 jaar oud, wil het nog niet zeggen dat het waar is wat erin staat. Het blijft dus altijd weer een verrassing. De kindjes zitten nu de dvd van sinterklaas te kijken en wij schommelen hier lekker, want de diepte varieert van 1000 m tot 35m met de wat golfslag. Na Gran Canria zitten we nog even in dubio of we naar La Gomera gaan. We willen wel, moeten ook de voorraad voor de oversteek inslaan, maar moeten even kijken hoeveel tijd we nog hebben. Ik heb wel het gevoel dat we steeds maar moeten haasten. Dat onthaastingsgevoel heb ik nog niet mogen ervaren. Eerst wilden we toch maar niet naar Suriname gaan, omdat dat toch ook weer 2 weken of misschien wel meer tijd zal kosten. De grote oversteek staat al bijna voor de deur en wij zijn alleen nog maar aan het racen. Hebben nauwelijks benul dat we dalijk ook daadwerkelijk aan het oversteken zijn! Je wordt er wel moe van en dat klinkt heel gek, maar van uitrusten is echt nog geen sprake. Nu even de Canaries afvinken, dan snel naar de Kaapverden ( 1 week varen) alwaar we de Brandaan en de Barbarossa weer zullen ontmoeten. Daar hebben we wel zin in. En tja, als zij toch naar Suriname gaan, is het ook wel leuk om met zijn drie-en te gaan en wel zo makkelijk. Maar goed, dan moeten we ook weer opschieten, want van de Kaapverden naar Suriname is het toch ook wel 2 weken varen en om niet met alle feestdagen op zee te zitten.......pfffffffft moeten we nog even doorvaren om misschien wel oud en nieuw in Parimaribo te vieren??????

Fuerte Ventura, Puerto del Castillo

Na 47 uur varen om precies te zijn, nee net geen 48 uur, kwamen wij aan in Puerto del Castillo. Die 47 uur zijn echt van belang, want je wilt na zoveel uur varen ook echt geen uur langer op zee zitten......(het moet nog wat worden als wij die oversteek gaan maken!!!!)
We hadden de pilot (= boek) niet goed gelezen, maar nu begrijp ik waarom iedereen voor Lanzarote kiest ipv Fuerte Ventura. Ten eerste is het veel korter varen, ten tweede is er op Lanzarote een geweldige goede haven! Maar okee, ik had voor Fuerte Ventura gekozen en de pilot zei, no warm welcome for visitors.......3 or 4 abreast. Oftewel, je mag wel komen maar je ligt wel 3 of 4 dik en hebt geen eigen plek! Baal, baal. Een uur voor binnenkomen in deze haven heb je ook niet veel keus meer! Toen wij het kleine haventje invoeren viel het gelukkig heel erg mee.
Er was zelfs nog een box vrij! Wow! Ik heb me weer gigantisch voor niks druk gemaakt. Daan de rust zelve, zou wel eens zien wat het ons zou brengen.....en kijk daar! Bravo! Vandaag met het zonnetje in de kuip was het weer een dag van beddegoed wassen, school werk en hebben we ook nog een uurtje op het strand gelegen. Daarna snel boodschappen gedaan en eindelijk weer eens lekker gekookt! Gisteravond waren we het eerste de beste restaurantje ingedoken en dat is echt een heel verkeerde keus geweest. Ik heb nog nooit zo slecht gegeten, gadver! Nou verder hebben de kinderen uit volle borst liedjes gezongen voor de Sint, dus het zou mij verbazen als hij niet op Fuerte Ventura langs zou komen, notch notch! Al zijn de liederen tegenwoordig wel heel eigentijds. Sint klopt op de deur met zijn mitrallieur en daar wordt op de deur geklopt, deur kapot! Nou zo kennen wij er ook nog wel eentje, uit het boek van Roald Dahl, gruwelijke rijmen, trekt roodkapje op een gegeven moment als ze de wolf wil doden, een revolver uit haar slipje (in een wipje) GEWELDIG boek! Misschien dat dit aangezet heeft tot het rijmen, maar daar wil ik verder niet over uitwijden. Sint zal dus wel komen en daarna gaan we er weer als de haas vandoor, gaan we verder het eiland af richting Morro Jable, 35 mijl zuidelijker.

Nog steeds op zee

Ik loop wacht! Ik loop wacht van 20-23, Daan van 23-2, ik van 2-5, Daan van 5-8 en gaat meestal daarna nog een uurtje tukken. Het is nu 3 uur geweest. Het is een hele donkere nacht. De tweede op rij, wel sterren geen maan. En waar die maan nu weer is, er zal wel een nieuwe maan komen. We zullen de kinderen deze les maar eens uitleggen, altijd leuk om te weten en hopelijk zullen ze het onthouden. Het is hier ook bewolkt, grote zwarte wolken, zal er wind in zitten? In Marokko hadden we 3 weken lang een strak blauwe lucht, maar dat zal voorlopig ook wel over zijn. Ik zie ook weer vissersbootjes, een teken dat we wat dichter bij land zitten. In Marokko kwamen ze gevaarlijk dichtbij, vroegen om sigaretten of zeiden alleen maar gedag. We hebben ook nog die onderhandelingsslof sigaretten liggen, maar als er meer dan 4 pakjes uit zijn, is het veel. Men vroeg op het laatst gewoon direct om geld. Ik heb me afgevraagd of dat nou ook werkelijk zo verkeerd is in een land waar je gewoon niets hebt? Als wij iets wilden,zoals in de haven liggen, de weg weten, een nieuwe beugel voor de parasailor, dan waren ze zeker bereid om het je uit te leggen of om iets te regelen, maar daar moest je dan bij voorbaat al voor betalen. Weet je, we zijn het gewoon niet gewend en stiekem vind ik het ook wel fijn dat dat nu even niet meer hoeft. Alhoewel, hoe zou het op de Kaapverderden zijn? Of in de Carieb? Daar schijnen toch ook wel van die regelmannetjes de boel te regelen voor je. We hebben ook weer 2 dolfijnenshows gehad. Blijft geweldig, om die gestroomlijnde beesten rond je boot te zien spelen. Vanmorgen heeft Daniel ook een zeeschildpad gezien. Hij lag "als een stuk hout" te dobberen. Voor de rest gebeurt er niet zoveel. Baaf was nog steeds niet lekker, dus van school komt er nu niet zoveel en iedereen is aan het liggen of aan het "chillen". Zal mij benieuwen hoe het straks gaat als we langer op zee moeten blijven. Met een pillentje gaat het goed en nu moet ik weer even vissersbootjes gaan uitwijken en de wacht houden!

Van Agadir naar Fuerta Ventura

We zitten op zee!!!!!!
Zaterdagmiddag hebben we eerst nog kennisgemaakt met de Jonathan A! Een Trintella 57, met aardig leuk stel met 3 jonge kids. Voor Floris en Katelijne genoeg te spelen.
Ze zijn voor ons eigenlijk een beetje uit de lucht komen vallen, want meestal hoor je wel wie er een rondje Atlantic gaan maken, maar Giel en Monica hadden er zo'n zin in, dat ze onlangs de boot gekocht hebben, erin gestapt zijn en weggevaren zijn. Helaas bleek ook deze Trintella wat mankementen te vertonen. Ik geloof dat op een gegeven moment alleen de stuurautomaat nog werkte en ook daar werd voor gevreesd! Maar goed, uiteindelijk zaten zij met een kapotte motor een volle week op zee, zonder ook maar iets te kunnen doen. Uiteindelijk zijn ze de haven van Agadir in gesleept en kwamen in de "clubhaven" te liggen, daar waar wij ook de eerste nacht lagen en waar je eigenlijk niet wil liggen!
Wij hebben ze zondag dan ook naar de marina gesleept. Machtig, hoe breed je dan bent als je twee van die joekels van boten naast elkaar legt en er dan mee gaat varen. Maar alles ging goed. En helaas hebben wij toch maar afscheid van ze genomen, want wij willen verder om straks ook weer de Brandaan en de Barbarossa te ontmoeten. Die overigens in het hete Gambia zitten! We hopen de Jonathan trouwens nog wel weer een keer te ontmoeten en dan eens die lekkere borrel te gaan drinken! Het drinken hebben we een beetje afgeleerd, wat op zich niet zo heel slecht voor ons is hahahahaha. Maar gistermiddag, na eerst nog even getankt te hebben, voor 66 cent de liter diesel, konden we het ruime sop kiezen. Dat tanken is trouwens ook weer een verhaal apart want de slang van de pomp was te dik en de diesel moest dus via een trechter de tank in. Gelukkig of misschien ook juist weer niet, nu ie zo goedkoop was, hadden we maar 150 liter nodig! Dat duurde ruim een half uur! Het uitklaren ging soepeltjes, ach je moet er wel een paar uur op wachten en je bootpapieren en je paspoorten voor afgeven, maar die brachten ze ook weer netjes naar de boot terug en dat helemaal voor niets. En nu zitten we alweer 17 uur op zee. De wind wisselt een beetje, er staat eigenlijk niet zoveel wind, dus het gaat goed. Van de 250 mijl, hebben we er al 90 afgetikt, dus nog 160 te gaan!

Agadir

We zijn weer "thuis"! Wat een fijn gevoel. Wat een fijn gevoel te zien dat de boot er nog ligt, ook al lag ze onder het Saharazand. Dus het werd weer een echte klusdag!
Water is schaars in Marokko, dus het kwam echt met een pielstraaltje uit de kraan. Gelukkig had ik ook genoeg te wassen, dus voortaan zul je mij niet meer horen klagen over wasjes in de wasmachine! Daan en ik moesten om de beurt een emmertje tappen, waarmee ik kon wassen en hij de boot kon schoonmaken. Van de week heb ik ook gezien dat ze kilometers moesten lopen naar waterput of riviertje, waar ze water haalden of de was aan het doen waren. Verder hadden we de boot helemaal afgetuigd, dus die moest ook weer opgetuigd worden. Vanmorgen hebben we ook weer school gedaan en ik heb medelijden met de juf van Katelijne, mijn hemel wat een donder! En Baaf heeft ook veel in te halen. Hij heeft veel zin om naar het Sint Jans te gaan, maar daar zal hij nog even mee moeten wachten. Hij mist zijn vriendjes. Floris heeft het steeds over het opbouwen van al zijn Lego en dat natuurlijk met zijn grote vriend Levi. Zo zijn we allemaal weer blij om "thuis" te zijn of om met thuis bezig te zijn. Morgen nog zo'n klusdag! Het liefst willen we zondag of maandag vertrekken, maar nu blijkt de wind ons niet gunstig gezind. De komende dagen staat ie vanuit het zuiden en ra ra, waar wij naartoe moeten??? Dat gaan we dus niet doen!
Het weer is in Agadir trouwens wel lekker, de kinderen zwemmen nog heel af en toe in de haven waar er regelmatig een grote kwal komt langsdrijven! Tijdens de rondreis was dat wel anders, we hadden lange mouwen, lange broeken en zelfs jassen mee, want 's avonds en 's nachts was het soms gewoon echt koud. Maar goed, ik heb sinds ons verblijf hier in Marokko vandaag dus voor het eerst mijn bikini maar eens aangetrokken. Dat is echt wel gedurfd, want Marokko is nog steeds van de mannen. De mannen dirigeren het straatbeeld, de vrouwen zitten thuis en werken thuis. Maar hier in de haven is het voor het eerst wat westelijker. Maar het is afspoelen en daarna gewoon maar weer kleren aan, dat voelt toch nog steeds het beste! We wachten op wind!!!!

(no subject)

beste lezers,

we zijn op dit moment bezig met een rondreis door marokko en het is heel leuk.
eerst door de woestijn en nu in marrakach. wat het leuke is aan de woestijn is het zitten op een kameel alleen heb je na afloop wel een zere kont. het is ook leuk om later te vertellen van 'he ik heb op een kameel gezeten in de sahara. van marakech vindt ik het handelen het leukste bijv. iets van 45 euro kun je kleinslaan op 15. dat is geweldig want dan krijg je alles heel goedkoop. ik wens daar in nederland mooi weer en een dik pak sneeuw voor kerst.
gr.Baaf

We hebben foto's van onze reis door Marokko op de site gezet. Kijk en geniet, want dat hebben wij ook gedaan. Ga er even lekker voor zitten want het zijn er nogal wat (en dan hebben wij al een selectie gemaakt!)

Het ziet er nu naar uit dat we morgen naar de Canaries gaan. De wind draait dan van zuid naar iets noordelijks. De oversteek duurt ongeveer 2 dagen, dus dan komen we woensdagmiddag / avond aan. We laten het weten!

Verder iedereen bedankt voor de leuke mailtjes. We lezen ze allemaal en vinden het fantastisch dat jullie zo meeleven. Terugmailen blijft alleen erg lastig, want als we goed internet hebben (nu in een cafeetje op de kant) zijn we druk met het uploaden van foto's en downloaden van weerberichten.

Marrakesh - Imlil

Vandaag door van Marrakesh naar het Toubkal gebergte. We verlaten de drukke stad en trekken de Hoge Atlas in. Hier hebben we een geweldige lodge geboekt, die alleen te voet en met ezel bereikbaar is. Het is een omgebouwde Kashba en het ziet er fantastisch uit. De rit vanuit Marrakesh is kort en om 11 uur parkeren we de auto in Imlil om een kort stukje omhoog te klimmen. Alle tassen gaan op een ezel. Op het dakterras van de Kashba eerst maar een kopje koffie en genieten van het schitterende uitzicht. En het bevalt goed, dus nuttigen we ook direct de lunch hier maar. In de middag trekken we er op uit. Bij het beekje bouwen we dammen en maken we een mooie tocht door het herfstbos. Daarna nog het bergpad de hoogte in, waarbij het voor Baaf niet steil genoeg kon. Wij moesten echt ons best doen om op het pad te blijven. Maar aan het eind kom je dan weer gewoon een dorpje tegen en een winkeltje met souvenirs. Terug in de lodge mogen we met z'n vijven in de "hamman", een uitgebreid bad-gebeuren in een apart huisje. De kinderen zijn uitgelaten en springen na het stoombad met veel bombarie in het ijskoude bad. Voor je rust moet je er niet bij zijn, maar het is wel een leuke ervaring. Het is op deze laatste dag heerlijk bijkomen van een geweldige reis door Marokko. Het is voor ons een fantastische ervaring om zo door een land te reizen met onze kinderen. Het land is zeer mooi en er is veel te zien en op deze manier, met je eigen auto en chauffeur is het natuurlijk erg luxe en gemakkelijk. Morgen het laatste stuk terug naar Agadir waar we ons zullen voorbereiden op de tocht naar de Canaries.

Ait Ben Haddou- Marrakesh

Vanuit het decor naar de drukke stad! Eerst naar de Kasbah van Ait Ben Haddou. Dat was mooi. We moesten de rivier oversteken en dat ging net.....Daarna door een droge moddersubstantie naar boven. Je begrijpt echt niet dat hier mensen wonen en kindjes die waarschijnlijk ook nog naar school gaan. We komen overal kindjes tegen en geen vader of moeder die ze uit school haalt......ze worden gewoon de drukke weg opgezet, daar waar je 100 km per uur mag rijden! In de Kasbah komen we een filmster tegen. Ze heeft takkenbossen op haar rug en nodigt ons uit om in haar huis te kijken. Hier werd de film de Gladiator opgenomen. Je weet wel, de scene waar hij Gladiator speelt, die is hier opgenomen. Vol trots laat ze de foto's van de opnames van de film zien. We begrijpen nu waarom de film hier is opgenomen, er is niets veranderd in 2000 jaar. Lemen huisjes en ezeltjes op een binnenplaatsje. De enige moderne atributen zijn de schotel antenne en de mobiele telefoon. De essentieels van het moderne leven zeg maar! We vervolgen onze weg een stukje "of the road piste". Dit is de oude route door de bergen heen. Hicham, onze chauf vind het geweldig en de jongens ook. De meisjes wat minder! Echt in the middle of nowhere, totdat we een meneer tegen komen op een brommertje met muts, winterjas en handschoenen aan op weg naar ...... huis voor lunch waarschijnlijk...........not! We trekken door de hoge atlasgebergte richting Marrakesh. Het landschap verandert weer. Meer groen en rood. Het uitzicht blijft schitterend. Na 4 uur haarspeldbochten werk komen we langzaam op het vlakke land van Marrakesh. Daar is het druk en rijden overal brommertjes. Een echte derde wereldstad. Mo vindt het echt op India lijken. Het ruikt er ook hetzelfde. De drukte, de chaos, de shopjes, het komt echt op je af gestuiterd. Eerst worden we afgezet voor een super de luxe lunch in een echt palais restaurant. Zeer decoratief versierd inclusief sexy buikdanseres, die overigens bij Daniel (zoals hij zegt) niet echt de eetlust kon opwekken. Zeer lekker eten.Daarna meteen door naar de main square, The Djemaa el Fna. Daar werd Mo meteen gehasseld, omdat ze foto's nam maar er niet voor betaalde en Baaf kreeg meteen een slang omgehangen en een aap! Maar omdat we net gearriveerd waren, waren we daar nog niet echt aan toe. Maar goed zo gaat dat hier nou eenmaal. De kakkafonie van geluiden, indrukken, geuren, mensen zijn overweldigend. Dit kan alleen maar hier in Marokko, Marrakesh. We proberen de eerste indrukken te verwerken door rustig een rondje te lopen. Maar helaas zonder resultaat. Iedereen probeert telkens weer, geld aan je te verdienen. We vluchten maar de Souks in, dit is niet veel beter, maar vinden wij wel veel leuker. We stranden in de shopjes waar je te kust en te keur souveniertjes kunt kopen. Baaf ontpopt zich als een rasonderhandelaar en we worden er hebberig van. Uiteindelijk durven we ook het plein weer aan, maar dat blijkt in de avonduren totaal veranderd te zijn. Foto's van slangen en apen kun je nu toch niet meer maken, dus het decor heeft plaatsgemaakt voor eettentjes, waarzegsters en verhaalvertellers. Wij houden het voor gezien en gaan voor de kinderen eten in de Mac, want die heb je hier ook gewoon. Ons hotel ligt overigens in een moderne wijk, waar zich tal van restaurants, hotels, moderne westerse winkelketens en dus ook de Mc Donalds zich bevinden. De tegenstelling met de medina is enorm.

De volgende dag vinken we de nodige essentiele monumenten af. Met de 4WD van Hicham gaat dat best efficient. Weliswaar is hier asfalt, maar het is toch ook hier een soort off-the-road rijden en het recht van de sterkste geldt ook hier nog steeds. Het paleis van de groot-vizier maakt op Daniel de meeste indruk. Nog maar zo'n honderd jaar geleden speelde hier een soort Aladin verhaal af, inclusief intriges, moorden, slaven en harems. Prachtig paleis. Verder de graftombes van een oude dynastie, die voor de verandering eens niet is geplunderd. In de middag weer naar de Djeema. De kinderen hebben hun angsten overwonnen en willen nu wel eens echt een slang en aapje op de schouder. En ach, hoevel je ze ook geeft voor een foto, het is nooit genoeg. Verder nog een keer de Souks in, want dat is toch ook echt Arabië en volgende week zitten we weer in de Westerse Canaries. Na een drankje met uitzicht over het plein zit Marrakesh voor ons er op. Morgen naar de bergen.

Ouazazate- M'hamid

Vrijdag vertrokken we heel vroeg uit Ouazazate richting M'hamid. Ook weer door een geweldig afwisselend droog, dor, maanlandschap. Kleuren wisselen elkaar af, maar met grijs, bruin en geel ben je al een heel eind. We hadden ergens een koffiestop waar de kamelen uit de fles dronken (hik) hihi! Geweldig hoe die beesten die fles tussen hun lippen houden en dan het water zo uit de fles in hun mond laten lopen. 's Middags gestopt in Agdz en daar gelunched. Kindjes die dan van een simpel palmblad een kameeltje in elkaar draaien, geweldig! Hoe mensen daar leven, ik weet het niet, van niks kun je niet leven, maar ze doen een aardige poging. Onze chauf, kocht dadels voor thuis. Die lusten wij ook wel, voor straks op de oversteek als we fruit willen eten, want niks blijft nog goed. Op de terugweg zullen we wel dan een kistje doen. Rond 16 uur kwamen wij aan het einde van de weg zeg maar. Daar waar de weg ophoudt en de woestijn begint. Daar waar het nog 52 dagen naar Timboektoe is........ Gelukkig konden we nog net een munttheetje naar binnen werken alvorens we weer op de kameel moesten.......het is een strak programma. Nou rond 17 uur zaten we op de kameel en om 18.00 uur is het alweer donker, dus ik kon nog net een foto van de zonsondergang op mijn hobbelende kameel nemen, maar daarna was toch echt de zon weg en werd het echt donker! We hebben nog 2 uur op die kameel gezeten alvorens we ons tentenkamp bereikten. Geweldig! El Laloudi! Daar hebben we 2 nachten in tenten op echte bedjes geslapen en het was allemaal erg prima. We konden, als we wilden, ook 1 nacht in de woestijn kamperen, maar ik ben echt heel erg blij dat we daar achteraf toch niet voor gekozen hebben. De volgende dag zaten wij, 7 uur op, aan een lekker ontbijtje en om half 9 alweer op de kameel. In de morgen hebben we ergens een theetje gedronken en in de middag hebben we een lunch gekregen onder het enige boompje in de woestijn. Daarna moesten we wachten totdat de zon minder werd, want we moesten ook nog terug. Het was een lange dag en 's avonds konden we niet meer lopen van de pijn in onze billen, maar het was de ervaring meer dan waard.
Ook nu werd er weer lekker voor ons gekookt en een supergaaf kampvuur voor ons gemaakt.
Om 21.00 uur lagen we dan toch wel in bed! De volgende dag mochten we als toetje weer 2 uur terug op de kameel en ik denk dat we allemaal toch wel een beetje klaar waren met die kamelen, pfffffffft. Pijn in onze billen en gek van de vliegen! Snel nog een duik in het zwembad en dan weer in de auto, want we moesten 's avonds weer terug zijn in Aid Ben Hadoe. Het decor van menig film. Weer 6 uur in de auto! Maar de kindjes doen het geweldig en dit hebben we toch maar weer gedaan met elkaar...................

Agadir - Ouarzazate

Vandaag vertrokken vanuit Agadir voor onze 8-daagse rondreis door het binnenland van Marokko. De organisatie van deze tocht ging erg voorspoedig. Bij het reisbureautje naast de tourist office (conveniently vlak bij de marina) konden ze precies onze wensen invullen en een dag later vertrekken we dan. De enig hassle was over de betaling. Dit zou alleen in cash kunnen en het kostte me de rest van de ochtend een rondrit langs alle banken van de stad om er achter te komen dat het bedrag toch echt boven onze cash-opname limiet ligt. Bij terugkeer bij het reisbureau bleek dat we toch met credit card kunnen betalen. Maar ach, dat is er weer eentje in de categorie lokale folklore.
Vanochtend dan vertrokken in een mooie 4WD Landcruiser met chauffeur. Inladen en met enig pijn in het hart laten we de Valentijn achter in de overigens goed bewaakte marina. De eerste dag is er voornamelijk een van een flink stuk rijden naar Ouarzazate, 400 km in de richting van de woestijn. Maar de rit is allerminst saai. Landbouwgebieden wisselen af met kale stukken waar om de kilometer wel een geiten/schapen-kudde wordt gehoed. Het wordt ons daarbij gemakkelijk gemaakt: de schapen zijn wit, de geiten zwart. Groter verschil is dat de geiten ook in de bomen grazen. Een belangrijk evolutionair voordeel ten opzichte van schapen lijkt me dat in deze dorre omgeving.
Gaandeweg wordt het landschap droger en droger. Fantastische uitzichten vind ik. En op de meest afgelegen plaatsen vind je dan toch weer een kudde geiten/schapen. Of een staat er een ezeltje langs de kant van de weg en blijkt er ook een bijbehorend mannetje ergens te zitten. Wat doen ze hier? Kilometers en kilometers van de dichtsbijzijnde bewoning, laat staan dorp of stad. Onze chauffeur weet het volgens mij ook niet, want hij suggereert dat de schaapsherders mogelijk in tenten wonen die net achter die heuvel/berg staan. Yeah, right...
Koffie drinken we in een heel leuk Berber-style hotelletje in Taliouine, een dorpje bekend om zijn safraan. Hier bestaat het landschap uit dorre heuvels met enigszins groene dalen met daar ook dorpjes, zoals Taliouine. Blijkbaar voldoende vruchtbaar om redelijk wat safraan te produceren. We beginnen te begrijpen waarom safraan zo duur is, als we horen dat er 200.000 bloemetjes nodig zijn (met daarin elk 3 meeldraadjes waar het om gaat) voor een kilo safraan.
Later op de dag rijden we nog langs een kasbah, die helaas is gesloten voor renovatie. Kasbahs zijn een soort kastelen, waarin tot in de Franse tijd de lokale chiefs woonden en het gebied bestuurden. Opgebouwd uit klei en leem, zijn ze nogal onderhevig aan erosie, want het lijkt dat ze al honderden jaren zijn verlaten, maar dat is pas enkele tientallen jaren geleden.
Het laatste stuk naar Ourzazate gaat over een grote vlakte, die volgens de chauf in de winter blank komt te staan met water. Ook dat is zeer moeilijk voor te stellen als je de droge vlakte ziet en het stof om je oren waait. Maar vooruit, er zijn niet voor niets bruggetjes in de weg en met wat fantasie kun je je wel een stroomrichting voorstellen. Onvoorstelbaar blijft het dat de omgeving hier zo kan veranderen, zowel van kilometer tot kilometer als van maand tot maand.
Ourzazate is dan verder niet zo spannend. Wel een heel leuk hotelletje in Berber stijl, met zelfs een zwembad. De kids laten zich niet tegenhouden door het ontbreken van zwembroeken in de bagage (wie rekent er nou op een zwembad in de woestijn?!) en leven zich lekker uit. Ze hebben zich goed gehouden op deze toch wel lange reisdag. Wij komen ook lekker bij met een kopje munt-thee, maar gelukkig later ook een wijntje. Morgen gaan we twee dagen de woestijn in en dan zullen we wel even geen internet hebben voor updates.

Agadir

Tja Agadir, het toeristen paradijs, maar dan in negatieve zin. Schoon is het hier wel, maar we zitten nu in een nieuwe marina met Nederlandse prijzen. Langs de kade is zelfs een Mexx winkel en een ZARA, geweldig, maaaaaaaar Nederlandse prijzen! Geen wasmachine, dus ik ben de afgelopen 2 dagen alleen maar bezig geweest met wassen in mijn eigen kleine wonder-wash machientje. Nog steeds ben ik blij dat ik hem heb, maar het kost zo ongelovelijk veel tijd! Als we uit de marina lopen, sta je in de wereld van al die mensen die ongelovelijk aan je kunnen trekken, wil je dit, wil je dat, taxiiiiiiiii!!!!!!, kom bij mij eten, nee kom bij mij!!!!! Ik word er gek van! Over gek worden gesproken, we konden in 1e instantie de haven niet vinden. Kom nooit in het donker ergens aan, maar ja in ons geval kon het niet anders, we konden niet in het donker vertrekken vanwege de onzettende deining in Essaouira, die moesten we echt bij daglicht doen en het was 12 uur varen. Om 18.00 uur is het alweer donker, dus we konden niet anders dan in het donker aankomen. Tja en toen voeren we een club binnen, we konden er overnachten, dat was allemaal prima, maar ook het circus moest hier plaats vinden. Dus weer dokter, immigratie, politie, douane en nog een keer immigratie en nog een keer douane en niet wanneer jij dat wilt, nee, wanneer zij dat willen! Daan laat het gelaten over zich heen komen, speelt het spelletje mee. Ik ben daar minder goed in. Maar goed toen het eindelijk klaar was mochten we naar de marina en dat is echt 100 meter verderop en je raadt het al, weer politie en nogeens een keer!!!! pfffffffft
Maar vandaag hebben we een trip Marokko geboekt en zullen we morgen om 8.00 uur vertrekken. We gaan eerst naar Ouarzazate, zo'n 8 uur rijden met de auto. Vanuit Ouarzazate naar Mhamid en daar gaan we 2 dagen op kamelen door de woestijn crossen. We zullen waarschijnlijkerwijs in tentjes (?) slapen........van Mhamid naar Ait Ben Haddou en vandaaruit naar Marrakech. ook daar zullen we 2 nachten slapen. Vanuit Marakech naar Imlil, dat is dus weer in de bergen en zullen daar in Kasbah Toubkal 1 nacht doorbrengen. Geweldig, moet je maar eens googlen! Maar goed, we gaan ons veilige "huis"verlaten en hopen donderdag 12 november weer terug te zijn in Agadir. We hebben geen internet, nemen geen laptop mee of zullen we dat wel doen????? Nou misschien eigenlijk wel.......In geval van nood zijn we te bereiken op Daniel zijn mobiele nummer........Verder wil ik nogeens iedereen bedanken voor alle lieve en leuke berichtjes, ik ben daar echt ontzettend blij mee maar kan onmogelijk iedereen terug mailen. Dus denk niet, Mo vind er niets aan, want ik vind het echt geweldig en het zijn mijn lijntjes naar het thuisfront...........en dan wil ik ook de families bedanken voor het 1 november cadootje uit de hadou mand! We zouden eigenlijk een Hollands hoekje moeten inrichten hahahaha. Maar we vinden het fantastisch en het is vechten wie het cadootje mag uitpakken!

Van Essaouira naar Agadir

Nu onderweg op zee! Ik heb echt het gevoel alsof we al een week in een soort van vreemde wereld vertoefd hebben. Een wereld die deels niet van ons is. Dat is moeilijk uit te leggen, maar je bent gast in een vreemd land en kent eigenlijk de gebruiken van dat land niet. Je past je zo goed als mogelijk aan. Als we aankomen moeten we eerst het hele circus af. Douane, immigratie, politie en de dokter. De dokter komt trouwens bij ons aan boord en we kregen allemaal een thermometer onder onze arm. Gelukkig had er niemand koorts hahahaha. Wij maken als wij in de haven liggen, geen deel uit van de toeristische wereld, wij maken dan deel uit van de mensen die daar werken. Misschien ook wonen? De vissers werken kei- en kei hard. Ongelovelijk, daar heb ik bewondering voor. Het harde werken op zee voor weinig. De mensen zijn vies, zwart, ontheemd lijkt wel. Een echte mannenwereld. Als wij de haven uitlopen en op een plein staan, maken we wel weer ineens deel uit van de toeristen. Wordt je ook weer benaderd als toerist en zijn ook de Nederlanders hier al aardig ingeburgerd. Kijken, kijken, niets kopen!! Ja,ja,ja, dat ken ik nu wel! Wij willen graag weten waar we aan toe zijn als nuchtere Hollander. Niet dat onderhandelen en overal geld voor vragen! Gister kwam het mannetje aan wiens boot wij lagen,"even" zijn beloning vragen. Hij rookte niet, de eerste die ik zie trouwens, dus kreeg hij geld. En dan moeten we ook nog havengeld betalen. Vanacht zijn we bestolen. Ik werd er wakker van en vond het erg onaangenaam. Je denkt dat je veilig bent. Hij had 2 paar schoenen van Daniel meegenomen en een zwembroek en een onderbroek van Baaf. Je kunt er maar verlegen omzitten! Van die schoenen is lastig want Daniel heeft maar 4 paar mee. Nu nog 1 paar hardloopschoenen en een paar nette schoenen. Das ook erg onhandig op zee. Maar goed, hij ligt er verder niet wakker van en we hopen maar dat de dief er nog iets aan heeft. Vanmorgen kwam het volgende mannetje zijn beloning halen. Ook hij kreeg wat geld, maar vond het niet genoeg. Hij had toch zo goed op onze boot gepast? Verdere uitleg is denk niet nodig! Toch heeft Essaouira een goede indruk achtergelaten. Het was het mooiste stadje tot nu toe. Misschien ook wel beetje romantisch, misschien waren we al wat gewend, het was er ook wel wat schoner, misschien.....ach ik weet het niet! Ik heb er weer heel erg lekker gegeten en je kunt in sommige restaurants zelfs ook alcohol bestellen. Er was alleen veel wind, heel veel wind! Gisteren hebben we toch maar besloten ondanks de vele wind om door te gaan naar Agadir. We hadden een wilde hobbelige zee verwacht met 20 knopen wind (windkracht 5) maar er is niets van dat al. Er is wel een deining met golven die ons af en toe flink doet rollen, maar over het algemeen mogen we niet klagen. We gaan voor de wind, zo'n 15 knoop (windkracht 4) en hebben ook nog een grote groep dolfijnen gezien. Vanavond komen we aan in Agadir, de laatste haven in Marokko die we aan doen. Dan is het afgelopen met mijmeren want dan komen we weer in de real wereld. Die van stroom, water, internet en hopelijk een wasmachine. De boot is gezandstraald, ziet er niet uit! De hele boot en met name de lijnen zitten onder zand, zout en vieze troep. Alles plakt. Maar leuk was het en het was het waard. We stappen weer uit het sprookje "Fata Morgana" en hopen binnenkort weer meer te mogen meemaken!